In het middelbaar zat ik een tijdje met wat vrienden in een garage band, als drummer. Ik heb jaren les gevolgd maar ik oefende nooit, dus dat was echt verspilling van tijd en geld, dus ik was technisch "vrij beperkt", wat gelukkig totaal geen belemmering is om het te maken als drummer, zo blijkt.
We hadden op papier dan ook veel van de noodzakelijke ingrediënten om het te maken als shitty rock band: interne spanningen (waaronder de leadgitarist die aanpapte met de zangeres), brakke optredens in de plaatselijke jeugdhuizen (telkens een heel gedoe om al ons gerief te verplaatsen), een half "jaarloon" aan zakgeld uitgeven om een slecht gemixte demo op te nemen in een louche studio, ... Goeie tijden, maar helaas gingen we uiteindelijk roemloos ten onder toen het succes uitbleef.
Vele jaren later, tijdens mijn thesis, heb ik mezelf dan leren jammen op een piano, en dat gaat echt supergoed. Ik kan geen partituren lezen en ik speel ook geen bestaande muziek of zo, maar toch. Ik oefen bijna dagelijks, en de mensen lijken het graag te horen. Als ik een publieke piano zie staan kan ik mij nooit inhouden en de laatste keer heeft mij dat toch maar mooi twee gratis Irish Coffees opgeleverd.
