Boekenclub Piranesi - Susanna Clarke (Boekenclub #1)

Welk boek wens jij te lezen?


  • Totaal aantal stemmers
    20
  • Opiniepeiling gesloten .
In het weekend heb ik eindelijk het boek uitgelezen.
Het is geen verhaal wat ik uit mezelf zou kiezen maar ik ben blij dat ik het gelezen heb.
Dat er zoveel anderen hier het uitgelezen hebben en reageerden deed me zelf volhouden om verder te gaan. Ook het feit dat het een kort boek is vond ik goed, als het veel dikker was weet ik niet als ik het had uitgelezen.
Vooral het eerste hoofdstuk als de wereld wordt opgebouwd was voor mij even doorworstelen.
Naarmate het boek vordere kwam er wat meer vaart in het verhaal, de bijkomende personages, 16 en the prophet, maakten het ook interessanter.

Al bij al voor mij persoonlijk geen slecht boek maar ook geen boek wat ik een tweede keer ga lezen.

@Général Zantas het lijkt me niet evident om boeken voor te stellen waar de meesten zich in kunnen vinden, goed gedaan!
 
Ik ben eigenlijk lichtjes teleurgesteld in het boek.
Het middenstuk was eigenlijk het meest boeiend.
De spanning en opbouw naar “we gaan het eindelijk weten” is wel leuk.

Maar “het” vind ik dan wel teleurstellend. Ik had gehoopt dat er meer achter zat.
Het feit dat ineens plots ook meerdere mensen gewoon een raar ritueel konden doen en gewoon in de andere wereld geraakten, maakte het ook minder “speciaal”.
Precies of iedereen het ineens kon.

Het feit dat the Prophet eigenlijk geen ontknoping kent en Raphael echt wel een Deus Ex Machina blijkt, stoort me wel. Hier had Clarke zoveel meer mee kunnen doen.

Ook met de zoektocht naar de oude energie, hetgene the Other jaren zocht, werd niets meer gedaan.
Piranesi is op zoek gegaan naar een ruimte waar je de sterren kon gadeslaan en dat was precies zo een filler arc, want ook daar werd later niks mee gedaan.

Dan is er ook het feit dat de protagonist, een pientere geest, plots in een andere wereld gevangen zit en daar niet meer uitgeraakt maar iedereen anders wel gewoon binnen en buiten kan lopen via de hal met de minotauren.
Heeft hij dat dan niet geprobeerd? Gewoon gaan waar je vandaan komt en hopen dat dat ook werkt?
Het leek me dat je pas op termijn je verstand zou verliezen, dus het lijkt me wel dat Piranesi toch uren, al dan niet dagen, naar een uitgang moest hebben gezocht?

Zelfs al was hij al ver heen, het is hem nooit gedaagd om the Other eens te volgen, zien waar hij woont?

Uiteindelijk vond ik the Other als antagonist ook niet geschikt.
Zijn wreedheid is erg interessant, als je ziet dat hij zijn slachtoffer gaat gebruiken en daar dankbaarheid en vriendschap voor terugkrijgt, is mooi gedaan.
Maar zijn eindscene, de climax eigenlijk, is echt lachwekkend.
Het pistool wordt weggeschopt en ipv er dan heen te duiken, rent Piranesi weg en geeft ie the Other de kans om het gewoon op te rapen.
Om dan de vijand gewoon te zien sterven door wat golven, is echt zo’n domper.
De scene was allesbehalve spannend.

De laatste 5 pagina’s (wanneer Piranesi zich terug in de gewone wereld bevindt) waren doodsaai en de term epiloog onwaardig.

Conclusie: geen idee waar de hype vandaan komt. Heel leuk idee, hele toffe worldbuilding, geen al te goeie uitvoering.

7/10
 
Ik las het boek ongeveer een jaar geleden en vond het eerder zwak. Na elk hoofdstuk twijfelde ik om er mee te stoppen maar uiteindelijk wel tot het teleurstellende einde geraakt. Veel herinner ik me er niet meer van, maar het ongebalanceerde tempo en de mate van zinloze details voelden niet bepaald goed aan. Niettemin las ik apathisch verder tot een, m.i., gemakzuchtig ontknoping. Vandaar waarom ik Piranesi minder dan drie sterren op vijf gaf in mijn 2022 boekenlijst.
 
Ik vond het zeer intrigerend om te lezen hoe een persoon die opgroeit in een gelimiteerde omgeving als het Huis er toch in slaagt om een bestaan vol wonder en verbazing te leiden. Piranesi creëert zijn eigen kalender, hij brengt de wereld in kaart, catalogeert de levende en dode wezens die hij tegenkomt, houdt de getijden bij en dicht betekenis toe aan de vele standbeelden. Piranesi is een zeer positief ingestelde persoonlijkheid, hij is vrijgevig en uiteraard erg nieuwsgierig.

Het punt van het verhaal is mijn inziens niet het mysterie van wie Piranesi is of hoe hij in de doolhof is geraakt maar wel hoe Piranesi de schoonheid en mysteries van de wereld weet te appreciëren, zelfs in een gevangenis als het Huis. Iets waar wij als mensen minder en minder in slagen met onze eigen wereld.
 
Bon, eindelijk ook aan toegekomen om te lezen :)

Heel vlot om door te komen.
Het begin is wat stroef, maar dat gaat snel voorbij. Het middenste deel is wat mij betreft de sterkte van het boek, het mysterie en het hoofdpersonage waren zeer interessant. Het was helaas gewoon heel snel voorbij, het werd m.i. te snel afgehaspeld en ik kon ook helemaal niet genieten van de ontknopingen via de journaal notities. Afin, het ging te snel. "Are you person X?", zoekt in notitieboek naar persoon X, onthulling. Had wat mij betreft beter uitgewekt kunnen/mogen worden.
Ik vond op het einde ook dat alle agenten, familieleden toch iets te kalm reageerden op zijn onthullingen. Iedereen was super begripvol, amper opmerkingen of zelfs maar rare blikken. Had sterkere emoties verwacht gezien hij blijkbaar voor 5 jaar weg was.
De open vraag of het nu echt een andere wereld was of een mentale constructie, was goed uitgewerkt en geeft een leuke nadenker wanneer je klaar bent met het verhaal. Persoonlijk wens ik te geloven in effectief een andere wereld. Ik vind ook gewoon geen reden waarom Ketterley effectief een bootje en geweer gekocht zou hebben, en waarom zoveel mensen dezelfde wereld beschrijven als het een constructie van Piranesi is.

Bij het eerste hoofdstuk dacht ik nog van "shit, ik heb dit echt terecht nooit gelezen tot nu" maar ik ben achteraf bekeken wel blij het gelezen te hebben en houd er een voornamelijk positief gevoel aan over. Ik zie het mezelf ook nog wel eens herlezen om te zoeken achter tips en onthullingen bij de initiele gesprekken met de Other en de Prophet.
 
Terug
Bovenaan