Ik heb tijdens de coronaperiode eigenlijk toevallig de Persona-franchise ontdekt. De nood om een nieuwe JRPG uit te proberen was groot, want ik had zoals iedereen zeeën van tijd op te vullen. Persona 5 kreeg overweldigend positieve kritieken, en het viel meteen op waarom. Het enorm uitgebreid verhaal, de personages, de persona’s zelf en variatie in gameplay spraken mij vanaf de eerste seconde aan. Het was dan ook fijn om te lezen dat ik Persona 3: Reload mocht reviewen! Dit is nochtans niet de eerste remake die de game kreeg. Kort na de release op de PlayStation 2 volgde een verbeterde “Persona 3: FES”. Daarna bracht Atlus “Persona 3: Portable” uit voor de PSP en vorig jaar kregen we de remake van die PSP-game voorgeschoteld. Deze “Persona 3: Reload” voor current-gen consoles belooft trouw te zijn aan de originele PlayStation 2-game, maar dan met modernere graphics en tal van verbeteringen.
In Persona 3 Reload
volgen we een naamloze protagonist die tien jaar na het overlijden van zijn beide ouders terugkeert naar zijn geboortestad. Daar zal hij verblijven in de Iwatodai Dormitory, en moet hij een contract tekenen dat stelt dat hij volledig verantwoordelijk is voor zijn eigen daden. Vreemd … Al snel wordt hij lid van de SEES (Special Extracurricular Execution Squad. Dat is een organisatie wiens taak het is om “Shadows” te verslaan die enkel verschijnen tijdens “Dark Hour”. Tijdens die periode verandert iedereen in een doodskist, en de mensen die dan aangevallen worden door een Shadow, komen in een bijna comateuze staat terecht, beter bekend als Apathy Syndrome. De dood is een centraal thema in deze game, maar daar kom ik later nog op terug. De leden van de SEES hebben elk verschillende persona’s die ze kunnen inzetten in de strijd. Die strijd wordt gevoerd in Tartarus, waar sommige verdiepingen zelfs een baas op ze wacht. Enkel als ze de top bereiken en alle schaduwen opgeruimd zijn, zal de wereld terug zijn normale gangetje kunnen gaan. Het verhaal komt erg traag op gang en heeft eigenlijk ook niet super veel diepgang.
Ondanks de tientallen vernieuwingen en aanpassingen is de game zeker niet perfect. Een groot minpunt in de originele release bleek Tartarus te zijn. De dungeon dus, dat is een groot deel van elke Persona-game. Ze hebben hier zowel visuele als quality of life-aanpassingen gedaan, maar die brengen weinig zoden aan de dijk. Het verkennen van de dungeons blijft heel repetitief en lineair, en da’s jammer als die levels twee derde van je game vormen. Je kan zeggen dat ze trouw probeerden blijven aan het origineel en daarom niet àl te veel wilden veranderen, maar toch … Een puzzel hier en daar, wat minder verdiepingen, of een paar énorme verdiepingen die verdacht hard zouden lijken op de paleizen uit Persona 5 zouden de gameplay een stuk toffer gemaakt hebben.
In Persona 3 Reload
What's new?
Ik herkende meteen de grafische stijl die er exact hetzelfde uitziet als die van Persona 5. Heerlijk! Dat wil dus zeggen dat Persona 3 hermaakt is in Unreal Engine, met vernieuwde character models, omgevingen, menu’s en interfaces. Persona 3 Reload biedt ook volledig ingesproken en geanimeerde tussenfilmpjes. Je social links, dus relaties met medestudenten of teamgenoten, spelen zich allemaal af als tussenfilmpjes gevuld met interactieve dialoog, zodat je kan kiezen hoe de protagonist reageert. Daarnaast zitten er 25 minuten aan anime cutscenes in het spel die het verhaal verder uit de doeken doen, en die zien er werkelijk prachtig uit. Je kan aan de start van je avontuur uit vijf moeilijkheidsgraden kiezen, die je tijdens het spelen ook nog kan aanpassen. De gevechten hebben ook een overhaul à la Persona 5 gekregen. Nu kan je bijvoorbeeld al je personages besturen en ook de Baton Pass keert terug onder een nieuwe naam. Dankzij de Rewind-optie kan je gemakkelijk terugkeren naar een bepaalde dag of tijdstip als je spijt hebt van een gemaakte keuze.Leve de dood! Of toch niet?
Elke Persona-game heeft zijn eigen thema. Bij Persona 5 was dat “laat gerechtigheid zegevieren”, hier is dat “de dood”. En daar moest ik eigenlijk wel hard aan wennen. Persona 3 heeft een duistere toon en schuwt heftige onderwerpen niet. Religieuze symboliek, zoals de kruisiging van personages, is prominent aanwezig. Zelfs vijanden en eindbazen vertonen soms dit soort symboliek. Memento Mori, een veelvoorkomend citaat in Persona 3, betekent "onthoud dat je zal sterven" of "onthoud je sterfelijkheid". Het spel wil je voortdurend herinneren aan de eindigheid van het leven en het belang van de tijd die je rest. Je zou moeten weten hoe je je tijd goed besteedt en daarbij de essentie van het leven niet uit het oog verliest. Het klinkt allemaal erg depri, maar dat valt eigenlijk allemaal reuze goed mee. In Persona 3 wordt dit thema ook weerspiegeld in de gameplay. Om bijvoorbeeld een Persona op te roepen, moet het personage een Evoker gebruiken, een soort pistool om zichzelf door het hoofd te schieten. Het spel begint zelfs met een scène waarin een personage een pistool op haar hoofd richt, alsof ze zelfmoord probeert te plegen. Zonder context is dat vrij heavy, met context blijft het een raar gegeven.Ondanks de tientallen vernieuwingen en aanpassingen is de game zeker niet perfect.
Ondanks de tientallen vernieuwingen en aanpassingen is de game zeker niet perfect. Een groot minpunt in de originele release bleek Tartarus te zijn. De dungeon dus, dat is een groot deel van elke Persona-game. Ze hebben hier zowel visuele als quality of life-aanpassingen gedaan, maar die brengen weinig zoden aan de dijk. Het verkennen van de dungeons blijft heel repetitief en lineair, en da’s jammer als die levels twee derde van je game vormen. Je kan zeggen dat ze trouw probeerden blijven aan het origineel en daarom niet àl te veel wilden veranderen, maar toch … Een puzzel hier en daar, wat minder verdiepingen, of een paar énorme verdiepingen die verdacht hard zouden lijken op de paleizen uit Persona 5 zouden de gameplay een stuk toffer gemaakt hebben.
Conclusie
De andere versies van Persona 3 heb ik nooit gespeeld, maar ik denk toch dat dit de definitieve editie is voor zowel nieuwkomers als fans. De opgepoetste graphics, stemacteurs en alle andere quality of life-verbeteringen zorgen voor een fantastische game die goed is voor tientallen (of zelfs honderden) uren speelplezier. Als je voorbij het repetitieve aspect van de dungeons kan kijken ga je je hier zeker niet mee vervelen. Als je zoals mij alleen maar Persona 5 hebt gespeeld kan ‘t jammer genoeg allemaal wel heel beperkt aanvoelen qua gameplay, mogelijkheden en variatie.
Pro
- Heel degelijke remake
- Goede voice acting
- Modern jasje ziet er gelikt uit
Con
- Dungeons zijn repetitief en vervelen snel
- Social links zijn niet erg uitgebreid
- Thema op zich is nogal luguber
7
Over
Beschikbaar vanaf
2 februari 2024
Gespeeld op
- PlayStation 5
Beschikbaar op
- PC
- PlayStation 4
- PlayStation 5
- Xbox One
- Xbox Series X|S
Genre
- Adventure
- JRPG
Uitgever
- Atlus
Website
Partnerlink
Laatst bewerkt:
