Hoogbegaafdheid bij kinderen

[Cerv.Be]

Graag pols ik naar ervaringen onder de BG'rs, ik heb in het algemene ouder topic al wel eens gezien dat er hier leden zijn met hoogbegaafde kinderen.
Of misschien zijn er hier wel mensen die professioneel werken met deze kinderen?

Hoe oud zijn jullie kinderen?
Welke valkuilen komen jullie vaak tegen?
Hoe gaat het op school? Gaan ze naar een speciale school? Hebben jullie andere begeleiding in het leven geroepen?

Deze week kwam ik dit artikel tegen: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2022/09/21/hoogbegaafde-school/
Ik weet ook dat er op sommige locaties ook scholen zijn specifiek gericht op hoogbegaafde kinderen, zoals https://bsarkades.be/
Minimum leeftijd voor eerste leerjaar en middelbaar afgeschaft sinds dit leerjaar https://www.hln.be/binnenland/geen-...erste-leerjaar-of-eerste-middelbaar~a4562764/

Veel kinderen hier die 'gesprongen' zijn qua jaar?

Misschien is het ook leuk om wat algemene ervaringen te delen .

 

[anders.]

Zelf geen ervaring mee. Maar het "springen" van jaren heeft op langere termijn wel wat gevolgen. 1 jaar zal niet echt een probleem zijn, maar 2-3-4 jaar, dan moet je plots 15-jarigen naar een universiteit (en dus een "zelfstandig" leven) sturen...

 

[Mulan]

Geen idee of de dochter hoogbegaafd is of niet, maar ze had een ontwikkelingsvoorsprong, zeker op talig vlak, waardoor ze naar een Franstalige school gaat. Ze is van eind december, 3/4de van haar klas is van het begin van het jaar en vorig oudercontact, na 2 schooljaren, hoorden we dat ze perfect in de middenmoot valt, dat ze op de typische "anderstaligenfouten" zoals vervoegingen, il/elle-fouten,... Totaal niet opvalt als iemand die minder zou begrijpen.

Het is dankzij vrienden die hun dochter, met ontwikkelingsvoorsprong, naar die school stuurden dat we besloten hebben dat ook te doen. Naast het Franstalige, is het echt wel een school met een hoog niveau. Als ex-leerkracht was ik daar heel positief door verrast.

Een kennis haar zoontje is een half jaar ouder en heeft een gigantische voorsprong in wiskundig denken. Die volgt momenteel rekenen mee in het 4de leerjaar als manneke van 5,5j. Haar andere zonen zijn ook hoogbegaafd maar leden daar op sociaal/emotioneel vlak wel onder dus die volgen het onderwijs op hun niveau mee (mss in het lager een jaar overgeslagen? Geen idee) en krijgen thuis dan extra uitdagingen.

 

[eniac]

Ik weet niet wanneer men specifiek over hoogbegaafdheid spreekt, maar toch wat historiek in die richting met de oudste dochter. Nooit laten testen, ook geen behoefte aan, want je koopt er toch niets mee. Gewoon zien dat er correcte begeleiding en ondersteuning is en laat ze maar rustig het leven in stromen, denk ik dan.

Beetje historiek: dochter heeft altijd 2 jaar voor op haar leeftijd geleken op zowat alle vlakken en dat eigenlijk al van in de kleuterklas. Op mentaal vlak steeds een stuk matuurder geweest, op cognitief vlak, zelfs op vlak van groei (is nu een paar maand de 12j gepasseerd, 1m77 groot).

Ze begon met lezen ergens in de tweede kleuterklas en tegen dat ze naar het eerste leerjaar ging zat ze al serieus wat leesniveaus hoger. Met rekenen was het wat gelijkaardig. Gekeken om het eerste te skippen, maar voor het emotioneel aspect toch besloten om dat niet te doen.

Bracht soms wel wat frustraties met zich mee. Ze had enorm naar dat eerste leerjaar uitgekeken en toen bleek dat ze daar weinig kon bijleren en zich vooral verveelde was dat een grote teleurstelling, en dat uitte zich wel in wat probleemgedrag soms. Kwam ook soms nog terug in de beginperiode van nieuwe schooljaren wanneer ze hongerig was naar nieuwe dingen maar het eerst weer een maand herhaling ofzo was.
Ook het gesprek met school aangegaan en in de vorm van kangoeroeklassen, extra diversifiërend materiaal en bijkomende taken hebben we dat wel kunnen rechttrekken en heeft ze een heel mooie lagereschoolperiode achter de rug.

1 september in de Latijnse begonnen in het middelbaar en de eerste indrukken doen me wat denken aan het begin van het eerste leerjaar toen. Veel herhaling en nog niet zoveel uitdaging. De punten die al op smartschool staan zijn ook weer om U tegen te zeggen, al zal de eerste echte test natuurlijk de examenperiode worden. Maar we hadden deze week al ouderavond en het was de juf ook al opgevallen, en er gaat al gekeken worden om ze te laten instromen in het programma dat ze daar hebben om de sterkere leerlingen met regelmaat uit de gewone lessen te halen om extracurriculaire zaken te doen. Ze moeten die gemiste lessen dan zelf inhalen.


Natuurlijk is dit heel klein bier vergeleken met de "echte" bollebozen, zoals die voorbeelden van 14-jarigen die naar de unief gaan en daar 2 richtingen tegelijk doen, en dergelijke meer. Dat geeft pas echt zware uitdagingen.

 

[MisterV]

Voor ondersteuning, lotgenoten enzoverder, informeer eens bij Bekina (niet de bottenfabrikant uit Kluisbergen maar de vereniging uiteraard).

 

[Squidward]

Onze jongste zat in het voorbereidend eerste leerjaar maar is nu in het derde algemeen gezet en voor wiskunde in het vijfde. Hij is acht. Maar in een ASS setting school kunnen ze meer ‘spelen’ met lesgroepen, dat mis ik in het regulier.

 

[TNTim]

Bij hoogbegaafde kinderen moet ik telkens hieraan denken

Geen hoogbegaafde kinderen hier, hoe weet je dat eigenlijk als je uw kinderen hier niet uitgebreid op laat testen?

 

[Mulan]

Bij hoogbegaafde kinderen moet ik telkens hieraan denken

Geen hoogbegaafde kinderen hier, hoe weet je dat eigenlijk als je uw kinderen hier niet uitgebreid op laat testen?

Niet, je kan dan eigenlijk enkel spreken over een ontwikkelingsvoorsprong.

Maar bij sommige is het gewoon heel duidelijk dat ze op 1 of meerdere domeinen duidelijk ver voor zijn op hun leeftijdsgenoten.
Zoals een kind dat woorden leest, ook "onbekende" woorden, in de kleuterklas, kinderen die vreemde uitspraken doen die niet passen bij hun leeftijd met een duidelijke redenering achter als je vraagt hoe ze daar op komen, interesses die atypisch zijn voor hun leeftijd (al 2x een hoogbegaafd kind in de klas gehad, de ene had interesse in geschiedenis, de andere legde in de klas (8j) spontaan de link tussen Schotland en Engeland toen ik het had over Vlaanderen en Wallonië),...

 

[anders.]

Bij hoogbegaafde kinderen moet ik telkens hieraan denken

Geen hoogbegaafde kinderen hier, hoe weet je dat eigenlijk als je uw kinderen hier niet uitgebreid op laat testen?

De typische symptomen van extreem hoogbegaafd (de Sheldon's van deze wereld) zijn dingen als kunnen lezen voor ze naar kleuterklas gaan. Op hun 6 jaar de wiskunde van 6e leerjaar snappen. Verbanden leggen die een kind op die leeftijd niet zou moeten kennen...

Gewone hoogbegaafdheid is lastiger, dat merk je vooral aan kinderen die wel mee zijn op school maar snel schoolmoe worden, volgens mij.

 

[Astrid]

Interessante topic. Mijn dochter is alleszins niet hoogbegaafd, godzijdank.

Ik ken twee kinderen die hoogbegaafd zijn (leerjaren geskipt en allerhande begeleiding) en het zijn beide asociale ongemanierde ettertjes. Maar dat kan natuurlijk toevallig zijn.

 

[pardal]

De oudste is getest en is hoogbegaafd, maar past zich aan aan zijn omgeving waardoor hij onder presteert. School zag dit anders

De tweede (2 jaar jonger) hebben we niet getest omdat wij en school zagen dat hij nog een grotere ontwikkelingsvoorsprong had op zijn oudere broer. Echter deed school er niets mee, waardoor we een gefrustreerd kind zagen omdat ze geen uitdaging was in de kleuterschool, maar ook dat hij geen connectie kon maken met zijn leeftijdsgenoten.

We hebben daarom besloten om de hen thuis onderwijs te geven. Wat zeker niet gemakkelijker is, maar we zagen dat de kinderen zich beter voelde dan als ze naar school gingen.

 

[MisterV]

Ik ken twee kinderen die hoogbegaafd zijn (leerjaren geskipt en allerhande begeleiding) en het zijn beide asociale ongemanierde ettertjes. Maar dat kan natuurlijk toevallig zijn.

Dat ligt vaak aan de opvoeding. Ouders die hun hoogbegaafde kind op een piëdestal zetten, dan maak je er al snel ettertjes van. Nu, emotioneel is dat schooljaren overslaan ook niet gemakkelijk, veel hoogbegaafde kinderen zitten qua emotionele ontwikkeling op het niveau van hun leeftijdsgenoten, niet die van hun klasgenoten. Afwegen of schooljaren overslaan ok is is echt niet altijd evident.

 

[Eland]

Hoogbegaafd zijn is op sommige vlakken zeker geen cadeau. Eens één of zelfs enkele jaren overslaan op school is in mijn ogen de grootste nep-oplossing die er is. Dan ben je in het allerbeste geval enkele weken zoet met kennisachterstand bij te werken en daarna begint de verveling opnieuw. Tenzij je zoals een Laurent heel je schoolcarrière in versneld tempo mag doorlopen (maar dan zonder het te mediatiseren ), heeft het overslaan van 1 klas op termijn geen enkele zin.

Om mijn voorbeeld te nemen: ik mocht na enkele weken in het eerste leerjaar over naar het tweede, want ik kon al rekenen en had mezelf al enkele jaren ervoor leren lezen. (Lettercombinaties als s-t-e-e-n of w-o-r-s-t zijn ook niet moeilijk om te ontcijferen. ) Na een weekje in het tweede leerjaar, was ik weer de beste van de klas en verveelde ik me tot de laatste dag van het middelbaar opnieuw steendood. Dat gebrek aan uitdaging leidde op zijn beurt dan weer tot een hoop frustraties die mogelijk mee aan de basis lagen van enkele depressies.

Ik paste me aan het niveau aan door heel mijn schoolcarrière geen klop te doen en trok dat door op de universiteit. Daar ben ik 1 keer van richting veranderd en was ik na 4 jaar wel geslaagd voor alles t.e.m. 1ste master (dus modeltraject) waarna de zever begon. Gewoonweg niks doen is nogal lastig om je master af te ronden, want een masterproef schrijft zichzelf niet.

Na 2 jaar had ik nog geen bron vastgenomen en dus ook geen letter op papier staan. Ik ben dan maar beginnen werken en heb mijn volledige thesis van 30 studiepunten uiteindelijk op 3 maanden tijd geschreven toen ik fulltime werkte. Ik was -zoals bij al mijn ander schoolwerk- niet trots op het resultaat, maar ik had tenminste mijn diploma. Dat diploma heeft me in combinatie met 'ongeziene' (sic) scores op aanwervingstesten wel een job opgeleverd waar ik al lang op hoopte, dus uiteindelijk is het allemaal wel goedgekomen.

Dat aanpassen aan het niveau als je niet uitgedaagd wordt, kan soms nog extremere vormen aannemen. Ik heb al een verhaal gehoord van een hoogbegaafde kleuter die alle kleuren perfect kende, als enige van de klas, en zich dan maar aanpaste door ook plots kleuren fout te benoemen.

 

[MisterV]

Dat aanpassen aan het niveau als je niet uitgedaagd wordt, kan soms nog extremere vormen aannemen. Ik heb al een verhaal gehoord van een hoogbegaafde kleuter die alle kleuren perfect kende, als enige van de klas, en zich dan maar aanpaste door ook plots kleuren fout te benoemen.

Dat is heel typisch gedrag van hoogbegaafde kinderen, soms gaat dat tot in het extreme en wordt het nooit gedetecteerd dat die "dommekloot" eigenlijk een hoogbegaafde is.

Hoogbegaafdheid is zeker geen cadeau, in tegenstelling tot wat sommigen denken. Het leven kan dan soms zo verschikkelijk saai zijn omdat er weinig dingen zijn waar nog uitdaging in zit.

 

[Sylverscythe]

Ik denk algemeen dat je voor je eigen gemak en geluk gewoon best "bovengemiddeld" scoort op intelligentie, maar niet ver daarboven. Dat jaren overslaan en dergelijke lijkt me nogal vaak een recept voor isolatie en slechtere sociale ontwikkeling.

Heb het hier elders al gezet maar wij hadden een studente die op haar 16 jaar ir. ging studeren, en die ook met vlag en wimpel is geslaagd. Maar die werd serieus afgeschermd (overbeschermd?) door de ouders. Ergens niet onterecht, vrij naïef en kinderachtig meisje, en die wordt dan in het studentenleven gegooid. Is uiteindelijk een doctoraat begonnen, wat volgens velen een goed idee was om nog wat maturiteit te kweken.

Ook in het lager een hoogbegaafd kind in de klas gehad, die (uit verveling mogelijk) gewoon onhandelbaar was, en na een jaar verdween. In het middelbaar zat die plots een jaar hoger, dus jaar overgeslagen, maar uiteindelijk heeft die kerel weinig uitgestoken met zijn leven.

 

[Cerv.Be]

Hoogbegaafdheid komt ook in verschillende kleuren en geuren, je kan geen vaste stempel op iemand zetten die hoogbegaafd is. Goede schoolresultaten gaan ook lang niet hand in hand met deze individuen, maar iedereen verwacht het wel. Als je de term gebruikt denkt iedereen dat hij/zij de volgende Stephen Hawking gaat worden. Versnellen is lang geen goed idee voor allen van hun, maar voor een deel wel. Het probleem is ook dat regelmatig hoogbegaafdheid met uitgesproken stoornissen als ASS, ADHD, etc. voorkomen waardoor deze personen dan vaak als onhandelbaar worden gestempeld.

Vroeger had ik ook iemand die hoogbegaafd was in de klas (middelbaar) en daar waren ook tal van vooroordelen over door de andere kinderen (ingefluisterd door de ouders waarschijnlijk), incl mezelf. Het filmpje van Alex Agnew zegt eigenlijk genoeg qua vooroordelen. Nu door eigen ervaringen kijk ik daar wel helemaal anders tegenaan. Het is een groep die in ons gekend onderwijs ook moeilijk een plaats heeft want dit is totaal niet afgestemd op deze groep personen. Zoals Sylverscythe zegt kan je best hopen dat er bovengemiddelde intelligentie is, maar niet daarboven. Het maakt alles veel makkelijker.

De oudste is getest en is hoogbegaafd, maar past zich aan aan zijn omgeving waardoor hij onder presteert. School zag dit anders

De tweede (2 jaar jonger) hebben we niet getest omdat wij en school zagen dat hij nog een grotere ontwikkelingsvoorsprong had op zijn oudere broer. Echter deed school er niets mee, waardoor we een gefrustreerd kind zagen omdat ze geen uitdaging was in de kleuterschool, maar ook dat hij geen connectie kon maken met zijn leeftijdsgenoten.

We hebben daarom besloten om de hen thuis onderwijs te geven. Wat zeker niet gemakkelijker is, maar we zagen dat de kinderen zich beter voelde dan als ze naar school gingen.

Respect man!

 

[Eland]

Het sociale aspect ligt mijns inziens vooral aan opvoeding, als er geen aangeboren sociale stoornis zoals ASS aanwezig is. Hiermee bedoel ik niet dat het de schuld is van de ouders dat hun hoogbegaafd kind sociaal onaangepast is, maar aan de wisselwerking ouder-kind. Je moet geluk hebben dat de manier waarop je zelf als ouder aan je kind de sociale contacten kadert en duidelijk maakt dat sommige kinderen minder snel zaken oppikken, niet leidt tot bepaald gedrag dat ongewenst is. (Dat kan gaan van heel verwaand zijn tot net het omgekeerde, en door goed te willen doen alles veel te duidelijk proberen uit te leggen aan 'domme' leeftijdsgenoten wat ook als irritant wordt ervaren.)

Het is ook niet omdat je buitengewoon slim bent, dat je geen contacten kan leggen. Je kan dat als ouder aanmoedigen door je kind vooral een kind van zijn leeftijd te laten zijn. Slim zijn is niet waar ze hun identiteit volledig op moeten baseren. Het kan best lastig zijn om contact te leggen met leeftijdsgenoten omdat je als hoogbegaafde vaak moet oversimplificeren en moet leren om bepaalde zaken te negeren, op het frustrerende af. Langs de andere kant zou ik van een hoogbegaafde (zonder sociale stoornis) wel verwachten dat die zoiets mits wat kadering best kan begrijpen en met wat hulp manieren kan ontdekken om op een positieve manier contacten te leggen met andere kinderen.

Je moet niet per se hoogbegaafd zijn om een ouder te hebben die handelt volgens het principe 'mijn kind, schoon kind' waardoor je als kind oprecht gelooft nooit iets jouw schuld is. De sociale vaardigheid om gebreken te kunnen toegeven of aanvaarden, ontbreekt niet specifiek enkel bij hoogbegaafde kinderen.

 

[Mulan]

@Eland
Ik denk dat je zwaar onderschat hoe kinderen onder elkaar doen.
De 14-jarige meisjes die bezig zijn met "verleiden", Instagram,... Gaan ècht niet "met een kleuter van 11" optrekken die weinig heeft met hun leefwereld.

Of 16-jarige jongens die een 13-jarige in de klas hebben zitten... Dat is fysiek vaak een opdondertje he.

Ik zie niet in hoe ouders ervoor kunnen zorgen dat kinderen die een paar jaar ouder zijn, toch "sociaal" kunnen zijn tegenover iemand die op meerdere vlakken anders is.

 

[Tinufiel]

Eén van mijn kinderen is musicaal hoogbegaafd. Notenleer afgerond op 8 jarige leeftijd en speelt nu vlot viool plus piano en begint sinds dit jaar aan saxofoon en drum. Haar interesses liggen net in het grote verschil tussen de instrumenten en de uitdagingen daarin. Op ç-jarige leeftijd speelde ze Suite no.5 (Air) van Bach voor een publiek van 200 man in het conservatorium.
Die kan letterlijk een nummer beluistern op de radio en dat naspelen, ze is nu 10 jaar. Wel enkel op viool en piano nu, grotendeels op drum ook.

Er stond een piano bij ons thuis en ik was aan't kijken naar een stuk vna Game of Thrones waarin de Sept of Bailor werd opgeblazen. Dit is het nummer, écht prachtig (

)
Ze was toen 7 denk ik, ze had dat nog nooit gehoord maar ze vond dat piano stuk érg mooi. Letterlijk, 5 minuten later speelde ze dat na op een instrument waar ze nog nooit les op gekregen had. 20 minuten later zat ze op viool het tweede deel te oefenen. Toen is ze ook pianoles beginnen volgen.

Je kan het al lezen natuurlijk maar ik ben keitrots op haar. Ze doet het ook heel goed op school maar zo'n talent vind ik echt prachtig. Komt ook omdat ik letterlijk 0 verstand heb van muziek, dat komt van moederskant, dus voor mij is dat nog een stuk fantastischer.

Vraag is nu wel hoe het verder moet. Gaat ze all-in mettertijd of niet? De violiste (die zegt dat ze haar niet veel meer kan leren) en pianist die haar begeleiden en tips geven spreken van de top maar mijn "kindje" is 10 jaar. Ik wil haar niet tegenhouden maar die spreken van stages te volgen bij experts in Wenen, Milaan en Amsterdam vanaf dat ze 12 is en dat zie ik toch allemaal niet goed zitten.

 

[derp]

Hoe cool is da.