Heel herkenbaar.
Heel inschikkelijk zijn om zéker geen ruzie met de buren te hebben
En dan heb je grofweg twee types buren:
- Buren die zoiets hebben van "Wat een aangename buren, ik beloon dit gedrag met ook veel inschikkelijkheid langs onze kant"
- Buren waarbij je stank voor dank krijgt met een redenering à la "Amai, dat zijn makkelijke buren, dus we drukken het gaspedaal nog wat verder in en we profiteren ervan."
Lange tijd gedacht dat iedereen van het eerste type was. Jammer genoeg is dat niet zo. Lange tijd ben ik ook diplomatisch geweest, zaken blijven toegeven, etc. En dat is goed voor iets éénmaligs: jij geeft iets toe en je krijgt gemoedsrust in de plaats. Maar telkens ik iets toegaf, kwamen ze met iets nieuws af. Dus op een bepaald moment vraag je je af wat het nut nog is om toe te geven, wanneer het in de sterren staat geschreven dat er sowieso ooit spel van komt. Dan kun je maar beter die toegevingen ook niet meer doen.
Mensen zijn iets raars.
Heel inschikkelijk zijn om zéker geen ruzie met de buren te hebben
En dan heb je grofweg twee types buren:
- Buren die zoiets hebben van "Wat een aangename buren, ik beloon dit gedrag met ook veel inschikkelijkheid langs onze kant"
- Buren waarbij je stank voor dank krijgt met een redenering à la "Amai, dat zijn makkelijke buren, dus we drukken het gaspedaal nog wat verder in en we profiteren ervan."
Lange tijd gedacht dat iedereen van het eerste type was. Jammer genoeg is dat niet zo. Lange tijd ben ik ook diplomatisch geweest, zaken blijven toegeven, etc. En dat is goed voor iets éénmaligs: jij geeft iets toe en je krijgt gemoedsrust in de plaats. Maar telkens ik iets toegaf, kwamen ze met iets nieuws af. Dus op een bepaald moment vraag je je af wat het nut nog is om toe te geven, wanneer het in de sterren staat geschreven dat er sowieso ooit spel van komt. Dan kun je maar beter die toegevingen ook niet meer doen.
Mensen zijn iets raars.
