Karton
Well-known member
Kheb nu net de laatste twee afleveringen gezien maar qua negativiteit vond ik het wel nog meevallen toch. Ze stelt kritische vragen in een poging te weten hoe het "echt" is om te emigreren, kan me wel inbeelden dat het anders wat te veel zou aanvoelen als een sprookje. Uiteindelijk blijven het nog altijd mensenlevens met ups en downs, het is niet dat wonen in een idyllische omgeving er dan ook automatisch voor zorgt dat je leven perfect is en ik denk dat ze dat wil naar boven brengen. Maar tegelijkertijd zie je toch dat de meesten het goed doen. Dorien en Arent zijn Noorwegen aan het ontdekken en zijn precies aan het vinden wat ze willen (en elkaar ook dankbaar, die groeien steeds meer naar elkaar toe, zie Arent die zei dat hij Dorien nodig had voor de stap te zetten richting realisatie van droom en Dorien die Arent zo miste toen ze ziek was); dat oudere vikingkoppel vindt het ook geweldig en doet het heel goed, zeker nu hij steeds meer boekingen heeft; die twee koppels met hun hotel/uitbreiding ook, Soetkin heeft een beter in leven in Noorwegen dan in België ooit mogelijk is (daar kan ze leven van de muziek), gedeeld ouderschap is kut maar zou het in België evengoed zijn etc. Denk dat die mevrouw met haar honden het wat moeilijk heeft maar again stel dat haar relatie is gestopt kan dat in België evengoed en in België zou ze niet eens kunnen bezig zijn met haar honden dusja.
Al bij al denk ik dat het toch voor de meesten een positief verhaal is. En dat het vermeed negativisme/de kritische vragen ervoor zorgen dat het geen "mijn leven is perfect"-reeks wordt maar er zo ook wat nuance in zit.
Al bij al denk ik dat het toch voor de meesten een positief verhaal is. En dat het vermeed negativisme/de kritische vragen ervoor zorgen dat het geen "mijn leven is perfect"-reeks wordt maar er zo ook wat nuance in zit.