Ik zat namelijk onlangs in een discussie met een collega die dat al gedaan had en die bleef beweren dat de “waarzegger” dingen wist die niemand anders kon weten.
"Ik voel negatieve energie rondom u. Het gaat niet goed op uw werk." Van toepassing op een groot deel van de werkende bevolking.
"Hebt u een niet zo goede relatie met een familielid?" Quasi iedereen heeft een familielid waar je niet mee overeen komt.
"Ik voorzie in de toekomst een rijkelijk gevuld leven in het verschiet voor u." Over dertig jaar zeker
.
"Ga op avontuur en het geluk zal u toestromen." Verkennen is sowieso nieuwe inzichten verwerven en verfrissende zaken ontdekken, wat voor kortstondig geluk kan zorgen.
"U hebt in het verleden een familielid verloren."
"Neen, niet dat ik weet."
"Het gaat over uw betovergrootvader zaliger, die leefde in de negentiende eeuw."
"Die is inderdaad dood. Hoe wist u dat?"
Voor de rest pikken die in op de manier hoe je binnenkomt in hun praktijk en eruit ziet (schouders naar beneden; wallen onder de ogen; onverzorgd uiterlijk; managertype). Daar bouwen ze verder op, uit hun lijst van gememoriseerde vragen en adviezen.
Familielid van mezelf was er zelf een keer naar toe gegaan en net zoals jouw collega, wist de waarzegger ook iets wat die onmogelijk kon weten.
Heb gevraagd of hij een afspraak maakte met zijn naam of het een plotse ingeving was toen hij er passeerde. Het was het eerste.
Dan is het niet veel gevraagd om de naam op te zoeken of in verregaande gevallen een bevriende privédetective in te huren om info te vergaren over je bezoeker.