La boum 1, 2 en binnenkort 3
- Onderwerp starter Lifen
- Startdatum
DogFacedGod
Well-known member
Dat gaat niet over om minder of meer waard zijn.
Het is de frustatie dat dit blijft slabakken.
Je kan het toch niet kwalijk nemen dat mensen (vooral de jongeren) beginnen serieus beginnen te twijfel over "autoriteit" en "politiek" gezien het laatste jaar. Het vertrouwen was al laag pre-corona, laat staan nu met corona
.Vaccins die vertragingen hebben terwijl andere ontwikkelde landen veel verder staan,
de hypocrisie rond de reisregels,
De ene wel laten werken/de andere niet,
Jongeren die studentenjobs/starterjobs kwijt zijn en wel wat geld zijn verloren om dan te horen hoe de huisprijzen te stijgen en hoe de overheid nog meer schulden verwerven wetende dat de komende generaties hiervoor ook mag opdraaien,
Jongeren hun evenementen ontnemen voor al meer dan een jaar en verder.
Het gevoel dat politiek maatregelen neemt om maatregelen te nemen, niet zozeer omdat ze nodig of efficiënt zijn
Giftige mondmaskers uitdelen
Corruptie bij mondmaskers
Onterechte steun
...
Ik vind dat nog het pluspunt van de "boum" feestjes. Dat geeft tenminste het signaal dat het vooruit moet gaan. Beetje druk zetten op de politiek.
Daar zijn natuurlijk andere manieren voor. Het signaal op zich kan ik mee leven, maar de manier waarop is niet echt goed te keuren.
ThomasMore
Well-known member
Bij een crisis zoals we die momenteel meemaken hebben veel mensen de neiging om hun eigen referentiekader te analyseren en van daaruit te veralgemenen. Empathie voor andere bevolkingsgroepen blijkt in veel gevallen erg moeilijk als de eerste solidariteitsgolf is weggeëbd. Die solidariteitscampagne, geïnitieerd door media en op bestelling van de GEES/politici, zorgt immers voor een houvast en een samenhorigheidsgevoel. Het effect van die campagne is echter niet duurzaam. Gewenning treedt op en dan gemis. Mensen worden het beu en verlangen terug naar hun vertrouwde kader. Dat is normaal.
Bij een jeugd horen rituelen die belangrijk zijn voor de vorming en die vallen momenteel stil. Dat dit een impact heeft op het maatschappelijk welzijn van die groep vind ik dan ook heel normaal. En zo zal er nog wel een impact zijn voor elke bevolkingsgroep. Dat is dus een feit.
Aan de andere kant heb je een aantal parameters die bepalen of de gezondheidszorg kwalitatief operationeel blijft, de bezetting op ic, bijhorende beschikbaarheid van specialisten (artsen, verpleegkundigen, ...), voorraden zuurstof, medicatie, ... Daarnaast is er nog de bevoorrading van levensmiddelen (voeding, water, nutsvoorzieningen) en de veiligheid die gegarandeerd moet blijven. Bovendien moet je bij dit alles ook nog zoveel mogelijk economische vrijheid kunnen geven en perspectief op 'back-to-normal'. Om dit alles te balanceren moet je als overheid zeer goed worden geïnformeerd door specialisten, om knopen te kunnen doorhakken. Je moet dan ook beslissen in functie van het algemeen belang en niet uit eigenbelang. Of onze politiek daar altijd in slaagt laat ik in het midden.
Realiteit is wel dat je niet voor elke bevolkingsgroep goed kan doen. Die groepen hebben dus absoluut recht om te klagen en gehoord te worden. Maar ze moeten op de bal spelen en niet op de man. Initiatieven als La Boum lijken (ik baseer me op wat ik erover lees en zie dus mijn blik is gefilterd door de berichtgeving) anarchisten aan te trekken die de huidige crisis gebruiken om hun ideologie in de kijker te zetten. Dat is dus niet op de bal spelen maar op de man... Het doet me denken aan de geweldenaars bij vakbondsbetogingen die steevast een auto in de fik moeten steken of gewoon goesting hebben om iets af te breken, terwijl ze maar half begrijpen waarvoor protesteren. Veel creativiteit zit er in die La Boum organisatie niet.
Bij een jeugd horen rituelen die belangrijk zijn voor de vorming en die vallen momenteel stil. Dat dit een impact heeft op het maatschappelijk welzijn van die groep vind ik dan ook heel normaal. En zo zal er nog wel een impact zijn voor elke bevolkingsgroep. Dat is dus een feit.
Aan de andere kant heb je een aantal parameters die bepalen of de gezondheidszorg kwalitatief operationeel blijft, de bezetting op ic, bijhorende beschikbaarheid van specialisten (artsen, verpleegkundigen, ...), voorraden zuurstof, medicatie, ... Daarnaast is er nog de bevoorrading van levensmiddelen (voeding, water, nutsvoorzieningen) en de veiligheid die gegarandeerd moet blijven. Bovendien moet je bij dit alles ook nog zoveel mogelijk economische vrijheid kunnen geven en perspectief op 'back-to-normal'. Om dit alles te balanceren moet je als overheid zeer goed worden geïnformeerd door specialisten, om knopen te kunnen doorhakken. Je moet dan ook beslissen in functie van het algemeen belang en niet uit eigenbelang. Of onze politiek daar altijd in slaagt laat ik in het midden.
Realiteit is wel dat je niet voor elke bevolkingsgroep goed kan doen. Die groepen hebben dus absoluut recht om te klagen en gehoord te worden. Maar ze moeten op de bal spelen en niet op de man. Initiatieven als La Boum lijken (ik baseer me op wat ik erover lees en zie dus mijn blik is gefilterd door de berichtgeving) anarchisten aan te trekken die de huidige crisis gebruiken om hun ideologie in de kijker te zetten. Dat is dus niet op de bal spelen maar op de man... Het doet me denken aan de geweldenaars bij vakbondsbetogingen die steevast een auto in de fik moeten steken of gewoon goesting hebben om iets af te breken, terwijl ze maar half begrijpen waarvoor protesteren. Veel creativiteit zit er in die La Boum organisatie niet.
