Hoogbegaafdheid bij kinderen

[TNTim]

Onze oudste heeft geregeld signalen gehad dat hij een jaartje mocht skippen, maar die hebben we telkens zo gelaten.
Persoonlijke mening: als een kind niet én emotioneel én taalkundig én motorisch én rekenkundig voor zit dan laat je hem/haar beter bij leeftijdsgenoten.

Hij zit nu in een héél sterke klas waarbij hij volgens de juf in de absolute kopgroep zit en wiskundig de beste is, emotioneel is hij op leeftijd.
Steek je hem in een hogere klas, zonder zijn vriendjes rond hem, dan loopt hij volledig verloren denk ik.
Thuis geven we hem extra uitdaging als hij daarom vraagt: moeilijkere puzzels (laatst ene van 500 stukjes), lego technics van een hogere leeftijd (laatst dit in elkaar gestoken), extra oefenboekjes of spelen we gezelschapsspelletjes die wat extra vragen.
Alles op zijn tijd, laat hen eerst maar veel plezier maken en kind zijn.

 

[Cerv.Be]

Er is nog een groot verschil tussen heel sterke kinderen en kinderen die nog een niveau (of meer) verder gaan. Al is mijn zoon zelf gesprongen, ik zou het zeker niet promoten bij andere ouders. Tenzij het overduidelijk is. Springen is zeker niet dé oplossing zoals JPV zei.

 

[HandsomeBeWonderful]

Ik werd bestempeld als "hoogbegaafd" toen ik in het 2de middelbaar zat omdat ik o.m. zwarte gaten, Hawking-straling en subatomaire fysica aan het uitleggen was tijdens spreekbeurten en omdat ik me verveelde tijdens de lessen.
Doe het niet en laat ze a.u.b. het regulier onderwijs volgen. De maatschappij is gemaakt voor 'the average Joe' en ze gaan constant denken dat ze 'speciaal' zijn, hetgeen zijn wel klopt zijn maar in een zéér specifiek domein.
De zgn. 'social skills' zijn veel meer belangrijk dan het feit dat je op een of andere speciale school zat.
Je leert 'social skills' door je te mengen met een reflectie van de maatschappij en een labo-achtige omgeving zoals de ironisch genoemde 'Content' school in het VRT artikel, zullen die kids niet verder helpen.

Just my 2 cents.

 

[TNTim]

Er is nog een groot verschil tussen heel sterke kinderen en kinderen die nog een niveau (of meer) verder gaan.

Waar leg je de grens, hoe betrouwbaar zijn de resultaten én vooral: waar zal het kind op lange termijn het gelukkigst mee zijn.
Ik vind het een moeilijke evenwichtsoefening.

Onze jongste zijn IQ hebben ze een jaar terug getest toen hij 5 was omdat dit toen vereist was om stottertherapie te kunnen volgen.
Bleek een IQ van 130 te hebben, nipt de stempel hoogbegaafd dan blijkbaar.

De oudste schat ik qua mentale capaciteiten nog net iets hoger in, maar hem hebben ze nooit getest.

Ik herken wel zoals velen in deze thread faalangst en perfectionisme, in mijn univ-periode had dit me bijna genekt.
Examens goed voorbereiden en uiteindelijk niet gaan omdat je ervanuit gaat dat je het toch niet zal kunnen. Doodgaan van de stress en kotsmisselijk, elke keer. Als ik daarna mezelf toch dwong om te gaan dan was ik er 3/4e van de keren door met héél goede punten.
Eindresultaat is een lager diploma dan ik had kunnen halen + hobbeliger carrièreparcours, maar uiteindelijk wel goed terecht gekomen.
IQ-testen in school waren bij mij steeds rond de 125 en uitgebreide assessment bij een vorige job gaf me een wiskundig IQ boven 130.

Doel in ons gezin is om ze het normale traject te laten volgen tot en met het middelbaar en hen dan zelf bij te staan (én te laten begeleiden bij enig teken van moeilijkheden) zodat ze meer uit hun verstand kunnen halen.

 

[Hellsdinner]

Ik werd bestempeld als "hoogbegaafd" toen ik in het 2de middelbaar zat omdat ik o.m. zwarte gaten, Hawking-straling en subatomaire fysica aan het uitleggen was tijdens spreekbeurten en omdat ik me verveelde tijdens de lessen.
Doe het niet en laat ze a.u.b. het regulier onderwijs volgen. De maatschappij is gemaakt voor 'the average Joe' en ze gaan constant denken dat ze 'speciaal' zijn, hetgeen zijn wel klopt zijn maar in een zéér specifiek domein.
De zgn. 'social skills' zijn veel meer belangrijk dan het feit dat je op een of andere speciale school zat.
Je leert 'social skills' door je te mengen met een reflectie van de maatschappij en een labo-achtige omgeving zoals de ironisch genoemde 'Content' school in het VRT artikel, zullen die kids niet verder helpen.

Just my 2 cents.

Herkenbaar.
Puur uit persoonlijke ervaring (en dus met de nodige bias): ik denk dat het belangrijk is dat je 1 weg uitkiest en daar vol voor gaat.
Waarmee ik bedoel, ofwel ga je vol voor hun ontwikkeling als hoogbegaafde ofwel negeer je het quasi volledig. Het gevaar zit er imo in als je the best of both worlds wilt

Dus eerste optie is constant in overleg met school, sturen naar specifieke school, thuis mee bezig zijn etc. Gevolg gaat zijn dat ze waarschijnlijk een mooi diploma zullen behalen maar ook dat ze sociaal minder gevormd zullen zijn.

Andere optie is hen een "normaal leven" te geven, eigenlijk mag je hen dan niet eens vertellen dat ze hoogbegaafd zijn. Ze zullen waarschijnlijk gemakkelijk door het middelbaar geraken maar misschien niet de "hoogste" aso richting, zullen moeilijkheden hebben met universiteit maar zullen sociaal een stuk gevormder zijn.

Ik en mijn twee jongere broers werden rond die leeftijd ook getest (bij Excentra).
Ik 127, tweede broer 134, jongste broer 146. Getest op hetzelfde moment, ik was 16, middelste broer was 14 en jongste was 12.

Bij mij was het optie 2, bij mijn broers een mix van de 2. Gevolg is dat ik een heel normaal diploma heb maar sociaal heel sterk ben. Middelste broer heeft een mooi diploma maar is sociaal minder, een gesloten boek voor de mensen rondom hem inclusief mijn ouders. Jongste broer heeft gigantisch veel problemen met hogere studies (6 jaar studies en nog geen bachelor diploma) en heeft ook maar 1 of 2 vrienden, behoud ook heel moeilijk vrienden.

Nu zoals gezegd, ik kan er mijn bias moeilijk buiten houden en dit is puur anekdotisch. Een perfect leven zullen ze toch nooit hebben, welke richting je ook kiest als ouder er zullen altijd voor en nadelen zijn, struikelblokken etc.
Ik hou van mijn ouders trouwens, en neem ze absoluut niets kwalijk. Beide fulltime job en 3 kinderen is niet gemakkelijk.
Als je dan te horen krijgt "je kinderen zijn hoogbegaafd!" klinkt dat als iets zeer positief, waar je trots op kan zijn en niet iets waar je je zorgen over moet maken.
Maar eigenlijk hoe meer ik erover nadenk, hoe meer het me lijkt dat hoogbegaafdheid bijna eerder een handicap is dan iets anders...

 

[Cerv.Be]

Herkenbaar.
Puur uit persoonlijke ervaring (en dus met de nodige bias): ik denk dat het belangrijk is dat je 1 weg uitkiest en daar vol voor gaat.
Waarmee ik bedoel, ofwel ga je vol voor hun ontwikkeling als hoogbegaafde ofwel negeer je het quasi volledig. Het gevaar zit er imo in als je the best of both worlds wilt

Dus eerste optie is constant in overleg met school, sturen naar specifieke school, thuis mee bezig zijn etc. Gevolg gaat zijn dat ze waarschijnlijk een mooi diploma zullen behalen maar ook dat ze sociaal minder gevormd zullen zijn.

Andere optie is hen een "normaal leven" te geven, eigenlijk mag je hen dan niet eens vertellen dat ze hoogbegaafd zijn. Ze zullen waarschijnlijk gemakkelijk door het middelbaar geraken maar misschien niet de "hoogste" aso richting, zullen moeilijkheden hebben met universiteit maar zullen sociaal een stuk gevormder zijn.

Ik en mijn twee jongere broers werden rond die leeftijd ook getest (bij Excentra).
Ik 127, tweede broer 134, jongste broer 146. Getest op hetzelfde moment, ik was 16, middelste broer was 14 en jongste was 12.

Bij mij was het optie 2, bij mijn broers een mix van de 2. Gevolg is dat ik een heel normaal diploma heb maar sociaal heel sterk ben. Middelste broer heeft een mooi diploma maar is sociaal minder, een gesloten boek voor de mensen rondom hem inclusief mijn ouders. Jongste broer heeft gigantisch veel problemen met hogere studies (6 jaar studies en nog geen bachelor diploma) en heeft ook maar 1 of 2 vrienden, behoud ook heel moeilijk vrienden.

Nu zoals gezegd, ik kan er mijn bias moeilijk buiten houden en dit is puur anekdotisch. Een perfect leven zullen ze toch nooit hebben, welke richting je ook kiest als ouder er zullen altijd voor en nadelen zijn, struikelblokken etc.
Ik hou van mijn ouders trouwens, en neem ze absoluut niets kwalijk. Beide fulltime job en 3 kinderen is niet gemakkelijk.
Als je dan te horen krijgt "je kinderen zijn hoogbegaafd!" klinkt dat als iets zeer positief, waar je trots op kan zijn en niet iets waar je je zorgen over moet maken.
Maar eigenlijk hoe meer ik erover nadenk, hoe meer het me lijkt dat hoogbegaafdheid bijna eerder een handicap is dan iets anders...

Dat laatste dus he, het is zeker geen zege - integendeel. 70% van de hoogbegaafden underachieven of hebben andere problemen in het leven om zich te ontwikkelen. Voor de onwetende buitenwereld is dat eerder 'ah, het is ne slimme, gemakkelijk..' en heel veel vooroordelen die erbij komen kijken. En al zeker niet begrijpen dat die jongeren het vaak ook slecht doen op o.a. school. Het is ook niet toevallig dat u broer met het hoogste IQ net het moeilijkste heeft, wat vaak zo is.

De grootste tip die ik heb meegenomen heb van bij Excentra is om uw kind zo normaal mogelijk op te voeden, niet naar speciale scholen sturen als dat helemaal niet nodig is en etc. Ze moeten inderdaad net leren omgaan en functioneren in de maatschappij, daar de maatschappij inderdaad gebouwd is voor de gemiddelde mens. Ze afschermen en in kotjes steken gaat ze niet helemaal helpen in de toekomst, al zeker niet stigmatiseren. Het woord hoogbegaafd, hem prijzen omdat hij zo 'slim' is of wat dan ook is hier nog nooit gevallen in huis met hem erbij. Wij laten gewoon alles rustig zijn gangetje gaan.

 

[JPV]

Ik werd bestempeld als "hoogbegaafd" toen ik in het 2de middelbaar zat omdat ik o.m. zwarte gaten, Hawking-straling en subatomaire fysica aan het uitleggen was tijdens spreekbeurten en omdat ik me verveelde tijdens de lessen.
Doe het niet en laat ze a.u.b. het regulier onderwijs volgen. De maatschappij is gemaakt voor 'the average Joe' en ze gaan constant denken dat ze 'speciaal' zijn, hetgeen zijn wel klopt zijn maar in een zéér specifiek domein.
De zgn. 'social skills' zijn veel meer belangrijk dan het feit dat je op een of andere speciale school zat.
Je leert 'social skills' door je te mengen met een reflectie van de maatschappij en een labo-achtige omgeving zoals de ironisch genoemde 'Content' school in het VRT artikel, zullen die kids niet verder helpen.

Just my 2 cents.

Die content-school lijkt me nog niet zo slecht, het gaat niet over het afsluiten van die kinderen in een aparte school, maar over halve dagen uit de klas halen zoals in een zorg-context, hé.

Ideaal zou dat wel gewoon als zorg moeten gebeuren in een gewone school, maar daar zijn de middelen er jammer genoeg in de praktijk niet voor.

 

[Visenya]

Hoge punten =/= alles is in orde.

Ik spreek uit ervaring, zelf hoogbegaafd en underachiever, en ik voel me vooral op sociaal vlak anders. Heb het gevoel dat ik me altijd moet aanpassen aan 'normale' mensen en da's enorm vermoeiend plus ik heb echt geen fingerspitzengefühl. Als ik al moe ben, kies ik er gewoon meestal voor om niets te zeggen, want de tank is nu eenmaal al te leeg om me sociaal aanvaardbaar op te stellen. Het gebeurt niet vaak, maar als op zo'n moment iemand op de verkeerde knoppen duwt, die is zijn neus kwijt want dan kan ik enorm direct zijn. Ook last van faalangst (leuk voor jobinterviews, not) en perfectionisme - Ik begin er gewoon niet aan, stel uit, omdat het toch niet zal voldoen aan wat ik wil.

Als je er bij nadenkt, voor zwakbegaafden zijn er verschillende ondersteuningsmogelijkheden (wat het niet per sé makkelijker maakt voor de familie) terwijl hoogbegaafden (en hun ouders), die evenveel afwijken van de norm, vaak zelf hun weg moeten zoeken, want ja, de punten zijn toch goed ...


**Edit: Maar positief, ik draai mee in de gewone wereld, heb een lieve man en een fantastische dochter, die ik hopelijk mijn hoogbegaafdheid niet doorgegeven heb. Ze is heel snel van aannemen en ik heb er al schrik voor, maar wat me ook wat gemoedsrust geeft, is dat ze door haar vroeggeboorte nog een paar jaar opgevolgd wordt door het Centrum voor Ontwikkelingsstoornissen, dus als er iets is, zal het snel opgepikt worden.

 

[JPV]

Herkenbaar.
Puur uit persoonlijke ervaring (en dus met de nodige bias): ik denk dat het belangrijk is dat je 1 weg uitkiest en daar vol voor gaat.
Waarmee ik bedoel, ofwel ga je vol voor hun ontwikkeling als hoogbegaafde ofwel negeer je het quasi volledig. Het gevaar zit er imo in als je the best of both worlds wilt

Dus eerste optie is constant in overleg met school, sturen naar specifieke school, thuis mee bezig zijn etc. Gevolg gaat zijn dat ze waarschijnlijk een mooi diploma zullen behalen maar ook dat ze sociaal minder gevormd zullen zijn.

Andere optie is hen een "normaal leven" te geven, eigenlijk mag je hen dan niet eens vertellen dat ze hoogbegaafd zijn. Ze zullen waarschijnlijk gemakkelijk door het middelbaar geraken maar misschien niet de "hoogste" aso richting, zullen moeilijkheden hebben met universiteit maar zullen sociaal een stuk gevormder zijn.

Ik en mijn twee jongere broers werden rond die leeftijd ook getest (bij Excentra).
Ik 127, tweede broer 134, jongste broer 146. Getest op hetzelfde moment, ik was 16, middelste broer was 14 en jongste was 12.

Bij mij was het optie 2, bij mijn broers een mix van de 2. Gevolg is dat ik een heel normaal diploma heb maar sociaal heel sterk ben. Middelste broer heeft een mooi diploma maar is sociaal minder, een gesloten boek voor de mensen rondom hem inclusief mijn ouders. Jongste broer heeft gigantisch veel problemen met hogere studies (6 jaar studies en nog geen bachelor diploma) en heeft ook maar 1 of 2 vrienden, behoud ook heel moeilijk vrienden.

Eerst en vooral: ook hier is het een bias, dus kan gerust mis zijn. Maar de verschillen bij je broers en jij lijken me niet vreemd, het IQ van jou en ook van je tweede broer is niet echt uitzonderlijk (allez, hoog, en technisch gezien is je tweede broer hoogbegaafd, maar "het valt mee"). Bij je jongste broer zit je echter al met een '99,89%' percentiel (tov 98,83% bij je middelste broer), wat al maakt dat je véél gemakkelijk gelijkgezinden en vrienden kan tegenkomen.

Niet vertellen over hoogbegaafd zal niks oplossen als de problemen er zijn, hé. natuurlijk moet je een kind van 8 jaar niet vertellen dat er in de ganse wijk waar hij woont statistisch niemand slimmer is dan hem ofzo, maar weten dat hij anders reageert doordat hij op een andere manier denkt kan al een geruststelling zijn. De zoon hier weet dat hij 'soms wat rapper denkt" en dat het niet vreemd is dat hij 's avonds in zijn bed over bepaalde dingen piekert waar andere kinderen niet aan denkenen, maar het woord hoogbegaafd gaan we nu niet per se uitspreken bij hem.

Ik heb zelf een "extreem" hoog IQ (al zal de werkelijkheid wat lager zitten denk ik, de test was iets te wiskundig), maar heb daar al bij al niet veel problemen mee gehad (wat minder vrienden omdat ik wat raar ben, maar genoeg sociale contacten ). Deels omdat ik uit een comfortabel nest kwam, deels omdat ik (bijna) geen faalangst (en zeker geen perfectionisme ) ken en deels omdat ik wss gewoon geluk heb gehad. Mijn zoon heeft wél voor een stuk die faalangst, hoop dat hem dat later geen problemen zal opleveren...

 

[Hellsdinner]

Eerst en vooral: ook hier is het een bias, dus kan gerust mis zijn. Maar de verschillen bij je broers en jij lijken me niet vreemd, het IQ van jou en ook van je tweede broer is niet echt uitzonderlijk (allez, hoog, en technisch gezien is je tweede broer hoogbegaafd, maar "het valt mee"). Bij je jongste broer zit je echter al met een '99,89%' percentiel (tov 98,83% bij je middelste broer), wat al maakt dat je véél gemakkelijk gelijkgezinden en vrienden kan tegenkomen.

Niet vertellen over hoogbegaafd zal niks oplossen als de problemen er zijn, hé. natuurlijk moet je een kind van 8 jaar niet vertellen dat er in de ganse wijk waar hij woont statistisch niemand slimmer is dan hem ofzo, maar weten dat hij anders reageert doordat hij op een andere manier denkt kan al een geruststelling zijn. De zoon hier weet dat hij 'soms wat rapper denkt" en dat het niet vreemd is dat hij 's avonds in zijn bed over bepaalde dingen piekert waar andere kinderen niet aan denkenen, maar het woord hoogbegaafd gaan we nu niet per se uitspreken bij hem.

Hmm ja, ik merkte gewoon bij ons dat er (ook bij mij) toch een gevoel van arrogantie ontstond.
Ook al is het vooral tegenover jezelf. Niet dat ik of mijn broers ooit uit de hoogte deden tegen ander mensen.
"Ik ben bovengemiddeld", is iets kleins maar het kan voor een grote onderschatting van de werkelijkheid zorgen. "Dit gaat geen probleem zijn voor mij want ik ben anders", "Ach ik kom er wel bovenop want ik ben anders", "Later zal ik wel goed verdienen want ik ben toch slim".

Zijn allemaal dingen die bij mij en mijn jongste broer door de gedachten zijn gegaan. Is gewoon 1 van de pitfalls bij zo een zaken denk ik.
Mijn jongste broer en ik hebben ook absoluut geen perfectionistische kant en geen echte faalangst.
Maar wel een soort "ach het komt wel goed" zonder echt iets te doen waardoor het goed zal komen. Iets waar ik uiteindelijk wel door ben geraakt, maar bij mijn jongste broer nog steeds speelt.
Mijn middelste broer heeft dan weer wel dat perfectionistische en de bijkomstige faalangst.
Weet niet of mijn uitleg heel duidelijk is maar bij ons komt het neer op een soort "Er is mij verteld dat ik slim ben en dus hoef ik voor niets te werken want het komt toch vanzelf". Dat was geen actieve gedachte tijdens mijn school carriere maar als ik er nu op terug kijk komt het daar dus wel op neer.

Ik overdrijf uiteraard in mijn originele post. Je kan zeker wel vertellen wat de reden is dat hij "anders" is dan andere kinderen. En hoog IQ betekent niet dat ieder kind voor de rest volledig hetzelfde is voor de duidelijkheid. Jullie zijn er ook een stuk vroeger mee bezig en dat kan dan ook weer een groot stuk schelen in hun ontwikkeling.

 

[Spoiler]

Ik lees dit topic nu al even mee. Sommige posts vind ik toch ook wat nuancering verdienen. Een uitspraak die ik zelf ook altijd wat frappant vind is het vergelijken van de linker- met de rechterkant van de Gauzz-curve qua begaafdheid. Kinderen met een verstandelijke beperking stuiten toch echt wel op andere problemen dan hoogbegaafden.. Al komt dan ook de discussie boven van 'gediagnosticeerd versus ongediagnosticeerde' hoogbegaafdheid in mijn ogen met dan als vraag hoe het komt dat de 'hoogbegaafdheid' aan het licht komt en of dit dan wel of niet ook de oorzaak is van de moeilijkheden in het fucntioneren.
Kinderen met een verstandelijke beperking gaan echt niet vaak onder de radar blijven en stuiten op heel wat beperkingen in hun algemeen functioneren. Ik vind het geen correcte vergelijking om dan te stellen dat zij 'meer ondersteuning hebben ' terwijl ze 'even veel afwijken van de norm'. Nu, soit, ik dacht dat deze uiteenzetting wel interessant kon zijn voor sommigen: https://gbiomed.kuleuven.be/pentalfa/view/hoogbegaafdheid

 

[JPV]

Ik lees dit topic nu al even mee. Sommige posts vind ik toch ook wat nuancering verdienen. Een uitspraak die ik zelf ook altijd wat frappant vind is het vergelijken van de linker- met de rechterkant van de Gauzz-curve qua begaafdheid. Kinderen met een verstandelijke beperking stuiten toch echt wel op andere problemen dan hoogbegaafden.. Al komt dan ook de discussie boven van 'gediagnosticeerd versus ongediagnosticeerde' hoogbegaafdheid in mijn ogen met dan als vraag hoe het komt dat de 'hoogbegaafdheid' aan het licht komt en of dit dan wel of niet ook de oorzaak is van de moeilijkheden in het fucntioneren.
Kinderen met een verstandelijke beperking gaan echt niet vaak onder de radar blijven en stuiten op heel wat beperkingen in hun algemeen functioneren. Ik vind het geen correcte vergelijking om dan te stellen dat zij 'meer ondersteuning hebben ' terwijl ze 'even veel afwijken van de norm'. Nu, soit, ik dacht dat deze uiteenzetting wel interessant kon zijn voor sommigen: https://gbiomed.kuleuven.be/pentalfa/view/hoogbegaafdheid

Ik ben het ook eens dat hoogbegaafden niet, omwille van de hoogbegaafdheid, per se evenveel ondersteuning moeten verdienen als de laagbegaafden. Je kan een hoogbegaafde nu eenmaal vlotter dingen alleen laten doen en daardoor, om hetzelfde effect van ondersteuning te bereiken, minder manuren begeleiding moeten geven.

Bovendien, zoals je zegt, is niet elk kind met hoogbegaafdheid, ook een kind met echte problemen. Het is wel zo dat hoogbegaafdheid door sommigen per se als een plus gezien wordt en dat ondersteuning voor de 'bijwerkingen' van die hoogbegaafdheid dan vaak gezien wordt als een luxe-iets. Terwijl ik deze maand nog van 2 kennissen verhalen hoorde van hun kinderen (eentje >20 jaar, eentje <10 jaar) die beide gediagnosticeerd zijn met een psychisch probleem die sterk gerelateerd lijkt te zijn met de hoogbegaafdheid.

 

[anders.]

Volgens de Mensa pre-test heb ik 96% kans dat ik hoogbegaafd ben (of beter: door hun toelatingsexamen geraak)
Gezien er wel een correlatie zit tussen hoogbegaafdheid van ouder en kind, zou ik eigenlijk wel eens een echte test willen laten doen (voor mezelf). Welke tests (WAIS vermoed ik?) hebben de hoogbegaafden hier laten uitvoeren, en gewoon bij een psycholoog of waar zijn jullie hiervoor naartoe gegaan?

 

[Visenya]

Volgens de Mensa pre-test heb ik 96% kans dat ik hoogbegaafd ben (of beter: door hun toelatingsexamen geraak)
Gezien er wel een correlatie zit tussen hoogbegaafdheid van ouder en kind, zou ik eigenlijk wel eens een echte test willen laten doen (voor mezelf). Welke tests (WAIS vermoed ik?) hebben de hoogbegaafden hier laten uitvoeren, en gewoon bij een psycholoog of waar zijn jullie hiervoor naartoe gegaan?

Ik was 8 en 13 toen ik getest ben, en dat waren toen twee compleet verschillende testen. De eerste duurde meerdere sessies van 2u maar was dan ook in het UZ, de tweede duurde hoop en al 2-3u en was bij het CLB -- Dus ik kan je niet helpen.

Heeft Tom Waes daar niet ooit een aflevering over gemaakt tijdens Tomtesterom? Ik weet niet meer dat hij probeerde om bij Mensa binnen te raken of probeerde zijn intelligentie te verhogen.

 

[belloc]

Volgens de Mensa pre-test heb ik 96% kans dat ik hoogbegaafd ben (of beter: door hun toelatingsexamen geraak)
Gezien er wel een correlatie zit tussen hoogbegaafdheid van ouder en kind, zou ik eigenlijk wel eens een echte test willen laten doen (voor mezelf). Welke tests (WAIS vermoed ik?) hebben de hoogbegaafden hier laten uitvoeren, en gewoon bij een psycholoog of waar zijn jullie hiervoor naartoe gegaan?

Ik heb zelf een WAIS-IV test afgelegd, maar dat was in functie van een psychodiagnostisch onderzoek naar een bepaalde pathologie.
Ik weet niet of WAIS-IV geschikt is om een hoogbegaafdheid te meten. Volgens wat ik over die test gelezen heb, wordt WAIS-IV meer klinisch gebruikt. Het is niet bedoeld om het hoogste segment van de bevolking qua intelligentie te testen. Maar ik ben geen expert.

De erfelijkheid van IQ is ook interessant om wat over te lezen.

Heritability of IQ - Wikipedia

en.wikipedia.org

Zoek ook eens op h^2 (https://en.wikipedia.org/wiki/Heritability). Dat is blijkbaar een estimate of heritability. Het stelt het percentage variatie voor, in een bepaalde fenotypische eigenschap voor een populatie, dat toekenbaar is aan variaties in het genotype die individuen bezitten in die populatie. Meestal wordt dat op 80% verondersteld. Maar het is een genuanceerd begrip, dat soms verkeerd begrepen wordt. Bijv. het betekent niet dat de erfelijkheid van IQ 80% is, dat 80% van je ouders komt en 20% van de omgeving.
Dan is er nog een ander interessant begrip: epistasis. Dat refereert naar "non-additive combination of different allelles".

 

[HandsomeBeWonderful]

Die content-school lijkt me nog niet zo slecht, het gaat niet over het afsluiten van die kinderen in een aparte school, maar over halve dagen uit de klas halen zoals in een zorg-context, hé.

Ideaal zou dat wel gewoon als zorg moeten gebeuren in een gewone school, maar daar zijn de middelen er jammer genoeg in de praktijk niet voor.

Daar komt het de facto nochtans op neer...

Ideaal zou iedereen netjes zijn belastingen moeten betalen maar de praktijk laat vaak iets anders zien.

 

[Rub1nho]

Ik zou zeer voorzichtig zijn met overslaan, ik heb het eerste leerjaar indertijd overgeslagen en dat heeft me geen goed gedaan, en al zeker niet op sociaal vlak. Altijd zeer moeilijk vrienden maken want ge zijt altijd een jaar jonger en 'die specialen', en ik had dan nog eens het 'ongeluk' dat ik zelfs daarna nog meekon zonder iets anders te doen dan de lessen te volgen. En dan wordt niks doen een gewoonte die je er niet meer uit krijgt, zelfs al zie je de afgrond steeds dichter komen, in mijn geval het 5e middelbaar. En dan zijt ge zowel dat jaar 'voorsprong' als dat beetje vrienden dat ik tegen dan gemaakt had was ik plots ook kwijt.
Daardoor ook nooit verder willen studeren, ik had gewoon geen flauw idee hoe je dat moest doen.

Ik ga hier niet beweren dat het nooit een goed idee is, maar zonder deftige begeleiding loopt zoiets niet best af vrees ik.

 

[Tinufiel]

Kleine thread-necro maar wou toch eens een update geven omdat er hier interesse voor was.

Mijn dochter kan intussen niet meer terecht in de buurt voor viool en piano lessen aangezien het niveau te hoog wordt. Ze gaat nu naar het conservatorium in Gent. Als ik haar niet tegenhoud zou ze dagelijks willen gaan. Sax en drum zijn geminderd qua interesse maar piano is uit de hand gelopen. Intussen thuis een deftige Yamaha akoestische piano gekocht en ze zit er dagelijks op te spelen, uren in't weekend tot ergernis van haar zus.

Wel leuk voor ons hier, wat Bach voor haar is op viool is Hans Zimmer voor haar geworden op piano. Alle soundracks vliegen hier door de living en vooral haar versie van Interstellar geeft mijn kiekevel dat het niet normaal is. Ik weet dat dat normaal gezien op een orgel is maar volgens haar leraar gebruikt zij haar sustaining pedal op zo'n uitzonderlijke manier dat ze noten overbrengt naar verdere noten door iets te doen met "onopvallende tussennoten" of whatever. Ik versta er de ballen van maar het klinkt (in mijn hoofd) fantastisch. Ze trapt die zowat in als een ABS systeem in een auto blijkbaar.

Viool gaat wel een grote stap nemen, ze is gevraagd om volgend jaar in Mei te gaan speleen in Verona en Cremona in Italië voor een soort van recital-tour van jonge talenten. Ik ga wel mee want ze is de jongste daar en ze maken een uitzondering want normaal gezien is't maar vanaf 12 jaar. Mooi is wel dat de school erg goed meewerkt, ze gaat dik 4 weken van school zijn maar aangezien ze goed voor staat qua leerstof maken ze er geen probleem van.
Wel nooit gedacht dat ik ouderschapsverlof in Italië zou doorbrengen.

Ah ja en ze is sinds een maand of 2 beginnen tekenen... Dit was haar tweede poging tot luipaard, overgetekend van een pauze-moment op Youtube, dat kind is niet van mij dat kan niet anderS.

 

[pardal]

Kleine thread-necro maar wou toch eens een update geven omdat er hier interesse voor was.

Mijn dochter kan intussen niet meer terecht in de buurt voor viool en piano lessen aangezien het niveau te hoog wordt. Ze gaat nu naar het conservatorium in Gent. Als ik haar niet tegenhoud zou ze dagelijks willen gaan. Sax en drum zijn geminderd qua interesse maar piano is uit de hand gelopen. Intussen thuis een deftige Yamaha akoestische piano gekocht en ze zit er dagelijks op te spelen, uren in't weekend tot ergernis van haar zus.

Wel leuk voor ons hier, wat Bach voor haar is op viool is Hans Zimmer voor haar geworden op piano. Alle soundracks vliegen hier door de living en vooral haar versie van Interstellar geeft mijn kiekevel dat het niet normaal is. Ik weet dat dat normaal gezien op een orgel is maar volgens haar leraar gebruikt zij haar sustaining pedal op zo'n uitzonderlijke manier dat ze noten overbrengt naar verdere noten door iets te doen met "onopvallende tussennoten" of whatever. Ik versta er de ballen van maar het klinkt (in mijn hoofd) fantastisch. Ze trapt die zowat in als een ABS systeem in een auto blijkbaar.

Viool gaat wel een grote stap nemen, ze is gevraagd om volgend jaar in Mei te gaan speleen in Verona en Cremona in Italië voor een soort van recital-tour van jonge talenten. Ik ga wel mee want ze is de jongste daar en ze maken een uitzondering want normaal gezien is't maar vanaf 12 jaar. Mooi is wel dat de school erg goed meewerkt, ze gaat dik 4 weken van school zijn maar aangezien ze goed voor staat qua leerstof maken ze er geen probleem van.
Wel nooit gedacht dat ik ouderschapsverlof in Italië zou doorbrengen.

Ah ja en ze is sinds een maand of 2 beginnen tekenen... Dit was haar tweede poging tot luipaard, overgetekend van een pauze-moment op Youtube, dat kind is niet van mij dat kan niet anderS.

Vooral super om te lezen dat de dochter haar ding gevonden heeft en er haar ei in kwijt kan.

Hier is het vooral een periode zeer intensief bezig zijn met 1 onderwerp en dan de interesse verliezen en iets doen.

 

[Mulan]

Geen idee of het hier hoort of het oudersdraadje, maar soit!
Gisteren eerste oudercontact: klaar op 3 minuten want ,"ze werkt heel goed mee, mooie punten, een plezier om in de klas te hebben." Kan je niet veel langer rekken.
Aangegeven dat we eigenlijk enkel bekommerd zijn om haar mentale welzijn aangezien we ze 's morgens vaak terug wenend moeten afzetten omdat school niet leuk is. "Daar merken we hier niets van, ze werkt actief mee, is bekommerd om haar vriendjes, goede houding in de klas".

Omdat ze nu anderhalve week school gemist heeft wegens ziekte, ben ik maandag schoolwerk gaan ophalen. Ik denk dat we al bij al 3u samen "gewerkt" hebben om de bundel te verwerken en het viel me op dat ze heel snel werkt. Ze legt snel verbanden, goede visuele discriminatie,... Dus aan de juf gevraagd of ze zich niet soms verveelt gezien haar tempo? "Ik heb extra blaadjes liggen daarvoor" wat ik toch wel straf vind voor het eerste leerjaar. Blijkt dat ze met 3 zijn in de klas die regelmatig extra uitdaging krijgen door extra blaadjes te krijgen. Fijn dat ze daar oog voor hebben!

Ik denk niet dat ze onder de stempel hoogbegaafd valt, wel begaafd/ontwikkelensvoorsprong en dan meerbepaald op vlak van taal. Daarom volgt ze les in het Franstalig onderwijs. Qua rekenen zit ze dan weer perfect op haar eigen niveau, dat interesseert haar duidelijk veel minder.