Dat is zo.
Ik zou zo'n bedrag direct betalen en mij niet inkopen bij de partner :-D
Uiteraard in de veronderstelling van financiële maximalisatie, quod non in een relatie.
Waarom zeg je dan eerst zelf 300€ als je dat belachelijk laag vindt gezien de huidige huurprijzen?
Dat bedrag had je genomen om te staven dat er dan nog voldoende geld over blijft om te investeren...
Als je vertrekt van een normale huurprijs dan is dat bedrag een pak hoger dan 300€ en blijft er bij een modaal verdienend persoon niet veel meer over om te investeren. Partner A is deels jouw verhuurder en bouwt wél kapitaal op door zijn/haar halve huishuur + jouw halve huishuur.
In een relatie is er volgens jou best geen financiële maximalisatie, maar dat is wel wat gebeurt bij persoon A.
Besteed dan uit aan immo, of koop beursgenoteerde vastgoedindex
Met een immo leg je opnieuw meer kosten bij persoon B en niet bij persoon A.
De schaal hing al door aan die kant.
Waarom is 'een beetje huur' dan wel ok?
Dus je stelt nu zelf dat persoon B 'iets' moet compenseren aan persoon A?
Nooit beweerd dat ik +-200€ onbillijk zou vinden, je bent van straat dus daar mag iets tegenover staan.
Gezien uw standpunt ben ik wel benieuwd wat er juist dient gecompenseerd te worden en hoe je dat op neutrale financiële wijze zou berekenen?
Kan je niet, vandaar mijn standpunt om na x-aantal jaar (naar mijn aanvoelen max 2 à 3 jaar) uw partner zich te laten inkopen of samen uit te kijken voor iets anders.
Je betaalt het huis toch ook af met extern geld, bv via salaris?
Die halve huur betaal je nog veel gemakkelijker.
Na 25 jaar is het geïnvesteerde surplus een huis waard, waarvoor je een zelfde huurwaarde kan krijgen
(om het in huis termen te zetten, want ik heb de indruk dat het concept niet 100% duidelijk is. Zie prof. Peersman, huren vs kopen, die legt dat goed uit)
Ik wil gerust meegaan in jouw denkpiste:
Stel, persoon A heeft een huis en verhuurt de helft aan zijn partner, persoon B.
Persoon A heeft 100% geleend op 25 jaar en betaalt notariskosten, pak een gemiddeld huis van 250.000€.
Volgens notaris.be kom ik aan 18.000€ kosten voor aankoopakte + krediet (volledig hypothecair). Deze som hadden zowel A als B op hun rekening.
Lening van 1.180€/maand. Aan jouw partner vraag je 550€, geïndexeerd.
Persoon A betaalt 1.180€ - 550€ = 630€. Persoon B kan een mooie 80€ per maand op kant zetten als hij dezelfde maandlast aanhoudt als A.
Met huidige inflatie (6,62%) geeft B volgend jaar 586,41€ aan partner A. -> persoon B moet al bijna evenveel uitgeven als A.
Na 25 jaar heeft A een afbetaald huis, persoon B eindigt hopelijk niet negatief.
Ik ben altijd al partner B geweest in vroegere relaties, en ik blijf niet echt ter plaatse trappelen.
Wat misschien niet veralgemeenbaar is maar toch deels, want iedereen kan 'indexbeleggen voor dummies' lezen.
Goed voor jou, maar jij bent dan ook extreem zuinig. (geen verwijt hé, ik ben dat ook.
)
Bij de meesten is het loon zo goed als op na vaste kosten + helft van een huishuur. Als het al niet op is...
Trouwens: als je het beu bent, let's agree to disagree.