Dus die hadden allemaal een goede thuis? Of toch de meeste? Waarom zou je inbreken of overvallen of slagen en verwondingen toebrengen aan iemand als je 15 bent, als je thuis een gelukkige jeugd hebt?
Dat komt toch juist vanuit die frustratie, een gebrek aan een warme jeugd?
Oorzaken voor jeugddelinquentie zijn niet te verengen tot opvoeding of de thuissituatie. Er is al heel veel onderzoek naar gedaan, dus je vindt enorm veel modellen die deze criminaliteit proberen te verklaren. Je kan ervan uitgaan dat er een heleboel risicofactoren bestaan, waarvan het gezin er zeker eentje is. Geen ouderlijk toezicht, mishandeling, vechtscheiding, delinquente ouders, ...
Je hebt echter ook nog een hoop andere factoren, zoals de individuele (intelligentie, impulsiviteit, biologische factoren, antisociaal gedrag, ...), peer-gerelateerde (de bekende slechte vrienden, je populariteit op school, ...), of buurtfactoren (veel drugsgebruik in je wijk, weinig vrije tijdsactiviteiten in je stad, ....).
Er is veel samenhang en overlap tussen alle verschillende factoren, waardoor je niet kan stellen dat criminaliteit louter een gevolg is van een slechte jeugd. Het kan zeker een onderdeel ervan zijn (en vaak is het aanwezig), maar niet altijd.
Het voorbeeld dat ik het vaakst geef is drugsgebruik. De meeste mensen kunnen zich wel inbeelden of kennen verhalen van een gelukkig en 'normaal' gezin waar de zoon toch dagelijks of meermaals drugs gebuikt. Is dit altijd de schuld van de ouders?
Of kinderen die mentale problemen hebben zoals trauma door pestgedrag of depressie. Is dit altijd de schuld van de ouders?
Je voelt aan zulke voorbeelden dat er mogelijks een deel verantwoordelijkheid bij de ouders ligt, maar dat zij zeker niet altijd de schuldige zijn of zelfs enige impact hierop kunnen hebben.
Mijn bericht was daarnaast voornamelijk gericht op de 'schijt opvoeding' en de 'verkeerde normen en waarden'. Er is een groot verschil tussen een gezin met 'verkeerde' pedagogische vaardigheden volgens de maatschappij en een gezin waar er intrafamiliaal geweld is. Beiden moeten bijvoorbeeld anders benaderd worden, maar bij beiden zie ik niet in hoe een monsterboete voor de ouders een meerwaarde is.
Zoals eerder gezegd is jeugddelinquentie een ingewikkeld thema. Niet enkel voor oplossingen, maar dus zeker ook voor oorzaken in beeld te brengen. We moeten daarom gewoon voorzichtig zijn om veralgemenende uitspraken te doen.