MicVlaD

Endless Dungeon … Ontvingen we niet al ééntje met deze exacte naam van Amplitude Studios? Een strikvraag, want misschien verwarde je (net als ik) dit met hun project uit 2014, Dungeon of the Endless. Dit komische toeval terzijde; deze titel verschilt in feite met hun nieuwste aanbieding, oftewel het onderwerp van deze recensie. Hoewel Endless Dungeon hetzelfde universum deelt – welke nota bene geboren is uit de oudere Endless Space-serie – fixeert dit spel zich vooral op een varia coöperatieve ideeën. Conceptuele twists waarmee men her en der tracht op te vallen, al ware het wegens de vele teams die een third-person shooter in een dergelijk formaat schiepen. Inclusief wanneer je zo’n lijst beperkt tot exemplaren met een isometrische camera. Helldivers van Arrowhead Game Studios, Alienation van Housemarque, Synthetik van Flow Fire Games, de Alien Breed revival van Team17, enzovoort. Laat ons de recensie dus beginnen door over één centrale vraag na te denken: heeft Endless Dungeon...

Het leven kan toch mooi zijn voor de protagonist van deze game. Tijdens de intro zien we hoe hij omringd is door de natuur, een geïsoleerd leven in de bergen leidt en in alle rust paddenstoelen plukt voor zijn familie. Erg aangenaam … totdat hij opmerkt dat zijn huis (welke in de afstand zichtbaar is) in vuur en vlam staat. Een erg plotselinge gebeurtenis welke tevens een escalerende tragedie symboliseert. Deze situatie was namelijk geen ongeval, want het huis werd opzettelijk in brand gestoken. Reden genoeg voor paniek en het slechte nieuws blijft zich opstapelen. Zijn vrouw? Op bloederige wijze vermoord. Zijn kind? Spoorloos. Alles is op dat moment gehuld in onzekerheid, hoewel een eigenaardig object misschien als een aanwijzing kan dienen. Het betreft hier een soort van paraplu die tegelijkertijd als een geweer fungeert, wat meteen de naam van doinksofts meest recente project verklaart.