JackM
Active member
De basiliek van Koekelberg hé
Album of the week Anna von Hausswolff - Dead Magic (2018)
- Onderwerp starter Nattefrost
- Startdatum
Het is verdomme moeilijk om dit op een normaal volume te luisteren. De knop kruipt elke keer gaandeweg naar boven en tegen het einde van het tweede nummer is heel mijn huis aan het daveren.
De nietsontziende mokerslagen van The Mysterious Vanishing of Electra en de massieve orgelmuur van The Marble Eye zijn de hoogtepunten voor mij, maar heel het album is fantastisch. Als de wereld ooit vergaat mag dit de soundtrack zijn.
De nietsontziende mokerslagen van The Mysterious Vanishing of Electra en de massieve orgelmuur van The Marble Eye zijn de hoogtepunten voor mij, maar heel het album is fantastisch. Als de wereld ooit vergaat mag dit de soundtrack zijn.
MAXIMUM VOLUME YIELDS MAXIMUM RESULTS
SnakeGodRovinin
Well-known member
Valverde wint een koers in zijn laatste jaar; rolstoel-naderende Nadal de AO en nu dit. Wat een laatste week om de liefdesmaand in te gaan.
Waanzinnig klein uurtje om van weg te dromen
.
De Nereïden slenteren in het water, komende uit het gouden paleis onderwater.
Andromeda laat zich terecht horen als een indringer temidden tientallen onbekenden.
Ze zingt het leed uit haar borst met orgelspelende saters op de uitgerokken- en door Medusa versteende slokdarmen van de Danaïden, beroofd van hun stembanden door het gekrijs na het steeds weer vruchteloos vullen van een bad.
Vastgebonden ter offering schreeuwt ze het uit: "Vader, waarom hebt gij me geofferd?"
Aangespoeld op een verlaten eiland doolt ze rond in immer nooit eindigende cirkels, haar vader aansprekend.
De golven botsen elke paar seconden tegen de wal.
Haar "woooo" opent een ruimtetijdcontinuüm.
Haar geboortestad wordt compleet vernield, aanschouwt ze. Ze blijft geven met felle kwaadheid in haar, wegens het hoogverraad.
Ze opent het derde nummer (ver in de toekomst) met een onverstaanbaar gebed, met de muziek, die de komst van haar zes zonen aankondigt na een strijd op Cynuria, gevonden door haar zoveelste zoon Cynurus.
Naast haar man Perseus, spreekt ze tussen de zuilen met tekeningen van hem en hun zonen: "Rusteloos; ouder; zwaarder."
Zwanger van haar laatste zoon: Electryon.
De zes zonen brengen de voorloper van een bekend wild zwijn binnen. Heel de stad staat recht en haar stemringen rekken zich supersonisch uit: "Die for the son," spreekt ze het amper levend zwijn toe.
Een verwijzing naar Heracles, haar achterkleinkind. Wie wil er nu niet de glorie hebben van haar? De vocale primordiaal. Nog steeds beluisterd duizenden jaren later, op een digitaal forum.
De trommels kondigen het feestmaal ("Cynumanthische" zwijn) aan, met op tafel-slaande-stadsburgers aan een kilometerslange tafel.
Het hoofdgerecht heeft een aanvullende laag van pit nodig en dat geeft ze door te zingen in de bek van het geslachte moordmachine. Er komt geen weerwoord uit het kwart-ton zwijn.
'Midsommar'-gewijs doet de stad mee met het gewauwel.
Haar stem berokkent weer schade aan de tijd met een bijhorend wormgat, want een gitaar interrumpeert het feest. Een van de aanwezigen aanzag het en werd de opzijgezette uitvinder van de luit.
De orgels worden rustig gedempt en men begint aan het laatste avondmaal van de week in stilte.
De dagen voor haar bevalling spendeert ze in een kerk gebouwd door een afgezante van Hammon. De eerste Afrikaans-Christelijke profeet (niet beschreven in de literatuur).
Ze bereidt zich mentaal voor op haar overlijden, want een negende kind baren ten tijde van het Oude Griekenland staat bijna altijd gelijk aan een onderonsje met heilige juryleden, die bepalen welke kant je uit mag gaan.
Zou haar spiraalvormig eindeloze val eindigen in een kerker van onbuigbaar tralies, op een donkere plek waar eenieder zich pijnigt, tussen menig demon, ziel en lijk?
Of een opgelegde ascese door de Manus Dei van Aether, die haar werpt naar de eunuch Uranus?
De geproduceerde tonen doen manlief Perseus bezwijken onder zoveel dankbaarheid voor haar uitgevoerde pracht.
Visioenen van Helios wekken Andromeda op haar laatste ochtend. Zonnestralen verbranden de overbodige stofjes op haar lichaam.
Ze glimlacht naar Perseus, die van haar leerde. Haar man bespeelt de orgel en zij, zij zingt haar zwanenzang, onder de ruis van de Perseïden, die de resterende Danaïden waterboarden.
Weer een winner in de bijna-jaar-lopende-albumserie.
Staat in mijn voorlopige top-vijf. 'Outer Edges' valt af.
Je mag niet minder verwachten van zo'n naam. Von Hausswolff. Een naam als een Zwitserse klok om indruk te maken op glansrijke wijze.
Zou ze een van Dracula' minnaressen zijn?
Weet wel niet wat te kiezen als favoriete nummer
.
Waanzinnig klein uurtje om van weg te dromen
.De Nereïden slenteren in het water, komende uit het gouden paleis onderwater.
Andromeda laat zich terecht horen als een indringer temidden tientallen onbekenden.
Ze zingt het leed uit haar borst met orgelspelende saters op de uitgerokken- en door Medusa versteende slokdarmen van de Danaïden, beroofd van hun stembanden door het gekrijs na het steeds weer vruchteloos vullen van een bad.
Vastgebonden ter offering schreeuwt ze het uit: "Vader, waarom hebt gij me geofferd?"
Aangespoeld op een verlaten eiland doolt ze rond in immer nooit eindigende cirkels, haar vader aansprekend.
De golven botsen elke paar seconden tegen de wal.
Haar "woooo" opent een ruimtetijdcontinuüm.
Haar geboortestad wordt compleet vernield, aanschouwt ze. Ze blijft geven met felle kwaadheid in haar, wegens het hoogverraad.
Ze opent het derde nummer (ver in de toekomst) met een onverstaanbaar gebed, met de muziek, die de komst van haar zes zonen aankondigt na een strijd op Cynuria, gevonden door haar zoveelste zoon Cynurus.
Naast haar man Perseus, spreekt ze tussen de zuilen met tekeningen van hem en hun zonen: "Rusteloos; ouder; zwaarder."
Zwanger van haar laatste zoon: Electryon.
De zes zonen brengen de voorloper van een bekend wild zwijn binnen. Heel de stad staat recht en haar stemringen rekken zich supersonisch uit: "Die for the son," spreekt ze het amper levend zwijn toe.
Een verwijzing naar Heracles, haar achterkleinkind. Wie wil er nu niet de glorie hebben van haar? De vocale primordiaal. Nog steeds beluisterd duizenden jaren later, op een digitaal forum.
De trommels kondigen het feestmaal ("Cynumanthische" zwijn) aan, met op tafel-slaande-stadsburgers aan een kilometerslange tafel.
Het hoofdgerecht heeft een aanvullende laag van pit nodig en dat geeft ze door te zingen in de bek van het geslachte moordmachine. Er komt geen weerwoord uit het kwart-ton zwijn.
'Midsommar'-gewijs doet de stad mee met het gewauwel.
Haar stem berokkent weer schade aan de tijd met een bijhorend wormgat, want een gitaar interrumpeert het feest. Een van de aanwezigen aanzag het en werd de opzijgezette uitvinder van de luit.
De orgels worden rustig gedempt en men begint aan het laatste avondmaal van de week in stilte.
De dagen voor haar bevalling spendeert ze in een kerk gebouwd door een afgezante van Hammon. De eerste Afrikaans-Christelijke profeet (niet beschreven in de literatuur).
Ze bereidt zich mentaal voor op haar overlijden, want een negende kind baren ten tijde van het Oude Griekenland staat bijna altijd gelijk aan een onderonsje met heilige juryleden, die bepalen welke kant je uit mag gaan.
Zou haar spiraalvormig eindeloze val eindigen in een kerker van onbuigbaar tralies, op een donkere plek waar eenieder zich pijnigt, tussen menig demon, ziel en lijk?
Of een opgelegde ascese door de Manus Dei van Aether, die haar werpt naar de eunuch Uranus?
De geproduceerde tonen doen manlief Perseus bezwijken onder zoveel dankbaarheid voor haar uitgevoerde pracht.
Visioenen van Helios wekken Andromeda op haar laatste ochtend. Zonnestralen verbranden de overbodige stofjes op haar lichaam.
Ze glimlacht naar Perseus, die van haar leerde. Haar man bespeelt de orgel en zij, zij zingt haar zwanenzang, onder de ruis van de Perseïden, die de resterende Danaïden waterboarden.
Weer een winner in de bijna-jaar-lopende-albumserie.
Staat in mijn voorlopige top-vijf. 'Outer Edges' valt af.
Je mag niet minder verwachten van zo'n naam. Von Hausswolff. Een naam als een Zwitserse klok om indruk te maken op glansrijke wijze.
Zou ze een van Dracula' minnaressen zijn?
Weet wel niet wat te kiezen als favoriete nummer
.
Avondland
Well-known member
Met Niels Destadsbader in het voorprogramma?
PBR Streetgang
Well-known member
Grote fan hier. AOTW gemiddelde ligt echt hoog.
Hayrus
Well-known member
Ik kom een paar albums achter met mijn comments. Ik heb ze wel allemaal al beluisterd intussen. Bij deze wil ik al snel even een shout-out geven, want what the fuck 
Nadat dit album hier gepasseerd was door de nieuwsberichten had ik al eens geluisterd, maar het begin sprak me toen weinig aan. Little did I know dat grand coda in de laatste nummers zat. Ik kan de laatste 2 nummers eindeloos op repeat zetten en ik word intens gelukkig. En dat doe ik dus ook.
Nadat dit album hier gepasseerd was door de nieuwsberichten had ik al eens geluisterd, maar het begin sprak me toen weinig aan. Little did I know dat grand coda in de laatste nummers zat. Ik kan de laatste 2 nummers eindeloos op repeat zetten en ik word intens gelukkig. En dat doe ik dus ook.
Gavin
Well-known member
Aha, @Nattefrost, de man waarvan ik de pluim diens wekelijkse contributies nog steeds op mijn eigen hoed steek na een nonchalante mention in één of andere thread toen dit concept begon. Naast de pluim dat hier tracks nu in cursief getypt worden. Figuurlijk uiteraard, mannen dragen geen hoeden. En ik weet ook niet of dit inhoudelijk klopt, misschien had ge zonder die mention ook uw weg gevonden. Ook hier weer een verrassende keuze, ik had het harder, sneller en donkerder verwacht. Zelfde voor Anna zelf eigenlijk na haar te googlen, da's gewoon een blond meisje zonder opzichtige make-up of tattoos om niet-gelovers toch visueel te overtuigen, interessant. Van die rel met integristen wist ik niets, dat kan komen omdat ik als overtuigde christen enkel Kerk&Leven doorblader en alles met de duivel in laat censureren, beetje gelijk 9lives in het begin hier. Teer zieltje.
De plaat zelf ... mja, ik vond het toch wat minder na twee luisterbeurten. Het klinkt indrukwekkend en de stem is goed, maar daar blijft het toch bij. The Mysterious Vanishing of Electra vind ik het beste nummer, maar het is ook niet dat ik daar zo lyrisch over wil doen als de rest van de posters hier. Dat kwartier van Ugly & Vengeful is niet voor me weggelegd, zelfde voor de afsluiter. Te kabbelend. Ik kan wel een orgeltje hebben, maar dan liefst met een sobere schuldbede erna. Als dat niet kan, dan toch maar met elektrische gitaren en catchy melodie eronder ... zo een paar minuten een geluidsmuur optrekken daarmee plakt hier niet. Ik denk wat PJ Harvey te herkennen zonder hetgene dat ik echt goed vind bij PJ Harvey, de stem buiten beschouwing gelaten.
En dan, een geniale ingeving van Spotify: na mijn tweede luisterbeurt en matige appreciatie besloot het algoritme om Pills van Anna te spelen, van haar debuutplaat. Voltreffer! Singing from the Grave heb ik dan ook al een keertje of drie op gehad, de echte muzikale elite zal dat niet zo beoordelen maar ik vind dat debuut toch een pak sterker dan het AOTW hier. Mooier, wat melodieuzer, gewoon betere songs voor mij. Pills, The Book, Move On, ... top. Alweer een voorbeeld dat zelfs bij dezelfde artiest net dat andere album kiezen volledig anders kan binnenkomen qua beoordeling. Misschien niet wat ge gewild had voor uw specifiek album, @Nattefrost, maar toch dank voor de keuze voor bovenstaande ontdekking.
Na Singing from the Grave had ik ook wat herinneringen aan Anna Calvi rond de tijd waarin Von Hausswolff haar debuut uitkwam, alsof de devil ermee gemoeid is, en nog niet vernoemd in deze thread:
Een geluk dat ik tien jaar geleden mijn censuur nog niet had ingesteld of ik had dat ook niet gekend.
De plaat zelf ... mja, ik vond het toch wat minder na twee luisterbeurten. Het klinkt indrukwekkend en de stem is goed, maar daar blijft het toch bij. The Mysterious Vanishing of Electra vind ik het beste nummer, maar het is ook niet dat ik daar zo lyrisch over wil doen als de rest van de posters hier. Dat kwartier van Ugly & Vengeful is niet voor me weggelegd, zelfde voor de afsluiter. Te kabbelend. Ik kan wel een orgeltje hebben, maar dan liefst met een sobere schuldbede erna. Als dat niet kan, dan toch maar met elektrische gitaren en catchy melodie eronder ... zo een paar minuten een geluidsmuur optrekken daarmee plakt hier niet. Ik denk wat PJ Harvey te herkennen zonder hetgene dat ik echt goed vind bij PJ Harvey, de stem buiten beschouwing gelaten.
En dan, een geniale ingeving van Spotify: na mijn tweede luisterbeurt en matige appreciatie besloot het algoritme om Pills van Anna te spelen, van haar debuutplaat. Voltreffer! Singing from the Grave heb ik dan ook al een keertje of drie op gehad, de echte muzikale elite zal dat niet zo beoordelen maar ik vind dat debuut toch een pak sterker dan het AOTW hier. Mooier, wat melodieuzer, gewoon betere songs voor mij. Pills, The Book, Move On, ... top. Alweer een voorbeeld dat zelfs bij dezelfde artiest net dat andere album kiezen volledig anders kan binnenkomen qua beoordeling. Misschien niet wat ge gewild had voor uw specifiek album, @Nattefrost, maar toch dank voor de keuze voor bovenstaande ontdekking.
Na Singing from the Grave had ik ook wat herinneringen aan Anna Calvi rond de tijd waarin Von Hausswolff haar debuut uitkwam, alsof de devil ermee gemoeid is, en nog niet vernoemd in deze thread:
Laatst bewerkt:
Nattefrost
Well-known member
Het is nog waar ook, die mention bracht dit concept onder mijn aandacht.
Ik vond het zo out-of-the-blue, na toch wel jarenlange relatieve inactiviteit van mijn kant op 9lives, dat ik het niet kon laten voorbijgaan. Jammer dat het niet helemaal je ding is, maar een paar keer beluisteren én ook nog eens ander album checken, meer kunnen we niet vragen. Ik blijf zelf enorme fan van haar debuutalbum, dus daar doe je bij mij zeker niets mis mee.
Ik loop ook achter en ik heb dit album vandaag voor het eerst opgezet. Zeer hard onder de indruk, ik leg het vanavond nog eens op!
Uw essay over OM is dus ook al klaar?
Fuck, na het beluisteren van deze plaat een bummed dat ik die niet heb gezien op Roadburn 2019. Afgaande op dit album, alsook de Youtube clips, heb ik toch iets gemist. Toegegeven: ik kende ze niet en ik had die vrijdag geen vrijaf. Dus laat in Tilburg geraakt en er dan voor gekozen om op het gemak iets te eten vooraleer naar Thou & Emma Ruth Randle te gaan. Soit, gedane zaken nemen geen keer en het heeft geen zin om daar bij te blijven stil staan. Wat meer uitleg over het album dan!
Zoals je kan afleiden uit de eerste alinea is dit echt een schot in de roos voor me.
The Truth, The Glow, The Fall begint kalm en bouwt langzaam maar zeker op. Mooie sfeervolle intro waar meteen de zuivere stem op valt. Na ongeveer drie en een halve minuut komt dat orgel(?) erbij en de drums. Daarna neemt de zang echt het voortouw. Het drony struk, dat ongeveer op minuut 6 start, neemt je mee in hogere sferen.
The Mysterious Vanishing of Electra geeft je kort de tijd om op adem te komen met die akoestische intro. Maar al snel volgt de beukende gitaar, die traag, repetitief, dreunend en dat allemaal op een goeie manier. En dan daar die heerlijke stem nog eens bovenop. Na vier minuten neemt die beukende gitaar wat af en snijden er synths door die wat verlichting brengen. Maar Anna's stem doet het omgekeerde en gaat nog harder. Het nummer eindigt op een waanzinnig hoogtepunt.
Ugly and Vengeful: zoals je openingspost staat: een lange en trage opbouw. Pas na bijna zzever minuten komt er wat beweging. Het wordt zwaarder, dreigender; het orgel dat er bij komt draagt daar enorm tot bij. Rond minuut tien, heb je die drums en weer die donkere, dreigende gitaren, die na een psychedelisch stukje wegvallen en plaats ruimen voor zang. De wissel komt nog eens terug en is imo zo krachtig.
En dan ontploft gewoon alles. Gewoonweg een heerlijke pay-off: mocht je geduld op de proef zijn gesteld in de eerste twaalf, dertien minuten, dan wordt je daar tijdens het slot ruim voor beloond.
The Marble Eye: niet veel over te zeggen. Ik hou wel van het orgel sound maar echt veel langer had het niet moeten duren. Zeer oké maar niet veel meer dan dat.
Källans återuppståndelse: veel trager en rustiger, minder donker. Gewoon een heel mooi nummer. Veel meer ingetogen dan wat er voor komt maar zeker niet minder goed.
Nog eens: fenomenale plaat!
Zoals je kan afleiden uit de eerste alinea is dit echt een schot in de roos voor me.
The Truth, The Glow, The Fall begint kalm en bouwt langzaam maar zeker op. Mooie sfeervolle intro waar meteen de zuivere stem op valt. Na ongeveer drie en een halve minuut komt dat orgel(?) erbij en de drums. Daarna neemt de zang echt het voortouw. Het drony struk, dat ongeveer op minuut 6 start, neemt je mee in hogere sferen.
The Mysterious Vanishing of Electra geeft je kort de tijd om op adem te komen met die akoestische intro. Maar al snel volgt de beukende gitaar, die traag, repetitief, dreunend en dat allemaal op een goeie manier. En dan daar die heerlijke stem nog eens bovenop. Na vier minuten neemt die beukende gitaar wat af en snijden er synths door die wat verlichting brengen. Maar Anna's stem doet het omgekeerde en gaat nog harder. Het nummer eindigt op een waanzinnig hoogtepunt.
Ugly and Vengeful: zoals je openingspost staat: een lange en trage opbouw. Pas na bijna zzever minuten komt er wat beweging. Het wordt zwaarder, dreigender; het orgel dat er bij komt draagt daar enorm tot bij. Rond minuut tien, heb je die drums en weer die donkere, dreigende gitaren, die na een psychedelisch stukje wegvallen en plaats ruimen voor zang. De wissel komt nog eens terug en is imo zo krachtig.
En dan ontploft gewoon alles. Gewoonweg een heerlijke pay-off: mocht je geduld op de proef zijn gesteld in de eerste twaalf, dertien minuten, dan wordt je daar tijdens het slot ruim voor beloond.
The Marble Eye: niet veel over te zeggen. Ik hou wel van het orgel sound maar echt veel langer had het niet moeten duren. Zeer oké maar niet veel meer dan dat.
Källans återuppståndelse: veel trager en rustiger, minder donker. Gewoon een heel mooi nummer. Veel meer ingetogen dan wat er voor komt maar zeker niet minder goed.
Nog eens: fenomenale plaat!
PolletPoulet_OG
Well-known member
De naam nam mij direct terug 25 jaar in de tijd, en deed me denken aan men zwemzak die ik meekreeg van mijn schorriemorrie ouders in het lager onderwijs. In tijden als deze, anno 2022 zou je er mee in de krant komen.
Nu over naar deze Anna. Over het algemeen zeker geen slecht album. Ver van zelfs. Alleen grijpt haar stem me niet bij de keel, of toch niet genoeg. Er zijn zeker sommige prachten vocale stukken.
Wat mij een beetje stoort is dat ik het instrumentale over het algemeen wat simpel vind. Soms een beetje te weinig progressie en blijft het wat steken, het tempo is er soms niet en dat laat mij een beetje op men honger zitten.
Er waren echter prachtig gecomponeerde stukken in het album (Ugly and Vengefull), maar al snel vervalt het voor mij dan weer in een platte brei waar meer mee gedaan kon worden.
Ik ga zeker en vast nog wat andere dingen van haar beluisteren, want over het algemeen is dit een zeer goed album. Maar het mist in mijn oren een zekere 'je-ne-c'est-quoi'.
Productie is top, maar ik ben absoluut geen fan van het drum geluid. Album art is top.
Nu over naar deze Anna. Over het algemeen zeker geen slecht album. Ver van zelfs. Alleen grijpt haar stem me niet bij de keel, of toch niet genoeg. Er zijn zeker sommige prachten vocale stukken.
Wat mij een beetje stoort is dat ik het instrumentale over het algemeen wat simpel vind. Soms een beetje te weinig progressie en blijft het wat steken, het tempo is er soms niet en dat laat mij een beetje op men honger zitten.
Er waren echter prachtig gecomponeerde stukken in het album (Ugly and Vengefull), maar al snel vervalt het voor mij dan weer in een platte brei waar meer mee gedaan kon worden.
Ik ga zeker en vast nog wat andere dingen van haar beluisteren, want over het algemeen is dit een zeer goed album. Maar het mist in mijn oren een zekere 'je-ne-c'est-quoi'.
Productie is top, maar ik ben absoluut geen fan van het drum geluid. Album art is top.
FlyingHorseman
Well-known member
@PolletPoulet_OG weer een toffe post maar ik wil plots meer verhalen uit uw jeugd lezen.
Vergelijkbare onderwerpen
