Boeken Welk fictieboek heb je net uitgelezen en wat vond je ervan?

[Avondland]

The Sympathizer - Viet Thanh Nguyen

Man man, ik ben er door geraakt
In het kort: ik vond het begin niet slecht. Maar daarna volgde een heel lang stuk (alles wat zich afspeelde in de VS) waar ik echt moeite mee heb gehad, vooral omdat er geen cohesie in zat en omdat de schrijfstijl wat geforceerd 'literair' was bij momenten. Het einde kon me dan wel weer boeien.

Het is voorlopig een slecht leesjaar bij mij. Was ook begonnen aan Infinite Jest, maar dat gaat dus niet lukken he. De opvolger van The Three-Body Problem (Liu Cixin) heb ik ook al aan de kant moeten leggen wegens zeer teleurstellend.

Keep calm and read Karamazov.

 

[JorisBlack]

Keep calm and read Karamazov.

Ha, gezien mijn ervaringen met Russische schrijvers weet ik niet of dat een goed idee is

 

[Avondland]

Ha, gezien mijn ervaringen met Russische schrijvers weet ik niet of dat een goed idee is

Lees dan maar De Dubbelganger of Witte nachten, dat is een pak luchtiger.

Hier gisteren Red Storm Rising van Tom Clancy uitgelezen. Klassieke technothriller over een Soviet-Unie dat de NAVO aanvalt in de jaren '80. Personages zijn gemaakt uit karton en het verhaal is soms nevenschikkend, maar toch een spannende lezing. Nogal technisch ook.

Nu het sublieme De Welwillenden van Jonathan Littell. Herlezing. Gitzwarte barokke rit in de donkerste krochten van de menselijke geest door de ogen van SS-officier Max Aue. De banaliteit van het kwaad in de praktijk. Benieuwd of ik ook deze keer wordt meegesleurd, want mijn leesritme is gewijzigd sinds ik een gezin heb.

 

[Aprella]

Little Fires Everywhere - Celeste Ng

Het boek opent met een huis dat in brand is gestoken door de dochter van de familie. Langzaam aan bouwde het boek op naar het waarom de dochter dit heeft gedaan. Het verhaal springt van het ene perspectief naar het andere, en neemt je soms terug in het verleden om toelichting te geven over de achtergrond van een personage. Uiteindelijk, bij het einde aangekomen, is dit boek niet zo bijzonder. De meeste personages vallen ten prooi aan clichés. Het plot zelf is flinter dun en al alvorens ik de helft van het boek had gelezen, wist ik hoe het ongeveer allemaal wel ging lopen.

 

[JorisBlack]

Lees dan maar De Dubbelganger of Witte nachten, dat is een pak luchtiger.

Hier gisteren Red Storm Rising van Tom Clancy uitgelezen. Klassieke technothriller over een Soviet-Unie dat de NAVO aanvalt in de jaren '80. Personages zijn gemaakt uit karton en het verhaal is soms nevenschikkend, maar toch een spannende lezing. Nogal technisch ook.

Nu het sublieme De Welwillenden van Jonathan Littell. Herlezing. Gitzwarte barokke rit in de donkerste krochten van de menselijke geest door de ogen van SS-officier Max Aue. De banaliteit van het kwaad in de praktijk. Benieuwd of ik ook deze keer wordt meegesleurd, want mijn leesritme is gewijzigd sinds ik een gezin heb.

Misdaad en straf vond ik ook nog wel ok.
De idioot ben ik niet halverwege in geraakt

Die die jij opnoemt ken ik niet, maar zal het eens bekijken

 

[coldplayke]

Lieve Jongens - Gerard Reve

Mannekeslief, zeg dat wel... Meegenomen uit de bib omdat ik nog eens iets van Reve wou lezen, niet wetende dat dit homoerotische porno is (er was geen korte beschrijving).

Maar ik vond het dus eigenlijk nog best goed. zeker de tweede helft, wanneer het duidelijk autobiografisch wordt, was echt nog wel vermakelijk en in zijn typische gortdroge humoristische stijl. Gerard lijkt me iemand waar ik graag een pint mee was gaan pakken. En ik ga nooit pinten pakken!

Het is ook overduidelijk dat Marieke Lucas Rijneveld stilistisch zich voor Mijn Lieve Gunsteling ontzettend door dit boek heeft laten inspireren, zelfs in die mate dat ik er nu iets minder positief tegenover sta omdat de gekozen vertellerstem toch niet zo geheel uniek in de Nederlandstalige literatuur gepositioneerd is als ik dacht.

 

[Avondland]

Lieve Jongens - Gerard Reve

Mannekeslief, zeg dat wel... Meegenomen uit de bib omdat ik nog eens iets van Reve wou lezen, niet wetende dat dit homoerotische porno is (er was geen korte beschrijving).

Maar ik vond het dus eigenlijk nog best goed. zeker de tweede helft, wanneer het duidelijk autobiografisch wordt, was echt nog wel vermakelijk en in zijn typische gortdroge humoristische stijl. Gerard lijkt me iemand waar ik graag een pint mee was gaan pakken. En ik ga nooit pinten pakken!

Het is ook overduidelijk dat Marieke Lucas Rijneveld stilistisch zich voor Mijn Lieve Gunsteling ontzettend door dit boek heeft laten inspireren, zelfs in die mate dat ik er nu iets minder positief tegenover sta omdat de gekozen vertellerstem toch niet zo geheel uniek in de Nederlandstalige literatuur gepositioneerd is als ik dacht.

Als homoerotische porno je ding is zal Dagboek van een dief van Jean Genet je ook wel bevallen, al vind ik dat los daarvan ook echt wel een aanrader omdat het de gehele maatschappelijke orde op zijn kop zet en het lage, vuige, ranzige verheft tot iets eerbaars.

 

[FlyingHorseman]

Denis Johnson - Nobody Move

Een van mijn favoriete schrijvers waagde zich met dit boek aan het hard boiled misdaadgenre, ergens tussen Chandler en Elmore Leonard in. Hij speelt veel met de genreconventies (de loser die het zichzelf moeilijk maakt, de femme fatale, schimmige, sleazy onderwereldfiguren,...) waardoor het allemaal misschien wat cliché maar daardoor ook heel vertrouwd aanvoelt. Gelukkig overgiet hij het verhaal ook met een scheut donkere humor. Dit werd blijkbaar onder een strakke deadline geschreven voor Playboy en dat verklaart misschien de wat simpele plot en het strakke ritme van deze roman. Dat was hier geen nadeel want hierdoor kon ik op mijn gemak het boek over enkele ontspannende avonden uitlezen. Geen essentieel boek van Johnson, maar wel heel plezant om te lezen.

Donna Tartt - The Secret History

Ik had dit boek al eens gelezen voor een boekbespreking in het vierde middelbaar. Ik was benieuwd hoeveel er van toen was blijven hangen en het antwoord is blijkbaar... Heel weinig. Enkel het milieu waarin het verhaal zich afspeelt en de grote plotlijn die al meteen in de eerste pagina's gegeven wordt. Herlezen was dus de moeite waard, het boek zelf vond ik ook goed. Ik kon me alleen niet zo goed inleven met de personages en bij momenten is het nogal pretentieuze boel, hoewel dat in de context van het boek niet echt een nadeel is. Tartt is ook gewoon een goeie schrijfster waardoor het ondanks die minpunten (en ook wel een mindere tweede helft) nog altijd vlot las.

En eerder een antwoord op de vraag "wat ben je momenteel aan het lezen?": ik ben 2666 van Roberto Bolaño aan het herlezen. Dit is voor mij een heel belangrijk boek, één wat ik in mijn persoonlijke top tien zou zetten. Benieuwd hoe het nu nog stand houdt.

 

[GemaneDude]

A Good Man is Hard To Find - Flannery O'Connor

Aangeraden door @coldplayke en deze bundel kortverhalen heeft zeker niet teleurgesteld. Elk verhaal speelt zich af in het zuiden van de US en heeft telkens iets 'disturbing'. Vanaf nu ook door mij aangeraden!

 

[FlyingHorseman]

A Good Man is Hard To Find - Flannery O'Connor

Aangeraden door @coldplayke en deze bundel kortverhalen heeft zeker niet teleurgesteld. Elk verhaal speelt zich af in het zuiden van de US en heeft telkens iets 'disturbing'. Vanaf nu ook door mij aangeraden!

The Complete Stories van Flannery O'Connor is mijn desert island book, het boek dat ik zou kiezen als ik om de een of andere reden maar één boek kon hebben op een onbewoond eiland. Beste collectie kortverhalen die ik al gelezen heb, dus zeker de rest nog lezen!

@Avondland ik heb De Welwillenden van Jonathan Littell jaren geleden proberen te lezen, maar dat boek stootte me totaal af . Het stuk dat ik gelezen heb, is me wel lang bij gebleven...

 

[Avondland]

The Complete Stories van Flannery O'Connor is mijn desert island book, het boek dat ik zou kiezen als ik om de een of andere reden maar één boek kon hebben op een onbewoond eiland. Beste collectie kortverhalen die ik al gelezen heb, dus zeker de rest nog lezen!

@Avondland ik heb De Welwillenden van Jonathan Littell jaren geleden proberen te lezen, maar dat boek stootte me totaal af . Het stuk dat ik gelezen heb, is me wel lang bij gebleven...

Behoorlijk brutaal en gitzwart boek, of wat stootte je juist af?

 

[FlyingHorseman]

Behoorlijk brutaal en gitzwart boek, of wat stootte je juist af?

Ik weet zelfs niet meer hoe ver ik geraakt ben (Halverwege gok ik?) en ik spreek nu over zes of zeven jaar geleden dus waarschijnlijk is mijn huidige beoordeling niet heel eerlijk. Maar ik vond het toen een nogal geforceerd boek? Het Forest Gump-achtig plaatsen van het hoofdpersonage op zoveel belangrijke gebeurtenissen en de cameo’s van bekende namen. De eindeloze herhaling van wreedheden die (bewust?) afgewisseld werden met droge, vrij saaie stukken. Ik zou het ook eerder een donkerbruin dan een gitzwart boek noemen door de hoeveelheid aan vermeldingen van stoelgang.

Ik heb een vrij sterke maag voor geweld maar ik snapte het punt dat het boek wilde maken nog niet en had niet echt het gevoel dat Littell tot een overtuigende conclusie ging komen.

Een deel van mij, het deel dat initieel in het boek geïnteresseerd was, zou het nog altijd eens helemaal willen lezen, gewoon omdat boeken niet afwerken me tegen staat. Maar het leven is kort en De Welwillenden is bijna 1000 bladzijden.

 

[Avondland]

Ik weet zelfs niet meer hoe ver ik geraakt ben (Halverwege gok ik?) en ik spreek nu over zes of zeven jaar geleden dus waarschijnlijk is mijn huidige beoordeling niet heel eerlijk. Maar ik vond het toen een nogal geforceerd boek? Het Forest Gump-achtig plaatsen van het hoofdpersonage op zoveel belangrijke gebeurtenissen en de cameo’s van bekende namen. De eindeloze herhaling van wreedheden die (bewust?) afgewisseld werden met droge, vrij saaie stukken. Ik zou het ook eerder een donkerbruin dan een gitzwart boek noemen door de hoeveelheid aan vermeldingen van stoelgang.

Ik heb een vrij sterke maag voor geweld maar ik snapte het punt dat het boek wilde maken nog niet en had niet echt het gevoel dat Littell tot een overtuigende conclusie ging komen.

Een deel van mij, het deel dat initieel in het boek geïnteresseerd was, zou het nog altijd eens helemaal willen lezen, gewoon omdat boeken niet afwerken me tegen staat. Maar het leven is kort en De Welwillenden is bijna 1000 bladzijden.

Ik heb het boek een vier of vijftal jaar geleden gelezen en vond de eindeloze nevenschikking van wreedheden toch beter meevallen. Met deze herlezing ben ik nog maar aan het begin bezig en zit nog maar in Lemberg/Lviv door de ogen van Max Aue. Wat het uiteindelijke punt is ... in de "proloog" (Toccata) las ik wel iets dat refereerde naar de banaliteit van het kwaad en hoe het komt dat gewone mensen uitzonderlijke gewelddaden kunnen begaan en wat de schuldvraag is bij de hele machinerie die genocide heet, want is de machinist die joden naar het kamp brengt even schuldig als de ambtenaar die ze in een lijst noteert, diegene die de gaskraan opendraait of de schoonmakers die de ruimte leegmaken? Ik vind dat wel een interessante vaststelling die Max stelt aan het einde van die proloog: "Ik ben een mens als u". En dat fascineert me ook aan WOII: diezelfde SS-mannen die overdag hun gruwelijke taken uitvoerden, zetten na de uren een plaatje van Schubert op of in het geniep een jazzplaat, keuvelden met hun collega's over vrouw en kinderen en keken vertederd naar de eerste tekenen van de lente. Elke maatschappij kent abnormale mensen die honger hebben naar grootschalige grofheden, maar dat is een zeer kleine minderheid. Heel veel misdaden in WOII zijn gepleegd door normale mensen zoals jij en ik en dat zegt ook wat over hoe we als mens worden beïnvloed door uitzonderlijke omstandigheden en hoe beschaving slechts een dun laagje is dat er maar hoeft afgeschraapt te worden.

Dat is wat dat boek in de eerste lezing mij vertelde: we zijn allemaal in staat tot uitzinnig geweld, als de omstandigheden ertoe dienen.

Het boek zelf is inderdaad zéér uitgebreid en er had gerust wat in gesnoeid kunnen worden. Wat het geforceerde en theatrale betreft doet het me soms wat denken aan het ronduit schitterende Kaputt van Curzio Malaparte, maar daar is dat theatrale zo aanwezig dat het niet storend is omdat je dat verwacht. Ik weet niet of je dat boek hebt gelezen, maar dat is een barokke rit naar WOII die je misschien beter zal bevallen. De Huid is ook erg sterk.

 

[Général Zantas]

Michael J Sullivan - The Emerald Storm (Riyria Revelations #4)

Minder sterk dan de voorganger maar zeer vermakelijk. Wel 2 minpunten:
- Veel te veel uitleg. Bij elke nieuwe omgeving kregen we plots grote infodumps en dat las niet aangenaam. Ook vond een gedeelte van het plot zich plaats op een schip en Sullivan wou precies laten blijken hoezeer hij research gedaan heeft, want echt alles werd uitgelegd tot in de kleinste details (waar te schijten en wat er waar en wanneer gegeten werd, nochtans echt niet relevant voor het verhaal)
- Het plot lijkt vanop afstand een briljant plan van een strateeg, maar als je het objectief bekijkt, houdt het geen steek want de enige reden waarom het objectief bereikt werd, is omwille van plot armour voor onze protagonisten. Ze overleven 2 zeestormen, 3 ervaringen met piraten waarbij 1 keer hun boot gezonken werd maar waar ze Jack Sparrow gewijs een boot van de piraten kapen nadat letterlijk elke piraat op hun boot sprong, ze overleven een jungle ziekte, een gladiatoren-gevecht en een ongeassisteerde bergbeklimming. Om dan uit te voeren waartoe ze door de antagonist gemanipuleerd waren. Dat is niet briljant meer.

Michael J Sullivan - Wintertide (Riyria Revelations #5)

Net als je dan toch de hoop begint te verliezen, verbaast Sullivan je en toont hij toch echt gegroeid te zijn als schrijver. Sterk boek, verrassende plotwendingen, geloofwaardig plot en emoties!
Hopelijk bevestigt hij deze kunsten in het laatste boek van de serie.

 

[Deleted member 621]

Hou van mij - Anja Feliers
Psychologische thriller! Ik hou wel van spanning in boeken, zorgt ervoor dat ik er tenminste in blijf lezen. (Meestal kan ik ze dan zelfs niet wegleggen. Bij mij is dat heel zwart-wit met boeken.)
Gisteravond in begonnen en ben benieuwd hoe dit verder gaat. En het is tenminste eens geen vertaling.

 

[Hellsdinner]

Lords and Ladies - Terry Pratchett (Discworld)
3e of 4e boek met The Witches als hoofdpersonages en het is wederom een voltreffer. Deze keer draait Terry Pratchett ons Tolkieneske image van Elfen op zijn kop. Ik denk dat volgende quote uit het boek het het beste zegt:

“Elves are wonderful. They provoke wonder.
Elves are marvellous. They cause marvels.
Elves are fantastic. They create fantasies.
Elves are glamorous. They project glamour.
Elves are enchanting. They weave enchantment.
Elves are terrific. They beget terror.
The thing about words is that meanings can twist just like a snake, and if you want to find snakes look for them behind words that have changed their meaning.
No one ever said elves are nice.
Elves are bad.”
― Terry Pratchett, Lords and Ladies

 

[Conradus]

Malazan 2 uitgelezen. Zelden zo teleurgesteld in een einde. Dat ging zo in tegen de rest van het verhaal van het Malazaanse leger en Coltaine. Voor de rest een van de beste beschrijvingen van een hopeloze tocht maar dat einde manmanman

 

[Général Zantas]

Malazan 2 uitgelezen. Zelden zo teleurgesteld in een einde. Dat ging zo in tegen de rest van het verhaal van het Malazaanse leger en Coltaine. Voor de rest een van de beste beschrijvingen van een hopeloze tocht maar dat einde manmanman

Robert Jordan en Steven Erikson in hetzelfde jaar herlezen. Knap bezig.

 

[Conradus]

Ga proberen om Malazan nu eens volledig te lezen, vroeger niet verder dan deel 3 of 4 geraakt, maar gemerkt dat de lokale bib er redelijk wat heeft. En een aantal van de latere had ik al gekocht op het boekenfestijn.

 

[FlyingHorseman]

Roberto Bolaño - 2666

2022 is voor mij het jaar van het herlezen en met 2666 heb ik na Infinite Jest de tweede postmoderne klepper van meer dan 1000 bladzijden opnieuw gelezen. Dit is het boek dat me na enkele jaren verminderde interesse weer verliefd heeft doen worden op literatuur en ik ben zeer blij dat ik het nu, jaren later, misschien zelfs nog beter vind dan toen.

Het is moeilijk om het boek in enkele regels te beschrijven. Op het meest oppervlakkige niveau worden twee verhalen doorheen vijf relatief losstaande delen verweven: de zoektocht naar een mysterieuze Duitse schrijver en de op waargebeurde feiten gebaseerde golf van vrouwenmoorden in het noorden van Mexico. Die verhalen dienen voor Bolaño als uitgangspunt voor de diepere thema's: onder andere literatuur en de academische wereld, geestesziekte, dromen, het inherente kwaad in de mens en misschien algemeen het verval van de beschaving doorheen de 20ste eeuw.

2666 is geen gemakkelijk boek en zal niet iedereen aanspreken. Het boek is een kluwen van verschillende draadjes die niet altijd mooi ontward worden. Personages verschijnen om vervolgens nooit meer op te duiken, verhalen dwalen ineens af, toevalligheden krijgen pas symboliek door veel later gespiegeld te worden op een andere tijd en plaats. Elk deel is in een andere stijl en Bolaño schreef tegen de tijd toen hij al stervende was waardoor het boek koortsig en gejaagd aanvoelt. Het is ook niet 100% afgewerkt verschenen, er moest nog wat redactioneel werk gebeuren.

Maar voor iedereen die van uitdagende literatuur houdt, is dit een enorme aanrader. 2666 is een perfect imperfect boek voor lezers die beseffen dat er geen perfecte conclusies in het leven zijn maar dat betekenis te vinden is in kleine details. Ik beschouw het alvast als een van de beste boeken die ik al gelezen heb, misschien wel voorlopig het beste boek van de 21ste eeuw.