Film Welke film heb je vandaag gezien en wat vond je ervan?

Sharper (2023) Deze thriller op Apple TV+ was maar matig. De visuals zijn geweldig en de sombere kleuren en cinematografie geven een goede sfeer, het plot is niet zo ingewikkeld, om niet te zeggen saai. De trailer was veelbelovend, de uitwerking laat te wensen over. Gelukkig duurt hij maar twee uur.
 
The Fabelmans (Steven Spielberg, 2022) - 8/10

Dat Spielberg, een regisseur met een oeuvre vol nostalgie en kinderlijke verwondering, zich deze keer rechtstreeks op zijn eigen jeugd zou richten, deed me op voorhand een beetje vrezen dat de meligheid waar ik me geregeld in zijn werk aan stoor de overhand zou krijgen. Tegen de verwachtingen in was dit een relatief weinig sentimentele film, eerder warm en melancholisch. Hoogtepunten zijn er wanneer Spielberg weergeeft hoe cinema op jonge leeftijd de grote liefde van zijn leven geworden is via de fantastische scènes waarin hij met enthousiasme, creativiteit en humor zijn oude home movies recreëert. Film speelt voor hem eigenlijk een dubbele rol: de liefde ervoor zorgt voor een houvast wanneer zijn onbezorgde jeugd wat uit elkaar valt maar tegelijk is film dat wat hem op een sleutelmoment de realiteit onder ogen doet zien en hem uit die jeugd haalt. Die scènes zijn heel sterk door hoe ingetogen Spielberg ze brengt, in lange, woordeloze shots.

Soms is de film iets te episodisch en er valt ook wat voor te zeggen dat Spielberg enerzijds niet genoeg afstand weet te nemen om diep te graven en anderzijds zijn jeugd door een cinemafilter bekijkt waardoor zelfs de mindere kanten wat te idyllisch voorgesteld worden, met bijvoorbeeld tam gepest van bullebakken die zo uit elke oude high schoolfilm lijken te komen. Er zijn daardoor niet echt ruwe kantjes te vinden maar misschien is Spielberg ook niet (meer) de regisseur waarvan je dat moet verwachten. Niettemin is dit de beste film van hem in jaren, toch zeker sinds Bridge of Spies.
 
The Fabelmans (Steven Spielberg, 2022) - 8/10

Dat Spielberg, een regisseur met een oeuvre vol nostalgie en kinderlijke verwondering, zich deze keer rechtstreeks op zijn eigen jeugd zou richten, deed me op voorhand een beetje vrezen dat de meligheid waar ik me geregeld in zijn werk aan stoor de overhand zou krijgen. Tegen de verwachtingen in was dit een relatief weinig sentimentele film, eerder warm en melancholisch. Hoogtepunten zijn er wanneer Spielberg weergeeft hoe cinema op jonge leeftijd de grote liefde van zijn leven geworden is via de fantastische scènes waarin hij met enthousiasme, creativiteit en humor zijn oude home movies recreëert. Film speelt voor hem eigenlijk een dubbele rol: de liefde ervoor zorgt voor een houvast wanneer zijn onbezorgde jeugd wat uit elkaar valt maar tegelijk is film dat wat hem op een sleutelmoment de realiteit onder ogen doet zien en hem uit die jeugd haalt. Die scènes zijn heel sterk door hoe ingetogen Spielberg ze brengt, in lange, woordeloze shots.

Soms is de film iets te episodisch en er valt ook wat voor te zeggen dat Spielberg enerzijds niet genoeg afstand weet te nemen om diep te graven en anderzijds zijn jeugd door een cinemafilter bekijkt waardoor zelfs de mindere kanten wat te idyllisch voorgesteld worden, met bijvoorbeeld tam gepest van bullebakken die zo uit elke oude high schoolfilm lijken te komen. Er zijn daardoor niet echt ruwe kantjes te vinden maar misschien is Spielberg ook niet (meer) de regisseur waarvan je dat moet verwachten. Niettemin is dit de beste film van hem in jaren, toch zeker sinds Bridge of Spies.
Grotendeels akkoord maar ik heb Spielberg wel nooit de regisseur van de ruwe kantjes gevonden. Zelfs Schindlers list heeft er niet echt veel
 
The Fabelmans (Steven Spielberg, 2022) - 8/10

Dat Spielberg, een regisseur met een oeuvre vol nostalgie en kinderlijke verwondering, zich deze keer rechtstreeks op zijn eigen jeugd zou richten, deed me op voorhand een beetje vrezen dat de meligheid waar ik me geregeld in zijn werk aan stoor de overhand zou krijgen. Tegen de verwachtingen in was dit een relatief weinig sentimentele film, eerder warm en melancholisch. Hoogtepunten zijn er wanneer Spielberg weergeeft hoe cinema op jonge leeftijd de grote liefde van zijn leven geworden is via de fantastische scènes waarin hij met enthousiasme, creativiteit en humor zijn oude home movies recreëert. Film speelt voor hem eigenlijk een dubbele rol: de liefde ervoor zorgt voor een houvast wanneer zijn onbezorgde jeugd wat uit elkaar valt maar tegelijk is film dat wat hem op een sleutelmoment de realiteit onder ogen doet zien en hem uit die jeugd haalt. Die scènes zijn heel sterk door hoe ingetogen Spielberg ze brengt, in lange, woordeloze shots.

Soms is de film iets te episodisch en er valt ook wat voor te zeggen dat Spielberg enerzijds niet genoeg afstand weet te nemen om diep te graven en anderzijds zijn jeugd door een cinemafilter bekijkt waardoor zelfs de mindere kanten wat te idyllisch voorgesteld worden, met bijvoorbeeld tam gepest van bullebakken die zo uit elke oude high schoolfilm lijken te komen. Er zijn daardoor niet echt ruwe kantjes te vinden maar misschien is Spielberg ook niet (meer) de regisseur waarvan je dat moet verwachten. Niettemin is dit de beste film van hem in jaren, toch zeker sinds Bridge of Spies.
Agreed. Eerlijk gezegd was ik een beetje sceptisch voor ik ging kijken maar het is me uiteindelijk erg bevallen.
David Lynch als John Ford trouwens. :laugh:
 
Ziek thuis, maar goed genoeg om toch een film op te zetten. Mijn oog viel op Amsterdam.

Amai, ik mag nog een paar dagen extra ziekteverlof vragen. Wat een gedrocht. Film heeft geen enkel idee wat het wil zijn.
 
Ziek thuis, maar goed genoeg om toch een film op te zetten. Mijn oog viel op Amsterdam.

Amai, ik mag nog een paar dagen extra ziekteverlof vragen. Wat een gedrocht. Film heeft geen enkel idee wat het wil zijn.
Toevallig gisteren ook gezien, niet echt een idee naar wat ik aan het kijken was eigenlijk.
 
Een ruim twee uur durende egotrip van David O Russel? Een filmmakers wiens werk al vele jaren niet meer zijn niveau van pretentie kan rechtvaardigen.
Ik vond American Hustle echt fantastisch en ben over het algemeen wel fan van zijn werk, maar hij lijkt wel echt een gigantische douchebag te zijn.
 
Gattaca, en ik vond er niks aan 😬
Verrassend wel, want op papier had het volledig mijn ding moeten zijn. Dat ik Ethan Hawke totaal niet kan uitstaan, helpt wel niet.
Als ik wat zat te googlen, zag ik soms vermeld worden dat deze film tijdloos zou zijn, maar ik zat de hele film te denken hoe slecht verouderd hij is. Tijdloos zou ik hem echt niet durven bestempelen. Uma Thurman was de enige troost die ik in deze film kon vinden, wat een verschijning!
 
Gattaca, en ik vond er niks aan 😬
Verrassend wel, want op papier had het volledig mijn ding moeten zijn. Dat ik Ethan Hawke totaal niet kan uitstaan, helpt wel niet.
Als ik wat zat te googlen, zag ik soms vermeld worden dat deze film tijdloos zou zijn, maar ik zat de hele film te denken hoe slecht verouderd hij is. Tijdloos zou ik hem echt niet durven bestempelen. Uma Thurman was de enige troost die ik in deze film kon vinden, wat een verschijning!
Nu ben ik wel heel benieuwd naar de reden hiervoor.
 
Wegens gebrek aan goede films en cinema tickets die op moesten gisteren naar a man called Otto geweest. Was best wel een goede film. Heb genoeg gelachen en er zaten genoeg emotionele stukken in . Geen seconde verveelt .


Absoluut geen film om in de bioscoop te zien ( maar het was dat of Marvel brol ) maar zeker thuis de moeite om eens te zien .
8/10
 
The Way Out.

interessante film over enkele gevangenen die ontsnappen uit een gulag uit de 2e wereld oorlog, door een hels avontuur door woestijn en sneeuwlandschappen.
Verbluffend dat dit echt gebeurd is...
 
Weet niet waarom maar opeens zin in Scorsese films te zien. Ik heb er daar eigenlijk een heel wat die ik nog nooit gezien heb.
Dus laatste dagen al 2 gezien:
- Goodfellas: Stond al lang op de watchlist, did not disappoint.
- The irishman: wou toch eens zien hoe goed de de-aging zou zijn gedurende de film en moet zeggen dat het echt goed gedaan was. De acteerprestaties kwamen heel goed door. Grootste probleem was dat het lichaam onder het hoofd duidelijk niet overeenkwam met de leeftijd die getoond werd. De impact ervan was beperkt tot enkele scenes maar vond het toch bizar dat ze daar niet gewoon een andere acteur gebruikt hadden. Niet op het niveau van Goodfellas maar hoewel het een heel lange film is verveelde hij mij niet. Het maakte me gelukkig Al Pacino nog eens bezig te zien!

Casino, Silence en Taxi Driver zijn de volgende.
 
Mijn achterstand van posts hier is inhalen (in het vet de aanraders):

The Ritual (2017) - 6/10
Luckiest Girl Alive (2022) - 7.5/10
Do Revenge (2022) - 5/10
Resident Evil: The Final Chapter (2012) - 5/10
Child's Play (2019) - 4/10

The Rider (2017) - 7/10
If Beale Street Could Talk (2018) - 6.5/10
Zillion (2022) - 6/10
Black Panther: Wakanda Forever (2022) - 6/10
Christine (1983) - 5.5/10
The School for Good and Evil (2022) - 6/10

Batman: Gotham by Gaslight (2018) - 5/10
Jumanji: Welcome to the Jungle (2017) - 6/10
Us (2019) - 6/10
Hacksaw Ridge (2016) - 7/10
Le otto montagne (2022) - 7/10
Knives Out (2019) - 6.5/10

A Christmas Prince: The Royal Baby (2019) - 5/10
Christmas with You (2022) - 4/10
Next Gen (2018) - 5/10
David Attenborough: A Life on Our Planet (2020) - 7/10
Amsterdam (2022) - 7.5/10

Mortal Kombat (2021) - 5/10
Beverly Hills Cop III (1994, rewatch) - 6.5/10

Hocus Pocus (1993) - 5.5/10
The Predator (2018) - 3.5/10
 
Weet niet waarom maar opeens zin in Scorsese films te zien. Ik heb er daar eigenlijk een heel wat die ik nog nooit gezien heb.
Dus laatste dagen al 2 gezien:
- Goodfellas: Stond al lang op de watchlist, did not disappoint.
- The irishman: wou toch eens zien hoe goed de de-aging zou zijn gedurende de film en moet zeggen dat het echt goed gedaan was. De acteerprestaties kwamen heel goed door. Grootste probleem was dat het lichaam onder het hoofd duidelijk niet overeenkwam met de leeftijd die getoond werd. De impact ervan was beperkt tot enkele scenes maar vond het toch bizar dat ze daar niet gewoon een andere acteur gebruikt hadden. Niet op het niveau van Goodfellas maar hoewel het een heel lange film is verveelde hij mij niet. Het maakte me gelukkig Al Pacino nog eens bezig te zien!

Casino, Silence en Taxi Driver zijn de volgende.
Scorsese binges are the best. Echt een ongelooflijke regisseur. Ik hou mijn hartje al vast voor de dag wanneer hij het loodje legt en ons niet langer kan verblijden met zijn virtuoze vakmanschap.

Tbh was ik geen fan van The Irishman, maar Goodfellas en Casino vind ik allebei schitterend. Ik ben zeer benieuwd wat je van Silence zal vinden, dat is een radicaal ander soort film dan de misdaadfilms waarvoor hij misschien wel het meest gekend is.
 
Violent Night.

Leuke kerst film, helaas iets te laat gezien dus. Maar wel heel erg fun.
 
The Boston Strangler (1968) van Richard Fleischer met Tony Curtis, Henry Fonda, George Kennedy, …Omdat ik bezig ben met de komende Boston Strangler en ik de keuze van Tony Curtis in deze - plus hoe dicht op de feiten de film kwam, laatste moord in 1964 - eens opgezet.
In de jaren zestig probeerde men soms om thrillers een meer voyeuristisch, schokerende stijl te geven en dat gevoel heb je hier echt wel. De manier om met split screens, licht en donker, beeldflitsen, … te werken en hoe men de kijker op een verkeerd been tracht te zetten, het is een film die je zo wel aan het scherm houdt. Tony Curtis was tegen deze periode een beetje op drift in Hollywood en moest serieus lobbyen om deze rol te krijgen. Hij toont hier wel kunnen als getormenteerde en gestoorde moordenaar. Voor mij bleef het wel steeds ‘ah, Tony Curtis’ maar ik kan mij wel voorstellen dat dit in 1968 een gedurfde keuze was die aansloeg. Het verhaal is waarheidsgetrouw, in zoverre men toen een waarheid kende. Mijn enige minpuntje is de ongelofelijke onverstoorbaarheid van de politie. Deze zijn hier wel nog de gestileerde koele kikkers (met wat kleurrijker taalgebruik) van de fifties en vroege sixties. Terwijl het toch een tik chaotischer was, al zeker met verschillende divisies.
Maar het is een interessant gebrachte thriller, sterke cast en mooi voorbeeld van gedurfder denken in film.
 
The Boston Strangler (1968) van Richard Fleischer met Tony Curtis, Henry Fonda, George Kennedy, …Omdat ik bezig ben met de komende Boston Strangler en ik de keuze van Tony Curtis in deze - plus hoe dicht op de feiten de film kwam, laatste moord in 1964 - eens opgezet.
In de jaren zestig probeerde men soms om thrillers een meer voyeuristisch, schokerende stijl te geven en dat gevoel heb je hier echt wel. De manier om met split screens, licht en donker, beeldflitsen, … te werken en hoe men de kijker op een verkeerd been tracht te zetten, het is een film die je zo wel aan het scherm houdt. Tony Curtis was tegen deze periode een beetje op drift in Hollywood en moest serieus lobbyen om deze rol te krijgen. Hij toont hier wel kunnen als getormenteerde en gestoorde moordenaar. Voor mij bleef het wel steeds ‘ah, Tony Curtis’ maar ik kan mij wel voorstellen dat dit in 1968 een gedurfde keuze was die aansloeg. Het verhaal is waarheidsgetrouw, in zoverre men toen een waarheid kende. Mijn enige minpuntje is de ongelofelijke onverstoorbaarheid van de politie. Deze zijn hier wel nog de gestileerde koele kikkers (met wat kleurrijker taalgebruik) van de fifties en vroege sixties. Terwijl het toch een tik chaotischer was, al zeker met verschillende divisies.
Maar het is een interessant gebrachte thriller, sterke cast en mooi voorbeeld van gedurfder denken in film.
Richard Fleischer heeft enkele uitstekende films gemaakt, het verbaast me niet dat ook deze goed is. Watchlisted!
 
Terug
Bovenaan