Album of the week dEUS - Pocket Revolution

En ik moet Tom Barman niet sympathiek vinden om fan te zijn van de muziek van dEUS, zeker op plaat. :p
Allez, rare vergelijking, maar ik vind bv. Michael Jackson ook niet bepaald meer zo sympathiek, maar zijn muziek is en blijft legendarisch
+1
Wat een artiest doet in zijn privé interesseert me doorgaans niet. Bij de muziek draait het rond de muziek en niet om wat er rond de persoon hangt. Anderzijds kan ik wel volgen dat sommigen niet live gaan kijken, omwille van de artiest' persoonlijkheid / crimineel verleden.
Ik ben enorm anti-drugs, maar ik zou de kans niet laten liggen om 'prime' Jimmy Page te gaan bewonderen met een tijdmachine. Evengoed met degenen met een nog meer duister verleden.

Goede mix van beide werelden op deze plaat.
Blijkbaar hebben we toch goede Belgische bands / artiesten. Net als bij Emptiness uit R1.
Misschien moet ik mijn decennialange afkeer tegenover het gros van de Belgische muziek op een laag pitje zetten.
Het magnum opus van alle albums tot dusver in ronde twee, ga ik het niet benoemen, wel een niveautje lager (tot dusver ook geen 10/10 gepasseerd) bij andere luistergrage albums.

Wat extra beluisterd van dEUS (uit de '90) en ja, den deze heeft wat gemist.
 
Olaaa, interessante en mooie keuze ! Ik ben op zich best fan van dEUS, maar tis wel een genre muziek waar ge moet van houden. Ben zowat dEUS beginnen volgen toen dit album uit kwam en door dat ze dikwijls 7 Days 7 Weeks speelden op TMF etc. Kheb het zelfs fysiek gekocht toen destijds, omdat ik toen al vaak deed en er ook gewoon heel veel goeie muziek werd gemaakt in die periode.

Bad Timing vond ik al geweldig door de intro en algemeen steengoed lied, uiteraard dus ook 7 Days 7 Week (wat ik een van de beste dEUS songs vind), natuurlijk When We Talk About niet te vergeten (voor mij persoonlijk) en Include Me Out met ook een zalige intro ("Hello from the children of planet Earth). 7 Days 7 Weeks is mijn 2e favoriete nummer van hun, als ik echt moet kiezen, Eternal Woman staat op 1 hier (maar staat op Vantage Point).
 
Moest hier nog reageren!

Deze is eigenlijk mijn introductie geweest tot dEUS albumgewijs en nog steeds mijn favoriete plaat van hen. Het was fijn om hier nog eens door te gaan want het was zeker 10+ jaar geleden. Waarvoor dank!
 
Ben er is aant doorgaan. Van Suds en Soda wil ik altijd mijn stereoketen door het raam smijten dus ik had wat schrik. Gelukkig staat hier niets op dat naar dat gedrocht neigt maar dan nog ben ik geen fan. De riffs zijn allemaal zo repetitief het wil een balans zoeken tussen dromerig en stevig en die wordt maar niet gevonden, het is een beetje muzikaal rond de pot draaien. Er zit genoeg punch in om niet laid back te worden maar dan weer niet genoeg power om mij te boeien. En Tom Barman zijn stem valt mij al na 2 nummers tegen.

Nothing really ends ken ik al en vind ik wel goed dus het beste wordt voor het laatste gehouden maar verder geen fan
 
Nooit een dEUS fan geweest om eerlijk te zijn. De band heeft nochtans een godenstatus hier in België en telkens ze plaat uitbrachten/brengen wordt die vanuit alle hoeken overladen met lof (heb ik de indruk). Maar mij doet het niet veel.
Zoals wel vaker verwoord de immer wijze @Jules 'ezechiel 25:17' Winnfield het perfect:
De riffs zijn allemaal zo repetitief het wil een balans zoeken tussen dromerig en stevig en die wordt maar niet gevonden, het is een beetje muzikaal rond de pot draaien. Er zit genoeg punch in om niet laid back te worden maar dan weer niet genoeg power om mij te boeien.

Maar af en toe springt er wel eens een nummer boven uit. Instant street bijvoorbeeld. Maar om het wat cru uit te drukken: die paar nummers die ik van ze ken en goed vind, wegen niet op tegen de nummers die ik ken en niet goed vindt. Daarom amper de moeite genomen om full albums van ze te checken. Maar kijk, dankzij het aotw concept wordt ik "gedwongen".

Ik kan niet zeggen dat ik m'n mening veel heb bijgesteld. Er zit gewoon teveel middelmatige nummers in die het hierboven gequote stramien volgen: dromerig maar niet te, stevig maar niet te.. wat muzikaal rond de pot draaien.
Om wat op te noemen: 7 Days, 7 Weeks, If You Don't Get What You Want, Include Me Out, allemaal in hetzelfde bedje ziek wat mij betreft.
In Stop-Start Nature hoor je wat vlagen van iets anders met wat funky geluidjes erdoor maar ook dat loopt niet ver. Nightshopping is wat boeiender en wekt meer mijn interesse.

Uiteindelijk blijven 2 nummer me echt bij: Bad Timing en Sun Ra.
Eerstgenoemde heeft een coole opbouw en in het hele nummer dat heerlijke eery riff terug. Sun Ra is een afdaling in de waanzin maar op een heel goeie manier. Deze nummers heb ik dan ook in mijn playllist roulatie gezwierd.

Conclusie: dEUS kan goeie muziek maken maar helaas te weinig. Maar dat is wat ik er van denk en wat weet ik er nu van? :)
 
Terug
Bovenaan