Naast de steeds meer fotorealistische games die ook logischerwijs veel ruimte innemen op de schijf, blijft er in hedendaags gamewereld toch ook een solide markt bestaan voor games die helemaal niet meedoen met dit grafisch geweld en die doen denken aan de graphics van de eerste Monkey Island of Indiana Jones: Fate of Atlantis. Pecaminosa is er zo eentje: 470MB tussen de soep en de patatten downloaden en deze top down view-based game staat in zijn pixel art-glorie te wachten om gespeeld te worden.
Pecaminosa: de titel zegt waarschijnlijk niet veel. Het zou een chique ijsgerechtje kunnen zijn van pecannoten overgoten met mimosa, maar laten we duidelijk zijn: men maakt in deze game geen ijs, wel brokken.
Het spel
De Portugese ontwikkelaars van Pecaminosa omschrijven het spel zelf als een Police Action RPG in een pixel noir-wereld. Men maakt hierbij dankbaar gebruik van het stereotype van een aan lagerwal geraakte detective. Zijn vriendin heeft hem verlaten en hij zuipt zich te pletter. Ondanks dat alles krijgt hij te maken met een zaak zoals hij nooit tevoren heeft gezien. In dit geval: help de geest van een dode gangster zodat deze verlossing van zijn zonden vindt en door de poorten van de hemel mag zweven. Aangezien het een Police Action RPG is kan men al raden dat men zowel raadsels mag oplossen als mensen ondervragen en moet vechten.
Wanneer we het spel opstarten worden we verwelkomd door een startscherm dat ons onmiddellijk een goede samenvatting geeft van wat ons te wachten staat: pixelart die een terneergeslagen, uitgeputte detective afbeeldt die met getrokken pistool in de gietende regen staat terwijl het bloed vanuit een wonde op zijn hand de straat op gutst. De sfeer is gezet.
Het menu zelf staat ons in mooie 50’s jazzclub-style letters op te wachten en nodigt ons uit om een nieuwe game te starten, maar mijn nieuwsgierigheid wordt geprikkeld door de knop ‘more stuff’. De nieuwsgierigheid wint en we leren dat we hierdoor een optie krijgen om naar de soundtrack te luisteren, maar ook om een potje blackjack te spelen. 3 spelletjes blackjack later blijk ik niet voor het geluk geboren te zijn en keer maar snel terug naar het hoofdmenu om de eigenlijke missie te starten.
De introductie toont ons hoe Johny Souza, onze detective, wordt bezocht door Charlie, een gangster of beter gezegd: de geest van een gangster die we blijkbaar zelf tijdens een raid hebben omgelegd. Souza blijkt zijn job bij de politie kwijt te zijn net vanwege het feit dat hij Charlie heeft gedood i.p.v. hem levend binnen te brengen. Blijkbaar heeft hij daarmee ook zijn compagnon Sully in de val meegesleurd en Charlie weet Johny Souza te vertellen dat Sully zelf al enige tijd vermist is.
De deal die Charlie voorstelt is dan ook dat Souza een lijstje van criminelen afgaat om hen naar de eeuwige jachtvelden te zenden, wat ervoor zou zorgen dat Charlie de hemel binnen mag en in ruil hiervoor zal Souza Sully terugvinden. Of er meer achter deze deal zit en Johny er ook in slaagt zijn maatje terug te vinden gaan we natuurlijk niet verklappen.
Gameplay
Op zich is het allemaal niet moeilijk: Je babbelt, krijgt een opdracht of belandt in een gevecht en zo gaat het verder. Je vecht met gangsters, ratten, honden, maar op een bepaald moment ook met zombies, reuzeschorpioenen en andere vreemde wezens. Maar geen paniek: alhoewel Johny start met niet meer dan zijn vuisten, is hij al redelijk snel in de mogelijkheid om zijn vertrouwde pistool op te pikken en het arsenaal wordt ook redelijk vlug uitgebreid met een geweer en een shotgun. Met deze wapens gaat Johny een groot deel van het verhaal rondlopen.
Redelijk ver in de game wordt zijn arsenaal nog wat verder uitgebreid. Tijdens het vechten gaat Johny niet enkel schade uitdelen, hij gaat natuurlijk ook incasseren. Gelukkig kan deze schade hersteld worden en de gezondheid herstellen doet men eigenaardig genoeg met behulp van flessen drank, Mack Janiels genaamd. De jaren 50 waren toch wel speciale tijden. Ammunitie, chips (zoals bij blackjack en niet de eetbare) en drank verkrijgt men o.a. door voorwerpen zoals vuilzakken, kratten en schedels stuk te slaan en ook de vijanden droppen deze items. Ammunitie kan men ook kopen.
Combat op zich is niet al te moeilijk: you aim and shoot. En tegen de gewone vijanden is men zelfs een beetje overpowered. Één shotgun-schot kan op einde van chapter one drie vijanden neerleggen als ze dicht genoeg zijn. Bij de bosses is het een kwestie van de patronen te herkennen en dan geduldig te wachten op de momenten dat ze kwetsbaar zijn. Wat niet wil zeggen dat de gevechten niet intens kunnen zijn. Vallende, vliegende voorwerpen, vuur en andere zaken kunnen ervoor zorgen dat het toch spannend blijft.
Bij sommige bazen kan dat wachten op een kwetsbaar moment ook wel irriterend zijn. Want soms is het dus gewoon wachten op een plek tot de baas zijn patroon heeft afgewerkt, dan heeft men de kans om twee shots te lossen en dan is het weer wachten tot de baas zijn patroon heeft afgewerkt. Elke kogel die Johny afvuurt buiten die momenten van kwetsbaarheid is een verloren kogel. Dus ofwel staat Johny stil te wachten op die kwetsbare momenten ofwel is hij in cirkels over het scherm aan het rondcrossen terwijl de vijand achter hem aan zit, hopend dat hij niet vast komt te zitten achter een uitsteeksel. Bij de allerlaatste baas en zelfs al een beetje de voorlaatste is het contrast met de gewone vijanden wel enorm groot. Men blaast heel zijn voorraad ammunitie en drank er zo door en er wordt niets of amper iets gedropt. Dus ook dit vraagt wat verfijning.
Spijtig genoeg zaten er tijdens de eindbazen ook enkele bugs in de game waardoor men soms vast kwam te zitten in de rand en men onmogelijk nog weg kon. Zo heb ik mijn game toch wel enkele malen volledig moeten afsluiten om dan het gevecht te herstarten. Gelukkig doet de game een autosave aan het begin van een eindbaas gevecht en kan men de dialogen bij een retry overslaan met de escape-toets.
Over dialogen gesproken. Men gaat redelijk wat moeten praten met andere figuren. Let wel op: er is geen voice-acting, dus enkel geschreven tekst. Op zich hoort praten natuurlijk bij het detectiveverhaal en zo worden de ontknopingen ook uit de doeken gedaan. Tijdens de gesprekken wordt ook wel wat interactie gevraagd aangezien men dikwijls meerdere antwoorden heeft. En de manier waarop men antwoordt zal ook een specifieke reactie teweegbrengen. Soms leidt het uiteindelijk toch tot hetzelfde resultaat omdat men nu eenmaal met die persoon moet vechten, maar op andere momenten heeft men het gevoel dat het antwoord er wel toe deed en dat men bijvoorbeeld een gevecht heeft vermeden.
Één zaak die me hierin licht stoorde was dat dit babbelen soms wat lastig was aangezien de mogelijke antwoorden die men kan geven in een kleine kader met scrollbalk zitten en men dus nooit in een oogopslag de meerdere opties ziet, maar telkens maar een gedeelte. De mogelijke antwoorden die men kan geven en de kans dat het een succesvolle uitwerking zal hebben wordt onder andere bepaald door het LIFE systeem. Naarmate men expertise opdoet en vordert in het levelen van Johny krijgt men punten om dit systeem up te graden. LIFE staat voor Luck, Intelligence, Force en Endurance. Luck stelt Johny in staat om kogels te ontwijken en geld te vinden. Intelligence maakt dat men beter kan mikken. Force bepaalt de hoeveelheid health Johny heeft en de hoeveelheid schade hij bij vijanden aanbrengt en endurance zorgt ervoor dat de perks en stamina, die men nodig heeft voor dodgen, sneller herladen. Het enige rare in verband met de perks is dat ik er nooit achter ben gekomen waar men deze kan activeren.
Dat is het ook zo`n beetje qua upgraden: verwacht geen wapens die stelselmatig beter worden of looten van armor/kleding die het personage een upgrade geeft. Johny moet het doen met één versie van zijn wapens en een paar keer krijgt hij een nieuwe outfit. Op zich wel spijtig want men heeft wel de moeite gedaan om Johny uit te beelden en men kan zijn kledij per lichaamsdeel uit/aandoen, terwijl men eigenlijk telkens een volledige outfit krijgt en er dus ook weinig of geen reden is om de outfit maar gedeeltelijk aan te passen.
Buiten vechten en praten moet Johny ook nog enkele raadsels oplossen. Verwacht hier niet te veel van. De tips die men krijgt zijn duidelijk genoeg om deze zonder al te veel problemen op te lossen. En key items worden automatisch op de juiste plek gebruikt. Bij bepaalde opdrachten geeft de map ook weer waar het volgende deel van de opdracht zich situeert. Dus de moeilijkheidsgraad ligt ook hier niet te hoog.
Pecaminosa: de titel zegt waarschijnlijk niet veel. Het zou een chique ijsgerechtje kunnen zijn van pecannoten overgoten met mimosa, maar laten we duidelijk zijn: men maakt in deze game geen ijs, wel brokken.
Het spel
De Portugese ontwikkelaars van Pecaminosa omschrijven het spel zelf als een Police Action RPG in een pixel noir-wereld. Men maakt hierbij dankbaar gebruik van het stereotype van een aan lagerwal geraakte detective. Zijn vriendin heeft hem verlaten en hij zuipt zich te pletter. Ondanks dat alles krijgt hij te maken met een zaak zoals hij nooit tevoren heeft gezien. In dit geval: help de geest van een dode gangster zodat deze verlossing van zijn zonden vindt en door de poorten van de hemel mag zweven. Aangezien het een Police Action RPG is kan men al raden dat men zowel raadsels mag oplossen als mensen ondervragen en moet vechten.
Wanneer we het spel opstarten worden we verwelkomd door een startscherm dat ons onmiddellijk een goede samenvatting geeft van wat ons te wachten staat: pixelart die een terneergeslagen, uitgeputte detective afbeeldt die met getrokken pistool in de gietende regen staat terwijl het bloed vanuit een wonde op zijn hand de straat op gutst. De sfeer is gezet.
Het menu zelf staat ons in mooie 50’s jazzclub-style letters op te wachten en nodigt ons uit om een nieuwe game te starten, maar mijn nieuwsgierigheid wordt geprikkeld door de knop ‘more stuff’. De nieuwsgierigheid wint en we leren dat we hierdoor een optie krijgen om naar de soundtrack te luisteren, maar ook om een potje blackjack te spelen. 3 spelletjes blackjack later blijk ik niet voor het geluk geboren te zijn en keer maar snel terug naar het hoofdmenu om de eigenlijke missie te starten.
De introductie toont ons hoe Johny Souza, onze detective, wordt bezocht door Charlie, een gangster of beter gezegd: de geest van een gangster die we blijkbaar zelf tijdens een raid hebben omgelegd. Souza blijkt zijn job bij de politie kwijt te zijn net vanwege het feit dat hij Charlie heeft gedood i.p.v. hem levend binnen te brengen. Blijkbaar heeft hij daarmee ook zijn compagnon Sully in de val meegesleurd en Charlie weet Johny Souza te vertellen dat Sully zelf al enige tijd vermist is.
De deal die Charlie voorstelt is dan ook dat Souza een lijstje van criminelen afgaat om hen naar de eeuwige jachtvelden te zenden, wat ervoor zou zorgen dat Charlie de hemel binnen mag en in ruil hiervoor zal Souza Sully terugvinden. Of er meer achter deze deal zit en Johny er ook in slaagt zijn maatje terug te vinden gaan we natuurlijk niet verklappen.
Gameplay
Op zich is het allemaal niet moeilijk: Je babbelt, krijgt een opdracht of belandt in een gevecht en zo gaat het verder. Je vecht met gangsters, ratten, honden, maar op een bepaald moment ook met zombies, reuzeschorpioenen en andere vreemde wezens. Maar geen paniek: alhoewel Johny start met niet meer dan zijn vuisten, is hij al redelijk snel in de mogelijkheid om zijn vertrouwde pistool op te pikken en het arsenaal wordt ook redelijk vlug uitgebreid met een geweer en een shotgun. Met deze wapens gaat Johny een groot deel van het verhaal rondlopen.
De jaren 50 waren toch wel speciale tijden.
Redelijk ver in de game wordt zijn arsenaal nog wat verder uitgebreid. Tijdens het vechten gaat Johny niet enkel schade uitdelen, hij gaat natuurlijk ook incasseren. Gelukkig kan deze schade hersteld worden en de gezondheid herstellen doet men eigenaardig genoeg met behulp van flessen drank, Mack Janiels genaamd. De jaren 50 waren toch wel speciale tijden. Ammunitie, chips (zoals bij blackjack en niet de eetbare) en drank verkrijgt men o.a. door voorwerpen zoals vuilzakken, kratten en schedels stuk te slaan en ook de vijanden droppen deze items. Ammunitie kan men ook kopen.
Combat op zich is niet al te moeilijk: you aim and shoot. En tegen de gewone vijanden is men zelfs een beetje overpowered. Één shotgun-schot kan op einde van chapter one drie vijanden neerleggen als ze dicht genoeg zijn. Bij de bosses is het een kwestie van de patronen te herkennen en dan geduldig te wachten op de momenten dat ze kwetsbaar zijn. Wat niet wil zeggen dat de gevechten niet intens kunnen zijn. Vallende, vliegende voorwerpen, vuur en andere zaken kunnen ervoor zorgen dat het toch spannend blijft.
Bij sommige bazen kan dat wachten op een kwetsbaar moment ook wel irriterend zijn. Want soms is het dus gewoon wachten op een plek tot de baas zijn patroon heeft afgewerkt, dan heeft men de kans om twee shots te lossen en dan is het weer wachten tot de baas zijn patroon heeft afgewerkt. Elke kogel die Johny afvuurt buiten die momenten van kwetsbaarheid is een verloren kogel. Dus ofwel staat Johny stil te wachten op die kwetsbare momenten ofwel is hij in cirkels over het scherm aan het rondcrossen terwijl de vijand achter hem aan zit, hopend dat hij niet vast komt te zitten achter een uitsteeksel. Bij de allerlaatste baas en zelfs al een beetje de voorlaatste is het contrast met de gewone vijanden wel enorm groot. Men blaast heel zijn voorraad ammunitie en drank er zo door en er wordt niets of amper iets gedropt. Dus ook dit vraagt wat verfijning.
Spijtig genoeg zaten er tijdens de eindbazen ook enkele bugs in de game waardoor men soms vast kwam te zitten in de rand en men onmogelijk nog weg kon. Zo heb ik mijn game toch wel enkele malen volledig moeten afsluiten om dan het gevecht te herstarten. Gelukkig doet de game een autosave aan het begin van een eindbaas gevecht en kan men de dialogen bij een retry overslaan met de escape-toets.
De manier waarop men antwoordt zal ook een specifieke reactie teweegbrengen.
Over dialogen gesproken. Men gaat redelijk wat moeten praten met andere figuren. Let wel op: er is geen voice-acting, dus enkel geschreven tekst. Op zich hoort praten natuurlijk bij het detectiveverhaal en zo worden de ontknopingen ook uit de doeken gedaan. Tijdens de gesprekken wordt ook wel wat interactie gevraagd aangezien men dikwijls meerdere antwoorden heeft. En de manier waarop men antwoordt zal ook een specifieke reactie teweegbrengen. Soms leidt het uiteindelijk toch tot hetzelfde resultaat omdat men nu eenmaal met die persoon moet vechten, maar op andere momenten heeft men het gevoel dat het antwoord er wel toe deed en dat men bijvoorbeeld een gevecht heeft vermeden.
Één zaak die me hierin licht stoorde was dat dit babbelen soms wat lastig was aangezien de mogelijke antwoorden die men kan geven in een kleine kader met scrollbalk zitten en men dus nooit in een oogopslag de meerdere opties ziet, maar telkens maar een gedeelte. De mogelijke antwoorden die men kan geven en de kans dat het een succesvolle uitwerking zal hebben wordt onder andere bepaald door het LIFE systeem. Naarmate men expertise opdoet en vordert in het levelen van Johny krijgt men punten om dit systeem up te graden. LIFE staat voor Luck, Intelligence, Force en Endurance. Luck stelt Johny in staat om kogels te ontwijken en geld te vinden. Intelligence maakt dat men beter kan mikken. Force bepaalt de hoeveelheid health Johny heeft en de hoeveelheid schade hij bij vijanden aanbrengt en endurance zorgt ervoor dat de perks en stamina, die men nodig heeft voor dodgen, sneller herladen. Het enige rare in verband met de perks is dat ik er nooit achter ben gekomen waar men deze kan activeren.
Dat is het ook zo`n beetje qua upgraden: verwacht geen wapens die stelselmatig beter worden of looten van armor/kleding die het personage een upgrade geeft. Johny moet het doen met één versie van zijn wapens en een paar keer krijgt hij een nieuwe outfit. Op zich wel spijtig want men heeft wel de moeite gedaan om Johny uit te beelden en men kan zijn kledij per lichaamsdeel uit/aandoen, terwijl men eigenlijk telkens een volledige outfit krijgt en er dus ook weinig of geen reden is om de outfit maar gedeeltelijk aan te passen.
Buiten vechten en praten moet Johny ook nog enkele raadsels oplossen. Verwacht hier niet te veel van. De tips die men krijgt zijn duidelijk genoeg om deze zonder al te veel problemen op te lossen. En key items worden automatisch op de juiste plek gebruikt. Bij bepaalde opdrachten geeft de map ook weer waar het volgende deel van de opdracht zich situeert. Dus de moeilijkheidsgraad ligt ook hier niet te hoog.
Conclusie
Pecaminosa is een mooie game. De sfeer zit juist, de muziek is leuk (alhoewel sommige basisdeuntjes wel wat beginnen te vervelen) en het verhaal leuk genoeg om te willen weten hoe het nu juist in elkaar zit. Er zijn echter kleine mankementjes die wat opgekuist of uitgebalanceerd mogen worden. Het spel is opgebouwd uit vertrouwde game-elementen en brengt op zich niets vernieuwend. Maar dat hoeft ook niet. Het spel is redelijk chill in aanpak en is dus goed voor enkele uren gameplezier en als tussendoortje voor als men even wil afkicken van high-energy/fast-paced action games.
Pro
- De sfeer is perfect opgebouwd
- De humor in de teksten
- Minigame: blackjack
Con
- Bugs die een herstart van de game vereisen
- Sommige deuntjes gaan vervelen
- Eindbazen kunnen frustrerend zijn
- Weinig variatie in wapens en outfits
7
Over
Beschikbaar vanaf
27 mei 2021
Gespeeld op
- PC
Beschikbaar op
- Nintendo Switch
- PC
- PlayStation 4
- Xbox One
Ontwikkelaar
- Cereal Games
Uitgever
- Badland Publishing
Website
Laatst bewerkt door een moderator:
