Al tijdens het Autumn Festival van 2020 kon men op Steam de demo van Airhead uitproberen, een kleurrijke Metroidvania-game gerealiseerd door Octato en Massive Miniteam. En nu kunnen we dus eindelijk aan de slag met de finale versie! Niet alleen de art style en felle kleuren van deze indie puzzle platformer spreken namelijk tot de verbeelding, ook de gameplay mag er best wezen.
Op 12 februari komt het spel uit voor pc, Amazon Luna, PlayStation 5 en Xbox Series X|S. Een beetje later, hopelijk ditzelfde jaar nog, kan Airhead verwacht worden voor Nintendo Switch, PlayStation 4 en Xbox One. In deze review wordt de pc-versie besproken.
Op heel wat slim bedachte wijzen maakt Airhead je al snel duidelijk dat Head voor Body onmisbaar is, maar dat andersom exact hetzelfde geldt. Body neemt hierbij voornamelijk het lopen, springen, trekken en duwen op zich, terwijl Head ondertussen voor ballon en zaklamp speelt en zijn hersenen uitleent voor het slimmere werk zoals het correct indrukken van schakelaars. Aangezien Body enkel kan leven met Head op zijn nek én doordat Head constant verse zuurstof nodig heeft, dient Body telkens door te lopen naar die dichtstbijzijnde zuurstoffles, waar Head zichzelf weer kan opvullen.
Hoeveel tijd Body hiervoor heeft, wordt telkens weergegeven via een vanzelf leeglopende witte long aan de rechterkant van het scherm. Deze tijdsdruk zorgt weliswaar voor een tikkeltje spanning tijdens elke puzzel. Het bereiken van alweer een nieuwe zuurstoffles voelt echter enorm belonend aan, doordat deze tegelijk functioneert als opslagpunt. Wanneer je faalt, wordt het scherm heel even zwart, maar meteen daarna wordt je progressie ingeladen voor een herkansing. Dat gebeurt op een zodanig vlotte manier, dat het falen in een puzzel nooit als een straf aanvoelt.
Ja, als er iets gezegd kan worden van de gameplay van Airhead, is het wel dat deze zichzelf constant blijft heruitvinden en zo telkens originele, wonderlijke momenten oplevert. Bepaalde zuurstofflessen toveren je hoofd tijdelijk om tot een ballon waardoor je in een rechte lijn naar boven kan vliegen. Er zijn vuurvliegjes die je bijstaan doorheen de donkerste stukken van het gigantische labyrint, en je treft er nog allerlei andere vreemde beesten aan die je zowel kunnen helpen als dwarsbomen. Neen, je weet inderdaad nooit wat je in deze grot kunt verwachten, waardoor de gameplay, ondanks de uitdaging, zowel fris als verslavend blijft aanvoelen. Op zijn beste momenten ademt Airhead zo dezelfde kwaliteit uit als van een topper.
Het spel bevat daarnaast een aantal slimme functies welke het hervatten van de verkeerd aangepakte puzzels nog aangenamer maakt. Zo is er de optie om je hoofd te laten leeglopen en jezelf te verstikken. Handig wanneer je in een put belandde waar je nooit meer zal uitraken. Al even efficiënt is de beschikbare toets om gewoon meteen de laatste save te laden. Onvermijdelijk zul je deze functies ooit wel eens dienen te gebruiken.
Ook blijkt de 2.5D spelwereld geen statisch gegeven. Door heel wat acties van Body en Head storten er namelijk gedeelten van de grot in, wat op zijn beurt weer nieuwe bruggen en wegen vrijmaakt. En, eveneens interessant, er is een kaart beschikbaar waarop de reeds bezochte paden en zuurstofflessen weergegeven worden. Via een duidelijke pijl wordt trouwens netjes weergegeven waar je heen moet om progressie te maken. Al dient dat dus vaak te gebeuren via allerlei omwegen.
Je kunt overigens op elk moment een hint oproepen welke specifiek van toepassing is op de puzzel waar je mee zit te worstelen. Alleen beperkt dit systeem zich tot één enkele tip die wel eens wat cryptisch kan overkomen. Het spel geeft echter nooit de oplossing voor de puzzel volledig prijs aan wie echt vastzit. In dit opzicht is het een beetje jammer dat er geen meerdere tips opgeroepen kunnen worden welke op een dynamische wijze gegeneerd worden: namelijk op basis van wat je al probeerde.
Met de geluidseffecten ten slotte loopt niks fout, maar de nochtans passende soundtrack blijft wel erg monotoon gewoon zijn ding doen, zonder ooit te verbluffen. Ook wat bugs betreft is er nog wat werk aan de winkel. Tijdens langdurige speelsessies kan het spel beginnen te haperen, iets wat na verder onderzoek te wijten blijkt aan een memory leak. Body en Head vielen daarnaast wel eens door de kaart of bleven vastzitten in het decor. Dit soort mankementen komt echter zelden voor, en gelukkig is er dan in dat geval nog steeds die handige manuele herlaadfunctie.
Op 12 februari komt het spel uit voor pc, Amazon Luna, PlayStation 5 en Xbox Series X|S. Een beetje later, hopelijk ditzelfde jaar nog, kan Airhead verwacht worden voor Nintendo Switch, PlayStation 4 en Xbox One. In deze review wordt de pc-versie besproken.
Slim bedacht, nooit bestraft
Ook al heet het spel Airhead, toch zul je je het ganse spel uitsluitend bezighouden met het besturen van Body. Body belichaamt een gitzwart, onthoofd wezentje die zichzelf dan maar een afneembaar hoofd toe-eigent, al even droogjes Head genaamd, dat ook nog eens constant met lucht gevuld moet worden. Body en Head zijn om een of andere reden beland in een onderaardse grot en popelen natuurlijk om het buitenlicht terug te kunnen zien. Het duurt echter niet lang vooraleer ze doorhebben dat ze daar helemaal niet alleen zijn. Oké, de schare pijlinktvissen die Body ontmoet wanneer hij voor de eerste keer moet zwemmen, blijken nog volstrekt ongevaarlijk. Maar niet veel later komt hij een groepje Airhunters tegen. Deze paarsgekleurde wezens, die wat op aliens lijken, laten veel minder makkelijk in hun kaarten kijken. Aan de ene kant willen ze je wel verder helpen met het bereiken van de uitgang, zolang ook jij hen maar helpt. Het liefst echter willen ze je hoofd bemachtigen, iets wat steevast gebeurt van zodra je het even afzet. Maar zonder Head, gaat Body steevast eveneens dood, want dat is tevens zijn bron van zuurstof ...Op heel wat slim bedachte wijzen maakt Airhead je al snel duidelijk dat Head voor Body onmisbaar is, maar dat andersom exact hetzelfde geldt. Body neemt hierbij voornamelijk het lopen, springen, trekken en duwen op zich, terwijl Head ondertussen voor ballon en zaklamp speelt en zijn hersenen uitleent voor het slimmere werk zoals het correct indrukken van schakelaars. Aangezien Body enkel kan leven met Head op zijn nek én doordat Head constant verse zuurstof nodig heeft, dient Body telkens door te lopen naar die dichtstbijzijnde zuurstoffles, waar Head zichzelf weer kan opvullen.
Enorm belonend.
Hoeveel tijd Body hiervoor heeft, wordt telkens weergegeven via een vanzelf leeglopende witte long aan de rechterkant van het scherm. Deze tijdsdruk zorgt weliswaar voor een tikkeltje spanning tijdens elke puzzel. Het bereiken van alweer een nieuwe zuurstoffles voelt echter enorm belonend aan, doordat deze tegelijk functioneert als opslagpunt. Wanneer je faalt, wordt het scherm heel even zwart, maar meteen daarna wordt je progressie ingeladen voor een herkansing. Dat gebeurt op een zodanig vlotte manier, dat het falen in een puzzel nooit als een straf aanvoelt.
Je moet er je Hoofd bijhouden!
Het indrukwekkende aan de puzzels van Airhead is dat heel wat locaties een andere tactische denkwijze vereisen, waar ook nog eens de snelheid van de uitvoering belangrijk blijkt. Op elke pas ontdekte plek in de grot dien je eerst de mogelijkheden in kaart te brengen (wat vaak meermaals sterven inhoudt), om vervolgens de juiste beslissing te nemen voor zowel Body als Head. Kun je Head op je lichaam laten of moet je hem neerleggen? Zo ja, waar dient dat dan te gebeuren? En welke risico’s houdt dat in? Want Body moet natuurlijk zelf zo snel mogelijk terug bij Head zien te geraken, om deze alweer een hapje lucht te laten nemen vooraleer beiden de pijp uit gaan.Ja, als er iets gezegd kan worden van de gameplay van Airhead, is het wel dat deze zichzelf constant blijft heruitvinden en zo telkens originele, wonderlijke momenten oplevert. Bepaalde zuurstofflessen toveren je hoofd tijdelijk om tot een ballon waardoor je in een rechte lijn naar boven kan vliegen. Er zijn vuurvliegjes die je bijstaan doorheen de donkerste stukken van het gigantische labyrint, en je treft er nog allerlei andere vreemde beesten aan die je zowel kunnen helpen als dwarsbomen. Neen, je weet inderdaad nooit wat je in deze grot kunt verwachten, waardoor de gameplay, ondanks de uitdaging, zowel fris als verslavend blijft aanvoelen. Op zijn beste momenten ademt Airhead zo dezelfde kwaliteit uit als van een topper.
De kwaliteit van een topper.
Het spel bevat daarnaast een aantal slimme functies welke het hervatten van de verkeerd aangepakte puzzels nog aangenamer maakt. Zo is er de optie om je hoofd te laten leeglopen en jezelf te verstikken. Handig wanneer je in een put belandde waar je nooit meer zal uitraken. Al even efficiënt is de beschikbare toets om gewoon meteen de laatste save te laden. Onvermijdelijk zul je deze functies ooit wel eens dienen te gebruiken.
Dynamische spelwereld
De grot waar Body en Head in verdwaald zijn, ziet er helaas niet uit als de gevarieerdste plek om te vertoeven. Voornamelijk zul je stalagmieten en stalactieten passeren en gelijkaardige rotsblokken moeten verplaatsen. Gelukkig worden de duistere holten en spelonken nog af en toe afgewisseld met ondergrondse rivieren met prachtig reflecterende wateroppervlakken. Enige backtracking is nooit veraf, maar gelukkig betreft dit steeds korte stukjes omdat je telkens tijdig die zuurstofflessen dient aan te spreken natuurlijk.Ook blijkt de 2.5D spelwereld geen statisch gegeven. Door heel wat acties van Body en Head storten er namelijk gedeelten van de grot in, wat op zijn beurt weer nieuwe bruggen en wegen vrijmaakt. En, eveneens interessant, er is een kaart beschikbaar waarop de reeds bezochte paden en zuurstofflessen weergegeven worden. Via een duidelijke pijl wordt trouwens netjes weergegeven waar je heen moet om progressie te maken. Al dient dat dus vaak te gebeuren via allerlei omwegen.
Een paar imperfecties
Hoe aangenaam Airhead ook speelt, toch bevat de game wel degelijk een aantal imperfecties. Er zijn bijvoorbeeld onderwatergedeeltes waar de besturing niet zo goed meewerkt. Daarnaast voelen bepaalde mechanics ietwat onvoorspelbaar, misschien zelfs inconsistent aan. Zo zinkt het afgezette hoofd tijdens deze zelfde onderwatersecties soms meteen naar de bodem, maar een andere keer blijft het wel erg lang drijven. Daarnaast kun je wel voorwerpen, zoals rotsblokken, doorheen smalle doorgangen slepen of duwen, maar dat kun je vreemd genoeg niet doen met het hoofd zelf. Cutscenes kunnen niet overgeslagen worden, zelfs niet wanneer al op voorhand duidelijk is dat het slecht met je zal aflopen, en je aldus dat stukje opnieuw zal moeten spelen.Je kunt overigens op elk moment een hint oproepen welke specifiek van toepassing is op de puzzel waar je mee zit te worstelen. Alleen beperkt dit systeem zich tot één enkele tip die wel eens wat cryptisch kan overkomen. Het spel geeft echter nooit de oplossing voor de puzzel volledig prijs aan wie echt vastzit. In dit opzicht is het een beetje jammer dat er geen meerdere tips opgeroepen kunnen worden welke op een dynamische wijze gegeneerd worden: namelijk op basis van wat je al probeerde.
Met de geluidseffecten ten slotte loopt niks fout, maar de nochtans passende soundtrack blijft wel erg monotoon gewoon zijn ding doen, zonder ooit te verbluffen. Ook wat bugs betreft is er nog wat werk aan de winkel. Tijdens langdurige speelsessies kan het spel beginnen te haperen, iets wat na verder onderzoek te wijten blijkt aan een memory leak. Body en Head vielen daarnaast wel eens door de kaart of bleven vastzitten in het decor. Dit soort mankementen komt echter zelden voor, en gelukkig is er dan in dat geval nog steeds die handige manuele herlaadfunctie.
Conclusie
Airhead biedt een unieke en boeiende puzzelervaring met zijn erg mooie visuals en creatieve mechanics. De symbiotische relatie tussen Body en Head blijft er maar extra functionele dimensies bijkrijgen, en voegt zo telkens nieuwe mogelijkheden toe aan de reeds spitsvondig bedachte puzzels. Hierdoor voelt de gameplay steeds fris en vooral, erg verslavend aan. Oké, er zijn nog wat bugs, de besturing werkt wel eens tegen en die grot kan eentonig ogen, net als de achtergrondmuziek dat wat kan klinken. Ondanks deze kleine tekortkomingen onderscheidt Airhead zich echter als een titel die absoluut het ontdekken waard is voor de ware liefhebbers van dit type games.
Pro
- Knappe art style
- Spitsvondige puzzels
- Zichzelf steeds vernieuwend
- Erg verslavende gameplay
Con
- Visuals en muziek soms wat eentonig
- Aantal bugs
8.5
Over
Beschikbaar vanaf
12 februari 2024
Gespeeld op
- PC
Beschikbaar op
- PC
- PlayStation 5
- Xbox Series X|S
Genre
- Adventure
- Platformer
- Puzzle
Ontwikkelaar
- Massive Miniteam
- Octato
Uitgever
- HandyGames
Website
Laatst bewerkt:
