Viewmaster: Streamz en de plus van Paramount

Toen HBO een tijd terug bekendmaakte volgend jaar richting onze contreien te trekken met hun eigen streaming service, zei onze innerlijke Scooby meteen ‘Ruh Roh’. Wat betekent dat voor Streamz? Kan de Vlaamse streamer wel overleven zonder de kwaliteitsinjectie waar HBO al die jaren garant voor stond? Een blik op de top 10 van best bekeken programma’s op de service werpen, maakt echter duidelijk dat de schade wel zal meevallen voor Streamz. 2DEZIT, 3FF, Belgium’s Next Top Model en Exen tonen aan dat de gemiddelde kijker op Streamz niet alleen vooral in de eigen taal kijkt, maar duidelijk ook een smaakpatroon heeft die verdacht hard lijkt op dat van een gemiddelde jonge vrouw. Desondanks bleef Streamz niet bij de pakken zitten en werd er al vrij snel een nieuwe partnership aangekondigd. Paramount zal vanaf december reeds exclusief haar reeksen beginnen aanbieden en zo het grote HBO-gat moeten gaan opvullen.

Nou is de liefde tussen Streamz en Paramount uiteraard niet nieuw. Shows als de reboot van Twilight Zone, Why Women Kill, Halo en uiteraard prijsbeest Yellowstone hadden eerder al hun thuis bij Streamz. De hernieuwde samenwerking gaat echter verder dan het cherrypicken van een paar series. In essentie betekent het dat Paramount, in tegenstelling tot buurland Nederland, hier niet met een eigen app op de markt komt, maar hun content van Paramount Plus exclusief zal aanbieden aan de Vlaamse markt via Streamz. Hoe je het ook draait of keert, voor de Vlaamse streamer is het een powermove, eentje waar hun bestaande klanten enkel maar beter van kunnen worden. Het betekent een infuus van niet alleen oudere titels uit de catalogus van de legendarische filmstudio zoals Forrest Gump en Twin Peaks, maar ook een resem nieuw spul. Qua films kunnen Streamz+ abonnees volgend jaar alvast uitkijken naar recente toppers als Mission Impossible-Dead Reckoning Part One en Indiana Jones and the Dial of Destiny, maar uiteraard komen er ook tal van nieuwe series af op de kijker. Laat ons in deze feature alvast een handvol van de grote toppers in het aanbod van Paramount Plus even onder de loep nemen.

strwamz paramount.jpg

1883

Taylor Sheridan kan dingen. De man schreef Sicario en Hell or High Water en bewees zich ook een uiterst capabele regisseur met Wind River. Sheridan is sterk in het maken van moderne westerns en portretten van onbuigzame mannen, Hij is duidelijk ook de locomotief aan wie Paramount heel wat wagonnetjes heeft gehangen, want we gaan zijn naam meermaals terug zien in dit artikel. Dat komt uiteraard voor een groot stuk door Yellowstone. Wat begon als een reeks die in het oog sprong door de hoofdrol van Kevin Costner en zijn terugkeer naar de western is gaandeweg uitgegroeid tot een wereldwijde hit die miljoenen fans aan het scherm wist te kluisteren met het wel en wee van een stel ranchers in Wyoming. Datzelfde kunstje mag Sheridan nu twee keer proberen te herhalen met heuse prequel series die leden van het Dutton gezin in andere tijdperken volgen.

1883 bleek alvast een schot in de roos. Samson en Gert vroegen zich indertijd af wat je kon doen met tien miljoen, en het antwoord is anno 2023 een verdomd spectaculaire western op het scherm brengen. Met dat waanzinnig prijskaartje per episode kun je uiteraard een visueel indrukwekkend canvas schilderen en zodoende komt het Wyoming van 1883 spectaculair tot leven.

De serie volgt de Duttons terwijl ze hun weg van Texas naar andere oorden opzoeken via de Oregon Trail. Gezien het feit dat de familie uiteindelijk in Wyoming is beland en de show al in het begin duidelijk maakt dat de expeditie fout zal lopen, word je als kijker meteen in een drama gesleurd dat net als grote broer Yellowstone weet te beklijven. Net als de show waar de prequel op gebaseerd is, doet 1883 het met groots drama, maar is er ook ruimte voor kleine momenten van karakterstudie. Dat ook deze reeks op een klasbak van een hoofdacteur kan rekenen in de vorm van Sam Elliott voegt uiteraard enkel toe aan de feestvreugde.

1923

Een tweede prequel haast simultaan releasen lijkt op papier stevige overkill, maar Sheridan en co bewezen met 1923 dat het wel degelijk mogelijk is. Je moet het hen nageven dat de makers van de shows in het Yellowstone-universum donders goed weten welke acteurs ze moeten inschakelen om hun reeksen te dragen. Na Costner en Elliot krijgen kijkers met Harrison Ford en Helen Mirren namelijk twee immense klasbakken voorgeschoteld in 1923. Dat die hun ding mogen doen in een intrigerende tijdsperiode helpt uiteraard ook immens. Geprangd tussen twee grote oorlogen, aan de vooravond van een economische depressie die het land op zijn grondvesten gaat laten daveren, is 1923 uiteraard een jaar waarin de Duttons tal van obstakels te overwinnen hadden. Dat zorgt voor sterke verhaallijnen die gedragen worden door de performances en het soort familiedrama waar Yellowstone in uitblonk, maar dan in een ouderwetse setting. Ook deze is dus een fijn extra hoofdstuk aan de saga van de Duttons, waar fans van Yellowstone zich maar wat graag in zullen verliezen.

Poker Face

Eigenlijk kunnen we over deze vrij kort zijn. Poker Face is zonder twijfel een van de beste series van het voorbije jaar en misschien wel de grootste reden om happy te zijn met de deal die Streamz en Paramount gesloten hebben. Dat valt uiteraard toe te schrijven aan auteur-regisseur Rian Johnson. De man achter topfilms als Looper, de enige echt goede Star wars sequel en de Knives Out-films brengt dan ook zijn gekende flair naar zijn eerste televisiereeks. Natashia Lyonne, reeds uitstekend in Russian Doll, is wederom haar enigmatische zelve als Charlie Cale. Charlie is een voormalig pokerspeelster met een erg handig trucje, ze kan namelijk altijd zien wanneer iemand de waarheid vertelt of de boel probeert te belazeren. Wanneer een van haar vrienden op een dag dood opduikt besluit Charlie haar gave te benutten om de amateur detective uit te hangen en van dan af loopt alles wat uit de klauwen. Het klinkt als de premisse van een crime drama voor de netwerken, nietwaar? Een show waarin Charlie week na week een nieuwe zaak oplost en de verveling al snel om de hoek loert? Dat is echter buiten de stijl van Johnson gerekend, die zijn reeks bevolkt met memorabele excentrieke personages en knetterende dialogen en Lyonne die staat te schitteren in de hoofdrol. Charlie staat centraal in de reeks, niet zozeer de zaken waar ze mee te maken krijgt. Ja, het is in essentie dus een mysterie van de week show, wat maakt dat een binge af te raden valt, maar het is in het genre waarin het speelt wel het meest verfrissende dat je ooit gezien zal hebben.

Star Trek: Strange New worlds

Eindelijk. Star Trek Discovery had haar momenten en Picard werkte uiteindelijk naar een bevredigend einde toe, maar dit Strange New Worlds is de eerste nieuwe reeks in het universum van Gene Roddenberry dat de avontuurlijke magie van weleer weet te vatten. Dat wil zeggen dat het weliswaar wekelijks met een nieuw avontuur op de proppen komt, maar het ondertussen wel de moeite doet om de banden tussen de crewleden uit te bouwen. Het is ook, opvallend in een tijd van duistere reboots en zware drama’s, een opvallend luchtige, kleurrijke show met een melig kantje. Strange New Worlds heeft iets knulligs, maar dat werkt gek genoeg in het voordeel van de show. Het overduidelijke gebruik van greenscreen doet terugdenken aan de bordkartonnen achtergronden van weleer en alle andere elementen van originele Star Trek zoals de hoogdravendheid van Spock's vocabulaire of de inspirerende speeches van de charismatische Captain Pike. Dat de show ook speelt met het wekelijks format om afwisselende dingen te doen en de ene week een thriller op een duikboot te zijn, om even later een ensemble komedie te worden helpt de funfactor van Strange New Worlds eveneens. Ouderwets goed is dan ook een predicaat dat je makkelijk op deze nieuwe Star Trek kan kleven.

Rabbit Hole

Kiefer Sutherland heeft wederom de hoofdrol in een nieuwe serie en belangrijker nog, na 24 en Designated Survivor, is ook deze weer een leuke. Sutherland keert terug naar de wereld van spionage als John Weir, een expert in bedrijfsspionage die zich verzeild ziet raken in een immens complot. Kijk, dit is vertrouwd terrein he. Schimmige figuren die schimmige dingen doen en Sutherland die als eerste een catastrofe ziet aankomen, maar net te laat is om dat te verhinderen. We hebben het allemaal eerder gezien, maar de uitwerking en Sutherland maken het nog steeds amusant. Sutherland speelt een paranoïde spion die zijn ergste nachtmerries realiteit ziet worden, en vervolgens zijn uiterste best moet doen om de boel te redden. Originaliteitsprijzen gaat het niet in de wacht slepen, maar het is het soort kijkvoer dat vlotjes wegkijkt op een luie zondagavond. Wat vooral werkt is dat het weliswaar een serieuze conspiracy thriller lijkt, en daar heeft het ook alle elementen van, maar dat Rabbit Hole ook momenten van humor en stevige actie bezit die duidelijk maken dat de makers vooral de kaart van de fun wilden trekken. Helaas leverde dat in de States niet het verhoopte succes op, waardoor je best niet te gehecht raakt aan deze show, er komt namelijk geen tweede seizoen. Dat Streamz deze serie behoorlijk prominent in hun marketingcampagne opvoert is dan ook een vrij bizarre keuze.

Tulsa King

Tulsa King is geen hoogstaand stukje televisioneel drama. Het is een klassiek fish out of water-verhaal over een Italiaanse oudere mafioso die na vijfentwintig jaar in de bak als bedankje naar Oklahoma verbannen wordt om daar wat de ouderwetse baas te gaan uithangen. De grote aantrekkingskracht is echter dat de hoofdrol van Dwight Manfredi vertolkt wordt door niemand minder dan Sylvester Stallone in zijn eerste rol op het kleine scherm. Een bekend acteur die het witte doek inruilt voor een rol in een televisieshow? Ja, je raad het al, ook dit is een productie van Taylor Sheridan. De starpower en charisma van Stallone is uiteraard de grote aantrekkingskracht van dit Tulsa King. De serie, waarvoor Sheridan de handen in elkaar sloeg met Terence Winters die eerder al Boardwalk Empire schreef, is dan ook volledig opgebouwd rond Sly. Het is een misdaaddrama rond een ouderwetse stier in een porseleinwinkel, die zijn ouderwetse normen constant ziet clashen met de manier waarop de wereld in zijn afwezigheid veranderd is. Het zorgt voor een show die misschien niet zo hoogstaand is als je zou willen, maar wel barst van het retro machismo waar een acteur als Stallone zo goed in is.

Mayor of Kingstown

In schoonheid eindigen doen we, hoe kan het ook anders, wederom met Taylor Sheridan. Paramount heeft duidelijk erg veel eieren in het mandje van Sheridan gelegd, en zodoende krijg je al snel heel wat grote ideeën gemarineerd in een badje van Testosteron. Ouderwetse helden die in het aanzien van corruptie en harde omstandigheden moeite hebben hun blazoen net te houden, het is hetzelfde vaarwater waar de Coen’s al eerder in opereerden met films als No Country for Old Men, en waar Sheridan duidelijk zijn stijl in gevonden heeft. Ook deze heeft wederom twee dingen die elke productie van Sheridan gemeen heeft, een sterk uitgangspunt vergezeld van een nog sterkere hoofdacteur. Die acteur is in dit geval Jeremy renner, waarvan we na alle drama rond bijna fatale verkeersongevallen en passages in de MCU als de minst populaire Avenger haast waren vergeten wat voor een ontzettend straffe speler het is.

Renner heeft in Mayor of Kingstown wederom dezelfde intense klasse die hij eerder al in films als The Town etaleerde, en schittert dan ook als Mike McLusky, een voormalig bajesklant die het probeert te maken in een stadje dat zeven gevangenissen huisvest. Samen met zijn broer Mitch fungeert hij als een fixer, die tussen de politie, bewakers, gevangenen en misdaadorganisaties bemiddelt om scheve situaties recht te trekken. Ze breken de wet niet echt, maar de regels wat buigen om de vrede te kunnen bewaren in het volatiele kruitvat dat Kingstown is? Zeker wel. In een stadje waar het potje pruttelt met uitgebluste dienders, wraakzuchtige bewakers en gevangenen met macht die achter de tralies aan de touwtjes trekken, zijn er dan ook heel wat brandjes te blussen. Tegen een prijs uiteraard. Het is niet bepaald de meest flitsende show, en de haast wekelijkse opstanden die Renner met bravoure en redenering in de kiem moet zien te smoren, bezorgt de reeks een wat repetitief kantje. Desondanks is het wel een stevige dosis drama vanuit de onderbuik van Amerika, die ook nu weer naar grotere hoogtes getild wordt door sterk acteerwerk.

Conclusie

Je leest het al, de samenwerking met Paramount brengt behoorlijk wat nieuwigheden die de moeite waard zijn naar Streamz. Toch blijft het nog koffiedik kijken hoe waardevol dit partnership gaat zijn voor de serieuze kijker. Dat er kwaliteit naar Streamz komt is zeker, maar het gevaar is en blijft dat we slechts een deel van het aanbod van Paramount Plus in de Vlaamse huiskamers te zien zullen krijgen. Zo zijn Tulsa King en Mayor of Kingstown nog steeds niet officieel bevestigd door Streamz (die verschijnen normaal gezien in 2024), en krijgen we slechts een handvol oudere seizoenen van South Park op Streamz te zien en dus niet het recente materiaal. Laat ons dan ook hopen dat we in 2024 heel wat meer van Paramount zullen zien op Streamz en het niet bij het selectieve cherrypicken van enkele nieuwe reeksen en goedkoop oud catalogus materiaal betreft.
 
Terug
Bovenaan