Lenovo

Voor ik de Lenovo Tab P11 in mijn pollen kreeg geduwd had ik nog nooit een tablet vast gehad. Noem het gerust een vooroordeel, maar ik heb gewoon nooit de aantrekkingskracht van een toestel als dit gezien. Het is te klein en onpraktisch om te gebruiken zoals je met een laptop doet, het is te groot en lomp om vlot de dingen mee te doen die je met een sterke smartphone kan en je ziet er te veel oude Amerikaanse dametjes mee rondlopen in Brugge terwijl ze het Belfort staan te fotograferen om er ook maar wat van "cool" in te zien. Ik besloot me echter volledig te wijden aan mijn taak, en daarom heb ik mijn telefoon binnenshuis de voorbije weken grotendeels aan de kant geschoven en het gebruik van de laptop zo veel mogelijk beperkt om de Lenovo mijn primaire bron van multimediagebruik te maken. Mijn bevindingen lees je in de review van het toestel.

Veel onderweg en is enkel je laptopscherm niet voldoende? Nood aan extra schermruimte om je werk efficiënt en aangenaam uit te kunnen voeren? Graag ook zo compact en licht mogelijk? Misschien is de ThinkVision M15 Mobile Monitor voor jou de ideale oplossing.

Wie heeft er nog steeds een wekker op zijn of haar nachtkastje staan? Ik alvast niet meer en vele anderen ongetwijfeld ook niet. Met de komst van de smartphone is de wekkerradio in vele huishoudens achterwege gebleven. Enkel bij mijn kinderen staat er nog een exemplaar, dat tevens dienstdoet als nachtlampje. Maar de Lenovo Smart Clock met Google Assistent staat sinds kort toch in mijn slaapkamer te blinken. Zal dit ook zo blijven is maar de vraag.

Tegenwoordig worden er steeds meer voorwerpen uitgebracht met een slim kantje. De gekendste is de smartphone; een toestel dat zowat iedereen op zak heeft. Tegenwoordig hebben ook auto's een 'denkvermogen' en worden zelfs wekkers extra functionaliteiten toebedeeld. Zo ook de Smart Clock 2 van Lenovo. Op zich niet zo speciaal, ware het niet dat deze versie ook een draadloos oplaadstation heeft om je smartphone op te laden.

Reclamestem: “je tablet … hij doet het nog wel, maar …” Wij zijn een tabletgezin. De eerste kwam ongeveer elf jaar geleden in huis en sindsdien zijn we nooit zonder minstens twee exemplaren geweest. Er zijn er ondertussen zeker al twaalf de revue gepasseerd, een jammerlijk groot deel daarvan na een moment van crash oei mamaaaa in de handen van kleine jongetjes. We hebben dus over de jaren al wat afgekeken- en vergeleken in deze bepaalde categorie. Het is dus misschien al duidelijk dat ik/wij meer thuis zijn in het Apple ecosysteem. Ik ben geen held (meer) in tech, in dat ik bang ben voor ‘het foute knopje’. Een trauma uit de generatie blue screen of death en red ring of death. Ik ben als de dood dat ik iets aanklik en er onherroepelijke veranderingen gebeuren, ook al zijn mijn twee kinderen levend bewijs dat zelfs een klein kind met tablets en zo om kan. Mijn echtgenoot, die van jongs af veel dapperder was met alles pc en informatica, is dan weer resoluut...