Het ritueel verbranden van zaken die negatieve gevoelens met zich meedragen, kan bevrijdend werken en een soort van innerlijke rust laten wederkeren die geruime tijd zoek was. Bij dit fenomeen moet ik meteen denken aan een aflevering van Friends waar de dames valentijn noodgedwongen als vrijgezel moeten vieren en als troost zich dan maar ontdoen van de achtergebleven spullen van hun ex-vriendjes. Wanneer Rachel echter de grappa van haar Italiaanse macho en tevens notoire rokkenjager Paolo in het vuur smijt, ontstaat er een brand die uiteraard door drie knappe en gewillige brandweermannen wordt geblust. Uiteindelijk kan er toch nog worden gesproken van een geslaagde valentijn. Zelf ben ik niet zo avontuurlijk aangelegd en kies ik ervoor om mijn emoties weg te eten. Evenveel plezier en minder drama, daar teken ik voor. De makers van Bonfire Peaks gebruikten dit concept bij de ontwikkeling van hun puzzelgame. Of het spelen even bevrijdend werkte als het verorberen van een berg voedsel, kom je in deze review te weten.
Het doel van de speler is eenvoudig: bereik de top van de berg. Om hoger gelegen gebieden te bereiken, dien je puzzels te voltooien waarbij je als beloning een blok verdient waarmee je trappen kan bouwen om je weg naar de top verder te zetten. Heerlijk ironisch trouwens dat een man die zijn spullen ritueel verbrandt uiteindelijk met meer afval eindigt dan bij de start. Ongetwijfeld voer om over na te denken, net zoals de achterliggende boodschap. Onderweg kom je voorwerpen tegen die niet op zijn plaats lijken in de spelwereld. Een piano, ziekenhuisbed of auto verwacht je niet meteen aan te treffen op een bergwand. Deze voorwerpen worden steeds voorzien van een regel tekst die verduidelijking zou moeten verschaffen. Er valt echter geen rode draad te bespeuren of deze is mij alleszins volledig ontgaan. Ik vermoed dat de voorwerpen herinneringen oproepen bij de makers en zij op deze manier een zeer persoonlijke toets aan het geheel wensten mee te geven. Dit speelt zich trouwens volledig af in de marge, want een puzzelgame staat of valt nu eenmaal bij de inventiviteit en moeilijkheid van zijn puzzels.
Bezittingen verbranden in een minimalistische wereld
De opzet van iedere puzzel lijkt poepsimpel: de doos met persoonlijke spullen verbranden. Ware het niet dat het vuur zich op een moeilijk bereikbare plek bevindt en je je in allerlei bochten zal moeten wringen om de doos in het vuur te smijten. Je dient rekening te houden met de doos die je vasthoudt tijdens het verplaatsen in de puzzels. Zo zal je een trap achterwaarts moeten oplopen, vermits je bij een voorwaartse beweging vast komt te zitten. Leren omgaan met deze beperkte bewegingsvrijheid kostte mij veel moeite, vermits ik mijn denken hieraan diende aan te passen. Roepen naar het scherm om die doos dan simpelweg boven je hoofd te tillen, bracht jammer genoeg geen zoden aan de dijk. Ik kan al meegeven dat de puzzels aan de pittige kant zijn. Bij de start leer je de concepten kennen en geraak je vrij snel door de levels, maar de moeilijkheidsgraad vliegt daarna pijlsnel de hoogte in. Ik was geregeld een half uur in de weer vooraleer ik er de brui aan gaf en besloot om de oplossing op te zoeken, vermits mijn nieuwsgierigheid niet meer te onderdrukken viel. In vele gevallen had ik nog uren kunnen spenderen zonder enige kans om de oplossing te bekomen. Gelukkig hoef je niet elke puzzel te voltooien om progressie te maken. De game moedigt je aan om een puzzel te laten voor wat het is indien de frustraties te hoog oplopen en terug te keren wanneer je meer inzichten hebt verworven. Door de vele puzzels is het zeer makkelijk om de game op te starten wanneer je zelfs maar een kwartier de tijd hebt.
De game bevat maar liefst tweehonderd puzzels waar je je tanden kan op stuk bijten. Je vraagt je ongetwijfeld af hoeveel variaties je kan bedenken vooraleer het puzzelen begint tegen te steken. De makers introduceren op regelmatige basis nieuwe gameplay-elementen die extra uitdagingen met zich meebrengen. Zo worden blokken in verschillende vormen toegevoegd die het manoeuvreren in kleine ruimtes tot een een hels karwei maken. Blokken die slechts eenmalig als opstapje kunnen worden gebruikt, dwingen je om zorgvuldig na te denken over de stappen die je wenst te zetten. Waterstromen geven eveneens een extra dimensie aan de puzzels doordat je zowel jezelf als de blokken naar plaatsen kan vervoeren die op het eerste zicht onbereikbaar lijken. Niet alle toevoegingen zijn vredelievend: zo moet je uitkijken voor dodelijke spiezen die plotseling uit de grond tevoorschijn komen of een pijl die wordt afgevuurd indien je een blok activeert door erop te staan. Deze pijl kan dan weer wel van pas komen om twee blokken aan elkaar vast te maken en zo een vorm te creëren die je helpt bij het oplossen van de puzzel. Ik had vaak het gevoel dat ik kennis tekortschoot om tot de oplossing te komen, wat meteen één van de sterke punten van deze game is. Ik bleef mezelf uitdagen en andere puzzels oplossen om toch maar te begrijpen waarom ik het antwoord op die ene puzzel verschuldigd moest blijven. Het voelde dan telkens ook als falen aan indien ik besloot om de handdoek in de ring te werpen en de oplossing op te zoeken.
Reflecteren over jezelf en je verwezenlijkingen
Bonfire Peaks springt ook in het oog op vlak van presentatie. Men koos ervoor om de spelwereld en puzzels een minimalistische look mee te geven door gebruik te maken van voxel art. Dit versterkt het beeld van de eenzaamheid van het hoofdpersonage dat op zijn eentje een berg beklimt op zoek naar antwoorden en een nieuwe start. De game straalt een rust uit waar je jezelf helemaal kan in verliezen met een simpele druk op de knop. Als het je allemaal teveel wordt, kan je er gewoon bij gaan neerzitten en genieten van de rust. Iedere opgeloste puzzel wordt weergegeven door een kampvuur, wat zorgt voor een idyllisch plaatje op een voorheen kille bergwand. Een kleine opmerking dien ik nog te maken over de besturing. De linker joystick bleek niet zo nauwkeurig te zijn als de pijltjestoetsen voor het verplaatsen van de verschillende blokken. De makers kozen ervoor om het oppakken van een blok en het gaan neerzitten achter dezelfde knop te steken. Het viel dus regelmatig voor dat ik een blok wilde vastnemen, maar ik nog niet goed gepositioneerd stond waardoor hij zich maar op zijn kont zette en ik verweesd achterbleef. Dit zijn echter verwaarloosbare zaken in een voor de rest uitstekende game. Fans van het genre hebben geen enkel excuus om zich niet te laten onderdompelen in de prachtige wereld van Bonfire Peaks.
Het doel van de speler is eenvoudig: bereik de top van de berg. Om hoger gelegen gebieden te bereiken, dien je puzzels te voltooien waarbij je als beloning een blok verdient waarmee je trappen kan bouwen om je weg naar de top verder te zetten. Heerlijk ironisch trouwens dat een man die zijn spullen ritueel verbrandt uiteindelijk met meer afval eindigt dan bij de start. Ongetwijfeld voer om over na te denken, net zoals de achterliggende boodschap. Onderweg kom je voorwerpen tegen die niet op zijn plaats lijken in de spelwereld. Een piano, ziekenhuisbed of auto verwacht je niet meteen aan te treffen op een bergwand. Deze voorwerpen worden steeds voorzien van een regel tekst die verduidelijking zou moeten verschaffen. Er valt echter geen rode draad te bespeuren of deze is mij alleszins volledig ontgaan. Ik vermoed dat de voorwerpen herinneringen oproepen bij de makers en zij op deze manier een zeer persoonlijke toets aan het geheel wensten mee te geven. Dit speelt zich trouwens volledig af in de marge, want een puzzelgame staat of valt nu eenmaal bij de inventiviteit en moeilijkheid van zijn puzzels.
Bezittingen verbranden in een minimalistische wereld
De opzet van iedere puzzel lijkt poepsimpel: de doos met persoonlijke spullen verbranden. Ware het niet dat het vuur zich op een moeilijk bereikbare plek bevindt en je je in allerlei bochten zal moeten wringen om de doos in het vuur te smijten. Je dient rekening te houden met de doos die je vasthoudt tijdens het verplaatsen in de puzzels. Zo zal je een trap achterwaarts moeten oplopen, vermits je bij een voorwaartse beweging vast komt te zitten. Leren omgaan met deze beperkte bewegingsvrijheid kostte mij veel moeite, vermits ik mijn denken hieraan diende aan te passen. Roepen naar het scherm om die doos dan simpelweg boven je hoofd te tillen, bracht jammer genoeg geen zoden aan de dijk. Ik kan al meegeven dat de puzzels aan de pittige kant zijn. Bij de start leer je de concepten kennen en geraak je vrij snel door de levels, maar de moeilijkheidsgraad vliegt daarna pijlsnel de hoogte in. Ik was geregeld een half uur in de weer vooraleer ik er de brui aan gaf en besloot om de oplossing op te zoeken, vermits mijn nieuwsgierigheid niet meer te onderdrukken viel. In vele gevallen had ik nog uren kunnen spenderen zonder enige kans om de oplossing te bekomen. Gelukkig hoef je niet elke puzzel te voltooien om progressie te maken. De game moedigt je aan om een puzzel te laten voor wat het is indien de frustraties te hoog oplopen en terug te keren wanneer je meer inzichten hebt verworven. Door de vele puzzels is het zeer makkelijk om de game op te starten wanneer je zelfs maar een kwartier de tijd hebt.
Een puzzelgame die je versteld doet staan van de creativiteit en originele ideeën.
De game bevat maar liefst tweehonderd puzzels waar je je tanden kan op stuk bijten. Je vraagt je ongetwijfeld af hoeveel variaties je kan bedenken vooraleer het puzzelen begint tegen te steken. De makers introduceren op regelmatige basis nieuwe gameplay-elementen die extra uitdagingen met zich meebrengen. Zo worden blokken in verschillende vormen toegevoegd die het manoeuvreren in kleine ruimtes tot een een hels karwei maken. Blokken die slechts eenmalig als opstapje kunnen worden gebruikt, dwingen je om zorgvuldig na te denken over de stappen die je wenst te zetten. Waterstromen geven eveneens een extra dimensie aan de puzzels doordat je zowel jezelf als de blokken naar plaatsen kan vervoeren die op het eerste zicht onbereikbaar lijken. Niet alle toevoegingen zijn vredelievend: zo moet je uitkijken voor dodelijke spiezen die plotseling uit de grond tevoorschijn komen of een pijl die wordt afgevuurd indien je een blok activeert door erop te staan. Deze pijl kan dan weer wel van pas komen om twee blokken aan elkaar vast te maken en zo een vorm te creëren die je helpt bij het oplossen van de puzzel. Ik had vaak het gevoel dat ik kennis tekortschoot om tot de oplossing te komen, wat meteen één van de sterke punten van deze game is. Ik bleef mezelf uitdagen en andere puzzels oplossen om toch maar te begrijpen waarom ik het antwoord op die ene puzzel verschuldigd moest blijven. Het voelde dan telkens ook als falen aan indien ik besloot om de handdoek in de ring te werpen en de oplossing op te zoeken.
Reflecteren over jezelf en je verwezenlijkingen
Bonfire Peaks springt ook in het oog op vlak van presentatie. Men koos ervoor om de spelwereld en puzzels een minimalistische look mee te geven door gebruik te maken van voxel art. Dit versterkt het beeld van de eenzaamheid van het hoofdpersonage dat op zijn eentje een berg beklimt op zoek naar antwoorden en een nieuwe start. De game straalt een rust uit waar je jezelf helemaal kan in verliezen met een simpele druk op de knop. Als het je allemaal teveel wordt, kan je er gewoon bij gaan neerzitten en genieten van de rust. Iedere opgeloste puzzel wordt weergegeven door een kampvuur, wat zorgt voor een idyllisch plaatje op een voorheen kille bergwand. Een kleine opmerking dien ik nog te maken over de besturing. De linker joystick bleek niet zo nauwkeurig te zijn als de pijltjestoetsen voor het verplaatsen van de verschillende blokken. De makers kozen ervoor om het oppakken van een blok en het gaan neerzitten achter dezelfde knop te steken. Het viel dus regelmatig voor dat ik een blok wilde vastnemen, maar ik nog niet goed gepositioneerd stond waardoor hij zich maar op zijn kont zette en ik verweesd achterbleef. Dit zijn echter verwaarloosbare zaken in een voor de rest uitstekende game. Fans van het genre hebben geen enkel excuus om zich niet te laten onderdompelen in de prachtige wereld van Bonfire Peaks.
Conclusie
Bonfire Peaks is een puzzelgame die als blauwdruk kan dienen voor toekomstige games in het genre. Een simpel concept tot in de puntjes uitgewerkt, aangevuld met verschillende inventieve gameplay-elementen die voldoende uitdaging weten toe te voegen. Dit alles verpakt in een prachtige spelwereld die door de voxel art een minimalistische toets meekrijgt. Achter de werkelijke betekenis van de game blijft het een beetje gissen, maar wat maakt het uit als je hierdoor je eigen interpretatie kan geven aan dit prachtige geheel. Een aanrader voor iedere speler die het genre een warm hart toedraagt.
Pro
- Mooie spelwereld
- Inventieve puzzels
- Moeilijkheidsgraad
Con
- Onnauwkeurige besturing
- Onduidelijkheid over betekenis van het groter geheel
8
Over
Beschikbaar vanaf
30 september 2021
Gespeeld op
- PlayStation 5
Beschikbaar op
- Nintendo Switch
- PC
- PlayStation 4
- PlayStation 5
Ontwikkelaar
- Corey Martin
Uitgever
- Draknek
