Hoe regel je jouw financiën met jouw partner?

Hoe regel jij je financiën binnen je gezin?

  • Alles gezamenlijk

    Stemmen: 75 18,0%
  • Alles gezamenlijk (vanaf officieel/wettelijk samen zijn)

    Stemmen: 62 14,9%
  • Alles gezamenlijk (vanaf officieel/wettelijk samen zijn) & maandelijks bedrag persoonlijk

    Stemmen: 31 7,5%
  • Een vast bedrag (of percentage van loon) per maand gezamenlijk; de rest van mijn loon is persoonlijk

    Stemmen: 226 54,3%
  • Alles apart

    Stemmen: 22 5,3%

  • Totaal aantal stemmers
    416
Vaak ook bemoeizieke ouders die met een zak geld de woning van hun kind mee bekostigd hebben en nadien schrik hebben dat hun 'investering' deels naar iemand aangetrouwd zal gaan.

Ik zou me ook niet gelukkig voelen in een huis (geen thuis) waar ik zelf niets van zeggenschap over heb, maar waar ik wel financieel mag aan bijdragen.
Na 10 jaar, 20 jaar, kinderen samen, ... is de grootste vermogensopbouw in 99% van de gezinnen vastgoed onder de vorm van een eigen woning. Bepaalt jouw partner dan ff in jouw plaats dat dat voor jou niet mogelijk is.

Vaak is die partner die dan zogezegd meer 'vermogen/mogelijkheden' heeft niet kapitaalkrachtig genoeg om samen met de partner een woning te kopen, naast de eigen woning. Want dat zou het probleem ook oplossen.

@Mulan
De inwonende partner die een andere woning koopt om te verhuren is idd ook een mogelijkheid.

Maar dan moet je wel veel kapitaal hebben + als partner ook nog zin om verhuurdersrisico te lopen met alle miserie die daar mogelijks bij komt kijken. Meeste mensen wensen vooral gemoedsrust, lijkt me, en het leven rustig slijten zonder veel risico...

En alle 'problemen' lost dat ook niet op volgens mij. Je wil toch het meeste comfort in de woning waar je zelf in woont, maar die is dan 100% eigendom van jouw partner. Hoe ga je dan bepalen of je wel een nieuwe keuken/badkamer/... mee wil bekostigen, terwijl dat misschien enkel comfortverhoging geeft ipv functioneel iets verandert.
Ga je dan wafelijzerpolitiek toepassen en voor hetzelfde bedrag verbeteringen toepassen in de verhuurde woning? En wie heeft er eindbeslissingsrecht of er al dan niet iets aangepast/gerenoveerd wordt?
Ik vind dat vaak heel ambetante situaties...
Mijn mening is gekleurd door eigen ervaring.

Huidige situatie: vriendin en ik wonen samen in mijn woning, deeltijds woont daar ook nog mijn dochter bij. Mijn vriendin haar dochter heeft er ook nog een kamer maar die woont eigenlijk alleen (is 23). Mijn vriendin bezit een woning die wordt verhuurd.

We hebben voor mijn huis gekozen omdat dit van beide woningen het beste aansloot bij onze noden.

- er is geen financiële bijdrage van mijn vriendin aan de woning. We delen uiteraard de vaste dagelijkse kosten omdat we allebei gebruik maken van die woning dus ook allebei moeten instaan voor het onderhoud. Maar ze betaalt geen huur, noch bijdrage aan de afbetaling. Ik doe dat ook niet bij haar woning. We doen elke aan onze vermogensopbouw en op het moment dat er een haar in de boter zit is het heel duidelijk wat van wie is. Zij beschouwt het huis waar we wonen wel als onze thuis. Het is toch niet dat je financieel moet bijdragen aan een huis om je er thuis te voelen. Als net meerderjarige voelde ik me ook thuis in het huis van mijn ouders, nooit een euro aan moeten afbetalen :)

- Veel kapitaal kan ik enigszins nuancere. Wil je allebei een mega villa met alle toeters en bellen dan heb je veel kapitaal nodig. Je kan echter ook allebei een woning kopen naar het eigen vermogen.

Eigenlijk zijn er twee groepen in deze discussie:

- Degenen die nog nooit een scheiding hebben meegemaakt en geen graten zien in onverdeeldheid.

- Degenen die de miserie van een scheiding hebben meegemaakt en zichzelf daartegen indekken.

Mijn vriendin en ik hebben beiden een echtscheiding meegemaakt dus we zaten snel op één lijn met onze gescheiden financiën.
 
Eigenlijk zijn er twee groepen in deze discussie:

- Degenen die nog nooit een scheiding hebben meegemaakt en geen graten zien in onverdeeldheid.

- Degenen die de miserie van een scheiding hebben meegemaakt en zichzelf daartegen indekken.

Mijn vriendin en ik hebben beiden een echtscheiding meegemaakt dus we zaten snel op één lijn met onze gescheiden financiën.
Er is ook nog een derde groep die niet zo in hokjes denkt dat je enkel iets kan denken op basis van al dan neit een scheiding te hebben meegemaakt.

Je kan jezelf indekken tegen de miserie van een scheiding en toch nog geen scheiding meegemaakt hebben én geen graten zien in onverdeeldheid.
 
Ik ben blij dat er hier nooit discussie geweest is over de regeling. Uiteindelijk is het veel "emotie" waar weinig centen mee gemoeid zijn.

Ik heb ook 5 of 6y in het huis van de madam gewoond. We wisten alle 2 dat dat niet het permanente huis zou zijn eens we kinderen hadden. Niemand koopt alleen een huis met 4 slaapkamers vermoed ik.

Ofwel is de relatie gedaan voor er kinderen zijn --> Niet de moeite om in tekopen
Ofwel is de relatie niet gedaan voor er kinderen zijn en verhuizen we --> Niet de moeite om te kopen
(Ofwel is de relatie gedaan na er kinderen zijn) --> Miserie anyway

Dus de regeling was altijd. Madam betaalt hypotheek af en bij verkoop is alles van haar. Voor de rest heb ik altijd bijgedragen aan de gewone kosten. Makes life easy. Ik heb zelfs kleine verbouwingen zoals traprenovatie of nieuw tuinhuis en zo meebetaalt. Het betalen van huur is zelfs nooit een topic geweest. Mijn standpunt is toch dat huur vragen als partner nogal greedy is. Want een huurcontract opstellen of huurbelasting betalen of zo wordt nooit gedaan, he. Of als huurbaas de kapotte dingen repareren of als huurbaas de belastingen 100% zelf betalen etc etc. Er zijn nu eenmaal plichten als verhuurder die je als koppel waarschijnlijk normaalgezien met 2 doet. Dus uiteindelijk is het een situatie die meer opbrengt dan een echte/officiele huurder. Leuke sfeer.

Ik zie ook niet in waarom mensen iets proberen op te zoeken wat tussen "je bent eigenaar" of "je bent geen eigenaar" ligt. Afbetalen en bij verkoop cash je alleen is toch fair? Of niet mee betalen en je casht niks mee is toch ook fair ? Waarom zou je betalen voor iets waar je niet op casht. Of cashen op iets waar je niet voor betaalt. Beide lijken me nogal greedy en onnodig complex.

En bij de aankoop van ons huidige huis heb ik dan een zakje geld extra gesmeten zodat we officieel 50/50 zijn, maar de bijdrage as niet helemaal 50/50. Jaja, ik kan gepoept zijn later, I know. So be it. Ik versta niet goed waarom mensen bij een aankoop van 500k of zo alles tot op de laatste cent willen regelen. 5 of 10k links of rechts meer, maakt dat een wezenlijk verschil ? Ik eet biefstuk, de madam eet varken. Ik eet waarschijnlijk 2x zoveel als haar. Moeten we dat ook gaan doorrekenen? Zij drinkt volle melk en ik halfvolle, scheelt toch ook een euro per week. Drumroll, dat is dus 1000 euro doorheen de hypotheek periode. Ik eet liever puntpaprika's dan de madam haar gewone paprika's (en we eten er standaard 3 of 4 per week). Nog eens 1000 euro op 25y. aiaiaiai.
 
Ik blijf het verbazend vinden hoe cege er altijd in slaagt om zich als volledig naïef (of humblebrag?) voor te stellen.

Dit soort discussies zijn nu toch al duizend keer gepasseerd. Er is al zo vaak gezegd dat de situatie heel anders is als je, cru gezegd, geen geld schijt. Dit soort situaties zijn heel anders als je een "mediaan gezin" bent. En nog heel anders als je minder verdient dan een mediaan gezin. (En ja, dan doel ik op de echte mediaan, niet die van BG.)

Ik blijf me afvragen waar dit soort stellingen vandaan blijven komen nadat het eigenlijk al zo vaak uitgelegd is.


Maar goed, ik zal nog eens een hypothetische situatie schetsen.

Persoon A en B verdienen beiden hetzelfde.
Ze hebben beiden op hetzelfde moment voor de relatie een huis gekocht van eenzelfe waarde.
Ze betalen beiden eenzelfde hypotheek af van 1k/maand op eenzelfde termijn.
Mogelijke verhuurprijs is 1k/maand.

Ze trekken beiden in bij A, en B betaald geen huur (enkel maandelijkse kosten worden gesplitst (gas/electriciteit...)
Na 10 jaar gaan ze uit elkaar :
Persoon A heeft nu Woning A en tussentijds 120k afbetaald aan de woning.
Persoon B heeft nu Woning B en tussentijds 120k afbetaald aan de woning + 120k huur geïnd.

Dat is iets anders dan 5k links of rechtsom. Dat is 12k per jaar.
 
Laatst bewerkt:
Hierboven gaat het om een mediaan gezin, maar de meeste koppels hebben niet het vermogen om élk een huis te bezitten...
Dus ook een hypothetische situatie voor mensen die niet genoeg verdienen om 2 huizen te bezitten:

A heeft een huis en begint een relatie met B, B woont na x-aantal maanden in bij A.
Ze vermijden het woord 'huur', maar B betaalt bijv 500€ om in te mogen wonen. Na 10 jaar samenwonen gaan ze uit elkaar.
Niets aan de hand voor A, want huis is 100% van A en ondertussen is er 120.000€ meer afbetaald.
B heeft wel jarenlang bijgedragen, maar houdt daar niets aan over.

En misschien is de huur die B ervoor betaalde iets meer dan wat hij nu moet bijdragen, maar dat is peanuts in vergelijking met de kapitaalsopbouw bij A.

Het eerlijkst vind ik om na een paar jaar, als je de indruk hebt dat de relatie zal blijven duren, jouw partner te laten inkopen.
 
Hierboven gaat het om een mediaan gezin, maar de meeste koppels hebben niet het vermogen om élk een huis te bezitten...
Dus ook een hypothetische situatie voor mensen die niet genoeg verdienen om 2 huizen te bezitten:

A heeft een huis en begint een relatie met B, B woont na x-aantal maanden in bij A.
Ze vermijden het woord 'huur', maar B betaalt bijv 500€ om in te mogen wonen. Na 10 jaar samenwonen gaan ze uit elkaar.
Niets aan de hand voor A, want huis is 100% van A en ondertussen is er 120.000€ meer afbetaald.
B heeft wel jarenlang bijgedragen, maar houdt daar niets aan over.

En misschien is de huur die B ervoor betaalde iets meer dan wat hij nu moet bijdragen, maar dat is peanuts in vergelijking met de kapitaalsopbouw bij A.
Maar A heeft vooraf wèl alle kosten moeten dragen (notaris, ssv, eigen inbreng,..) staat alleen in voor alle herstellingen,...
Terwijl B het geld dat wordt uitgespaard aan huur ook gewoon kan laten renderen he. Duizenden euro's per jaar is voor de modale verdiener geen kleingeld he...
Daarbij is 500 euro bijdrage als enkel huur wèl heel veel, da's vaak meer dan de helft van de hypotheek als je het dan toch hebt over de doorsnee verdiener. 😉
 
Ik blijf het verbazend vinden hoe cege er altijd in slaagt om zich als volledig naïef (of humblebrag?) voor te stellen.

Waar exact heb ik een humblebrag gedaan?

Dit soort discussies zijn nu toch al duizend keer gepasseerd. Er is al zo vaak gezegd dat de situatie heel anders is als je, cru gezegd, geen geld schijt. Dit soort situaties zijn heel anders als je een "mediaan gezin" bent. En nog heel anders als je minder verdient dan een mediaan gezin. (En ja, dan doel ik op de echte mediaan, niet die van BG.)

Je koopt een huis. Na 5y komt er een partner bij. Waar is de extra kost voor de eigenaar ? Waarom zou je dan plots huur vragen ?

Ik blijf me afvragen waar dit soort stellingen vandaan blijven komen nadat het eigenlijk al zo vaak uitgelegd is.


Maar goed, ik zal nog eens een hypothetische situatie schetsen.

Persoon A en B verdienen beiden hetzelfde.
Ze hebben beiden op hetzelfde moment voor de relatie een huis gekocht van eenzelfe waarde.
Ze betalen beiden eenzelfde hypotheek af van 1k/maand op eenzelfde termijn.
Mogelijke verhuurprijs is 1k/maand.

Ok fair enough.

Ze trekken beiden in bij A, en B betaald geen huur (enkel maandelijkse kosten worden gesplitst (gas/electriciteit...)

Zie hierboven. De kans dat je forever met 2 woont in het huis wat 1 iemand gekocht heeft is close to 0. Wat is de redenering om huur te vragen? Om de ander op kosten te jagen omdat je zelf een hypotheek hebt? Ik snap het niet hoor.

Voor de relatie betaalde A alleen af, dus waarom niet tijdens de relatie ?

Omdat B huur kan trekken? Dat staat toch los van huur te vragen ? Als je daar niet tegen kan, verhuur dan alle 2 en, random idee, koop samen iets ? Het zal beiden je goesting zijn. Of verkoop beide en koop samen iets.

Because, again, een huis dat je alleen kocht, waarschijnlijk niet ideaal voor 2.

Na 10 jaar gaan ze uit elkaar :
Persoon A heeft nu Woning A en tussentijds 120k afbetaald aan de woning.
Persoon B heeft nu Woning B en tussentijds 120k afbetaald aan de woning + 120k huur geïnd.

Dat is iets anders dan 5k links of rechtsom. Dat is 12k per jaar.

Er zijn ook nog verhuurskosten/belastingen/...

En 120k van je partner trekken als cadeau omdat je een partner hebt is normaal gedrag ? Zijn er veel mensen die een huis kopen en erop rekenen dat ze een partner hebben om aan te verhuren ? Ik dacht het niet. Ik zou als partner middelvingen opsteken. Mag je alles zelf betalen, niks huur en geen poepekezwanm/
 
@cege waarom zou je als partner volledig zonder kosten moeten wonen enkel omdat de ander eigenaar is?
Ik zou zelf nooit in iemand zijn huis willen wonen zonder iets bij te dragen, want dat zou ik profiteren vinden.

Vb: beide hebben 2000 netto.
1 betaalt 800 hypotheek, 1200 "over"
2 betaalt 600 huur, 1400 "over".
1 blijft in jouw voorbeeld 1200 over hebben, 2 verdubbelt dat bijna door gratis in te wonen.
Gerelateerd vraagje: als je kinderen later voltijds gaan werken, moeten ze dan niets bijdragen, alles gratis? Of vind je dat ze dan ook wel iets mogen bijdragen?

Het is duidelijk dat er zowel in de situatie van koppels als in de situatie van inwonende kinderen die in hun levensonderhoud kunnen voorzien, mensen zijn die het normaal vinden dat dat gratis moet "want de kosten gaan niet plots zakken mocht die daar niet meer inwonen" (wat klopt! Dat kan niemand betwisten!) En anderen die vinden dat het voor allebei de partijen "win-win" mag zijn. Waarbij de partner of het kind natuurlijk niet de helft van de hypotheek moeten gaan bijdragen, maar een redelijk bedrag voor allebei de kanten.
 
Was bij mij thuis ook zo, ook fan van!
Dat was bij ons ook wel zo. Als je het als ouder "hard" wil spelen vraag je een gemiddelde hypothecaire lening aan je kinderen, maar dat is meteen al een stevig bedrag. :unsure: Destijds was dat €300 en de maaltijdcheques.
 
@cege waarom zou je als partner volledig zonder kosten moeten wonen enkel omdat de ander eigenaar is?
Ik zou zelf nooit in iemand zijn huis willen wonen zonder iets bij te dragen, want dat zou ik profiteren vinden.

Vb: beide hebben 2000 netto.
1 betaalt 800 hypotheek, 1200 "over"
2 betaalt 600 huur, 1400 "over".


1 blijft in jouw voorbeeld 1200 over hebben, 2 verdubbelt dat bijna door gratis in te wonen.

En waar exact maakt dat een verschil voor de "verhuurder" ? Sinds wanneer vragen we huur als compensatie/straf omdat een ander geld over heeft ? Ik dacht dat dat een compensatie was voor gemaakte kosten/investeringen. Er is geen extra kapitaalkost voor een intrekkende partner, dus waarom huur vragen?

Ga je de huur verhogen als het loon verhoogt van de partner? Of verlagen als die werkloos is ? "AHA, promotie, kassa kassa kassa, huur verhogen".

Stel nu, hypothetisch, dat je van je partner niet weet of die huurt, gekocht heeft of nog thuis woont. Zou dat dan een invloed hebben op het feit of je partner moet betalen om bij je te mogen intrekken ? Dat zou willen zeggen dat je persoonlijke financiele situatie dan op een of andere manier zou afhangen van de beslissing van je partner voor het je partner was.

Ik vind dat moeilijk om daar een rationele redenering in te zien.

Gerelateerd vraagje: als je kinderen later voltijds gaan werken, moeten ze dan niets bijdragen, alles gratis? Of vind je dat ze dan ook wel iets mogen bijdragen?

Irrelevante vraag. Ik beantwoord geen hypotheticals die over 20 jaar verder gaan. Als je me het wettelijke kader van binnen 20y, mijn financiele situatie, de economische toestand en de studeergeschiedenis van mijn kinderen kunt schetsen, dan kan ik er op antwoorden.

Maar de kans is eerder 95% dat ik ze iets zou vragen. Tegen dan is het huis afbetaald, het appartement ook. Maar los daarvan, waarom zou ik geld aan mijn kinderen vragen om thuis te wonen. Moet ik het kindergeld ook apart zetten en er pinten mee kopen ? Wederom, geld vragen in functie van de situatie van een ander in een relationele setting lijkt me echt vreemd.

Ik was me ervan bewust toen we aan kinderen begonnen dat ze hier een jaar of 25 gaan rondlopen. Ze mogen hier best blijven rondlopen tot ze 25 of 30 of zo zijn. Liefst niet meer als ze 40 zijn, want dan ben ik al een oude vent.

Als ze een kutkarakter hebben en niet met geld om kunnen, dan gaan we wel zien hoe we dat aanpakken om dat moment, maar dat sl

Het is duidelijk dat er zowel in de situatie van koppels als in de situatie van inwonende kinderen die in hun levensonderhoud kunnen voorzien, mensen zijn die het normaal vinden dat dat gratis moet "want de kosten gaan niet plots zakken mocht die daar niet meer inwonen" (wat klopt! Dat kan niemand betwisten!)

Dude, het is je kind of partner, geen random Filippijn of dakloze he. En dan zeggen ze dat ik soms harteloos ben...


En anderen die vinden dat het voor allebei de partijen "win-win" mag zijn. Waarbij de partner of het kind natuurlijk niet de helft van de hypotheek moeten gaan bijdragen, maar een redelijk bedrag voor allebei de kanten.

Dus, je partner is een ezel die geld moet schijten? In de kleuterklas ook altijd zitten wenen als jij 2 koeken meekreeg van de mama (en genoeg had daarmee), maar de dikzak naast je kreeg er elke dag 4 mee ?

Wees nu toch gewoon eens content met wat je zelf hebt. Als je genoeg hebt, maakt het dan een fluit uit hoeveel de ander heeft ?
 
Er is ook nog een derde groep die niet zo in hokjes denkt dat je enkel iets kan denken op basis van al dan neit een scheiding te hebben meegemaakt.

Je kan jezelf indekken tegen de miserie van een scheiding en toch nog geen scheiding meegemaakt hebben én geen graten zien in onverdeeldheid.
Uiteraard kan dat... Al ken ik weinig gevallen waarbij de financiële afwikkeling van een eerste scheiding vlot verloopt omwille van duidelijke vooropgestelde regels.

Stel dat de relatie met mijn vriendin blijft duren en er budget zou zijn dan kopen we mogelijk samen wel een woning. Echter nooit zonder onze eigen individuele assets in het gemeenschappelijk vermogen te gooien. Daarvoor hebben we allebei teveel meegemaakt. Uiteraard kan het ook anders uitdraaien en blijft een koppel een heel leven samen maar net zo goed worden het silver splitters.
 
Ik ga het heel simpel houden door vooral hier op te reageren, want dat is de kern lijkt me :
Voor de relatie betaalde A alleen af, dus waarom niet tijdens de relatie ?

Dus opnieuw persoon A en B hebben allebei niets. B woont toch bij zijn/haar ouders. A huurt reeds enkele jaren iets aan 1000 euro/maand.
Voor de relatie betaalde A dit alleen af, waarom dan niet tijdens de relatie. Vind je dat even normaal dan?


Je moet daarna ook niet dingen in het extreme trekken. Het blijven altijd moeilijke discussies, dat is hier de afgelopen pagina's wel genoeg naar voren komt. Namelijk dat streven naar 100% gelijkheid inderdaad niet wenselijk en zelfs onmogelijk is. Waarom is volgens u het enige alternatief dan direct om allebei te verhuren/verkopen en samen iets te huren/kopen? Waarom kan het niet zijn dat beide personen een overeenkomst maken die voor beiden voordelig is?

Er wordt ook nergens gezegd dat die 120k rechtstreeks naar de partner moet gaan zoals jij insinueert.
 
En waar exact maakt dat een verschil voor de "verhuurder" ? Sinds wanneer vragen we huur als compensatie/straf omdat een ander geld over heeft ? Ik dacht dat dat een compensatie was voor gemaakte kosten/investeringen. Er is geen extra kapitaalkost voor een intrekkende partner, dus waarom huur vragen?

Ga je de huur verhogen als het loon verhoogt van de partner? Of verlagen als die werkloos is ? "AHA, promotie, kassa kassa kassa, huur verhogen".

Stel nu, hypothetisch, dat je van je partner niet weet of die huurt, gekocht heeft of nog thuis woont. Zou dat dan een invloed hebben op het feit of je partner moet betalen om bij je te mogen intrekken ? Dat zou willen zeggen dat je persoonlijke financiele situatie dan op een of andere manier zou afhangen van de beslissing van je partner voor het je partner was.

Ik vind dat moeilijk om daar een rationele redenering in te zien.
Dus lekker je partner wat emotioneel chanterern zodat je bij haar kan intrekken zodat jij er financieel voordeel bij hebt dan maar?
Des te vreemder dat jij over die hypothese begint. Ik stel net hiervoor dezelfde : Dus als je partner een appartement huurt en jij trekt er bij in, dan ga je er ook nul huur van betalen? "Trek je plan maar, ik kom hier gratis squatten". Amai, mooie partner.


En op de rest : Ja, in een normale, gezonde relatie, maakt de hoogte van inkomsten van beide partners uiteindelijk uit. En help je elkaar. En niet profiteren waarvoor jij hier pleit. De persoon waarbij ingetrokken wordt is altijd bescheten in uw situatie. In een normale gezonde relatie zoek je een balans en niet gewoon "ik kom hier wonen voor niets."
 
Maar A heeft vooraf wèl alle kosten moeten dragen (notaris, ssv, eigen inbreng,..) staat alleen in voor alle herstellingen,...
Notaris ben je inderdaad kwijt, maar fiscaal voordeel is dan ook weer volledig voor de eigenaar. Fiscaal voordeel was tot voor het afschaffen van de woonbonus véél hoger dan notariskosten.
SSV heeft een nut voor de SSV-nemer, de uitbetaling gaat naar jouw nabestaanden.
Eigen inbreng ben je niet kwijt, dat steekt in jouw investering/woning en stijgt mee met inflatie.
Een 'huur' covert herstellingen, als verhuurder mag je ook niet extra vragen als er iets kapot is.

Terwijl B het geld dat wordt uitgespaard aan huur ook gewoon kan laten renderen he. Duizenden euro's per jaar is voor de modale verdiener geen kleingeld he...
Ik ken geen enkele belegging in de laatste 100'en jaren dat zo risicoloos was als een eigen woning, het is moeilijk om de surplus op een gelijkaardige manier te beleggen. "Duizenden euro's" minder hangt er ook van af hoeveel je minder vraagt tov gewone huishuur.

Daarbij is 500 euro bijdrage als enkel huur wèl heel veel, da's vaak meer dan de helft van de hypotheek als je het dan toch hebt over de doorsnee verdiener. 😉
Ik zei maar iets als voorbeeld, omdat ik vermoedde dat de gemiddelde huur al rond de 1.000€ zal draaien en de gemiddelde afbetaling al rond de 1.200€... ;)
 
Wij hadden bij aankoop/bouw een ongelijke inleg. Ik sta dus in schuld bij mijn partner voor dat bedrag.
Wij zijn beiden 50% eigenaar, met dat schuldbeding als voetnota.
Ik betaal die schuld af door meer af te betalen aan de lening totdat die inleg gelijk gemaakt is, dan gaan we die schuldbekentenis laten schrappen.

Ik zou het niet anders willen, ongelijk eigenaarschap is hoe dan ook een miserie.
Neem de koopprijs van de grond (als je elkaar graag ziet, de prijs op moment dat je hem effectief kreeg, en niet een huidige geschatte verkoopwaarde), en laat de ander die half betalen (of door een schuldbekentenis of hoe heet het erkennen en dan afbetalen).
Of als je de ander echt graag ziet, schenk je haar gewon de 50% eigendom en rep je er nooit meer een woord over.
Ook niet als de liefde toch blijkt niet zo wederzijds te zijn, begin je hier niet meer over, want gegeven is gegeven.

Ach, ik ben jong en naief. Gelukkig nooit in de tussensituaties zoals deze terechtgekomen, en met een "clean slate" alles kunnen splitsen recht doormidden.
Bij ons min of meer dezelfde situatie. Mijn vriendin haar inbreng was groter door mooie gift van haar ouders, zij heeft niet moeten lenen. Ik heb gewoon de lening van mijn appartement overgezet op onze woning via een pandwissel en betaal die alleen verder af.

Wij zijn 50/50 eigenaar van de woning. Het verschil in inbreng ligt rond de 100k, mijn vriendin heeft dus gewoon een vordering van 50k ten opzichte van mijn indien het huis ooit verkocht wordt. Als je echt wil kan je die 50k mee laten indexeren nog ook dat hebben wij niet gedaan. Clean & simple eigenlijk. Als er ooit ambras komt wordt het huis verkocht, het bedrag gaat in 2 en ik geef mijn vriendin 50k. Ik besef wel dat dit vooral goed werkt omdat onze inbreng (mijn lening meegerekend) niet extréém afwijkt (tis geen 85/15).

Ik weet ook wel niet exact hoe dit verder gaat als we trouwen... momenteel storten wij elk 40% van ons loon op de gemeenschappelijke rekening. Ook dit werkt weer omdat onze lonen niet zo gek ver uit elkaar liggen. Ik verdien meer maar als ik mijn lening aflos van mijn 60% zullen we zeer dicht bij elkaar liggen kwa netto spending money. In theorie is dat wel een probleem eens we getrouwd zijn want technisch gezien is ook die 60% eigenlijk van de gemeenschap dan. Ik ben dan eigenlijk mijn 'privé lening' aan het afbetalen met geld van de gemeenschap :unsure: in praktijk gaat dat wel nooit problemen geven vermoed ik.
 
Terug
Bovenaan