Classic Artists Metallica

[willydrama]

en dat dat verhaal de inspiratie is geweest voor Here comes revenge van op Hardwired

ok dat laatste wist ik nog niet

JAMES HETFIELD: How Death Of METALLICA Fan Inspired 'Here Comes Revenge' Song

According to The Pulse Of Radio, METALLICA frontman James Hetfield told Virgin Radio that the song "Here Comes Revenge" from the band's "Hardwired... To Self-Destruct" album was inspired by the tragic death of a fan of the band. Hetfield explained: "There's a couple that showed up at so many...

www.blabbermouth.net

 

[Gavin]

Wat is er mis met speltbrood?

Evenveel als met een tarwebrood. Neem een dekentje en schuif even dichter rond het vertelvuur op vrijdagavond.

Spelt is zogezegd één van die hippe superfoods die u regenbogen laten bouten terwijl ge er twintig jaar langer van leeft, kankervrij en zonder enige andere tegenslag in het leven. Het is een """oergraan""" zo puur en maagdelijk dat het in elke sportdiscipline op de Olympische gewassenspelen het incestueuze tarwe zonder moeite oprolt en elk record van die verfoeilijke tarwetegenstander breekt om de hegemonie van het nieuwe supergraan te onderstrepen ... toch volgens marketingbureaus.

In werkelijkheid is er eigenlijk geen verschil tussen oergraan spelt en oergraan tarwe. Alle gezondheidsvoordelen die worden toegedicht aan spelt vallen niet te bewijzen of zijn ook aanwezig bij tarwe. Sterker nog, tarwe bevat, afhankelijk van het specifieke type natuurlijk, een kwart tot een derde meer vezels dan spelt om u goed regenbogen te laten glijden doorheen uw bruine anjer. Qua carbs of andere voor voedingswaarde belangrijke zaken is er geen nagenoeg geen verschil. De minieme verschillen in type suikers worden au fond tenietgedaan tijdens het bakproces. Qua gluten durf ik er niets over zeggen, ik heb het indertijd eens opgezocht voor mijn pizzadeegkennis maar welke griekselettergliadine er nu precies inzit, kan ik niet preciseren. Als ge glutenintolerant zijt, ook iets wat volledig uit proportie wordt getrokken tegenwoordig, is er alleszins ook geen verschil met tarwe want uw pens zal van beide dingen opzwellen. Spelt heeft ook voor eenzelfde opbrengst meel véél meer landbouwgrond nodig, vandaar ook de hogere prijs in combinatie met het lastiger verwerken van het graan door de hardere zemel. Dat laatste zorgt wel dat het minder vieze productjes tegen ongedierte nodig heeft en beter gedijt zonder bemesting. Dus het is iets milieuvriendelijker op vlak van pesticide of stikstof, maar pakken minder efficiënt voor 99,xx% hetzelfde resultaat als tarwe. En er is toch niemand die dat koopt omwille van het nitraat, dus dat is een voordeel dat eigenlijk niet telt. Zelfs niet in de marketing.

Bovenstaande alinea gaat dan nog over het (volkoren)meel waar de verwerkte zemel inzit. In de supermarktbroden gaat het vooral over bloem in plaats van meel, waar enkel de kern gebruikt wordt en dus alle vezelrijke componenten worden uitgefilterd. In die supermarktbroden is er, net zoals bij tarwe overigens, niets geregeld over wat nu precies onder de merknaam spelt valt. Dat kan honderd percent speltbloem zijn, maar ook een mengeling van tien percent speltmeel en negentig tarwebloem. Beide zijn officieel speltbroden en worden zo ook in de markt gezet door marketingsnullen, maar eentje is in se gewoon een wit brood en dekt helaas zowat ieder brood in de supermarkt. En toch zal dat dubbel zo duur zijn als een officieel wit, omdat ge in de marketingval trapt. Hetzelfde geldt overigens voor volkorenbroden, daar wordt ook eigenlijk uitsluitend meel of een mengeling van bloem/meel gebruikt, zelden volledig volkorenmeel. Een 'gezond' brood is hoogstens grijs, alles dat bruin ziet in de supermarkt is een wit brood gekleurd met suiker en andere additieven. Dus als ik iemand voor mij zie kniesoren in de broodafdeling in de Delhaize omdat hij door choice overload niet weet welk brood kiezen, gok ik eerst dat hij een Death Magnetic t-shirt aanheeft en verwens hem daarna inwendig via enkele krachttermen, de vuile Merckpoelaanbidder. Dat eindigt overigens niet in de broodafdeling, zaken als dit zijn gewoon afzetterij. Ge pist als consument volledig naast de pot en ze laten u er ook nog goed door voelen ook. Ik spelt dus ik ben, op het voetbalforum is zoiets ironisch genoeg een correcte vervoeging van spellen maar het is toch volledig fout op elk vlak.

Dus kijk, is dat nu geen mooie analogie voor de spelt van Studio Brussel en de tarwe van Q-Music zoals reeds bedoeld in de eerste post? Beide zijn inwisselbare kutzenders waarvan één marktaandeel zich merkelijk beter voelt dan de andere omdat marketeers ze dat laten geloven.

Geen idee volgens mij is gavin frantic-tic-toc-tic-tic-tic-toc

Toch echt waanzin dit.

ik heb het ritme van ne zak knikkers die de Matterhorn afrolt

Taalheld.

Het album dat ik nog niet heb zien passeren S&M, waar ze begeleid worden door een orkest, wat vinden jullie daarvan?

Ik heb er net drie nummers opzitten en vind dit vrij zwak. Mogen ze laten. Wat voor een ego moet Ulrich ook hebben om met zoveel zelfvertrouwen tussen vijftig geschoolde topmuzikanten nog altijd te denken dat het om hem draait? Dat krijgt ge toch niet gevat.

Bv bij The White Stripes is er ook altijd veel commentaar gegeven op de skills van Meg

En voor mij is James Metallica.

Daar ligt het verschil toch wel voor mij. Meg is een bijzaak, een silhouet op de achtergrond die zelf ook een silhouet blijft, die door een drumcomputer kan vervangen worden en niemand die het merkt want iedereen komt voor Jack. Allez, die deden jaren alsof ze broer en zus waen terwijl ze getrouwd waren en het interesseerde niemand. Ulrich daarentegen doet alsof hij de band is terwijl iedereen toch ziet dat Hetfield en de gitaren Metallica zijn? Zoals gezegd is dat als schrijver/aanjager voor Ulrich misschien wel zo, maar als drummer mag hij nederig zijn pollekes kussen. Een beetje het Ozzygevoel, denk ik. Als beeld, zeker zoveel jaren later, klopt het/past het bij de band maar technisch toch ondermaats en met voorsprong de zwakke schakel van de band. @Nahrtent zei het goed: op dat vlak verdienen de andere bandleden die wél top zijn gewoon beter als medemuzikant.

 

[Agony]

De band die mij mijn Nickname hebben bezorgd. Zalige nummers en zelfs cd’s zoals St Anger vind ik best te genieten. Maar de vraag blijft wat het resultaat ging geweest zijn mochten ze een betere drummer hebben gehad. Misschien hadden we dan nooit de Metallica sound gekend.

Ps voor de mensen die ze enkel op RW hebben gezien. Die sfeer is echt om te janken in vergelijking met een eigen show.

 

[Jules 'ezechiel 25:17' Winnfield]

Toch echt waanzin dit.

Thanks, als ik ooit bezopen in bed kruip, er vroeg uit moet en een alarm moet instellen dan is dit mijn alarm vanaf nu.

By the way @Gavin om verder te gaan op u broodmetafoor: wat voor brood is Willy dan?

 

[Obi-Jan]

Evenveel als met een tarwebrood. Neem een dekentje en schuif even dichter rond het vertelvuur op vrijdagavond.

Spelt is zogezegd één van die hippe superfoods die u regenbogen laten bouten terwijl ge er twintig jaar langer van leeft, kankervrij en zonder enige andere tegenslag in het leven. Het is een """oergraan""" zo puur en maagdelijk dat het in elke sportdiscipline op de Olympische gewassenspelen het incestueuze tarwe zonder moeite oprolt en elk record van die verfoeilijke tarwetegenstander breekt om de hegemonie van het nieuwe supergraan te onderstrepen ... toch volgens marketingbureaus.

In werkelijkheid is er eigenlijk geen verschil tussen oergraan spelt en oergraan tarwe. Alle gezondheidsvoordelen die worden toegedicht aan spelt vallen niet te bewijzen of zijn ook aanwezig bij tarwe. Sterker nog, tarwe bevat, afhankelijk van het specifieke type natuurlijk, een kwart tot een derde meer vezels dan spelt om u goed regenbogen te laten glijden doorheen uw bruine anjer. Qua carbs of andere voor voedingswaarde belangrijke zaken is er geen nagenoeg geen verschil. De minieme verschillen in type suikers worden au fond tenietgedaan tijdens het bakproces. Qua gluten durf ik er niets over zeggen, ik heb het indertijd eens opgezocht voor mijn pizzadeegkennis maar welke griekselettergliadine er nu precies inzit, kan ik niet preciseren. Als ge glutenintolerant zijt, ook iets wat volledig uit proportie wordt getrokken tegenwoordig, is er alleszins ook geen verschil met tarwe want uw pens zal van beide dingen opzwellen. Spelt heeft ook voor eenzelfde opbrengst meel véél meer landbouwgrond nodig, vandaar ook de hogere prijs in combinatie met het lastiger verwerken van het graan door de hardere zemel. Dat laatste zorgt wel dat het minder vieze productjes tegen ongedierte nodig heeft en beter gedijt zonder bemesting. Dus het is iets milieuvriendelijker op vlak van pesticide of stikstof, maar pakken minder efficiënt voor 99,xx% hetzelfde resultaat als tarwe. En er is toch niemand die dat koopt omwille van het nitraat, dus dat is een voordeel dat eigenlijk niet telt. Zelfs niet in de marketing.

Bovenstaande alinea gaat dan nog over het (volkoren)meel waar de verwerkte zemel inzit. In de supermarktbroden gaat het vooral over bloem in plaats van meel, waar enkel de kern gebruikt wordt en dus alle vezelrijke componenten worden uitgefilterd. In die supermarktbroden is er, net zoals bij tarwe overigens, niets geregeld over wat nu precies onder de merknaam spelt valt. Dat kan honderd percent speltbloem zijn, maar ook een mengeling van tien percent speltmeel en negentig tarwebloem. Beide zijn officieel speltbroden en worden zo ook in de markt gezet door marketingsnullen, maar eentje is in se gewoon een wit brood en dekt helaas zowat ieder brood in de supermarkt. En toch zal dat dubbel zo duur zijn als een officieel wit, omdat ge in de marketingval trapt. Hetzelfde geldt overigens voor volkorenbroden, daar wordt ook eigenlijk uitsluitend meel of een mengeling van bloem/meel gebruikt, zelden volledig volkorenmeel. Een 'gezond' brood is hoogstens grijs, alles dat bruin ziet in de supermarkt is een wit brood gekleurd met suiker en andere additieven. Dus als ik iemand voor mij zie kniesoren in de broodafdeling in de Delhaize omdat hij door choice overload niet weet welk brood kiezen, gok ik eerst dat hij een Death Magnetic t-shirt aanheeft en verwens hem daarna inwendig via enkele krachttermen, de vuile Merckpoelaanbidder. Dat eindigt overigens niet in de broodafdeling, zaken als dit zijn gewoon afzetterij. Ge pist als consument volledig naast de pot en ze laten u er ook nog goed door voelen ook. Ik spelt dus ik ben, op het voetbalforum is zoiets ironisch genoeg een correcte vervoeging van spellen maar het is toch volledig fout op elk vlak.

Dus kijk, is dat nu geen mooie analogie voor de spelt van Studio Brussel en de tarwe van Q-Music zoals reeds bedoeld in de eerste post? Beide zijn inwisselbare kutzenders waarvan één marktaandeel zich merkelijk beter voelt dan de andere omdat marketeers ze dat laten geloven.

Interessant, mijn vriendin heeft namelijk de gewoonte om dit brood in de AH te kopen, ik zal ze deze post eens moeten laten lezen.

 

[FlyingHorseman]

Ik heb met een open geest Lulu beluisterd en wou er een wat diepere analyse van neerpennen.

Het grote probleem voor mij is dat er een vrij grote kloof zit tussen de spoken word van Lou Reed enerzijds en de muziek van Metallica anderzijds. Het komt nu op veel nummers over alsof Lou in de ene kamer zat en Metallica in de andere en dat die laatste maar wat lauwe derderangsmetal improviseerde zonder echt te letten op wat er in de andere kamer gebeurt. De oudere, al wat zwakker geworden stem van Reed past gewoon niet bij de muziek van Metallica. Over de teksten zelf kan ik niet zoveel zeggen, beetje typische kost voor wie Lou Reed wat beter kent, hoewel er wel een paar “wtf?” momenten zijn.

Ik denk dat Junior Dad al bij al nog wel te pruimen valt, een erg kleine beloning voor de arme sukkelaars die het dik uur ervoor hebben uit gezeten. Want meer nog dan slecht, is de meerderheid van de muziek hier ronduit saai, een vormeloze grijze massa van repetitieve riffs, ongeïnspireerde drums en een gebrek aan goeie hooks. Op een bepaald moment had ik een nummer van meer dan 7 minuten eens 4 keer doorgespoeld. Telkens gewoon hetzelfde geluid te horen. De meeste nummers hier verdienen hun lengte dan ook niet. Daardoor gaan sommige stukken die wel de moeite zijn, ook wel wat verloren in het teleurstellende geheel. Het is ook niet dat er genoeg van die goeie stukken zijn om met wat knipwerk er een echt goeie plaat van te maken.

Ik begrijp ergens wel waarom Lou Reed de mannen van Metallica aan boord nam, om de teksten hier te koppelen aan een harde, agressieve wall of sound. Maar eigenlijk had hij beter deze samenwerking met pakweg Sunn O))) moeten doen denk ik, een band die veel beter een onrustige sfeer bij de teksten had kunnen creëren. Dan had het misschien een degelijke “lol fuck you” plaat in de traditie van pakweg Metal Machine Music kunnen zijn.

David Bowie vond dit blijkbaar een van de sterkste werken van Lou Reed. Nou ja. Lou zal alvast hebben kunnen lachen om de vernietigende kritieken, denk ik.

 

[Kid_C]

Ik heb met een open geest Lulu beluisterd en wou er een wat diepere analyse van neerpennen.

Het grote probleem voor mij is dat er een vrij grote kloof zit tussen de spoken word van Lou Reed enerzijds en de muziek van Metallica anderzijds. Het komt nu op veel nummers over alsof Lou in de ene kamer zat en Metallica in de andere en dat die laatste maar wat lauwe derderangsmetal improviseerde zonder echt te letten op wat er in de andere kamer gebeurt. De oudere, al wat zwakker geworden stem van Reed past gewoon niet bij de muziek van Metallica. Over de teksten zelf kan ik niet zoveel zeggen, beetje typische kost voor wie Lou Reed wat beter kent, hoewel er wel een paar “wtf?” momenten zijn.

Ik denk dat Junior Dad al bij al nog wel te pruimen valt, een erg kleine beloning voor de arme sukkelaars die het dik uur ervoor hebben uit gezeten. Want meer nog dan slecht, is de meerderheid van de muziek hier ronduit saai, een vormeloze grijze massa van repetitieve riffs, ongeïnspireerde drums en een gebrek aan goeie hooks. Op een bepaald moment had ik een nummer van meer dan 7 minuten eens 4 keer doorgespoeld. Telkens gewoon hetzelfde geluid te horen. De meeste nummers hier verdienen hun lengte dan ook niet. Daardoor gaan sommige stukken die wel de moeite zijn, ook wel wat verloren in het teleurstellende geheel. Het is ook niet dat er genoeg van die goeie stukken zijn om met wat knipwerk er een echt goeie plaat van te maken.

Ik begrijp ergens wel waarom Lou Reed de mannen van Metallica aan boord nam, om de teksten hier te koppelen aan een harde, agressieve wall of sound. Maar eigenlijk had hij beter deze samenwerking met pakweg Sunn O))) moeten doen denk ik, een band die veel beter een onrustige sfeer bij de teksten had kunnen creëren. Dan had het misschien een degelijke “lol fuck you” plaat in de traditie van pakweg Metal Machine Music kunnen zijn.

David Bowie vond dit blijkbaar een van de sterkste werken van Lou Reed. Nou ja. Lou zal alvast hebben kunnen lachen om de vernietigende kritieken, denk ik.

Bonuspunten omdat je het hebt uitgeluisterd.

 

[hjs666]

Lang getwijfeld om mijn visie hier eens neer te pennen maar zal het zo beknopt mogelijk proberen te houden.

Ten eerste hun status als Metal pioniers.
Ze zijn misschien niet echt de grondleggers van het genre,maar hun impact is niet te negeren.
Ze hebben de deuren voor de appreciatie van de metalscene (mee helpen) opengezet.
The Black Album is daarom iconisch en symbolisch voor de hele metalscene.
Zonder The Black Album had ik nooit naar iets van metal geluisterd denk ik en dat zal voor velen globaal hetzelfde zijn.
Akkoord het is niet het beste album van Metallica,maar zonder dit had ik nooit naar de anderen geluisterd of naar gelijkaardige bands.

Ten tweede:
Lars Ulrich.
Tja ik ben geen expert op technisch vlak,maar ik krijg hier het gevoel dat er een anti ulrich viruske rondgaat.
Persoon x verwijt hem gebrek aan talent,persoon Y vind hetzelfde,persoon z ook,en persoon A..... tja moet er niet over nadenken.
Toegegeven hij is misschien niet de beste drummer ter wereld,denk dat de voorbeelden die ik zelf wil aanhalen hier al gepasseerd zijn.
(Jordison,Duplantier en Carey),maar om hem als talentloze sukkel te portretteren vind ik wel te ver.
Als ik morgen op vuilbakken begin te kloppen zou ik ook beter klinken dan Ulrich of wat?
Mij is ooit wijs gemaakt dat de drummer het tempo bepaald,dus als hij echt zo slecht is,waarom word Metallica dan geprezen?
Denk toch dat het tempo er vrij goed in zit,maar zal me er waarschijnlijk in vergissen.
Zou het echt beter klinken met andere drummer,kan zijn maar het kan evengoed zijn dat het totaal niet het geval is.
Maar ja zoals ik zei,ik ben geen technisch expert.
Op Saint-Anger wou Ulrich op de voorgrond treden,dat is wel echte fail geworden idd.
Moesten daar de drums minder aanwezig zijn,zou het mogelijk beter album geworden zijn.



Albums:
Daar ga ik wel mee in de visie van de meesten.
De albums tot en met The Black album zijn het beste materiaal.

Op Load en Reload staan ook nog leuke nummers maar het geheel is toch pak minder dan de albums uit de eighties.

Het coverproject van Garage Inc. vind ik ook zo slecht niet.
Am I Evil vind ik één van de leukste erop.

S&M was speciaal,voor sommige songs werkt het,voor sommige niet.
Op de tweede en meer recente editie staat bvb All Within My hands,albumversie van St.Anger spreekt me totaal niet aan,maar deze live en orchestral versie mag er zijn.

Dead Magnetic,toch beetje op mijn honger blijven zitten.
Voor velen de terugkeer naar basic Metallica maar dat hoor ik er persoonlijk toch niet echt in.

Hardwired vind ik wel leuk maar haalt toch ook niet het niveau van uit hun glorieperiode.

Live-perfomance:
Soms wou ik dat er iets al teletijdsmachine bestond,dan had je me gerust hier mogen afzetten.

2 Van de beste live-perfomances ooit.

Nu zijn hun shows ook nog wel in orde,maar die 2 zijn zo episch.

 

[Jules 'ezechiel 25:17' Winnfield]

89 all the way maar wat moet er door uwe kop gaan als ge voor zo een (half?) miljoen russische beren staat te spelen enkele maanden voor het einde Sovjetunie? Waanzin gewoon

 

[PBR Streetgang]

Tja ik ben geen expert op technisch vlak,maar ik krijg hier het gevoel dat er een anti ulrich viruske rondgaat.
Persoon x verwijt hem gebrek aan talent,persoon Y vind hetzelfde,persoon z ook,en persoon A..... tja moet er niet over nadenken.

Hoezo virus? Alsof de mensen hier niet in staat zijn hun eigen mening over Lars Ulrich te vormen... En waarom zou je er in hemelsnaam niet over willen nadenken? Waarom zou je je tegenhouden om stil te staan bij wat drumwerk goed en interessant maakt?

Toegegeven hij is misschien niet de beste drummer ter wereld,denk dat de voorbeelden die ik zelf wil aanhalen hier al gepasseerd zijn.
(Jordison,Duplantier en Carey),maar om hem als talentloze sukkel te portretteren vind ik wel te ver.

Ben het ook niet eens met Joey Jordison, die is technisch beter onderlegd als Ulrich maar voor de rest even steriel. Niet dat ik veel Slipknot ken tbh, maar mijn herinnering ervan is dat het drumwerk door velen nogal overschat wordt.

Als ik morgen op vuilbakken begin te kloppen zou ik ook beter klinken dan Ulrich of wat?

Als jij een drummer bent met talent en een creatief en muzikaal brein, dan absoluut wel.

Mij is ooit wijs gemaakt dat de drummer het tempo bepaald,dus als hij echt zo slecht is,waarom word Metallica dan geprezen?

Om hun riffs, hun solos en entertainende liveshows I guess? Hier en daar (in hun vroege jaren) zit er nog wat pit in het drumwerk, maar in vergelijking met de andere muzikanten hebben de drums echt niets te bieden.

Zou het echt beter klinken met andere drummer,kan zijn maar het kan evengoed zijn dat het totaal niet het geval is.

Dat is nog een compleet andere vraag. Ik denk van wel, maar een andere, meer bekwame drummer erop zetten kan een zeer vreemd resultaat geven omdat het zo verschilt van wat Lars toevoegt aan de sound en identiteit van Metallica.

 

[Jules 'ezechiel 25:17' Winnfield]

Dat is nog een compleet andere vraag. Ik denk van wel, maar een andere, meer bekwame drummer erop zetten kan een zeer vreemd resultaat geven omdat het zo verschilt van wat Lars toevoegt aan de sound en identiteit van Metallica.

Denk ik ook wel. Kijk naar Judas Priest: Dave Holland tijdperk klinkt ook wel heel verschillend van wat ze met Scott Travis hebben gemaakt

 

[PolletPoulet_OG]

Dat is nog een compleet andere vraag. Ik denk van wel, maar een andere, meer bekwame drummer erop zetten kan een zeer vreemd resultaat geven omdat het zo verschilt van wat Lars toevoegt aan de sound en identiteit van Metallica.

Denk ik ook wel. Kijk naar Judas Priest: Dave Holland tijdperk klinkt ook wel heel verschillend van wat ze met Scott Travis hebben gemaakt

Het gaat anders klinken als je het nu kent dat is waar. En dat is logisch omdat een drummer zijn flair erin steekt, en zijn visie. Maar we moeten nu toch het allemaal hier gezamelijk samen zijn dat de gitaarriffs en bassriffs van Metallica echt beter verdienen.
En ik had tegen @Nahrtent gezegd dat ik niet ging reageren in dit topic, maar hier ben ik toch. Ik wil tegen niemand zijn schenen schoppen, of belachelijk doen om een extreem standpunt in te nemen. Maar ik vind het eender Metallikak als Metallica. Maar bonne.
Ik heb ook maar 2 albums beluisterd. Master of Puppets en Ride the Lightning.

En er zijn er hier een paar die zomaar effe beweren dat die basslijnen in het nummer Orion geen betere drums verdienen? Dat vindt nonkel Polle niet kunnen. Het is wat het is, Metallica heeft idd een echt saaie simpele drummer. En de gitaarlijnen, maar vooral de basslijnen verdienen echt gewoon betere drumlijnen. Want ben over het algemeen niet echt perse fan van de gitaren ook niet. Aloewel ik ook wel weet dat ik die albums een beetje in hun tijdsgeest moet zien. Maar die bassist is echt een beest infeite. Damage, Inc. is geniaal qua bass, Orion is echt ook geniaal gespeeld. Sorry, maar er is wat mij betreft geen discussie mogelijk dat die riffs betere drumlijnen verdienen.

I love you he boys. Maar het is gewoon mijn muziek niet perse. En mss hebben ze een grote invloed gehad, maar als Metallica er ni had geweest, was er denk ik niet zoveel aan de geschiedenis veranderd.
Er is maar 1 band die de allergrootste invloed heeft gehad in het hele metal gegeven tot op de dag van vandaag. En dat heb ik ook ontdekt door een classic artist, zijnde Black Sabbath. En ge kunt mijn post daar gaan terug lezen. Daar was ik ook absoluut eigenlijk niet voor te vinden. Maar Black Sabbath (lees Tony Iommi) was een classic artist. Maar Metallica voor mij niet.

Als iemand me nog wil overtuigen. Ik wil nog 1 ander album een legit kans geven.

En street en Jules, I love you he. En als ge u voelt aangesproken, is dat een Kid_C'ke dat ik hier doe door jullie te quoten, maar all love

 

[PBR Streetgang]

Ik ben het met je eens over Sabbath en Ulrich, niet over Puppets en Lightning want dat vind ik geweldige albums.

En waarom enkel Iommi? Geezer Butler is een fenomenaal goede bassist, een Bill Ward ook een topmuzikant (The Wizard alleen al...)

 

[Mephisto]

Shit ik eet graag het speltbrood van bij de Spar om den hoek. Wat nu?

 

[Jules 'ezechiel 25:17' Winnfield]

Als iemand me nog wil overtuigen. Ik wil nog 1 ander album een legit kans geven.

And justice for all dan maar?

 

[hjs666]

89 all the way maar wat moet er door uwe kop gaan als ge voor zo een (half?) miljoen russische beren staat te spelen enkele maanden voor het einde Sovjetunie? Waanzin gewoon

Blijkbaar 1,5 miljoen
AC/DC en Pantera (wel maar vier tracks) speelden daar ook.

Hoezo virus? Alsof de mensen hier niet in staat zijn hun eigen mening over Lars Ulrich te vormen... En waarom zou je er in hemelsnaam niet over willen nadenken? Waarom zou je je tegenhouden om stil te staan bij wat drumwerk goed en interessant maakt?


Ben het ook niet eens met Joey Jordison, die is technisch beter onderlegd als Ulrich maar voor de rest even steriel. Niet dat ik veel Slipknot ken tbh, maar mijn herinnering ervan is dat het drumwerk door velen nogal overschat wordt.


Als jij een drummer bent met talent en een creatief en muzikaal brein, dan absoluut wel.


Om hun riffs, hun solos en entertainende liveshows I guess? Hier en daar (in hun vroege jaren) zit er nog wat pit in het drumwerk, maar in vergelijking met de andere muzikanten hebben de drums echt niets te bieden.


Dat is nog een compleet andere vraag. Ik denk van wel, maar een andere, meer bekwame drummer erop zetten kan een zeer vreemd resultaat geven omdat het zo verschilt van wat Lars toevoegt aan de sound en identiteit van Metallica.

Laten we er in idd van uit gaan dat iedereen hier zijn eigen mening plaatst.



Het enige waar ik probleem mee heb is dat Lars hier wordt afgeschilderd als onbekwame drummer en dat plots vrijwel iedereen die mening toegedaan is.
Daar ben ik het totaal niet mee eens.
Dat hij niet de beste drummer is,daar kan ik inkomen.
Zoals jezelf en anderen ook aanhalen,zou het met een andere drummer anders kunnen klinken maar daarom niet noodzakelijk beter omdat Lars in het concept van Metallica past.
Een Carey bvb zou niet bij Metallica passen imo.

Slipknot heeft meerdere percussionisten,dus om Jordison daaruit te filteren is niet gemakkelijk maar niet onmogelijk.

Even serieus blijven hé.
Ik zou het technisch al niet kunnen wegens medische redenen.
Drum spelen bedoel ik daarmee,enfin eender welk instrument.

En toch als Metallica anders zou klinken via de drums,zouden ze dan hetzelfde succes gehaald hebben als nu?
Drums zijn veel te belangrijk in rock- en metalbands.
Als hij echt zo slecht is dan waren ze nooit zo groot geworden als nu en dan mogen de riffs nog zo super zijn.

In dat filmpje met zijn fails zijn er ook duidelijk paar voorbeelden dat hij het er om doet.
Je weet wel dat er een hele tijd interne spanningen waren tussen hem en Hetfield,uit die periode zijn er paar een paar fails te zien.
Lars zat er gefrustreerd bij.

 

[Kid_C]

Ik denk vooral dat de discussie gaat over het feit dat een band met die status slechts een mediocre drummer hebben. Zeker in het genre is dat een stevige afknapper. Dat hij beter kan drummen dan de meeste mensen hier lijkt me dan ook weer logisch.

 

[shiftyke]

Metallica geeft mij eigenlijk hetzelfde gevoel als U2, de "hits" zijn zeer goed te pruimen maar al de rest doet mij werkelijk heel weinig.

 

[Creeping Death]

Ik kom net tot het besef dat het gemakkelijker is om er snel bij te zijn in zo'n thread als deze, dan later in te vallen.
Nu is er al zoveel gezegd dat het moeilijk wordt om je eigen wall of text wat te structureren: zien dat ik niet teveel herhaal wat er al gezegd is, zien dat ik mijn eigen ervaringen allemaal mee, zien dat ik op alles reageer waar ik wil op reageren.. Gelukkig doe ik niet al te veel classic artists mee

Anyway, Metallica dus!
Zoals @Jules 'ezechiel 25:17' Winnfield en @Sond (en anderen): dé band waar het mee begonnen is en daarom hebben ze toch een speciaal plekje in mijn hart. Geen idee of ik zonder Metallica zo into metal was geraakt: dat was echt mijn gateway band naar de zwaardere muziek. Zonder hen had ik andere zware bands uit die tijd waarschijnlijk links laten liggen en minder opengestaan voor de extremere muziek die ik later zou ontdekken.
Ondertussen heb ik ze al een keer of tien live gezien en elke keer is die show minstens gewoon goed te noemen. Soms is het wat routineus: bij bepaalde nummers weet je gewoon wanneer je pyro mag verwachten of wanneer James "oh yeah" gaat roepen maar dat stoort nooit. Ze weten waar ze mee bezig zijn, je ziet dat ze het graag doen en soms heb je van die waanzinnig goeie setlists (Werchter 2007: Disposable Heroes, And Justice For All, Orion, Whiplash). Het is altijd wel een soort van blij weerzien wanneer ik ze zie.

Al blijf ik het ergens jammer vinden dat ik ze nooit eerder heb gezien. Live Shit: Binge & Purge is hier al vermeld: dat is echt een waanzinnige box met 3 heerlijke live shows. Toen zat er nog veel meer power en snelheid in. Logisch ook aangezien die mannen toen 35 jaar jonger waren.
Ook heerljk om te zien was wat drive Jason Newstead had. Ik heb niets tegen Trujillo maar ik heb er ook niets mee.
Spijtig hoe het gelopen is met Newstead maar als je ziet wat voor toxische omgeving de band was rond die tijd. Ik weet niet meer wie ze aanraadde maar Some Kind of Monster is echt een waanzinnige kijk in het leven van de band van toen.

Maar genoeg over de band, op naar de muziek.

Ik heb Metallica leren kennen via Metallica aka "The Black Album" . Ik heb die destijds op cassette gekregen van mijn neef en was op slag verkocht. Zo veel goeie nummers: Through The Never, Whereever I May Roam, Enter Sandman, Holier Than Thou, Of Wolf and Man. En mijn twee favorieten: The Unforgiven en Sad But True. Voor die laatste: zo'n zwaar en log nummer en dan tekst! Al was ik al moet ik bekennen dat ik als 11 jarige daar nog niet helemaal mee was. Later ook ontdekt dat dat een plaat is met een prima prodcutie.

Daarna ook de voorgaande platen in huis gehaald. En wat een schok was dat: het leek wel een andere band.
Eigenlijk zit er enorm veel verschil op die eerste vijf platen en da's ook iets wat ik wel knap vind: dat ze gewoon doen/deden wat ze wilden. Fuck alles, wij doen waar we zin in hebben. En da's altijd wel zo gebleven: zie naar Garage Inc of S&M. Dat is twee keer Metallica die zich geen fluit aantrekt van de wereld en maken wat ze willen maken.

Idem met hun debuut plaat: Kill 'Em All was destijds de perfecte anti mainstream plaat. Van die hele context had ik destijds niets mee maar achteraf blijkt wel dat dat een heel baanbrekende plaat was.
Het is een heel snelle en agressieve plaat! En imo was daar het potentiëel van de band al op te horen: Hit The Lights, The Four Horsemen, Whiplash, No Remorse, zijn mijn favoriete nummers. Van Motorbreath en Anesthesia loop ik niet meteeen warm, nog altijd niet na al die jaren.
En met Seek & Destroy heb ik een soort haat/liefde verhouding. Dat openingsriff is iconisch maar daarna is het wat stroef; @Gavin heeft wel een punt als hij zegt dat de gitaarstukken wat vloeiende mogen.

Ride the Lightning is samen met Master of Puppets mijn favoriet. Ik plaats hem wel net onder Puppets omdat ik imo op die tweede geen enkel zwak nummer staat en Lightning wel, namelijk Escape. Da's zo'n flauw nummer maar dat is ook al aangehaald hoe dat komt.
Voor het overige is dat een waanzinnige plaat waarin de band een duidelijk evolutie toont. Minder gericht op pure snelheid maar wat "rustiger" meer tijd nemen om wat te verkennen en melodischer te spelen. Zonder te hard in te boeten aan die agressie. Favorieten noemen wordt moeilijk maar For Whom The Bell Tolls (die intro, elke keer kippenvel), Trapped Under Ice (beetje ondergewaardeerd imo), Ride The Lightning (nog eens: die intro!) en uiteraard Creeping Death.

Zoals al vermeld staat Master of Puppets bovenaan mijn Metallica lijstje. Geen zwak nummer op de hele plaat.
Opener Battery start kalm met die akoestische intro maar als snel wordt je daar zo door weggeblazen. Over Master Of Puppets is al genoeg gezegd en geschrijven: een absolute metal classic. Hoogtepunt qua muziek en lyrics.
The Thing That Should Not Be is een trager en veel zwaarder. Ik denk zowat het zwaarste en traagste nummer dat ze tot dan toe hadden geschreven. Welcome Home (Sanitarium): waanzinnig goeie opbouw en vooral dat einde! Disposable Heroes valt meteen met de deur in huis en raast even hard als het slagveld waarover het nummer gaat. Op Leper Messiah: weer wat trager en zwaarder, qua lyrics wederom top.
Orion is een rustpunt: zo mooi en melodisch. Waanzinnige bas. Enig minpunt is dat het mocht blijven duren en ik geen fan van de fade out.
Damage Inc. is nog een keer alle remmen los en beuken.

...And Justice For All. Weer een stijlbreuk: vrij prog en nummers met minder klassieke structuur.
Niet alles is even goed: Eye Of The Beholder en The Shortest Straw doen me niets. Maar One, Harvester Of Sorrow en Blackened zijn de uitschieters. Vooral Blackened: waanzinnig nummer met een episch refrein. Speciale shoutout naar Dyers Eve: een beetje een throwback naar de vorige platen: zo verdomd snel en kwaad.

Aangezien ik met Metallica gestart ben, skip ik deze en spring ik meteen naar Load.
Deze borduurt verder op The Black Album: meer en meer rock met blues en southern rock invloeden opzoeken, dan metal. Ik blijf dat echt een heel goede hard rock plaat vinden met een paar héél goeie nummers. De ietwat creepy sfeer in Until It Sleeps, het in your face gehalte van Wasting My Hate, Hero Of The Day doet me denken aan een regenachtige dag die opklaart. Voor de rest: Bleeding Me, King Nothing en The Outlaw Torn: alle drie nummers waar ik toch blijf naar luisteren.

Reload wordt wel eens wat oneerbiedig de B-kant van Load genoemd. Voor alle duidelijkheid: het zijn niet de restjes van de vorige plaat die er op staan. Oorspronkelijk moest Load/Reload een dubbelalbum worden. Maar omdat ze niet alles rondkregen, hebben ze Load uitgebracht en nog verder gewerkt aan de nummers die op de tweede plaat moesten komen.
Toegegeven: ik vind ze ook wel minder sterk dan Load. De plaat opent goed met Fuel, The Memory Remains en Devil's Dance. Maar in de tweede helft verwatert het en ben ik echt niet meer mee.

Dan vertrekt Newstead en komen we bij St Anger. Een plaat die algemeen als dieptepunt wordt beschouwd. En niet geheel onterecht.
De drums zijn alom berucht, er zijn geen solo's te bespeuren, de lyrics lijken geschreven door een hoop kleuters.
En toch zitten er wat lichtpuntjes in maar helaas veel te weinig. Zelf Sweet Amber, wat ik één van de leukste nummers van de plaat vind, is op z'n best middelmatig te noemen. Zoals alle betere nummers (All Within My Hands, Some Kind of Monster) is het te lang en te eentonig.

Daarna was het vijf lange jaren wachten op Death Magnetic. Een album dat een terugkeer zou zijn naar hun roots.
En toen het uitkwam was ik ook heel enthousiast: dit klonk weer meer als de oude Metallica. Maar hoe meer ik ze beluiser, hoe minder goed ik ze vind; de magie van weleer ontbreekt Al bij al staan er drie goeie nummers op: Cyanide, All Nightmare Long en The Judas Kiss.
Dat album is ook enorm slecht geproduced: enorm vermoeiend om aan te horen. Grappig genoeg is de Guitar Hero mix beter dan de mix die op CD uitkwam.

Hetzelfde kan gezegd worden voor Hardwired... to Self-Destruct. Het is een verdienstelijke poging maar uiteindelijk verwacht ik meer.
De productie is even vermoeiend maar in het algemeen staan er wel toffere liedjes op dan op zijn voorganger.
Springer er imo duidelijk bovenuit: Moth Into Flame, Halo On Fire, Spit Out The Bone en vooral Atlas Rise.

Tot slot nog een snel woordje over Garage Inc en S&M deel 1 en 2.
Garage Inc is een leuk tussendoortje. Vooral disk 2 is daar echt goed, want dat zijn oude opnames.
S&M: vond ik echt goed. Sommige nummers werden nog epischer dankzij de toevoeging van het harmonisch orkest.
S&M 2: beetje overbodig imo. Niet slecht maar deel 1 was veel verrassender.

 

[Jules 'ezechiel 25:17' Winnfield]

Het kan aan mij liggen maar in september heb ik de laatste remaster van death magnetic gekocht op vinyl en dat klonk eigenlijk opvallend beter qua productie. Al ben ik wel 100% akkoord dat Rubin zijn Spartaanse mixen niet passen bij de muziek van Metallica, zeker niet na 4 (of 3?) Wall of sound platen. Man heeft zeker zen strepen verdiend met Slayer en Toxicity maar hier slaagt hij bal wel echt mis