Over- en ondergewicht

Je hebt het vorig jaar gewoon voorgeschreven gekregen zonder morbide obesitas?
Sinds 2021 mogen huisartsen het voorschrijven bij patiënten met een BMI hoger dan 30 zonder verdere gezonsheidsproblemen, 40 is geen vereiste.
Ik heb geen eetbuien en constante honger meer, ik snoep niet meer tussendoor, ik heb terug een verzadigingsgevoel en maak vanzelf gezondere voedingskeuzes.
👍👍👍
Misschien is dat voor jou geen mirakel maar voor mij wel. En geloof mij ik wil niet meer terug :wink:
Dat snap ik volledig! Ik -en ik zal niet de enige zijn- hoop van harte dat je na verloop van tijd ook zonder de medicatie die balans zal kunnen behouden. Maar als dat is wat je nu nodig hebt, is dat ook prima natuurlijk!
 
Maar ook daar is het verhaal van even niet opletten en 10 kilo erbij in het verleden aanwezig, dus ben ik benieuwd wat er gaat gebeuren eens die persoon er mee ophoudt.

De enige structurele goede manier is je gewoontes en gedragspatronen aanpassen, en tenzij je levenslang medicatie slikt die je hierbij moet helpen zal je dat dus effectief zonder medicatie moeten kunnen.

En ik hoef niet verweten te worden dat ik geen empathie heb voor iemand met obesitas, want ik kom zelf van een BMI van 35 en heb al mijn wilskracht nodig gehad om dat terug te dringen naar 23.
 
Ik heb mezelf ook lang voorgelogen, alles wat ik eet komt erbij. Maar kijk van feb tot nu circa 30-35kg kwijt ik had slechte gewoontes s'avonds eten ( koeken ).
Ook slaappatroon is veranderd ik bleef tot 1u op dus je eet wel eens iets meer, nu is het hoogtes half elf tegen dat ik slaap.
Was wel leuke gamen tot 1u ne keer wat eten s'morgens geene mens zijn etc en dan ook direct iets verkeerd eten.
 
Ik lieg mezelf al lang niet meer voor. Iedere week (voor een aantal maanden nu al) probeer ik een nieuwe poging te ondernemen en ik blijf maar falen. Waarom heb ik constant goesting in eten? Waarom kan ik na 4x nee te zeggen tegen mezelf de 5de keer dat ook niet doen? Het is precies alsof ik die moment compleet niet meer kan nadenken. Waarom kan ik eten binnenspelen alsof ik uit 2 personen besta? Waarom heb ik nooit genoeg? Waarom kan ik na 5 maand op men kcal letten en gezonder eten de drang naar méér nog altijd niet weerstaan waardoor ik op een bepaald punt steeds meer van het padje afga en uiteindelijk alles overboord gooi.

Het is een mentale strijd die ik al sinds mijn jeugd voer (de ene moment al meer dan de ander). Mijn laatste deftige poging die ik effkes volhield om af te vallen was in 2020, toen ben ik 20kg afgevallen. Ondertussen is alles er al weer bij en nog 10kg extra. Ik zit op het zwaarste gewicht ooit en ik kan niet meer. Mentaal zit ik er volledig door, mijn zin in leven zakt met de dag. Ik ben zwaar ongelukkig met hoe ik eruit zie en de ongemakken die erbij komen. Ik weet dat ik er dringend iets moet aan doen en toch is dàt niet genoeg om vol te houden, om nee te blijven zeggen, om die drang te negeren, om te eten zoals normale gezondere mensen...

Ik overweeg drastischere maatregelen als dat is wat nodig is om eindelijk een betere versie te worden van mijzelf. En hopelijk eindelijk eens gelukkig te zijn in men leven? En me minder beginnen aantrekken wat andere mensen daar mogelijks van vinden.

Het moest er effkes uit.
 
@xAnyana los van je lichaam: ik weet dat je nog bij een psycholoog langs bent geweest, blijf dat vooral doen. Want gevuld of slank, zolang je jezelf niet mentaal weerbaarder maakt (wat haat ik die omschrijving, alsof je zwak bent als je geen FU kan zeggen?) Zal je ongelukkig blijven. Je zal jezelf misschien mooier vinden, wat meer zelfvertrouwen krijgen,... Als je dunner bent. Maar als je er niets mee doet, ga je ook niet gelukkig worden. Afvallen zal ZEKER een boost in je zelfvertrouwen betekenen. Maar het is niet DE sleutel tot zelfvertrouwen.
🫂🫂🫂🫂🫂
 
@xAnyana los van je lichaam: ik weet dat je nog bij een psycholoog langs bent geweest, blijf dat vooral doen. Want gevuld of slank, zolang je jezelf niet mentaal weerbaarder maakt (wat haat ik die omschrijving, alsof je zwak bent als je geen FU kan zeggen?) Zal je ongelukkig blijven. Je zal jezelf misschien mooier vinden, wat meer zelfvertrouwen krijgen,... Als je dunner bent. Maar als je er niets mee doet, ga je ook niet gelukkig worden. Afvallen zal ZEKER een boost in je zelfvertrouwen betekenen. Maar het is niet DE sleutel tot zelfvertrouwen.
🫂🫂🫂🫂🫂
Dat zie ik zeker niet als de oplossing, maar het is een grote stap naar en een begin om mij een waardig en gelukkiger persoon te voelen. En ik ga nooit echt slank zijn maar ik zou toch graag ergens in de buurt daarboven arriveren .. en das oké voor mij. Nu is het totaal niet oké.
 
Ik lieg mezelf al lang niet meer voor. Iedere week (voor een aantal maanden nu al) probeer ik een nieuwe poging te ondernemen en ik blijf maar falen. Waarom heb ik constant goesting in eten? Waarom kan ik na 4x nee te zeggen tegen mezelf de 5de keer dat ook niet doen? Het is precies alsof ik die moment compleet niet meer kan nadenken. Waarom kan ik eten binnenspelen alsof ik uit 2 personen besta? Waarom heb ik nooit genoeg? Waarom kan ik na 5 maand op men kcal letten en gezonder eten de drang naar méér nog altijd niet weerstaan waardoor ik op een bepaald punt steeds meer van het padje afga en uiteindelijk alles overboord gooi.

Het is een mentale strijd die ik al sinds mijn jeugd voer (de ene moment al meer dan de ander). Mijn laatste deftige poging die ik effkes volhield om af te vallen was in 2020, toen ben ik 20kg afgevallen. Ondertussen is alles er al weer bij en nog 10kg extra. Ik zit op het zwaarste gewicht ooit en ik kan niet meer. Mentaal zit ik er volledig door, mijn zin in leven zakt met de dag. Ik ben zwaar ongelukkig met hoe ik eruit zie en de ongemakken die erbij komen. Ik weet dat ik er dringend iets moet aan doen en toch is dàt niet genoeg om vol te houden, om nee te blijven zeggen, om die drang te negeren, om te eten zoals normale gezondere mensen...

Ik overweeg drastischere maatregelen als dat is wat nodig is om eindelijk een betere versie te worden van mijzelf. En hopelijk eindelijk eens gelukkig te zijn in men leven? En me minder beginnen aantrekken wat andere mensen daar mogelijks van vinden.

Het moest er effkes uit.
Ik herken mezelf wel in je post. Ik heb ook periodes gehad dat ik twee maanden afvallen teniet heb gedaan in een week tijd. Zo'n stemmetje in je hoofd dat zegt dat je jezelf wel eens mag belonen en dan eet je als een varken. De dag nadien denk ik dat dan weer goed te maken door niets te eten maar 's avonds komt dat stemmetje terug en prop je je weer vol.

Het goede nieuws is dat je al eens 20 kg afgevallen bent dus je weet dat je het kan.

Ik weet dat ik er dringend iets moet aan doen en toch is dàt niet genoeg om vol te houden, om nee te blijven zeggen, om die drang te negeren, om te eten zoals normale gezondere mensen...
Ik snap je houding maar op motivatie alleen haal je het niet. Op korte termijn misschien wel maar op de lange termijn niet, dat heb ik zelf ook al ondervonden. Het is belangrijk om meer te focussen op de weg die je aflegt en minder op de eindbestemming. Quality of life en comfort zijn belangrijker dan snel af te vallen.
 
Ik overweeg drastischere maatregelen als dat is wat nodig is om eindelijk een betere versie te worden van mijzelf. En hopelijk eindelijk eens gelukkig te zijn in men leven? En me minder beginnen aantrekken wat andere mensen daar mogelijks van vinden.
Als dat de juiste maatregel is (volgens een dokter, welteverstaan), gewoon doen. Waarom niet? Uw gezondheid op de eerste plaats zetten is geen taboe en ook niet ijdel.

:hug:
 
Dat zie ik zeker niet als de oplossing, maar het is een grote stap naar en een begin om mij een waardig en gelukkiger persoon te voelen. En ik ga nooit echt slank zijn maar ik zou toch graag ergens in de buurt daarboven arriveren .. en das oké voor mij. Nu is het totaal niet oké.
Het zal ongetwijfeld je zelfbeeld goed doen!
En als die drastische maatregel medisch verantwoord is (en ik weet dat jij je op medisch vlak correct laat opvolgen en dus niet 2 maand naar Turkije zal reizen voor een azijndieet of zo :S) dan moet je jezelf die kans absoluut gunnen! Want met ouder worden zullen de fysieke gevolgen (pijn in de gewrichten, artrose, diabetes,...) er enkel groter op worden. Dus mooi dat je op zoek gaat naar wat voor jou -op een veilige manier - een duw in de rug kan geven! 💪🫂
 
Deze week ook de zoveelste poging om wat gewicht kwijt te geraken. Brood en pasta mijden, snoepen en frisdrank achterwege laten.. we zullen zien wat het opbrengt. In het weekend zal ik wel een cheaten als ik op bezoek ben enzo. Maar als ik grotendeels dan al kan beperken zal ik tevreden zijn.

Maand verder en 4 kilo kwijt voorlopig. Heb de laatste 2 weekends redelijk wat gecheat (verlengd weekend met 2 communiefeesten, overnachting met het werk = eten & drinken). Op die momenten eet ik nog steeds minder of wat ik anders zou doen maar het valt de mensen niet op :). Na zo'n weekend merk ik wel dat ik de maandag al rapper eens zou grijpen naar frisdrank 's middags of 's avonds iets wil snoepen. Daar kan ik voorlopig aan weerstaan en de dinsdag heb ik dit gevoel al niet meer gelukkig.

De 105 zou al nice zijn maar 99.9 is het doel.
 
Ik herken mezelf wel in je post. Ik heb ook periodes gehad dat ik twee maanden afvallen teniet heb gedaan in een week tijd. Zo'n stemmetje in je hoofd dat zegt dat je jezelf wel eens mag belonen en dan eet je als een varken. De dag nadien denk ik dat dan weer goed te maken door niets te eten maar 's avonds komt dat stemmetje terug en prop je je weer vol.

Het goede nieuws is dat je al eens 20 kg afgevallen bent dus je weet dat je het kan.


Ik snap je houding maar op motivatie alleen haal je het niet. Op korte termijn misschien wel maar op de lange termijn niet, dat heb ik zelf ook al ondervonden. Het is belangrijk om meer te focussen op de weg die je aflegt en minder op de eindbestemming. Quality of life en comfort zijn belangrijker dan snel af te vallen.
Ik insinueer niet dat ik snel wil afvallen hé. Dat is en was ook nooit de bedoeling vroeger. En een dag niets eten is me nooit gelukt, en ik snap ook niet hoe sommige mensen 'vergeten' te eten :LOL: De enigste periode dat ik veel minder at was die van men verhuis. Maar dat is ook niet iets die blijft. Ik weet dat ik kcal kan tellen en gezonder eten, ik blijf gewoon constant goesting hebben in eten. Zelfs die periode, alleen ging het me toen mentaal wel af en ging het 5 maanden goed.
Als dat de juiste maatregel is (volgens een dokter, welteverstaan), gewoon doen. Waarom niet? Uw gezondheid op de eerste plaats zetten is geen taboe en ook niet ijdel.

:hug:
Dat is zeker het plan ... Voor sommige is het wel nog taboe. Of zien ze het als cheaten, een makkelijke oplossing. Terwijl ze niet weten wat je zelf nog allemaal moet blijven doen en het niet iets is die blijft als je er geen werk in steekt :thinking: Ik heb gewoon wat hulp nodig want het lukt niet op men eentje. Ik vind mezelf daardoor wel een beetje een failure. Maar if that is what it takes moet ik denken over die mensen flikker op met je belachelijke mening beter zo dan wat er gebeurt als ik zo blijf doorgaan.
Het zal ongetwijfeld je zelfbeeld goed doen!
En als die drastische maatregel medisch verantwoord is (en ik weet dat jij je op medisch vlak correct laat opvolgen en dus niet 2 maand naar Turkije zal reizen voor een azijndieet of zo :S) dan moet je jezelf die kans absoluut gunnen! Want met ouder worden zullen de fysieke gevolgen (pijn in de gewrichten, artrose, diabetes,...) er enkel groter op worden. Dus mooi dat je op zoek gaat naar wat voor jou -op een veilige manier - een duw in de rug kan geven! 💪🫂
:hug:
Azijndieet klinkt verschrikkelijk :unsure:
 
Ik insinueer niet dat ik snel wil afvallen hé. Dat is en was ook nooit de bedoeling vroeger. En een dag niets eten is me nooit gelukt, en ik snap ook niet hoe sommige mensen 'vergeten' te eten :LOL: De enigste periode dat ik veel minder at was die van men verhuis. Maar dat is ook niet iets die blijft. Ik weet dat ik kcal kan tellen en gezonder eten, ik blijf gewoon constant goesting hebben in eten. Zelfs die periode, alleen ging het me toen mentaal wel af en ging het 5 maanden goed.

Dat is zeker het plan ... Voor sommige is het wel nog taboe. Of zien ze het als cheaten, een makkelijke oplossing. Terwijl ze niet weten wat je zelf nog allemaal moet blijven doen en het niet iets is die blijft als je er geen werk in steekt :thinking: Ik heb gewoon wat hulp nodig want het lukt niet op men eentje. Ik vind mezelf daardoor wel een beetje een failure. Maar if that is what it takes moet ik denken over die mensen flikker op met je belachelijke mening beter zo dan wat er gebeurt als ik zo blijf doorgaan.

:hug:
Azijndieet klinkt verschrikkelijk :unsure:
Hier probeer ik het met kleine dingen: minder eten = nog altijd normale portie, na het eten minstens uur wachten vooraleer ik nog iets eet bij hongergevoel. Bij hongergevoel drink ik water. Blijft de honger = eet ik stuk fruit.

Ik probeer nu ook voor 19u mijn avondeten op te hebben. Vroeger was dat al snel pas om 20u beginnen eten.

Als ik frieten eet neem ik nog steeds de zelfde bestelling Frieten/mayo/2 stukken vlees en blik cola :) Daar boet ik niet op in.
 
De diagnoses en labels vliegen hier weer in het rond zeg. Obesitas, eetstoornissen, ... Jullie weten toch dat BMI hedendaags fysiologisch gezien nog heel weinig representatief is? Kijk naar de sportman met een heel laag vetpercentage maar wel 80 kilo weegt voor 1m70. Die heeft ook "overgewicht". Dus op basis daarvan zulke uitspraken doen, daar moet je toch mee opletten. De BMI-schaal is een indicator, geen diagnosemiddel. Dat is trouwens ook geconstrueerd he. Ik zal enkele voorbeelden geven:

BMI >25 overgewicht
10.000 stappen per dag vermindert het risisco op hart- en vaataandoeningen (wat nu als ze die index op 15.000 of 7000 stappen hadden gezet?)
1,5m afstand bij COVID
...
 
Ik insinueer niet dat ik snel wil afvallen hé. Dat is en was ook nooit de bedoeling vroeger. En een dag niets eten is me nooit gelukt, en ik snap ook niet hoe sommige mensen 'vergeten' te eten :LOL: De enigste periode dat ik veel minder at was die van men verhuis. Maar dat is ook niet iets die blijft. Ik weet dat ik kcal kan tellen en gezonder eten, ik blijf gewoon constant goesting hebben in eten. Zelfs die periode, alleen ging het me toen mentaal wel af en ging het 5 maanden goed.

Dat is zeker het plan ... Voor sommige is het wel nog taboe. Of zien ze het als cheaten, een makkelijke oplossing. Terwijl ze niet weten wat je zelf nog allemaal moet blijven doen en het niet iets is die blijft als je er geen werk in steekt :thinking: Ik heb gewoon wat hulp nodig want het lukt niet op men eentje. Ik vind mezelf daardoor wel een beetje een failure. Maar if that is what it takes moet ik denken over die mensen flikker op met je belachelijke mening beter zo dan wat er gebeurt als ik zo blijf doorgaan.

:hug:
Azijndieet klinkt verschrikkelijk :unsure:
Je hebt al veel ondernomen om het tij te keren en je moet helemaal geen verantwoording afleggen als je nu andere opties met meer externe hulp wil bekijken.

Het is een vorm van verslaving. Voor iedere roker die puur op karakter kan stoppen, heb je ook veel meer rokers die een bijkomend hulpmiddel nodig hebben. Dat is niet iets om je voor te schamen.
 
"150 keer zo efficiënt als andere sporten"

Hier heb ik het echt moeilijk mee. :crazy:

Hoe moet ik dat zelfs interpreteren? Als je op enkele weken in totaal 3 uur EMS hebt gedaan, heb je dan plots het equivalent van 450 uur fietsen of lopen gedaan of wat? Doe maar eens een jaar lang 2 keer per week 20 minuten EMS terwijl ik dagelijks een uurtje sport, en we zullen eens zien wie van ons twee fitter is na een jaar. :unsure:
150 keer zo efficiënt als andere sporten zal het niet zijn.
Maar de dag nadien voelt het toch wel aan alsof ik pakweg 200 squats heb gedaan ipv de 20 in werkelijkheid bv. 🙈 Ik merk overigens ook wel dat mijn spieren al meer gedefinieerd zijn. Die 20 minuutjes vliegen voorbij, ik win er tijd mee. Anders doe ik een uur Pilates en nu ben ik op die tijd heen en terug. Het is inderdaad niet goedkoop, maar ik heb het er nu wel even voor over tot augustus, nadien zie ik wel verder of ik de resultaten het waard vind. Het is 1 op 1 of max met 2 per sessie dus logisch dat de prijs hoger ligt dan bij een groepsles met 30+ personen.
 
Ik lieg mezelf al lang niet meer voor. Iedere week (voor een aantal maanden nu al) probeer ik een nieuwe poging te ondernemen en ik blijf maar falen. Waarom heb ik constant goesting in eten? Waarom kan ik na 4x nee te zeggen tegen mezelf de 5de keer dat ook niet doen? Het is precies alsof ik die moment compleet niet meer kan nadenken. Waarom kan ik eten binnenspelen alsof ik uit 2 personen besta? Waarom heb ik nooit genoeg? Waarom kan ik na 5 maand op men kcal letten en gezonder eten de drang naar méér nog altijd niet weerstaan waardoor ik op een bepaald punt steeds meer van het padje afga en uiteindelijk alles overboord gooi.

Het is een mentale strijd die ik al sinds mijn jeugd voer (de ene moment al meer dan de ander). Mijn laatste deftige poging die ik effkes volhield om af te vallen was in 2020, toen ben ik 20kg afgevallen. Ondertussen is alles er al weer bij en nog 10kg extra. Ik zit op het zwaarste gewicht ooit en ik kan niet meer. Mentaal zit ik er volledig door, mijn zin in leven zakt met de dag. Ik ben zwaar ongelukkig met hoe ik eruit zie en de ongemakken die erbij komen. Ik weet dat ik er dringend iets moet aan doen en toch is dàt niet genoeg om vol te houden, om nee te blijven zeggen, om die drang te negeren, om te eten zoals normale gezondere mensen...

Ik overweeg drastischere maatregelen als dat is wat nodig is om eindelijk een betere versie te worden van mijzelf. En hopelijk eindelijk eens gelukkig te zijn in men leven? En me minder beginnen aantrekken wat andere mensen daar mogelijks van vinden.

Het moest er effkes uit.
Gij zijt precies de vrouwelijke versie van mij als ik dit lees….
zonder zeveren
 
De diagnoses en labels vliegen hier weer in het rond zeg. Obesitas, eetstoornissen, ... Jullie weten toch dat BMI hedendaags fysiologisch gezien nog heel weinig representatief is? Kijk naar de sportman met een heel laag vetpercentage maar wel 80 kilo weegt voor 1m70. Die heeft ook "overgewicht". Dus op basis daarvan zulke uitspraken doen, daar moet je toch mee opletten. De BMI-schaal is een indicator, geen diagnosemiddel. Dat is trouwens ook geconstrueerd he. Ik zal enkele voorbeelden geven:

BMI >25 overgewicht
10.000 stappen per dag vermindert het risisco op hart- en vaataandoeningen (wat nu als ze die index op 15.000 of 7000 stappen hadden gezet?)
1,5m afstand bij COVID
...
Weinig sportmensen, uitzonderlijk op wat strongmen na, die onder de noemer obesitas vallen hoor. Je ziet ook gewoon met het blote ook of iemand sportief en gespierd is of gewoon dik. En in dat laatste geval is bmi nog altijd toepasbaar.
 
Ik lieg mezelf al lang niet meer voor. Iedere week (voor een aantal maanden nu al) probeer ik een nieuwe poging te ondernemen en ik blijf maar falen. Waarom heb ik constant goesting in eten? Waarom kan ik na 4x nee te zeggen tegen mezelf de 5de keer dat ook niet doen? Het is precies alsof ik die moment compleet niet meer kan nadenken. Waarom kan ik eten binnenspelen alsof ik uit 2 personen besta? Waarom heb ik nooit genoeg? Waarom kan ik na 5 maand op men kcal letten en gezonder eten de drang naar méér nog altijd niet weerstaan waardoor ik op een bepaald punt steeds meer van het padje afga en uiteindelijk alles overboord gooi.

Het is een mentale strijd die ik al sinds mijn jeugd voer (de ene moment al meer dan de ander). Mijn laatste deftige poging die ik effkes volhield om af te vallen was in 2020, toen ben ik 20kg afgevallen. Ondertussen is alles er al weer bij en nog 10kg extra. Ik zit op het zwaarste gewicht ooit en ik kan niet meer. Mentaal zit ik er volledig door, mijn zin in leven zakt met de dag. Ik ben zwaar ongelukkig met hoe ik eruit zie en de ongemakken die erbij komen. Ik weet dat ik er dringend iets moet aan doen en toch is dàt niet genoeg om vol te houden, om nee te blijven zeggen, om die drang te negeren, om te eten zoals normale gezondere mensen...

Ik overweeg drastischere maatregelen als dat is wat nodig is om eindelijk een betere versie te worden van mijzelf. En hopelijk eindelijk eens gelukkig te zijn in men leven? En me minder beginnen aantrekken wat andere mensen daar mogelijks van vinden.

Het moest er effkes uit.
En hoe onderneem je die pogingen als ik vragen mag? Is dat met structuur en een duidelijk plan of het standaard “maandag begin ik” principe?

Dat laatste is niet slecht bedoeld eh, in het verleden zelf ook genoeg gedaan.

150 keer zo efficiënt als andere sporten zal het niet zijn.
Maar de dag nadien voelt het toch wel aan alsof ik pakweg 200 squats heb gedaan ipv de 20 in werkelijkheid bv. 🙈 Ik merk overigens ook wel dat mijn spieren al meer gedefinieerd zijn. Die 20 minuutjes vliegen voorbij, ik win er tijd mee. Anders doe ik een uur Pilates en nu ben ik op die tijd heen en terug. Het is inderdaad niet goedkoop, maar ik heb het er nu wel even voor over tot augustus, nadien zie ik wel verder of ik de resultaten het waard vind. Het is 1 op 1 of max met 2 per sessie dus logisch dat de prijs hoger ligt dan bij een groepsles met 30+ personen.
En hoeveel sessies heb je achter de rug?
 
En hoe onderneem je die pogingen als ik vragen mag? Is dat met structuur en een duidelijk plan of het standaard “maandag begin ik” principe?

Dat laatste is niet slecht bedoeld eh, in het verleden zelf ook genoeg gedaan.
Het eerste, al kan ik zeggen dat het laatste ook al gebeurd is ja :p En de laatste maanden lukt het compleet niet meer en ik weet heel goed wat ik moet doen want ik heb het al een paar keer gedaan.
 
Gij zijt precies de vrouwelijke versie van mij als ik dit lees….
zonder zeveren
Ik herken er mij ook in :( Zonder het aspect van drastische maatregelen en het feit van erdoor te zitten...

Vorig jaar ben ik 16 kg afgevallen. Is er ondertussen allemaal terug bij. Groot stuk stress, grootste stuk (gebrek aan) zelfdiscipline :(

De meeste mensen die mij kennen schatten mij lichter in dan ik ben (thanks, I guess?), maar dat neemt niet weg dat er een serieuze schel af mag. Ik zou mezelf niet per se dik noemen, maar heb wel een BMI van 28. Ik voelde mij ook oprecht beter, mentaal en fysiek, toen die 16 kg eraf was, dus het is echt wel een situatie waar ik terug naartoe wil.
 
Terug
Bovenaan