Stap binnen in de wereld van cinema met Sooner, een Belgische streamingdienst die een groot aanbod aan films biedt, van indiepareltjes tot tijdloze klassiekers. Elke maand brengen ze nieuwe films rechtstreeks naar je scherm, met een catalogus die constant evolueert; of je nu kiest voor een abonnement of liever een film huurt, Sooner geeft je hierin zelf de keuze.
Een overzicht van de drie films die ik deze maand op Sooner heb bekeken, evenals enkele nieuwe films in hun aanbod waarover we al een filmreview hebben geschreven: The Old Oak, Augure, Fallen Leaves, Dogman en Le Procès Goldman.
In Le Règne animal wordt niet diep ingegaan op de oorzaak van de opmerkelijke mutaties, maar ligt de focus eerder op de emotionele gevolgen ervan. Terwijl sommige mensen streven naar acceptatie en co-existentie, worden andere vervuld van negativiteit en vijandigheid. Dit fantasiedrama, onder regie van Franse filmmaker Thomas Cailley, wordt gekenmerkt door prachtige cinematografie en een meeslepend verhaal. Vooral de jonge Paul Kircher maakt indruk met zijn geloofwaardige en genuanceerde vertolking, terwijl Romain Duris schittert als de sympathieke vader die nooit opgeeft.
De film blinkt uit in ingetogenheid en karakterontwikkeling, met uitstekend camerawerk ondanks enkele duidelijke CGI-tekortkomingen die echter nooit storend zijn. Le Règne animal is dan ook geen doorsnee grootschalige productie gericht op spectaculaire CGI-effecten en explosieve stunts, maar eerder een bescheiden Franse film met een beperkter budget. Juist dit aspect vormt de charme van Le Règne animal en onderscheidt het van traditionele Hollywood-blockbusters.
De openingsscène van I, Daniel Blake is verbijsterend: Blake is aan de telefoon met een medewerkster van de zorgverlening, die zonder enige reactie op Daniels opmerking dat hij een hartaanval heeft gehad, enkel irrelevante vragen afvuurt. Dit alles speelt zich af terwijl het scherm zwart blijft, wat de toon van de film onmiddellijk zet. De vertolkingen van beide hoofdrolspelers zijn authentiek, met een perfecte timing voor wanhoop, solidariteit en humor, die je diep raken.
I, Daniel Blake is een typische Ken Loach-film die de sociale zorgen van gewone mensen belicht. Zowel Daniel als Katie willen graag werken, maar worden tegengehouden door bureaucratie en een gebrek aan werkgelegenheid. De film bevat veel scènes die zowel een lach als een traan opwekken vanwege de rauwe realiteit die wordt geschetst. Tegenwoordig moeten veel formulieren online worden ingevuld, wat een enorme uitdaging vormt voor iemand als Daniel, die geen computer of smartphone heeft. De regels lijken soms ontworpen om mensen tegen te werken en het is schrijnend om te zien hoe iemands waardigheid kan worden ontnomen.
And the King Said, What a Fantastic Machine is duidelijk het resultaat van grondig onderzoekswerk en getalenteerde montage, wat resulteert in een indrukwekkende verzameling van visuele beelden. Maar ondanks deze overvloed blijft de documentaire achter in diepgaande analyse. Er worden weinig kritische vragen gesteld en er wordt weinig ruimte geboden voor dieper inzicht. Hierdoor rijst de vraag of de kijker werkelijk iets kan leren van deze documentaire of dat deze hoofdzakelijk gericht is op entertainment en vermaak.
Een overzicht van de drie films die ik deze maand op Sooner heb bekeken, evenals enkele nieuwe films in hun aanbod waarover we al een filmreview hebben geschreven: The Old Oak, Augure, Fallen Leaves, Dogman en Le Procès Goldman.
Le Règne animal
De mensheid wordt in een nabije toekomst geteisterd door een mutatie die sommigen in dieren verandert. Deze genetische afwijking veroorzaakt grote angst bij het merendeel van de bevolking, wat resulteert in het opsluiten van de hybriden in instellingen. Lana, de moeder van de tiener Émile, draagt het gen en is gedeeltelijk veranderd in een dier. Wanneer ze tijdens een transport naar de medische instelling weet te ontsnappen, gaan haar man en zoon op zoek naar haar. Émile begint echter ook verschijnselen van de mutatie te vertonen.In Le Règne animal wordt niet diep ingegaan op de oorzaak van de opmerkelijke mutaties, maar ligt de focus eerder op de emotionele gevolgen ervan. Terwijl sommige mensen streven naar acceptatie en co-existentie, worden andere vervuld van negativiteit en vijandigheid. Dit fantasiedrama, onder regie van Franse filmmaker Thomas Cailley, wordt gekenmerkt door prachtige cinematografie en een meeslepend verhaal. Vooral de jonge Paul Kircher maakt indruk met zijn geloofwaardige en genuanceerde vertolking, terwijl Romain Duris schittert als de sympathieke vader die nooit opgeeft.
De film blinkt uit in ingetogenheid en karakterontwikkeling, met uitstekend camerawerk ondanks enkele duidelijke CGI-tekortkomingen die echter nooit storend zijn. Le Règne animal is dan ook geen doorsnee grootschalige productie gericht op spectaculaire CGI-effecten en explosieve stunts, maar eerder een bescheiden Franse film met een beperkter budget. Juist dit aspect vormt de charme van Le Règne animal en onderscheidt het van traditionele Hollywood-blockbusters.
I, Daniel Blake
Daniel Blake mag na een hartaanval nog niet aan het werk van zijn dokter; hij moet eerst herstellen. Een sociaal werkster besluit echter dat hij wel geschikt is om terug aan het werk te gaan, waardoor zijn uitkering wordt afgekeurd. Dit leidt Daniel in een bureaucratische nachtmerrie van onbeantwoorde telefoontjes, onmogelijke eisen en heel veel online formulieren. Maar hij is niet alleen; ook alleenstaande moeder Katie en haar twee kinderen worden geconfronteerd met een gebrek aan sociale steun vanwege een sanctie. Uit solidariteit biedt Daniel Blake haar zijn hulp aan.De openingsscène van I, Daniel Blake is verbijsterend: Blake is aan de telefoon met een medewerkster van de zorgverlening, die zonder enige reactie op Daniels opmerking dat hij een hartaanval heeft gehad, enkel irrelevante vragen afvuurt. Dit alles speelt zich af terwijl het scherm zwart blijft, wat de toon van de film onmiddellijk zet. De vertolkingen van beide hoofdrolspelers zijn authentiek, met een perfecte timing voor wanhoop, solidariteit en humor, die je diep raken.
I, Daniel Blake is een typische Ken Loach-film die de sociale zorgen van gewone mensen belicht. Zowel Daniel als Katie willen graag werken, maar worden tegengehouden door bureaucratie en een gebrek aan werkgelegenheid. De film bevat veel scènes die zowel een lach als een traan opwekken vanwege de rauwe realiteit die wordt geschetst. Tegenwoordig moeten veel formulieren online worden ingevuld, wat een enorme uitdaging vormt voor iemand als Daniel, die geen computer of smartphone heeft. De regels lijken soms ontworpen om mensen tegen te werken en het is schrijnend om te zien hoe iemands waardigheid kan worden ontnomen.
And the King Said, What a Fantastic Machine
And the King Said, What a Fantastic Machine neemt ons mee op een reis door de evolutie van de fotografie, van haar bescheiden begin tot haar alomtegenwoordigheid in de moderne wereld. Het verhaal begint bij de allereerste foto's in 1826, vastgelegd door de Franse wetenschapper Joseph Nicéphore Niépce en ontvouwt zich vervolgens tot de ontelbare camera's die vandaag de dag over de hele wereld actief zijn. We worden meegenomen door een stroom van archiefbeelden en hedendaagse viral video's, die ons een breed scala aan visuele indrukken bieden.And the King Said, What a Fantastic Machine is duidelijk het resultaat van grondig onderzoekswerk en getalenteerde montage, wat resulteert in een indrukwekkende verzameling van visuele beelden. Maar ondanks deze overvloed blijft de documentaire achter in diepgaande analyse. Er worden weinig kritische vragen gesteld en er wordt weinig ruimte geboden voor dieper inzicht. Hierdoor rijst de vraag of de kijker werkelijk iets kan leren van deze documentaire of dat deze hoofdzakelijk gericht is op entertainment en vermaak.