Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Daarom ook dat grote dynastieën niet blijven bestaan. Op een gegeven moment is het zo verdeeld en heb je er toch een aantal die het laten hangen. We spreken natuurlijk over meerder generaties, maar die complottheorieën houden geen steek.Ik zie ook het nut niet om teveel na te laten, 1 generatie ertussen met niet al teveel verstand of een gat in hun hand en alles is voor niets geweest.
En ook het duwtje in de rug zal in vele gevallen ook veel te laat komen. Een 25k bij de aankoop van een huis zal wel gebeuren. Maar het grote vermogen dat bijvoorbeeld in vastgoed oid zit zal pas uitgekeerd worden bij het overlijden van beide ouders. En mits wat geluk de dag van vandaag zijn de erfgenamen dan zelf mensen die 10 jaar voor hun pensioen staan en al heel wat vermogen hebben opgebouwd.
Ik heb daar zelf ook al over nagedacht. Niet dat ik de spaarfondsen van cege bijvoorbeeld heb. Maar ik zou onze gezinswoning gerust willen verkopen als de kinderen enkele jaren uit den huize zijn. Om kleiner te gaan wonen en een deel van dat geld al uit te delen. Ik wil graag mijn kind(eren) helpen op de momenten wanneer ze dat het hardste nodig hebben. Bijvoorbeeld op de leeftijd van 20/25 om een eigen opbrengsteigendom te kopen oid. Wanneer ze dan een partner zouden vinden blijven ze zelf altijd achter met iets ook al wordt er bv iets samen gekocht..
Bij ons totáál niet. Meer verdienen is gewoon meer overhouden.Wat ik toch nog effe wil toevoegen aan het topic: meer verdienen is ook meer uitgeven. Althans zo is het bij ons toch. Of het nu voor de hobby is, of voor reizen of inrichting huis/tuin. Gemiddeld ga je per maand veel meer uitgeven.
Ergens wel jammer, want stel dat het misloopt..
Ik weet niet hoe oud je op die 20-25 van u kinderen zelf bent maar gewoon om mijn kinderen geld te geven: nooit van zen leven dat ik mijn huis verkoop. Als je plan is van elk jaar in het buitenland te gaan overwinteren, by all means, maar ik ga niet halfweg mijn eigen leven mijn huis dat volledig naar wens van de hand doen om dan nog 30 jaar ergens te gaan wonen waar ik gegarandeerd compromissen ga moeten maken.En ook het duwtje in de rug zal in vele gevallen ook veel te laat komen. Een 25k bij de aankoop van een huis zal wel gebeuren. Maar het grote vermogen dat bijvoorbeeld in vastgoed oid zit zal pas uitgekeerd worden bij het overlijden van beide ouders. En mits wat geluk de dag van vandaag zijn de erfgenamen dan zelf mensen die 10 jaar voor hun pensioen staan en al heel wat vermogen hebben opgebouwd.
Ik heb daar zelf ook al over nagedacht. Niet dat ik de spaarfondsen van cege bijvoorbeeld heb. Maar ik zou onze gezinswoning gerust willen verkopen als de kinderen enkele jaren uit den huize zijn. Om kleiner te gaan wonen en een deel van dat geld al uit te delen. Ik wil graag mijn kind(eren) helpen op de momenten wanneer ze dat het hardste nodig hebben. Bijvoorbeeld op de leeftijd van 20/25 om een eigen opbrengsteigendom te kopen oid. Wanneer ze dan een partner zouden vinden blijven ze zelf altijd achter met iets ook al wordt er bv iets samen gekocht..
Da's gemakkelijk om het zo te zeggen, maar ik denk dat het niet zo gemakkelijk is om ook effectief te doen. Als je "binnen" bent omdat je iets over een langere periode op een succesvolle manier gedaan hebt is het gemakkelijker om op die rijdende trein te blijven zitten dan er van af te springen. Als je bergen werk verzet hebt om tot aan x te geraken en je met 10% meer te werken aan 2x kan komen, ga je dan echt kunnen zeggen "foert, ik heb al genoeg"? Ik denk dat het in zekere mate ook een verslaving is, waarbij je een beloning (in welke vorm dan ook) nastreeft, zelfs wanneer er dingen zijn die je misschien liever zou doen dan die job.
Ik denk dat ik ook al zou kunnen hebben stoppen om gewoon iets te kunnen doen dat 100% mijn keuze is zonder dat er een inkomstenvereiste aan vasthangt, maar ik blijf dat vooruitschuiven onder het motto "allez, nog eentje".
Ik weet niet hoe oud je op die 20-25 van u kinderen zelf bent maar gewoon om mijn kinderen geld te geven: nooit van zen leven dat ik mijn huis verkoop. Als je plan is van elk jaar in het buitenland te gaan overwinteren, by all means, maar ik ga niet halfweg mijn eigen leven mijn huis dat volledig naar wens van de hand doen om dan nog 30 jaar ergens te gaan wonen waar ik gegarandeerd compromissen ga moeten maken.
De kans is sowieso groot dat zowel mijn ouders als mijn schoonouders (als mijn vriendin haar suikernonkel) tegen dan overleden zijn. Het geld dat van daaruit vrij komt zal grotendeels richting mijn kinderen gaan voor een duwtje in de rug. Op het moment dat wij ons huis dan verkopen is dat dan misschien voor de generatie over... en als die er niet is, dat ze het dan maar verbrassen. Maar doorvoor ga ik in mijn 2de levenshelft niet op comfort inboeten.
Hier geen duwtje in de vorm van geld, maar wel in de vorm van arbeid: krot gekocht want meer stond mijn budget niet toe, papa heeft zo goed als alles alleen gerenoveerd en na 15j verkocht met bijna 100k "over". Die is rechtstreeks in de nieuwe woning gegaan waardoor ik een lage lening heb voor een groter huis met grotere tuin in een rustigere omgeving, dat energiezuiniger is dan het vorige.Mss eens een vraag: er zullen hier wellicht leden zijn die het spreekwoordelijke duwtje/duw in de rug hebben gekregen- heeft dat werkelijk een grote impact op jullie leven gehad - ervan uitgaande dat je dat al kan inschatten?
Als je bijv 3 slaapkamers niet meer gebruikt dan doe je de deur ervan toch gewoon dicht en praktisch nooit meer open?Ergens rond de 55 jaar. Maar ik zou niet weten waarom ik in een huis met 4 slaapkamers zou moeten blijven, dat heel veel onderhoud vraagt als ik eigenlijk gewoon een slaapkamer, goede leefruimte, extra logeerkamer en een ruim terras nodig heb. Als ik daarvoor bv na verkoop/aankoop 100k kan schenken. Why not?
In hetzelfde jaar heb ik een schenking gekregen van mijn grootouders en is mijn vader overleden (mijn moeder was al overleden en alles ging naar de langstlevende). Allemaal gewoon middenklasse dus verre van gigantische bedragen, maar wel iets dat een wezenlijk verschil maakte. Had dat een grote impact? Goh, ik ben voor een eerder goedkoop huis gegaan al hadden we meer budget.Mss eens een vraag: er zullen hier wellicht leden zijn die het spreekwoordelijke duwtje/duw in de rug hebben gekregen- heeft dat werkelijk een grote impact op jullie leven gehad - ervan uitgaande dat je dat al kan inschatten?
Ik woonde in een appartement dat ik had gekocht, en ik nu verhuur. Natuurlijk was dat op zich ook enkel mogelijk door een tijd thuis te blijven wonen ja.@Sylverscythe
Had je ook geen opbrengsteigendom daardoor ?
Kan ook zijn dat ik mensen door elkaar sla...
Doel van te voetballen in 13e provinciale is plezier uit je hobby halen, fit blijven. Doel van een hond te hebben is gezelschap hebben, plezier maken, etc...
Prima, ik zeg niet dat je ruimer moet gaan wonen, ferrari's moet kopen of wat dan ook, maar wat dan wel met je centen? Desnoods later gewoon doorgeven aan de kinderen of een goed doel? Of effectief de rijkste op het kerkhof worden?
Voilà Dit is de eerste keer dat je zegt dat je van je job wel degelijk gelukkig wordt en wat je later zou doen met je centen... Dat is dus wat mijn vraag was hé. Ik heb nergens gezegd "stop met werken en hang een ganse dag in de zetel". Maar met zoveel randinformatie te geven of antwoorden op vragen die ik niet gesteld heb of feedback te geven op zaken die ik nooit beweerd heb was het een beetje moeilijk om de bomen door het bos te zien "waarom".
Dit is dus het zoveelste antwoord op een vraag die ik nooit gesteld heb.
Nu maak je dezelfde fout die ik maakte, ik heb nergens gezegd dat mijn vrouw ongelukkig wordt van haar werk. Ze is perfect gelukkig met haar job en periodieke stress komt er nu eenmaal bij in haar sector. Haar job moet ook gedaan worden dus een "fuck you" attitude gaat niet want er zijn financiële gevolgen aan verbonden.
In de zaken waarin ze geen risico loopt om financiële schade te veroorzaken heeft ze wel degelijk een je m'en fou attitude hoor, ze doet dat bijzonder goed ;-)
Met een drukke job, 2 kinderen van 6 en 8 en nog wat sociaal leven vrees ik dat er in het weekend geen tijd is om vrijwilligerswerk in een hondenasiel te doen. Maar wees maar gerust dat als we/ze later haar schaapjes volledig op het droge heeft, ze wel degelijk de stap zal zetten om van een 4K+ nettopré naar een 1K nettopre te gaan met nog steeds 50% van de werkuren maar dan iets wat ze bwvs gratis zou doen (dierenasiel dus bvb.). Dat je dat kinderlijk naïef vind is... Uw mening.
Je had heel veel tekst kunnen besparen (zeker met dat je alles vanop de GSM in de tuin typt) door te zeggen dat je wel degelijk gelukkig wordt van je job en geen specifiek doel hebt met je centen buiten het later gaan verbrassen...
Job waar je voldoening uit haalt is voor mij een job waar je gelukkig van wordt. Prima dat je dat vindt in jouw job, niets mis mee als iemand anders voldoening haalt uit een 0,0 conflicten/problemenjob en graag elke dag eens over de bol geaaid wordt... Maar dat zal je allicht middelmatigheid vinden en je irriteren zekers.
Mja je kan die situatie die beschreven wordt op nog 10 andere manieren beschrijven, het feit dat dit moet met een "fuck you" standpunt... Toch een beetje marginaal, niet? Ik ben volledig mee met de bedoeling ervan maar om het te doen uitschijnen alsof je tegen heel de wereld je middenvinger moet kunnen opsteken en je dán goed bezig bent geweest... Margi dus.
Niet vergeten dat cege ook 2 kinderen heeft en 1 op komst is dacht ik te lezen. Proficiat trouwens @cege
Iemand met 3 kinderen met een vermogen van 1miljoen euro = (333 333 euro per kind) is eigenlijk minder vermogend dan iemand die 800k bezit en 2 kinderen heeft = 400k per kind.
En voor de rest, tja ,ieder heeft zijn eigen levensstijl he. Ik betaal liever 7 euro aan een "koffie" van Starbucks en zet daarvan een story op instagram met de Graslei in Gent als achtergrond.
Cege gaat dan liever werken in zijn moestuin. Hij mag mij zelfs 3k netto aanbieden om zijn hobby te doen, ik zeg dan "nee danku." Ik slurp liever aan mijn starbucks koffie int zonneke. Elk diertje zijn pleziertje.
Nu wat algemener....
Maar of je nu achter de vuilniskar loopt of als rijke vermogensbeheerder rondloopt met een horloge van 200k euro....Beide heren moeten op een bepaald moment zich aanmelden op het werk....maw beide partijen zijn evenveel een "loonslaaf" in mijn ogen.
Of ze genieten van het werk speelt geen rol. Het zijn loonslaven, rat racers,....noem het wat je wilt,..."vogel in een gouden kooi",...Dat is wel een feit. Ze zeggen niet voor niks "het zijn zotten die werken". Tenzij dat je een zelfstandige bent, ben je uzelf krom aan het werken om een andere(uw werkgever) rijk te maken, go nuts buddy, go get that 20% bonus of whatever. Uw werkgever zal allicht meer dan 20% opstrijken dankzij u..
Al bij al moet een mens een doel hebben. Dit is of was een gamesforum. Bij videogames gaan er bepaalde delen in je hersenen een positieve impuls krijgen bij beloningen. Hoe meer je speelt, hoe meer de punten, hoe meer de beloningen en dus positieve impuls....
Bij sommige mensen is dat nu geld. Geld is voor sommige mensen geen doel op zich, voor veel mensen is geld een een medium, maar voor sommige groepen blijkbaar eerder een "maatstaf" om te zien of ze goed of niet goed bezig zijn in het leven. Hoe meer werk = hoe meer geld = hoe meer positieve impuls in de hersenen= hoe beter ze zich voelen. Ik weet niet of ik hierbij onpartijdig moet blijven of zich laten aanwenden tot een psycholoog, maar het is wat het is.
Ik heb me die vraag al héél vaak gesteld, niet alleen voor mezelf, maar ook voor velen in de omgeving en familie - ik vind het best een boeiend item, niet enkel rationeel maar ook psychologisch - het lijkt wel onderdeel van onze cultuur/opvoeding - wie weet heeft het algemeen beleid in België daar zelfs een stevige impact op.
Het is hoofdzakelijk iets dat je zelf kiest in feite, voor 99% is het effectief mogelijk om gewoon je vermogen uit te geven - maar toch gebeurt dat gewoon niet - klassiek gaat men dan schermen met "duwtje in de rug voor de kinderen" - maar wie dan wat mensen kent die geen kinderen hebben - dat is gewoon grotendeels van hetzelfde laken een broek.
Ook op het forum merk je dat, niettegenstaande niemand die ambitie heeft kan je nu gewoon met 100% zekerheid stellen dat een bepaald percentage deze wereld zal verlaten met een paar miljoen euro op de bankrekening.
OK.Het was een rhetorische vraag... Dat is ook geen hoger doel, maar samen te vatten als "for the funz". Idem dus met investeren. It's not about the money, it's about the game.
Wat doe je met al die voetbal overwinningen. Toch ook niks ?
Vervang "rijkste" door "beste 13e provinciale voetballer" en je zin is nogal dom.
OK
OK
Ik denk dat je de foute interpretatie hebt van "fuck you" mentaliteit. Dat wil niet zeggen dat je er met de pet naar gooit.
Dat wil zeggen dat je risico's neemt op het moment dat je het niet eens bent met corporate hogerop en gewoon je eigen beslissing neemt, tegen het management in.
Of dacht je dat ze me die centen geven om om 17h alles te laten vallen, te gaan voetballen en voor de rest gewoon mijn zin te doen ?
Zie hierboven. "je m'en fou" is niet "laat de boel ontploffen".
Het is eerder "cege, je moet dit en dit en dit en dit zinloos dingetje doen" en je denkt "fuck you, ik ga dat niet doen, want nobody cares". En je doet het niet, en lo and behold, nobody cared...
Nope, don't buy it. Maar we kunnen betting pool openen om te zien binnen een jaar of 10.
Wel, het was "Mylene avond" thuis. Toen het donker werd ben ik uit de tuin naar de computer gevlucht. Dus deze wall of text is uit verveling getypt op een zaterdag avond.
Deze wall of text wordt getypt tijdens een gigantische interessante meeting met AWS waar een fuck you wederom op zijn plaats is. Amerikanen zijn een different type of people hoor. Die lachen en smilen en draaien een mes in je oog met een kusje erbij. Enige bitchiness is required.
Waar heb ik dat gezegd, jij gaat voetjes vooruit, dan krijg je voetjes vooruit terug
Als je me margi vindt, good for you.
Ik kom uit een vriendelijke start-up wereld. Daar werd er samengewerkt, samen gaan eten, samen op cafe, .... Daar waren er (bijna) nooit conflicten en was dat gedrag niet nodig. Na de overname waren er 2 mogelijkheden. Ofwel over je laten lopen door een bende pannenkoeken of er tegenin gaan.
Ja, zover was ik ook al. Arbitraire opdeling. Mensen met 10 honden hebben dan 100k per hond, met 5 honden 200k per hond.
Ik niet. Ik versta instagram niet. I don't care about de koffie van piet snot. En ik schaam mij te pletter bij het idee dat iemand anders interesse heeft in mijn koffie...
Yep - true that.
True
Welja, als je het bekijkt zoals in de 20e eeuw. Ik ben geen schrijnwerker of fabrieksarbeider die "werkt voor de patron". Ik ben geen consultant, niet billable en er is geen eenvoudige link tussen wat ik kost en wat ik opbreng.
Verder is het onmogelijk om wat ik doe alleen te doen, wegens multi-disciplinair, gigantische upfront kapitaal kost (lees: paar 10M dollars), moeilijke IP landscape etc. De enige manier om "zelfstandige" te zijn is een soort van schijnzelfstandige die bij de minste scheet van het aandeel of geur van recessie aan de deur gezet wordt als een vuilniszak.
De risk/reward van employee te zijn, lijkt mij wel goed.
Because, again, wat is het punt van meer risico in de tewerkstelling te hebben als de return meer geld is ? I don't care about the money.
Games spelen, long time ago. Maar hoe ik mij dat herinnerde was dat toch gewoon bezighouding hoor. Of kogels door iemand zijn kop knallen en het bloed op het scherm zien spetteren.
Weirde zin en rare redenering. De enige reden dat mijn geld in de beurs zit is omdat het daar opbrengt. Ik ga daar geen psycholoog voor bezoeken als dat is wat je suggereerde.
Akkoord dat investeren, werken, ... eigenlijk zowat alles ook gewoon leuk/zinvol/... kan zijn (liefst zelfs), en daar stel ik ook niet echt vragen rond. Wat ik me soms wel afvraag is:Hier is het eerder het comfort van te weten dat de investeringen meer opbrengen per jaar dan de hypotheek kost. Comfortabel als je weet dat er eigenlijk niet veel kan gebeuren op financieel vlak.
Voorts is het wederom, ik blijf het herhalen, een rare redenering om dit enkel over geld te denken. Als we iets gratis doen, is alles leuk en tof (vb voetballen op een zaterdag in de regen in 17e provinciale, wie vindt dat op dat moment tof ?). Als we dingen verzamelen die niet monetair zijn, stelt niemand er zich vragen bij (postzegels, kaarten, tuinkabouters, whatever). Maar als iemand investeringen heeft die effectief iets opbrengen is het onmiddellijk "waarom", "rijkste van het kerkhof" etc. Het lijkt me toch nog zinvoller te zijn om geld te hebben (waar je niks mee doet) dan plastieken tuinkabouters die ergens in een kast staan of postzegels die in een map zitten.
Voor dat rusthuis dient uw eigen woning. Daar hou ik niet apart rekening mee.Hoeveel zouden jullie, zonder indexering mee te rekenen maar in huidige euro maatstaven, op jullie rekening willen hebben staan bij de start van jullie pensioen?
Met het idee dat je misschien nog x jaar (al dan niet met uw partner) nog in een duur rusthuis terecht komt.
Ge kunt wel denken tegen uw 40e van oh kijk er staat 100k op mijn spaarrekening en dan iets leuks doen (verbouwen oid) maar tegen dat ge op pensioen zijt wilt ge toch wel meer dan 100K op uw boekske hebben staan voor een hopelijk lange oude dag?
Maar ge wilt u natuurlijk in de fleur van uw leven, wanneer ge van uw centjes kunt genieten, ook niet alles ontzeggen. Waar ligt de balans?
Ik reken vooral op maandelijkse inkomsten ipv een bedrag te hebben dat elke maand vermindert.Hoeveel zouden jullie, zonder indexering mee te rekenen maar in huidige euro maatstaven, op jullie rekening willen hebben staan bij de start van jullie pensioen?
Met het idee dat je misschien nog x jaar (al dan niet met uw partner) nog in een duur rusthuis terecht komt.