Regisseur van de maand Yasujiro Ozu

[Avondland]

Peel that apple...


Aha! In de openingspost werd al wat gezegd over de fameuze 'pillow shots', die een kenmerk zijn van Ozu's films, maar de low angle framing is ook een interessante. Daar zijn ook al heel wat interpretaties van, zoals dat zijn camera een tatami positie inneemt en zijn films zo inschrijft in de traditionele Japanse cultuur. Voor anderen heeft het meer te maken met nederigheid ten opzichte van het menselijke leven in beeld brengen, wat dan weer in lijn ligt met het humanisme in zijn films. Either way, het is een interessante stijlkeuze op zich, en een zeer unieke. En zo begint het spelletje van de stijl en techniek te ontcijferen van Ozu's filmtaal.

Eens je op die stijl van Ozu begint te letten, wordt het wel interessant. Want voorbij die kalmte en sereniteit speelt er héél wat, maar om de symboliek te kunnen ontrafelen heb je soms specifieke baggage nodig die je niet zomaar kan hebben. Mogelijk kan dat frustrerend werken, maar als je dat op een speelse wijze benadert blijft het een boeiende kijkervaring.

 

[arevee]

Kwestie van dit topic toch terug een beetje levensvatbaar te maken.

Good Morning/Ohayo - Ja een heel stuk luchtiger dan Tokyo Story en daarmee ook een stuk verteerbaarder. Iets meesterlijk zie ik er niet in. Maar leuk is het zeker. Het kleinste kereltje is charmant, grappig en reeds één blok charisma. De eerste keer dat ze

Spoiler

in het engels spreken, I l love you

lag ik plat. Ook het hele

Spoiler

scheet

gegeven is best leuk te noemen, al is de grap er na een paar keer wel af maar de eerste keer dat de vrouw des huizes komt vragen of ze geroepen werd is ook wel lachen. Voor de rest viel mij op hoe weinig verouderd hij mij over kwam de film, had je gezegd dat hij in 1979 gemaakt was ik zou het geloven. Muziek deed heel europees aan maar paste en het kleurengebruik was mooi.

Met andere woorden degelijk, meer dan dat misschien zelfs. Zonder compleet achterover geblazen te zijn.

 

[Jules 'ezechiel 25:17' Winnfield]

Kwestie van dit topic toch terug een beetje levensvatbaar te maken.

Good Morning/Ohayo - Ja een heel stuk luchtiger dan Tokyo Story en daarmee ook een stuk verteerbaarder. Iets meesterlijk zie ik er niet in. Maar leuk is het zeker. Het kleinste kereltje is charmant, grappig en reeds één blok charisma. De eerste keer dat ze

Spoiler

in het engels spreken, I l love you

lag ik plat. Ook het hele

Spoiler

scheet

gegeven is best leuk te noemen, al is de grap er na een paar keer wel af maar de eerste keer dat de vrouw des huizes komt vragen of ze geroepen werd is ook wel lachen. Voor de rest viel mij op hoe weinig verouderd hij mij over kwam de film, had je gezegd dat hij in 1979 gemaakt was ik zou het geloven. Muziek deed heel europees aan maar paste en het kleurengebruik was mooi.

Met andere woorden degelijk, meer dan dat misschien zelfs. Zonder compleet achterover geblazen te zijn.

Wat ik wel heb met zijn films is dat ze niet gaan vervelen. Met veel 'life as it is' ga ik mij snel vervelen, zo vons ik de apu trilogie doodsaai terwijl Ozu toch altijd iets meer wordt. Zal ook nooit een grote fan worden maar ik snap wel waarom het zijn waarde heeft

 

[PBR Streetgang]

Kwestie van dit topic toch terug een beetje levensvatbaar te maken.

Good Morning/Ohayo

Alright!! Next up: Early Summer

 

[Jules 'ezechiel 25:17' Winnfield]

Beetje geduld mijn blurays zijn onderweg!

Zijn die te vinden in regio b? Of regiovrije blu ray speler?

 

[PBR Streetgang]

@Jules 'ezechiel 25:17' Winnfield
De BFI en Eureka blurays van Ozu's films zijn sowieso Regio B. Carlotta Films heeft ook een Regio B box set met 20 Ozu's, maar die hebben enkel Franse ondertitels...

 

[FlyingHorseman]

Net ook Good Morning gezien. Weer een fijne kijkervaring, ik sluit me aan bij @arevee. Net als Late Spring was dit weer een vrij rustgevende en kleinschalige film, wel wat warmer en luchtiger dan de voorgenoemde. Maar dat kleinschalige maakt het ook niet onmiddellijk indrukwekkend zoals andere klassiekers dat soms wel zijn. Het is in de twee films die ik gezien heb al duidelijk dat Ozu meer interesse heeft in het alledaagse en het huiselijke en daardoor komen zijn films tot nu toe ook vrij bescheiden over. Misschien dat het ook daardoor zo’n rustgevende films zijn.

Na twee films dicht op elkaar gezien te hebben, kan ik wel al zeggen dat Ozu een makkelijke regisseur is om de persoonlijke stijl van te herkennen. Op dat vlak zijn zijn films vermoedelijk wel een interessante oefening voor mensen die hun kennis van het medium film wat willen uitbreiden buiten de wat meer voor de hand liggende of opvallende kwaliteiten zoals puur het verhaal of acteerprestaties.

Ik heb Tokyo Story en Floating Weeds ook nog klaar liggen voor de komende tijd, zou ook graag nog aan An Autumn Afternoon en Early Summer geraken, zeker die laatste om de trilogie wat chronologisch te zien. Dude heeft trouwens ingewikkelde titels om uit elkaar te houden (Late Spring, Early Spring, Late Autumn, Early Summer, Autumn Afternoon,… komaan man!)

 

[Kid_C]

Filmfest Gent on tour toont Tokyo Story op het grote scherm in mei, voor de liefhebbers...

 

[arevee]

Alright!! Next up: Early Summer

Heb mij hier dan ook maar eens aan gewaagd en t was voor t eerst dat ik begon door te hebben met momenten waar Ozu om draait. Geen "grote" verhalen, geen ontploffingen, geen gewaagde setting, geen bombastische muziek, geen verrassende plottwists maar wel het gewone Japanse leven gebruiken om dit te bewieroken en te bekritiseren. Vrouwen spelen in deze film zonder uitzondering fantastisch en zijn ook gewoon geweldig uitgeschreven. Was met voorsprong de beste v/d drie Ozu's voor mij, of de eerste keer dat ik de man echt begon te begrijpen, dat kan ook.