Corey Martin

Review: Bonfire Peaks
  • 0
  • 2
Het ritueel verbranden van zaken die negatieve gevoelens met zich meedragen, kan bevrijdend werken en een soort van innerlijke rust laten wederkeren die geruime tijd zoek was. Bij dit fenomeen moet ik meteen denken aan een aflevering van Friends waar de dames valentijn noodgedwongen als vrijgezel moeten vieren en als troost zich dan maar ontdoen van de achtergebleven spullen van hun ex-vriendjes. Wanneer Rachel echter de grappa van haar Italiaanse macho en tevens notoire rokkenjager Paolo in het vuur smijt, ontstaat er een brand die uiteraard door drie knappe en gewillige brandweermannen wordt geblust. Uiteindelijk kan er toch nog worden gesproken van een geslaagde valentijn. Zelf ben ik niet zo avontuurlijk aangelegd en kies ik ervoor om mijn emoties weg te eten. Evenveel plezier en minder drama, daar teken ik voor. De makers van Bonfire Peaks gebruikten dit concept bij de ontwikkeling van hun puzzelgame. Of het spelen even bevrijdend werkte als het verorberen van een berg...
Terug
Bovenaan