Sociale tarieven: is de slinger te ver aan het doorslaan?

Ik ga niet op een post reageren met die telkens in 7 paragrafen uit te splitsen. Maar om op je vraag in het vet te antwoorden: jawel, dat is wél het eerste probleem dat ik zou willen oplossen. Om jouw metafoor te recycleren: als je dak lekt ga je overigens wél eerst een emmer zetten om vochtschade aan de rest van je huis te voorkomen, daarna kan je dan eens rustig nadenken over waar de oorzaak van het lek zit.

Je kan op een groter niveau gerust nadenken over alternatieven: hogere uitkeringen mits je meer mensen aan de slag krijgt (en niet eerst het eerste en daarna pas het laatste), zaken als een basisinkomen, etc.

Lege brooddozen bij kinderen zijn echter een prangend probleem dat in het hier en nu opgelost dient te worden. Ik mis echt het bewijs dat nogmaals meer geld daartegenaan gooien de oplossing zou zijn, wanneer kindergeld nu reeds volstaat om in de allereerste prioriteit van een levend wezen te voorzien: voeding. Zijn er andere problemen? Ongetwijfeld.

Maar "slimmere" keuzes gaan er op korte en in mijn mening omwille van een aantal "hopeloze" gevallen ook niet op de middellange termijn erin slagen om die lege brooddozen te counteren, toch niet zoals schoolmaaltijden dat zouden kunnen. Inefficiënt? Kan zijn, maar dan zijn er héél wat andere inefficiënties waar ik met een gerust hart het geld zou durven gaan halen.

Zoals @beryl hier al terecht aanhaalde: eerst eten en onderdak, de rest komt daarna. Bij initiatieven zoals dit sociaal tarief voor digitale televisie (internet is nog wat anders in deze tijden) of goedkope vakanties plaats ik dan effectief vraagtekens bij de noodzaak ervan. Kerntaken en prioriteiten, het is iets wat onze overheid en politiek bij momenten echt vreemd lijkt te zijn.
Als dat je doel is, dan ga ik akkoord dat dat het meest doeltreffende is. Ik ben echter van mening dat je op die manier niet tot de grond oorzaken komt die veel belangrijker zijn. En blijft een duur en moeilijk gegeven wat ook makkelijker gezegd dan gedaan is.

En om op het voorbeeld van het dak terug te komen, inderdaad, we gaan als individu eerst een emmer plaatsen, maar het is niet je verzekering of de overheid die emmers gaat beginnen uitdelen. Dat is niet efficiënt.
 
Naar aanleiding van dit nieuwsbericht: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2022/11/07/sociaal-telecomtarief/ .

Wederom een nieuw sociaal tarief om de minder gegoeden te beschermen. Langs de ene kant een zeer goede evolutie natuurlijk maar langs de andere kant, hoe ver moet de overheid gaan om bepaalde zaken te voorzien? Telecom en internet is volgens mij de dag van vandaag echt wel een noodzakelijk iets en dan moeten we ook zorgen dat dit voor iedereen beschikbaar is maar imo drijft men het wel weer verder dan dat. Zo is digitale tv in mijn ogen niet een noodzakelijkheid en moeten we dat dan ook faciliteren? Ik geloof toch van niet. Verder lijkt mij men ook meer en meer mensen afhankelijk te maken van de overheid door altijd maar terug terug te grijpen naar vaste tarieven ipv gewoon de basisvoorzieningen betaalbaar te houden voor iedereen. Wat is de mening hierover van anderen en vooral, hoe zou jij het graag geregeld zien?
Telecom is wel noodzakelijk. Analoge TV bestaat eigenlijk niet meer. Ik kende mensen die in de problemen komen omdat hun TV geen digitale TV kan aansluiten omdat analoge TV niet meer beschikbaar zou zijn. Idem dito voor internet, als je bijvoorbeeld betalingen wilt doen, veel banken bieden het doen van overschrijvingen niet meer aan, en het aantal banken verkleint ook. Oudere mensen die geen verre verplaatsingen kunnen doen en ver van een bank leven in bvb. substedelijke of meer landelijke gebieden komen dan ook in de problemen. Onderschat de snelheid v. technologie en digitalisatie dus niet. Men gaat er eigenlijk al vanuit dat bijvoorbeeld iedereen een mobiele telefoon heeft vandaag. Die dingen niet hebben, maakt het leven eigenlijk al een uitdaging.

In de essentie kun je zeggen dat enkel water en brood de absolute noodzaak is, maar ik ben niet van die mening.

Maar ik ben het wel eens dat er niet genoeg gedaan wordt voor mensen die net buiten die sociale tarieven vallen, wat pijnlijk duidelijk werd bij de gas- en energiecrisis van nu.

Last v. arbeid verlagen neemt niet weg dat er (veel) mensen zijn die simpelweg niet aan arbeid kunnen doen omdat ze daar niet in staat toe zijn door gezondheidsproblemen.
 
Terug
Bovenaan