Sinds gisterenavond terug uit Lyon.
Mooie stad maar wat een kutclub en flikken.
Eerst stadion niet binnenmogen (nieuwe tickets nadat ze eerder in de week alle buitenlandse tickets zonder pardon geschrapt hebben), na lang palaveren, doen alsof we fietstoeristen zijn in de rhone streek en mijn tshirt (fred perry) op bevel van zo'n playmobil te bedekken want kan als provocerend gezien worden...
Moest mijn tshirt eerst afdoen maar dat leek me nog een minder strak plan gezien de West Ham tattoo op de arm.
In het stadion zelf maar een triestige bedoening. Kwartfinale Europa League en ge krijgt uw stadion niet uitverkocht....
De Bad Gones probeerden er wel de sfeer in te houden langs hun kant.
Lyon lag lang boven in de eerste helft, tot dan Dawson die corner binnenknikt. Goesting om daar recht te springen en een vreugdedansje te doen maar ja moest mooi blijven zitten en de vreugde en "provocatie" van de West Ham supporters vlak naast mij ondergaan.
De goal was het teken voor de locale "sjakossenjeugd" om fel te beginnen doen, waaronder een debiel die met een mes zwaait....
Toppunt : die mocht in het stadion blijven, iemand dat die debiel een paar rijen lager sjot werd hardhandig verwijderd.
Terug naar de match, waar Rice best kort na de eerste goal voor de 0-2 zorgde. Zo goed als boeken toe voor Lyon.
In de rust de innerlijke mens versterken met wat bier want zaten toch al anderhalf uur zonder (dat stadion ligt echt in het hol van pluto en er geraken was best kostelijk met de taxi)
West Ham trok de partij naar zich toe. En dan kwam de verlossende 0-3, ook het teken voor de West Ham supporters die talrijk aanwezig waren in de thuisvakken om zich kenbaar te maken en te vieren. Het al niet zo goed gevulde stadion liep verder leeg.
Een humoristische "au revoir" klonk dan ook uit het uitvak.
Bij de vervanging van Rice kreeg die dan ook van alles naar zich toegeworpen van de lyon ultras maar Rice bleef gewoon koeltjes wandelen en lachen.
Het laatste fluitsignaal klonk en wat een ontlading bij de WH supporters. Bij het thuispubliek ging het er minder plezant aan toe. Stoeltjes werden in brand gestoken, poging tot omgooien barrieres om op het veld te geraken (iemand moet die mensen wel eens uitleggen dat er tegen duwen en dan weglopen geen goeie tactiek is hiervoor, blijven duwen daarentegen). Menig vechtpartijen ook onder elkaar daar. Maar wij lieten het niet aan ons hart komen en waren een sportief delirium nabij.
In de taxi terug naar het centrum werden de eerste plannen voor Frankfurt away al gemaakt. Bij aankomst in het centrum helaas een koude douche. Cafés allen toe, bij navraag bij eentje waar we alsnog een take-away biertje meekregen wist die ons te vertellen dat ze wederom op politiebevel moesten sluiten. Dan maar afdruipen naar het hotel.
Nog steeds een grote glimlach hier want kan het nog steeds niet geloven dat ons kleine (maar toch best massive) clubje het tot in de halve finale getrapt heeft.
Morgen naar Londen voor de wedstrijd tegen Burnley