Het leven kan toch mooi zijn voor de protagonist van deze game. Tijdens de intro zien we hoe hij omringd is door de natuur, een geïsoleerd leven in de bergen leidt en in alle rust paddenstoelen plukt voor zijn familie. Erg aangenaam … totdat hij opmerkt dat zijn huis (welke in de afstand zichtbaar is) in vuur en vlam staat. Een erg plotselinge gebeurtenis welke tevens een escalerende tragedie symboliseert. Deze situatie was namelijk geen ongeval, want het huis werd opzettelijk in brand gestoken. Reden genoeg voor paniek en het slechte nieuws blijft zich opstapelen. Zijn vrouw? Op bloederige wijze vermoord. Zijn kind? Spoorloos. Alles is op dat moment gehuld in onzekerheid, hoewel een eigenaardig object misschien als een aanwijzing kan dienen. Het betreft hier een soort van paraplu die tegelijkertijd als een geweer fungeert, wat meteen de naam van doinksofts meest recente project verklaart.
Gunbrella is niet alleen de titel van dit spel, omdat dit voorwerp een fundamenteel onderdeel vormt voor zowel het narratief als de gameplay. Concreet betekent dit dat je als speler naar allerlei locaties zult reizen op zoek naar antwoorden, maar hoe begin je daaraan? Door onder meer de bevolking te ondervragen, indien ze überhaupt bereid (of geïnformeerd genoeg) zijn om te praten. Verwacht echter niet dat je doorgaans als een improviserende speurneus moet optreden, want de ontwikkelaars waren nooit van plan om met iets à la Return of the Obra Dinn te concurreren. In plaats daarvan word je tijdens zulke momenten eerder onderworpen aan de wijdere wereld en de samenlevingen die hieruit ontstonden. Inwoners met uitgesproken persoonlijkheden, maar ook de gevaren waar anderen zich zorgen over maken, zoals een sekte die mensen ontvoert, geruchten over gewelddadige monsters, machtsbeluste politieagenten en meer.
Vlotte besturing (met of zonder voldoende behendigheid) is slechts één component waarmee je een solide game kunt definiëren, want zoiets vergt nu eenmaal een beetje extra. Stelden de ontwikkelaars bijvoorbeeld leuke confrontaties samen, of leverde men genoeg variatie om de campagne doorgaans fris te houden? Helaas blinkt Gunbrella hier niet in uit: de gemiddelde confrontatie ligt al gauw achter de rug, dat wel, maar zelden wisten ze me te engageren. Op de standaard moeilijkheidsgraad zijn ze best gemakkelijk, terwijl de verhoogde agressie van Hard me irriteerde dankzij chaotische, overlappende aanvallen. Gelukkig herstart het spel in een ogenblik indien je sterft en het is ook een troost dat je regelmatig je progressie manueel kunt opslaan, maar er schort nog meer aan de combat. Zo ontgoochelde de uitvoering van de baasgevechten me meestal, omdat ze amper interessante mechanics voorschotelen.
Gunbrella is niet alleen de titel van dit spel, omdat dit voorwerp een fundamenteel onderdeel vormt voor zowel het narratief als de gameplay. Concreet betekent dit dat je als speler naar allerlei locaties zult reizen op zoek naar antwoorden, maar hoe begin je daaraan? Door onder meer de bevolking te ondervragen, indien ze überhaupt bereid (of geïnformeerd genoeg) zijn om te praten. Verwacht echter niet dat je doorgaans als een improviserende speurneus moet optreden, want de ontwikkelaars waren nooit van plan om met iets à la Return of the Obra Dinn te concurreren. In plaats daarvan word je tijdens zulke momenten eerder onderworpen aan de wijdere wereld en de samenlevingen die hieruit ontstonden. Inwoners met uitgesproken persoonlijkheden, maar ook de gevaren waar anderen zich zorgen over maken, zoals een sekte die mensen ontvoert, geruchten over gewelddadige monsters, machtsbeluste politieagenten en meer.
Here comes the pain train
Sommige van deze bovenstaande bedreigingen moet je natuurlijk rechtstreeks aanpakken, en dit gebeurt tijdens tweedimensionale actie. Zoals ik eerder al zei kun je de Gunbrella in feite als een geweer gebruiken, maar dit technologisch snufje bezit niet alleen offensieve functies. Dankzij de Gunbrella heb je ook een hogere graad aan mobiliteit, aangezien jij jezelf de lucht in kunt kieperen, langer kunt zweven na een sprong, haastig vooruit kunt glijden via kabels, enzovoort. Vijandelijke projectielen (zoals kogels) kun je blokkeren en zelfs terugkaatsen eens je deze veelzijdige paraplu op het juiste moment opent, laat staan dat je spontaan verschillende soorten munitie kunt verwisselen. Paar dit met een aantal standaard vaardigheden (zoals bijvoorbeeld wall jumps) en we kunnen hier spreken over een platformer met een relatief vlug tempo.We kunnen hier spreken over een platformer met een relatief vlug tempo.
Vlotte besturing (met of zonder voldoende behendigheid) is slechts één component waarmee je een solide game kunt definiëren, want zoiets vergt nu eenmaal een beetje extra. Stelden de ontwikkelaars bijvoorbeeld leuke confrontaties samen, of leverde men genoeg variatie om de campagne doorgaans fris te houden? Helaas blinkt Gunbrella hier niet in uit: de gemiddelde confrontatie ligt al gauw achter de rug, dat wel, maar zelden wisten ze me te engageren. Op de standaard moeilijkheidsgraad zijn ze best gemakkelijk, terwijl de verhoogde agressie van Hard me irriteerde dankzij chaotische, overlappende aanvallen. Gelukkig herstart het spel in een ogenblik indien je sterft en het is ook een troost dat je regelmatig je progressie manueel kunt opslaan, maar er schort nog meer aan de combat. Zo ontgoochelde de uitvoering van de baasgevechten me meestal, omdat ze amper interessante mechanics voorschotelen.
Leave no stone gunturned
Met als gevolg kreeg ik de indruk dat doinksoft vooral het narratief wou prioriteren, wat ik in dit geval kon confirmeren nadat ik de game voltooide. Naar mijn schatting verdeelde men de campagne met 65% verhaal en 35% gameplay, welke in totaal ongeveer vijf à zeven uur in beslag neemt, afhankelijk van de geselecteerde difficulty en hoe grondig je wilt exploreren. Na afloop ervan schakel je echter geen extra features vrij, dus wees bij deze gewaarschuwd als je toevallig op zoek bent naar iets met replay value. Op zich niet zozeer een problematisch gegeven, behalve dat je soms stukken zult ervaren waarin het verhaal over een redelijk lange periode ontplooit. Desalniettemin houdt het narratief stand op kwalitatief niveau en doinksoft vond bovendien een goede balans wat betreft dramatische scènes, vermakelijke (plus hatelijke) karakters en wendingen die durven te verrassen. De presentatie hielp alsook om de tonale stemming ervan te verrijken: de pixel art geeft herhaaldelijk de ruwe atmosfeer overduidelijk weer en het geluid (inclusief de soundtrack) verdient in deze context eveneens een pluim.Conclusie
Wat is kortom mijn verdict? Ik ben verre van ontevreden met het eindresultaat, maar ik kan niet ontkennen dat ik in zekere mate op meer hoopte. Doinksoft bedacht een conceptueel tof wapen dat heerlijk aanvoelt, maar desondanks is het potentieel ervan onderbenut. Een misstap die ik moeilijk kon negeren wanneer de identiteit van het spel zich op de Gunbrella fixeert, om nog maar te zwijgen over hoe bepaalde facetten van de combat te wensen overlieten. Het verhaal daarentegen beschouw ik als veruit het sterkste punt van deze titel, maar deze inhoudelijke zege volstaat niet in een druk jaar waar het krioelt van de hits. Gunbrella beschikt met andere woorden over charme, maar er bestaan betere exemplaren in het genre der action-platformers.
Pro
- De Gunbrella als wapen
- Boeiend verhaal
- De atmosfeer
Con
- De actie struikelt her en der
- Onbenut potentieel
- Soms lange narratieve momenten
6.5
Over
Beschikbaar vanaf
13 september 2023
Gespeeld op
- PC
Beschikbaar op
- Nintendo Switch
- PC
Genre
- Action
- Platformer
Ontwikkelaar
- doinksoft
Uitgever
- Devolver Digital
