Ik vraag mij gewoon af hoe je dit financieel kan verdedigen, al dan niet.
De kosten bij de koop/verkoop van een huis zijn: aktekosten (koop+lening en verkoop/koop+lening binnen X jaar), registratierechten (3% aankoopbedrag) en de intrest op de lening. Daarnaast nog onderhoudskosten van de woning, die in het "koop iets nieuw en vertrek terug binnen 10 jaar" normaal wel verwaarloosbaar zouden moeten zijn.
Opbrengst is: niet "verloren" huur, stijging (?) van de vastgoedprijzen.
Of je het ene of het andere beter ziet zitten moet je zelf uitmaken. Er zijn heelder Youtube filmpjes die uitrekenen dat je goedkoper kan uitkomen als je je leven lang huurt ipv te kopen. Die gingen vroeger niet op in Belgie door de woonbonus, maar die is er dus niet meer.
Dus kopen op zich lijkt in dat opzicht, in tegenstelling tot wat iedereen in de lage landen lijkt te denken, zeker geen must.
Droomhuis was misschien een overdreven term van mezelf. We zijn zeker bereid altijd bepaalde toegevingen te doen, nu en als er meer budget beschikbaar is. Uiteindelijk kunnen we onder optie 1 ook verkopen moest het toch een te grote compromis zijn. Ik vermoed dat geen enkele van de 3 opties kan uitlopen tot een gigantische financiële kater.
Ik zou zoals eerder aangehaald ook durven aanraden om eerst iets samen te huren.
Samenleven is niet vanzelfsprekend, en op een jaar of twee kom je veel van elkaar te weten.
Je kan argumenteren dat dat niet gaat gebeuren bij jullie, maar de statistieken (die ik hier weliswaar niet benoem en los uit mijn achterste trek) spreken je tegen.
De miserie (en kosten!) bij uiteengaan met vastgoed is sowieso veel groter dan de miserie die je hebt als je gewoon had gehuurd.
Dus da's sowieso ook iets om rekening mee te houden.
Ikzelf persoonlijk ben blij dat we enkele jaren samen gehuurd hebben, en dan pas gekocht/gebouwd.
Het was een hele geruststelling dat dat allemaal goed verliep, om dan een veel grotere stap te zetten en de zware loden bal van een 25-jarige lening aan je enkels te nagelen.
.
