Album of the week The Joykiller - The Joykiller (1995)

willydrama

willydrama

Well-known member
Even grasduinen door de collectie op zoek naar een langspeler viel mijn oog op een 90s album dat 'a cut above' the rest was. The Joykiller's zelf getitelde elpee kwam uit in volle punkpophype toen Green Day en The Offspring na paar jaartjes tsjolen in de Californische scene radiovriendelijker werden en miljoenen units konden shiften. Persoonlijk vond ik die groepen maar niks op de geluidsdrager: NOFX & co hadden goeie humor, er was sfeer op de concerten maar de doorsnee ADHD skater was makkelijk te pleasen qua songkwaliteit.

Joykiller-zanger Jack Grisham had meer jaren op de teller dan de concurrentie: hij zat op een blauwe maandag in een bandje met Mike Patton en was een paar albums vocalist van TSOL (True Sound Of Liberty) geweest, de basissound waar hier op wordt verder gebouwd was daar toen al aanwezig in een veel ruwere vorm: scheurende gitaren en een vol stemgeluid maar nog niet de alchemie van deze schijf. Z'n breed vocaal spectrum (hoge uithalen/heldere zang/rauwe punkschreeuw) doen hier en daar aan Jello Biafra (Dead Kennedys) denken en producer Thom Wilson zat ook bij een DK plaat achter de knoppen destijds.

Had de CD al lang niet meer gehoord en 't was schrikken dat de nummers zo kort zijn, quasi allemaal onder de twee minuten toen andere bands zoals Bad Religion hier klaar mee waren, alsof ze pesterig willen zeggen: we kunnen wel volwaardige liedjes maken maar we willen niet. Invloeden van het Britse Stiff label maakte de band anders dan de collega's op MTV, alles zit vol catchy hooks; op momenten waar de voet van de pogostick gaat hoor je met een beetje fantasie een proto Kaiser Chiefs. Enjoy.


 
Best leuk hoor. Kort maar krachtig. Favoriet is I Wanna Drink Over You.
 
Er zit zo een karakteristiek reverb-achtig iets op de gitaren dat me aan Hüsker Dü doet denken (de infameuze Spot productie).

Best een gevarieerd punkplaatje inderdaad, dat vooral richting de catchy powerpop uitgaat. Ik zou het zeker meepikken op een Groezrock. De albumcovers zijn ook best cool, in die comic book stijl.
 
clercqie zei:
Er zit zo een karakteristiek reverb-achtig iets op de gitaren dat me aan Hüsker Dü doet denken (de infameuze Spot productie).

Best een gevarieerd punkplaatje inderdaad, dat vooral richting de catchy powerpop uitgaat. Ik zou het zeker meepikken op een Groezrock. De albumcovers zijn ook best cool, in die comic book stijl.
Klik om te vergroten...
Artwork van dit debuutalbum blijkbaar ook van de recent overleden Frank Kozik.
 
Stadion-bangende punk.
Zanger heeft een stem om wanorde te veroorzaken en gans de hoop op te hypen tot een circle of death waar iedereen in wordt verzwolgen, om nadien uit de bruine put gespuwd te worden en te denken dat ze op Woodstock '99 zitten in de hoop dat niemand hen herkent na de boel af te breken.

Dat "spinnen" van de gitaar in 'Nobody here's to stay' is toch zo heerlijk in punk :love:.
'The Other' is een andere topper.
 
Zeer leuk! Catchy en het gaat vooruit, ideaal voor het beginnende zomerweer. Ik ga de rest van de albums ook eens checken.
 
willydrama zei:
Het eerste nummer is niet representatief voor heel het album.
Klik om te vergroten...

Ik dacht bij dit eerste nummer "niet slecht maar been there done that", @willydrama moet beter kunnen. Maar toen veranderde het album van richting, niet dat er iets mis is met recht voor de raap punk maar voor de AOTW mag het toch iets meer zijn, wat een geluk want de sound werd een pak maturer zonder dat het saai werd.

Ik wil hier nu niet impliceren een connaisseur te zijn de onderschatte punkband want ik had destijds wel genoeg aan de vuilbekkerij van Fat Mike maar dit vond ik best goed.
 
Laatst bewerkt:
voor mij is dit heel ver mijn bed. zo een lege, maar toch enerverende sound. dat gedrum vooral is zo zielloos. stem is niet echt aangenaam.
 
Punk is nooit echt mijn ding geweest, en dit album lijkt mijn mening erover ook niet te veranderen :unsure:
 
Ik vind het best catchy. Als 14-jarige draaide ik "Smash" van The Offspring grijs en dit ligt in hetzelfde straatje.
 
Allrighty, deze kende ik nog niet, al lijkt het me iets dat ik wel zou moeten kennen.
Snel, ruig, cool, enigzins gevarieerd ... ik ben mee Willy. Dit blies heel lekker voorbij. De zang is eigenlijk wel heel cool. Die kerel heeft ergens een mix van een klassieke 50s crooner stem en een 80s UK punk band, very cool (ook al kan hij eigenlijk niet geweldig zingen). Het doet me vaag aan een Danzig denken.

Het is goed dat het gevarieerd is, maar het voelt ook wel wat derivative aan. Maw:
shiftyke zei:
"niet slecht maar been there done that", @willydrama moet beter kunnen
Klik om te vergroten...

Maar dan wil ik ook direct antwoorden op het gevolg van @shiftyke
shiftyke zei:
niet dat er iets mis is met recht voor de raap punk maar voor de AOTW mag het toch iets meer zijn
Klik om te vergroten...
giphy.gif



Het werd uiteindelijk wel een potje "aan welke band doet dit nummer me nu weer denken" voor mij. Niet noodzakelijk negatief hoor. Het zat enorm veel in het straatje van The Dwarves (which I fucking love), met wat Alice Cooper, The Hives, Dead Kennedys, The Stooges en The Struts

Over de nummers dan: Er is geen enkel nummer dat ik uitzonderlijk slecht of goed vind, met uitzondering van Nobody's Here to Stay, wat ik in mijn Spotify lijst hebt gezwierd. De rest is gewoon allemaal bovengemiddeld.
Duseuh:
  • The Dwarves: We Got a God, I Wanna Drink over You, Nobody's Here to Stay
  • Alice Cooper: Seventeen (Eighteen -1 eh), Baby Sitter
  • Stooges: Go Bang
  • Hives & Struts: The Other, Monday


Avondland zei:
Ik vind het best catchy. Als 14-jarige draaide ik "Smash" van The Offspring grijs en dit ligt in hetzelfde straatje.
Klik om te vergroten...
Alhoewel ik echt veel zaken in dit album hoor, Offspring is er geen van.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Aanmelden | Registreren
Terug
Bovenaan