Vragenvuur Vragenvuur: Tonerider

Ik heb daar lang tegen gevochten en het ook als een strijd ervaren. In grote groepen komen, zelfs naar vrienden gaan: het zuipt energie. Maar door de laatste ontwikkelingen in mijn leven heb ik het omarmt. Ik heb er vrede mee dat ik zo ben. waarom moet ik er tegen vechten als ik me zo het beste voel? Waarom zou ik vrienden moeten zijn van collega`s? Waarom zou ik mijn weekends moeten spenderen onder mensen als ik gelukkig ben in mijn cocon? Dit ben ik. Dat anderen dit niet snappen is hun probleem, niet mijn. Ik geniet van mijn pc, mijn muziek, mijn thuis zijn.
Het enige waar ik het nog als een hindernis bij zie, is bij telefoneren. Het opnemen van een telefoon of zelf bellen, blijft een opdracht. Soms zit ik gewoon naar mijn gsm te kijken terwijl hij overgaat. :p Heel eigenaardig dat dit zo`n drempel is. Maar ik weet dat ik daar niet alleen in ben.
Heel herkenbaar allemaal. Heb dat op een bepaald moment ook gewoon aanvaard. Maar het blijft gewoon moeilijk omdat er zovele sociale events zijn waar ze verwachten dat je uw kop binnensteekt. Eeuwige strijd... al was dit het voorbije jaar eigenlijk wel een beetje een verademing :unsure:
 
Je bent afkomstig uit Hemiksem. (ik woon in de buurt)
Wat vind je van die regio?
Zou je er terug naartoe willen verhuizen?
 
Je bent afkomstig uit Hemiksem. (ik woon in de buurt)
Wat vind je van die regio?
Zou je er terug naartoe willen verhuizen?
Eigenlijk wel of toch op zijn minst het antwerpse, gewoon al voor het accent. ik mis dat echt. Op zich valt er regio Hemiksem niet veel te zien en ik heb even gedacht om richting zee te trekken, maar dat taaltje he.

M'n moeder woont er nog en die wordt een dagje ouder, dus ook voor haar zou ik weer willen terugkeren.

Dus vooral vanuit het roots-gevoel wil ik weerkeren.

De Boomsesteenweg is echter het enige wat ik echt haat aan de regio en wat me er zou doen wegblijven
 
Ik geloof niet echt meer in de liefde, dus ik denk dat ik een verbitterde oude kluizenaar ga worden :p Ik heb eigenlijk maar 2 serieuze relaties gehad. Allez, eigenlijk ook maar 2 relaties. Ik ben geen chick magnet: niet stoer, niet knap en ik kan niet chitchatten. Maar goed: de eerste relatie was een jaloerse, zelfs in die mate dat ik mijn eigen grootouders niet mocht zien en de hoesjes van mijn cd`s moest verwijderen als er een mooie vrouw op stond. Uiteindelijk heeft zij mij bedrogen. (Oh, de ironie.)
Dan ben ik een viertal jaar single geweest waarbij ik zelfs geen flirts of zo had. En eigenlijk genoot ik daar van. Ik kon gaan en staan waar ik wou en kon mn muziek zo luid zetten als ik wou.
Dan kwam ik mijn huidige tegen. Eigenlijk was ik niet op zoek achter een partner, maar zij was wel in mij geinteresseerd. En de volhouder wint zekers? Eigenlijk zijn we redelijk rap getrouwd en zoals ik aangaf: de eerste vijftien jaar waren goed. We hadden onze ups and down, maar ondanks dat zij extravert is en ik introvert lukte het toch wel goed. Of dat dacht ik toch, want uiteindelijk kwamen er dankzij haar depressie en de mijne wel frustraties/verwijten van haar kant naar boven. Dus ik dacht dat ik goed bezig was en blijkbaar was haar liefde voor mij al een tijdje weg. Ik praat niet genoeg, ben niet actief genoeg, geen initatiefnemer: dus eigenlijk alles wat ze al wist toen ze voor me koos. :p
Dus ja, ik geloof er niet meer in. Ik ben niet gemaakt om met iemand anders te zijn. En ik vind dat ook niet erg. Alhoewel er nu twijfels zijn, want 17 jaar met iemand samen zijn veeg je niet gewoon weg, denk ik wel dat ik het best ga zijn op mijn eigen. Gewoon weer genieten van mijn muziek, gamen en naar niemand verantwoording moeten afleggen en vooral niemand die me kan raken.
Sommigen gaan dat misschien triestig vinden, maar ik heb geen zin meer om dit alles mee te maken. En zoals gezegd: ik amuseer me eigenlijk wel best als ik helemaal alleen ben. En als ik dan toch eens behoefte heb om te praten, ga ik wel naar een psycholoog (wat ik nu dus ook al doe)

Dus neen: geen vrouw meer in mijn leven. Of toch niet meer zo close. De kans dat ik er een tegen kom is trouwens ook klein: technisch tekenaar is blijkbaar een mannenwereld waarin je terecht komt en uitgaan doe ik toch niet en zoals gezegd: no social skills what so ever, dus het zouden daten zijn met veel stiltes. Bovendien 45 jaar, een licht overgewicht, en maar een doorsnee uiterlijk. Een saaie grijze muis dus :p

----

Mijn leukste 3d print is deze:
9aowwom1nak61.jpg


functioneel, maar met humor. Eigenlijk een beetje een samenvatting van mezelf.

-----
print die ik hoop te maken: schepen en steampunk attributen. Met als ultieme: een werkende submarine, maar ik heb daar al filmkes van anderen van gezien: daar komt zoveel nabewerking aan te pas dat ge maanden bezig zijt en daar ben ik juist slecht in.



Allereerst emotionele waarde: het is het album waarmee ik hen eigenlijk heb leren kennen. Album is van 1994 en dat was mijn laatste jaar van het middelbare en we waren op GWP. Een van mijn klasgenoten zette dat album op tijdens een gezellig avondje en dat was echt een openbaring voor me. Dat album heeft die avond op replay gestaan :p

Alhoewel ik tijdens mijn jeugd me toch dikwijls heb bezig gehouden met opnemen van de radio op cassettes was m`n actieve muziekkennis beperkt tot Elvis, synthesizer en Phil Collins (en andre van duin :unsure). Mn moeder luisterde naar radio 2 en mn vader naar Duitse schlagers. Met dat album is eigenlijk alles in een stroomversnelling gekomen qua ontdekken van muziek. Ik wou dat album echt hebben en ben toen voor de eerste keer naar een cd-winkel geweest. Mn eerste album van hen was wel The Wall aangezien ik niet genoeg geld had voor een nieuw album :p Van toen af ben ik regelmatig naar de bib geweest om cd`s te huren en andere genres te ontdekken en zodra ik werkte kwam ik met stapeltjes cd`s uit de winkel. :p

Maar het is qua teksten en sound ook gewoonweg een subliem album. Take it Back :love: Maar idd. het is een andere PF dan met Roger Waters. Maar ik vind beide goed. Ik heb zowel van RW als DG ook de solo-albums. RW is wel een verbitterde oude zak geworden, die niet veel kan verdragen. DG is een aimable man die zich voor vele goede doelen inzet. RW is meer anti-oorlog, anti-regering. DG is meer tegen armoede, tegen vervuiling. DG is ook meer de poetische richting ingeslagen (mede dank zij zijn vrouw ongetwijfeld.)
Maar beide zijn genien op vlak van muziek en ergens ben ik wel blij met de split. Dat is het beste van beide. Een beetje zoals een kind van gescheiden ouders dat nu dubbel zakgeld krijgt.

Ik vind dat soms wel straf hoe mensen hier zo openlijk over zichzelf durven en kunnen spreken. Of het is misschien een voorwaarde om te kunnen meedoen aan vragenvuren :)

Het is interessant te lezen hoe andere mensen in dergelijke situaties staan en ik weet niet hoe gepast het dan is om daar als vreemde commentaar of advies bij te geven... Maar het kriebelt bij mij dan altijd een beetje als ik mensen lees die dingen in het leven geheel willen afzweren of zichzelf afschrijven. We zijn het allemaal waard en dat betekent nog niet dat je het moet gaan zoeken maar je bent pas afgeschreven als het licht finaal uit gaat. En tussen nu en dan hoeft niets maar kan nog van alles.
 
Ik vind dat soms wel straf hoe mensen hier zo openlijk over zichzelf durven en kunnen spreken. Of het is misschien een voorwaarde om te kunnen meedoen aan vragenvuren :)

Het is interessant te lezen hoe andere mensen in dergelijke situaties staan en ik weet niet hoe gepast het dan is om daar als vreemde commentaar of advies bij te geven... Maar het kriebelt bij mij dan altijd een beetje als ik mensen lees die dingen in het leven geheel willen afzweren of zichzelf afschrijven. We zijn het allemaal waard en dat betekent nog niet dat je het moet gaan zoeken maar je bent pas afgeschreven als het licht finaal uit gaat. En tussen nu en dan hoeft niets maar kan nog van alles.
een beetje raar, maar ik ben hier veel opener dan op 9lives. Daar hield ik toch meer afstand, maar dit valt allemaal ook een beetje samen met mezelf meer aanvaarden en mn bezoekjes aan de psychologe.
Maar ook het idee dat ik hier mijn account gewoon kan afsluiten als ik vind dat ik teveel heb blootgegeven, helpt om toch wat vrijuiter te praten. En ik ken jullie toch niet en zal jullie ook nooit zien (behalve misschien door buy and sell). Dus voor mij zijn jullie gewoon A.I. :p

En ik schrijf mezelf niet af hoor, ik schrijf wel de liefde af. Ik geloof er niet meer in. En ik ken mezelf ook gewoon goed. Ik weet dat ik een grijze muis ben, de middelmaat in alles. En ik weet ook dat de kans dat ik nog iemand tegen kom heel klein is, want a) ik kom niet buiten, b)ik zou geen extravert persoon meer moeten hebben, dus hoe een introvert iemand een introvert iemand vindt: geen idee. c)ik ben goed in muurtjes bouwen :p
En de voordelen zijn me de nadelen niet meer waard. De pijn, het verdriet (ook als je wel gelukkig bent, maar je partner wordt ongeneeslijk ziek): laat maar, ik wil dat niet meer meemaken. Zeker niet omdat ik weet dat ik ook gelukkig kan zijn zonder partner. Ik kan perfect genieten van alleen naar de zee te gaan met een goed boek, ik kan genieten van alleen een film te zien, ik kan genieten van alleen te gamen... Dus neen, laat de liefde maar weg. Ik hou het bij kijken, misschien eens aankomen (als het een Jennifer Aniston lookalike is die mij ziet staan), maar zeker niet binnen halen.
 
Terug
Bovenaan