Werk Hoe lang blijf je gemiddeld bij dezelfde werkgever? (over je hele loopbaan)

[Oldskooler]

idd, de bandwerker of de poetsvrouw heeft een veel leukere job.

Pas op, elke job heeft zijn problemen. Maar zoals je het hier, zo algemeen, laat uitschijnen, lijkt het alsof ingenieurs een rotjob hebben. Terwijl je als ingenieur héél veel sectoren kan doen en ook veel jobs kan doen die weinig met ingenieur-zijn te maken hebben. Terwijl véél andere mensen vanuit hun job véél minder mobilteiti en mogelijkheden hebben.

Verstand op nul, repititief werk, al is het fysiek zwaar, met soms de pijnen erbij, weegt uiteindelijk toch minder door dan er mentaal volledig door te zitten en te weten dat je verandering en complexiteit moet blijven slikken tot +- uw 65ste.

Ik ken ingenieurs die als postbode of in een magazijn zijn gaan werken. Het financieel mindere plaatje overleeft men dan wel. (Tenzij men even een kast van een huis o.a. heeft af te betalen, want dat helpt niet.)
Zulke mogelijkheden heeft die bandwerker of poetsvrouw uiteindelijk ook.

Ja een ing. heeft uiteindelijk wel een breder perspectief.
Maar om nog eens te jobhobben op een zekere leeftijd. Velen die klaarduidelijk in de verkeerde piste dan maar blijven zitten met een burn-out tot gevolg. Veel mensen hebben de neiging te blijven zitten in een positie waarin ze steeds dieper wegzinken.

Ja zo ken ik er ook die als leerkracht dan zijn begonnen na zoveel jaar in de privé. Maar wat dan ook geen keuze was met een al te goede afloop.

Dat is een beroep waar men enorm veeleisend van is geworden.
En de toekomst voorspelt niet beter. Alles zal nog sneller veranderen en complexer worden.
Op een gegeven moment compenseert het financiële plaatje het mentale leed niet meer.


(Hell ik heb zelf ooit enkele maanden als magazijnier gewerkt, gecombineerd met soms bandwerk.
En heb nog vaak heimwee naar dat jobke.
8 uur lang hetzelfde. Nooit shit aan uw hoofd. Fysiek vrij zwaar, maar verre van kapotmakend. De helft van de tijd maar met transpalletten rondrijden.
Aparte mensen soms, maar wat me opviel was dat die mensen vooral algemeen gelukkig waren al was het loon niet wow.
Toen ik uiteindelijk op een bureau ben terechtgekomen om iets te doen met dat papierke (nee zelf geen ingenieur), sindsdien vooral alleen maar gefrustreerde en gestresseerde mensen gezien. En ik heb zeer veel mensen in burn-outs zien vallen van dichtbij over de jaren heen.

Nu beter, is overheid.
Maar toch. Wordt het me ooit teveel, in de komende 25 jaar nog te gaan. Ik heb geen gezin te onderhouden, dat jobke is nooit veraf.
)

 

[JPV]

Ja een ing. heeft uiteindelijk wel een breder perspectief.
Maar om nog eens te jobhobben op een zekere leeftijd. Velen die klaarduidelijk in de verkeerde piste dan maar blijven zitten met een burn-out tot gevolg. Veel mensen hebben de neiging te blijven zitten in een positie waarin ze steeds dieper wegzinken.

de mensen die een andere piste kiezen, zie/hoor je nauwelijks, hé, iemand met burnout valt meer op. En jobhoppen als ingenieur is echt wel mogelijk. Als 50-jarige poetsvrouw met 30 jaar "ervaring" (lees: fysieke klachten)?

Ja zo ken ik er ook die als leerkracht dan zijn begonnen na zoveel jaar in de privé. Maar wat dan ook geen keuze was met een al te goede afloop.

velen die kiezen voor leerkracht zijn dan ook verblind door de verlofdagen. Leerkracht worden vergt wel echt totaal andere competenties. Vooral sociale/verbale competenties, waar sowieso ingenieurs niet altijd de sterkste in zijn.

 

[Guazala]

(Hell ik heb zelf ooit enkele maanden als magazijnier gewerkt, gecombineerd met soms bandwerk.
En heb nog vaak heimwee naar dat jobke.
8 uur lang hetzelfde. Nooit shit aan uw hoofd. Fysiek vrij zwaar, maar verre van kapotmakend. De helft van de tijd maar met transpalletten rondrijden.
Aparte mensen soms, maar wat me opviel was dat die mensen vooral algemeen gelukkig waren al was het loon niet wow.

Er is natuurlijk een groot verschil tussen enkele maanden iets doen, wetende dat het ook maar tijdelijk is, of datzelfde doen en weten dat dit voor de komende 40 jaar is wat het leven u gaat brengen.

 

[Oldskooler]

de mensen die een andere piste kiezen, zie/hoor je nauwelijks, hé, iemand met burnout valt meer op. En jobhoppen als ingenieur is echt wel mogelijk. Als 50-jarige poetsvrouw met 30 jaar "ervaring" (lees: fysieke klachten)?velen die kiezen voor leerkracht zijn dan ook verblind door de verlofdagen. Leerkracht worden vergt wel echt totaal andere competenties. Vooral sociale/verbale competenties, waar sowieso ingenieurs niet altijd de sterkste in zijn.

Maar dan dragen ze de titel nog volgens hun diploma, niet meer volgens de functie.
Ja ze kunnen bv. pakweg nog databeheerder ergens worden of zo. (Als ze niet te horen krijgen dat ze overgekwalificeerd zijn, kan je ook weer voor hebben.)
Die hogere technische functies kunnen volhouden tot het wettelijke pensioen wordt steeds minder haalbaar voor de meeste mensen.
Dat is eens afgestudeerd, met volle moed aan de carrière beginnen denkende dat de wereld aan uw voeten ligt, maar al gauw ingehaald worden door de realiteit. Mentale sukkelstraatjes overleven tot het op een gegeven moment gewoon trop wordt.
Het is nu al erg, en we weten dat de toekomst voor die jobs nog veeleisender wordt.

En een poetsvrouw heeft uiteindelijk ook bewegingsvrijheid genoeg op de jobmarkt. Jobs genoeg voor laaggeschoolden die vrij ok zijn, maar je moet dan ook op tijd durven springen.
(Eentje, ook poetsvrouw, net geen 40, heeft onlangs opleiding gevolgd als heftruckchauffeur. Voila, tot uw 65 met dat karreke rondrijden.
Het kan toch allemaal veel erger. Ik denk dat die gelukkiger af gaat zijn dan zovelen die zich dagelijks door hun mentale sukkelstraatje moeten sleuren.)

Er is natuurlijk een groot verschil tussen enkele maanden iets doen, wetende dat het ook maar tijdelijk is, of datzelfde doen en weten dat dit voor de komende 40 jaar is wat het leven u gaat brengen.

Dat liep daar vol met oudjes die daar al hun leven lang werkten.
Ja het is mss niet iedereen gegund, repetitief saai werk te doen. Sommigen hebben niet liever.
En het blijft beter dan te moeten knokken tegen een burn-out die u helemaal kapot maakt uiteindelijk.

Uw leven lang hetzelfde, en u geen zorgen te hoeven maken dat je op uw 50ste drastisch alles weer gaat moeten omgooien omdat je mentaal niet meer mee kan. Al was het nooit de superpré.
Het kan erger...

 

[JBM]

WG 1: 1,5 jaar (interim + startbaan van 1 jaar, nadien gedaan)
WG 2: 3,5 jaar
WG 3: 11 jaar
WG 4: 3 jaar
WG 5: 2 jaar
WG 6: 2 jaar, dit is mijn huidige job.

Na die job van 11 jaar ben ik wat aan het zoeken geweest naar een job en werkgever waar ik helemaal tevreden ben en me voor lange tijd zie blijven. En ook vandaag sta ik toch weer op punt van werk te veranderen. Ik krijg ergens een mooie kans waarmee ik echt wel een behoorlijke stap vooruit zet op financieel vlak. Bovendien is het qua afstand even ver (lees dichtbij) en is het qua jobinhoud minstens zo interessant als nu. Toch wringt het me een beetje om nu na 2 jaar toch al weer te vertrekken. Ik voel me een jobhopper en dat vind ik geen aangenaam gevoel.

 

[Waelvis]

Ik zit zo aan gemiddeld 5,3j.
Tot nu toe 3 werkgevers gehad, maar 99% zeker dat ik bij m'n huidige blijf tot m'n pensioen.

1 jaar Vertigo IT-Solutions
1 jaar Arcelor-Mittal
14 jaar Infrabel

 

[eniac]

Dat liep daar vol met oudjes die daar al hun leven lang werkten.
Ja het is mss niet iedereen gegund, repetitief saai werk te doen. Sommigen hebben niet liever.
En het blijft beter dan te moeten knokken tegen een burn-out die u helemaal kapot maakt uiteindelijk.

Die oudjes komen nog uit een tijd waarin je met dat loon geen probleem had om iets van vastgoed te kopen en een proper leven uit te bouwen.
Begin nu eens in die fabriek en kijk eens of je gelukkig wordt van het feit dat je nauwelijks nog iets kan permitteren door de hoge levenskost van tegenwoordig. DAT zou voor mij net een aanleiding zijn om ongelukkig te worden en een continue druk op mij te voelen.

Dan heb ik liever in het professionele leven wat druk, waar ik mee kan omgaan, zodat ik meer financiële vrijheid kan ervaren en daardoor een stuk vrijer kan leven met mijn gezin. En minder zorgen heb over de toekomst en of ik het allemaal wel ga kunnen blijven rooien...

 

[Vega]

Maar dan dragen ze de titel nog volgens hun diploma, niet meer volgens de functie.
Ja ze kunnen bv. pakweg nog databeheerder ergens worden of zo. (Als ze niet te horen krijgen dat ze overgekwalificeerd zijn, kan je ook weer voor hebben.)
Die hogere technische functies kunnen volhouden tot het wettelijke pensioen wordt steeds minder haalbaar voor de meeste mensen.
Dat is eens afgestudeerd, met volle moed aan de carrière beginnen denkende dat de wereld aan uw voeten ligt, maar al gauw ingehaald worden door de realiteit. Mentale sukkelstraatjes overleven tot het op een gegeven moment gewoon trop wordt.
Het is nu al erg, en we weten dat de toekomst voor die jobs nog veeleisender wordt.

En een poetsvrouw heeft uiteindelijk ook bewegingsvrijheid genoeg op de jobmarkt. Jobs genoeg voor laaggeschoolden die vrij ok zijn, maar je moet dan ook op tijd durven springen.
(Eentje, ook poetsvrouw, net geen 40, heeft onlangs opleiding gevolgd als heftruckchauffeur. Voila, tot uw 65 met dat karreke rondrijden.
Het kan toch allemaal veel erger. Ik denk dat die gelukkiger af gaat zijn dan zovelen die zich dagelijks door hun mentale sukkelstraatje moeten sleuren.)



Dat liep daar vol met oudjes die daar al hun leven lang werkten.
Ja het is mss niet iedereen gegund, repetitief saai werk te doen. Sommigen hebben niet liever.
En het blijft beter dan te moeten knokken tegen een burn-out die u helemaal kapot maakt uiteindelijk.

Uw leven lang hetzelfde, en u geen zorgen te hoeven maken dat je op uw 50ste drastisch alles weer gaat moeten omgooien omdat je mentaal niet meer mee kan. Al was het nooit de superpré.
Het kan erger...

Met alle respect maar ik vermoed dat je geen flauw benul hebt over een (fysiek) zware job. Je doet alsof 45 jaar in een fabriek meedraaien of 45 jaar poetsen een fluit van een cent is doordat je mentaal niet belast wordt en het enkel fysiek zwaar te verduren krijgt op termijn.

Zeg dat gerust tegen 10 mensen die een mentaal uitdagende job hebben (die doch aanzienlijk beter betaalt dan fabriekswerk/poetsvrouw) die in een bore-out terechtkomen en kijk dan even welke reactie je krijgt... Leg ook tegen die fabrieksarbeider en poetsvrouw uit dat op zich hun job nog meevalt gezien ze het niet mee naar huis meedragen en ze het mentaal niet zwaar hebben en je moet al oppassen dat ze je geen veeg rond je oren geven...

Soit, misschien eens een maand meedraaien op de fabriek of gaan poetsen. Je zal merken dat die jobs ook wel degelijk mentaal veeleisend zijn, gewoon op een andere manier. Naast het schamele loon en het fysieke dat er nog is bijkomt.

 

[Vteclover]

Als 24 jaar 3-ploegenarbeider(zelfde werk)met fysiek werk persoonlijk
Mentaal:
-moe door een bore out
-niet meer kunnen verdragen dat niet iedereen gelijk voor de wet is
+ weinig verantwoordelijkheid"al zeker niet voor volk"
+ na 8 uur zitten mijn dag "en zorgen" erop
fysiek :
-bioritme?welk bioritme
-Hielspoor doet soms verdomd pijn

Valt voorlopig nog mee op 43 jaar
Opmerking ,bij de bedienden is dit toeval of stresssgebonden, er zijn er veel die goed overweg kunnen met alcoholgebruik

 

[Oldskooler]

Die oudjes komen nog uit een tijd waarin je met dat loon geen probleem had om iets van vastgoed te kopen en een proper leven uit te bouwen.
Begin nu eens in die fabriek en kijk eens of je gelukkig wordt van het feit dat je nauwelijks nog iets kan permitteren door de hoge levenskost van tegenwoordig. DAT zou voor mij net een aanleiding zijn om ongelukkig te worden en een continue druk op mij te voelen.

Dan heb ik liever in het professionele leven wat druk, waar ik mee kan omgaan, zodat ik meer financiële vrijheid kan ervaren en daardoor een stuk vrijer kan leven met mijn gezin. En minder zorgen heb over de toekomst en of ik het allemaal wel ga kunnen blijven rooien...

'wat druk'

Maar daar ging het niet om.
Als je goed kan verdienen mits 'wat druk', en op een bureau zitten de hele dag ben je uiteraard bij de betere.

Het punt is dat bepaalde ingenieursberoepen mentaal gewoon niet meer vol te houden vallen tot uw pensioen. En dat het steeds erger wordt.
Getuige immers het aantal groeiende burnouts.

Het tegenargument dan was: "jamaar poetsvrouwen!"

Soit, zoals gewoonlijk vertroebelt een discussie.

Ja het financiële plaatje is ook 1 aspect.
Bij de gewone beroepen ben je sowieso verplicht om met 2 te gaan werken, of het wordt moeilijk, maar daarom niet onhaalbaar.
Zelfs dan kan je ook gewoon gelukkig zijn. (met minder weliswaar)

Met alle respect maar ik vermoed dat je geen flauw benul hebt over een (fysiek) zware job. Je doet alsof 45 jaar in een fabriek meedraaien of 45 jaar poetsen een fluit van een cent is doordat je mentaal niet belast wordt en het enkel fysiek zwaar te verduren krijgt op termijn.

Zeg dat gerust tegen 10 mensen die een mentaal uitdagende job hebben (die doch aanzienlijk beter betaalt dan fabriekswerk/poetsvrouw) die in een bore-out terechtkomen en kijk dan even welke reactie je krijgt... Leg ook tegen die fabrieksarbeider en poetsvrouw uit dat op zich hun job nog meevalt gezien ze het niet mee naar huis meedragen en ze het mentaal niet zwaar hebben en je moet al oppassen dat ze je geen veeg rond je oren geven...

Soit, misschien eens een maand meedraaien op de fabriek of gaan poetsen. Je zal merken dat die jobs ook wel degelijk mentaal veeleisend zijn, gewoon op een andere manier. Naast het schamele loon en het fysieke dat er nog is bijkomt.

Zie mijn post bovenaan deze pagina.
Been there done that.

Om een reëel vb aan te halen:

Wilfried ging na zijn burn-out drastisch anders leven: “Wat was er met mij gebeurd in die veranda? Ik moést het weten”

Als één enkel scharniermoment zomaar je hele leven verandert. Bij Wilfried was dat moment z’n burn-out. Ervoor was hij ingenieur en leefde hij tegen tweehonderd per uur. Nu leidt hij een leven in eenvoud en is hij meubelmaker. “Wat was er met mij gebeurd in die veranda? Ik moést het weten.”

www.hln.be

En zo ken ik er nu al veel. Gesukkeld in een burn-out en dan maar liever de wat meer noestere arbeid.

Doe het maar.
Een complexe bedrijfsinstallatie op punt krijgen.
Je hebt het management niet mee.
De bouwvergunning geraakt niet in orde.
Je moet mensen opleiden en overal bij inspringen. Mee de vacatures uitschrijven en mee sollicitaties afnemen, want HR kent niets van het technische.
In het weekend moeten doorwerken. Alles loopt voortdurend in het 100.

=> breken. Een voorbeeld van een kameraad van me. Uit rancune gewoon zijn ontslag gegeven.
Is nog steeds werkloos trouwens. (Eigen ontslag, stom, geen recht op uitkering.) Zit compleet diep.
Heb hem al aangeraden van doe dan nog een gewone job.

Bij sommige beroepen draait het niet meer om 'wat druk'.
Maar gewoon mentaal uitgevreten worden, tot het gewoon niet meer lukt.

 

[glashelder]

Vergeet ook het gegeven autonomie en eigen keuze niet. Die ingenieur kiest om een andere job te doen, iets met handenarbeid, tof, eens iets anders, wat gaan we kiezen? Die poetsvrouw of arbeider in de fabriek heeft een pak minder keuze en ruimte om dat soort keuzes te maken.

 

[Guazala]

Ik snap het punt eigenlijk niet. Met een ingenieursdiploma aan den band bij de Volvo geraken, lijkt mij verre van onmogelijk. Van den band van de Volvo in een ingenieursjob geraken, lijkt me dan weer net iets moeilijker. Dus degenen die het toch zo zwaar hebben, kunnen perfect naar dat chille jobke geraken.

Wel niet vergeten natuurlijk dat het dan ook gedaan is met telewerk, af en toe keer kwartierke staan zeveren aan de koffieautomaat, ne keer wat later starten of wat vroeger doorgaan omdat dat beter uitkomt om de kinderen naar school te doen,... en uiteraard braaf een kwartier op voorhand uw hand opsteken als je buiten uw pauze pipi moet doen.

 

[Oldskooler]

Vergeet ook het gegeven autonomie en eigen keuze niet. Die ingenieur kiest om een andere job te doen, iets met handenarbeid, tof, eens iets anders, wat gaan we kiezen? Die poetsvrouw of arbeider in de fabriek heeft een pak minder keuze en ruimte om dat soort keuzes te maken.

'tof, eens iets anders'
Je gooit niet zomaar telkens uw anciënniteit en ervaring overboord om dan een job te nemen waarbij het een pak minder zal zijn, vaak terug een beginnelingloon.
En zeker niet vanaf een bepaalde leeftijd. Of lopende kosten aangegaan volgens de huidige levensstandaard waar je door moet.
Als men dat doet, is het omdat het al veel te diep zat. 'tof'
(En om dan mee eigenlijk 4-5 jaar zware studies overboord te gooien.)

Zoveel burn-out gevallen in die wereld. 'tof je kan eens iets anders gaan doen'

Ik snap het punt eigenlijk niet. Met een ingenieursdiploma aan den band bij de Volvo geraken, lijkt mij verre van onmogelijk. Van den band van de Volvo in een ingenieursjob geraken, lijkt me dan weer net iets moeilijker. Dus degenen die het toch zo zwaar hebben, kunnen perfect naar dat chille jobke geraken.

Wel niet vergeten natuurlijk dat het dan ook gedaan is met telewerk, af en toe keer kwartierke staan zeveren aan de koffieautomaat, ne keer wat later starten of wat vroeger doorgaan omdat dat beter uitkomt om de kinderen naar school te doen,... en uiteraard braaf een kwartier op voorhand uw hand opsteken als je buiten uw pauze pipi moet doen.

Als je u tegen 200 per uur moet geven.
Vaak meer dan 38 uren moet werken. Steeds bereikbaar moet zijn.
Uw werk steeds in uw hoofd zit tot de psychische klachten toe.
Dan betekenen die extra passieve voordelen niets meer.
Na een tijd ambieer je juist strikte routine, uren kloppen en gedaan. De boom in met het koffiemachien en glijdend werken.
Velen beseffen totaal niet welke afgrijselijke zever en complexiteit hogere technische functies tegenwoordig aan hun hoofd hebben.
Als je gewoon administratieve afhandeling moet doen, niet te hard zit in de sleur van levenslang studeren, leuk ja die extra passieve voordelen.
Ja je kan altijd stappen terug doen, maar zo evident is het ook niet steeds. En als het zover is, zonde van de studies uiteraard.

 

[Arvy]

Zal het hier ook eens oplijsten:
WG1: 4 jaar
WG2: 1,5 jaar
WG3: net geen 2 jaar (faillissement)
WG4: Huidig - iets meer dan 3 maand nu

 

[Reverz]

Gemiddelde duur bij mij werkgevers: ~3 jaar 5 maand
WG1: 1 jaar (Tijdelijke duur)
WG2: 4 maand (Herstructurering)
WG3: 6 jaar (Vertrokken omdat baas/bazin onmogelijke mensen waren)
WG4: 6 jaar 4 maand and counting

Ik snap het punt eigenlijk niet. Met een ingenieursdiploma aan den band bij de Volvo geraken, lijkt mij verre van onmogelijk. Van den band van de Volvo in een ingenieursjob geraken, lijkt me dan weer net iets moeilijker. Dus degenen die het toch zo zwaar hebben, kunnen perfect naar dat chille jobke geraken.

Wel niet vergeten natuurlijk dat het dan ook gedaan is met telewerk, af en toe keer kwartierke staan zeveren aan de koffieautomaat, ne keer wat later starten of wat vroeger doorgaan omdat dat beter uitkomt om de kinderen naar school te doen,... en uiteraard braaf een kwartier op voorhand uw hand opsteken als je buiten uw pauze pipi moet doen.

Je overdrijft. Je doet nu alsof elke job voor arbeiders geen enkele ruimte geeft voor iets anders dan 8u effectief werken, wat een dikke leugen. Ge moet ze bij ons eens bezig zien: direct ná hun middagpauze (tijdens hun uren dus) recht naar de poort om te gaan roken (als ze niet gewoon binnen roken), elke keer ge in diejn atelier komt staan ze daar wel ergens met 3-4 bij elkaar (niet om elkaar te helpen voor het werk), 10 minuten voor tijd staan ze al omgekleed en al klaar om uit te badgen... kijk ik ga niet pretenderen dat ik 8u per dag écht werk (verre van) maar jij doet hier precies of bediendes is "all perks" en arbeiders "mogen niks" en dat is gewoon niet waar, verre van. Die mannen zijn niet meer uren effectief aan het werk dan de mensen op den bureau en voor hen is de mentale belasting quasi 0, om half 4 doen ze het licht uit en tot morgen!

De specifieke situatie die je schetst (Volvo band > Ingenieur) kan moeilijk zijn ja maar er zijn mogelijkheden. Ik heb geen hoger onderwijs gedaan, juist een praktijkgerichte TSO richting elektriciteit. Ik ben ook onderaan de ladder begonnen in een klein KMO'tje als bordenbouwer/tekenaar. In het begin was die verdeling pakweg 80/20, na 2 jaar eerder 20/80-10/90... ondertussen doe ik nog zuiver pre-engineering en calculatie bij een grote multinational.
Dat dat niet realistisch is voor iemand met een IQ van 80 (met alle respect) dat begrijp ik maar het is dus wel mogelijk om u op te werken, alleen zal dat volgens mij in een KMO makkelijker gaan omdat ze vaak minder werknemers hebben en meer baat hebben aan polyvalente mensen. In een groter bedrijf hebben ze vaker backups voor de functies boven u waardoor doorgroeien wrs iets minder vlot gaat als je niet uitdrukkelijk soliciteert intern. Ge zit in een KMO alleen wel met het feit dat de kans groot is dat uwe rechtstreeksen baas diegene is die u loon betaald... dan ben ik met wat ik nu weet veel liever "een annoniem nummertje in de grote machine".

 

[Guazala]

Je overdrijft. Je doet nu alsof elke job voor arbeiders geen enkele ruimte geeft voor iets anders dan 8u effectief werken, wat een dikke leugen.

Uiteraard, maar is dat niet het concept hier? Gelukkig maar dat niet elke arbeidersjob zo strikt en rigide is. Net zoals niet elke hoger opgeleide bediende recht op een burnout afstevent.