Wat we bekijken heeft invloed op hoe we leven. En dan bedoel ik niet de zestig blikken tomatensoep in de hoek van uw kelder voor mócht er toch een zombie-apocalyps komen, maar luchtiger. De Barbie-film van Greta Gerwig komt pas in 2023 en nu al krijgen we de boodschap dat Barbiecore helemaal in is. Peaky Blinders (review door yours truly) inspireert al jaren een scherpe retro-snit voor zowel haar als kleding. Goed gekleed zijn is en blijft een talent. ‘Iets aandoen’ kan iedereen, ‘zich kleden’ … mmm … is zeldzamer.
The Outfit is al even uit dit jaar, maar is vrij onder de radar gebleven. Jammer, want dit is het soort fijne film waar we er te weinig van krijgen. Wie graag film noir ziet of van een Hitchcock-vibe kan genieten, zal hier spek voor zijn bek vinden.
You cannot make something good until you understand who you’re making it for
Savile Row. De straat in Londen spreekt al honderden jaren tot verschillende verbeeldingen. Het hoofdkwartier van de Royal Geographical Society is er, van waaruit talloze dappere ontdekkingsreizigers de wijde wereld zijn ingetrokken (in hoeverre dat altijd positief uitdraaide, laten we even in het midden). Het laatste live optreden van The Beatles was op 30 januari 1969, op het dak van hun Apple Corps-kantoor in nummer 3, Savile Row. 42 minuten kon je de Fab Four live bezig horen. Een historisch moment, want toen waren de bandrelaties al veelal onder nul en trok de Met Police er de stekker uit wegens too loud. Een paar maanden later trok Lennon de hele stekkerdoos los wegens over it.
Dit is dus een straat waar vaak geschiedenis geschreven is, maar haar ware ziel ligt niet in cartografie of Let it Be, het hart van the row is er eentje van wol, satijn, kasjmier. Hier kom je voor het pak dat van jou behalve een man ook een heer maakt. Of dame, we doen niet moeilijk, maar die zijn in de minderheid. Al sinds de achttiende eeuw is de straat internationaal gekend omwille van de absolute wereldtop aan kleermakers. Let op, ik zeg niet ‘couturiers’ of ‘ontwerpers’, neen, het gaat hier om vakkennis, pure and simple. Het kan een flink aantal jaren duren voor een leerling van maten opnemen mag doorgaan naar patronen tekenen en nog langer tot men mag snijden. Maar eens zover, hebben ze een skill set waar ze over heel de wereld voor gewild zijn. En kan een flinke duit verdiend worden met een SR maatpak. De reverence van het gebeuren zoals je bijvoorbeeld in Kingsman kan zien, is absoluut niet zo ver van de waarheid (granaataanstekers niet inbegrepen, denk ik).
What else does a man need besides his shears?
Chicago is altijd al een stad geweest die tot de verbeelding spreekt. The Windy City heeft zelfs Barack Obama nog aan het zingen gekregen over Sweet Home, Chicago. Het absolute hoogtepunt (dieptepunt?) van haar roem, bereikte de stad in het begin en de eerste helft van de vorige eeuw. In 1910 werd daar The Outfit opgericht en die zou als een inktvlek haar sporen op de stad nalaten. Vincenzo ‘Big Jim’ Colosimo was er begonnen met een zaakje in illegaal gokken, prostitutie en ‘bescherming’, een zaakje dat floreerde. Toen Colosimo onfortuinlijk genoeg neergeschoten werd in zijn auto (tsk tsk) werd de macht al snel overgenomen door Alphonse Gabriel Capone, Al voor de eh ‘vrienden’. Onder Capone gaat The Outfit aan een rotvaart vooruit. Er is weinig van onwelriekends in Chicago waar the mob geen vinger in de pap heeft en als jij je pap liever vingerloos had, dan brachten zij je wel op andere gedachten. De garantie op bescherming en goede inkomsten lag voor de meeste gangsters dus in het bekomen van lidmaatschap voor The Outfit. Dat was echter niet zo eenvoudig. Je moest kunnen aantonen dat je activiteiten winstgevend en interessant genoeg waren om de tijd van Capone en co waard te zijn, zonder effectief teveel in hun vaarwater te komen. Een carrièrekeuze met delicate issues.
In The Outfit komen Savile Row en de Chicago mobsters met elkaar in aanvaring. Leonard is een rustige, oudere Brit die in Chicago een kleermakerszaak heeft. Hij heeft zijn opleiding in de bekende zaken van Savile Row gehad en dit levert hem een welbepaald cliënteel met mooie budgetten op. Leonard heeft een secretaresse, Mable, die droomt van reizen en wegraken uit de steeds gevaarlijker wordende buurt waar ze al heel haar leven woont. In het atelier van de zaak hangt een brievenbus en welbepaalde heren met een welbepaald beroep komen daar hun bijzondere post deponeren. Leonard houdt zich op de achtergrond, hij wil geen specifieken weten en moeit zich in feite nergens mee. Zijn relatie met de made men is beleefd, neigend naar het cordiaal, maar oppervlakkig. De kleermaker is zich natuurlijk - net als iedereen in de stad - bewust van de spanningen die de opkomst en overheersing van The Outfit met zich meebrengt … en op een koude winteravond komen die spanningen binnenvallen bij Leonard en Mable.
Mark Rylance (Bridge of Spies, Trial of the Chicago 7) is een acteur waar ik heel hoog mee oploop. Hij is bij de grootste Shakespeariaanse vertolkers van zijn generatie en op film … ik zou hem de ingrediënten van een lasagne laten voorlezen en nog compleet in de wolken zijn. Rylance is ook een kameleon, hij lijkt nooit veel te veranderen en toch absorbeert hij zijn personage. Leonard lijkt het schoolvoorbeeld van een oudere Britse heer, stiff upper lip, what ho, maar welke diepte schuilt onder dat schijnbaar onbewogen water? Dylan O’Brien (Maze Runner, Love and Monsters) is Richie, zoon van de gangster die Leonard’s buurt al jaren onder controle heeft. Hij vecht om zijn positie als opvolger veilig te stellen met Francis (Johnny Flynn, Stardust, Operation Mincemeat), een jongen die weliswaar geen familie is maar wel als een meteoor in de organisatie van papa omhoog schiet. Mable is een rol voor Zoey Deutsch (The Politician, Zombieland). Er is een soort vader-dochter band tussen haar en Leonard, al proberen ze allebei om niet teveel in elkaars haar te zitten. You have your life, I have my own.
Ik heb het al gezegd: de klassieke ‘gangster’ is een plezante premisse voor een film of serie. Misschien moeten we eerder blij zijn dat het tegenwoordig niet te overvloedig gemaakt wordt, dat houdt het fris. Maar aan de andere kant heb je wel soms zo iets van ‘drie Marvels per jaar en maar eentje als The Outfit op meerdere jaren, dat is eigenlijk jammer’. Op zich is het verhaal nochtans eenvoudig qua opzet: iedereen bedriegt iedereen. Het is de presence van Rylance die je vanaf de eerste zin laat opkijken. De supporting cast is klein maar doet zijn job goed, het crapuul-ondanks-een-net-pak van de maffiajongens komt mooi boven en de gehardheid van opgroeien in dat soort buurt is bij Mable ook goed gearticuleerd. The Outfit is zo een film waar je gewoon bij gaat opletten. Geen Outfit & Chill, de chill zal moeten wachten tot na de credits.
The Outfit is al even uit dit jaar, maar is vrij onder de radar gebleven. Jammer, want dit is het soort fijne film waar we er te weinig van krijgen. Wie graag film noir ziet of van een Hitchcock-vibe kan genieten, zal hier spek voor zijn bek vinden.
You cannot make something good until you understand who you’re making it for
Savile Row. De straat in Londen spreekt al honderden jaren tot verschillende verbeeldingen. Het hoofdkwartier van de Royal Geographical Society is er, van waaruit talloze dappere ontdekkingsreizigers de wijde wereld zijn ingetrokken (in hoeverre dat altijd positief uitdraaide, laten we even in het midden). Het laatste live optreden van The Beatles was op 30 januari 1969, op het dak van hun Apple Corps-kantoor in nummer 3, Savile Row. 42 minuten kon je de Fab Four live bezig horen. Een historisch moment, want toen waren de bandrelaties al veelal onder nul en trok de Met Police er de stekker uit wegens too loud. Een paar maanden later trok Lennon de hele stekkerdoos los wegens over it.
Dit is dus een straat waar vaak geschiedenis geschreven is, maar haar ware ziel ligt niet in cartografie of Let it Be, het hart van the row is er eentje van wol, satijn, kasjmier. Hier kom je voor het pak dat van jou behalve een man ook een heer maakt. Of dame, we doen niet moeilijk, maar die zijn in de minderheid. Al sinds de achttiende eeuw is de straat internationaal gekend omwille van de absolute wereldtop aan kleermakers. Let op, ik zeg niet ‘couturiers’ of ‘ontwerpers’, neen, het gaat hier om vakkennis, pure and simple. Het kan een flink aantal jaren duren voor een leerling van maten opnemen mag doorgaan naar patronen tekenen en nog langer tot men mag snijden. Maar eens zover, hebben ze een skill set waar ze over heel de wereld voor gewild zijn. En kan een flinke duit verdiend worden met een SR maatpak. De reverence van het gebeuren zoals je bijvoorbeeld in Kingsman kan zien, is absoluut niet zo ver van de waarheid (granaataanstekers niet inbegrepen, denk ik).
What else does a man need besides his shears?
Chicago is altijd al een stad geweest die tot de verbeelding spreekt. The Windy City heeft zelfs Barack Obama nog aan het zingen gekregen over Sweet Home, Chicago. Het absolute hoogtepunt (dieptepunt?) van haar roem, bereikte de stad in het begin en de eerste helft van de vorige eeuw. In 1910 werd daar The Outfit opgericht en die zou als een inktvlek haar sporen op de stad nalaten. Vincenzo ‘Big Jim’ Colosimo was er begonnen met een zaakje in illegaal gokken, prostitutie en ‘bescherming’, een zaakje dat floreerde. Toen Colosimo onfortuinlijk genoeg neergeschoten werd in zijn auto (tsk tsk) werd de macht al snel overgenomen door Alphonse Gabriel Capone, Al voor de eh ‘vrienden’. Onder Capone gaat The Outfit aan een rotvaart vooruit. Er is weinig van onwelriekends in Chicago waar the mob geen vinger in de pap heeft en als jij je pap liever vingerloos had, dan brachten zij je wel op andere gedachten. De garantie op bescherming en goede inkomsten lag voor de meeste gangsters dus in het bekomen van lidmaatschap voor The Outfit. Dat was echter niet zo eenvoudig. Je moest kunnen aantonen dat je activiteiten winstgevend en interessant genoeg waren om de tijd van Capone en co waard te zijn, zonder effectief teveel in hun vaarwater te komen. Een carrièrekeuze met delicate issues.
Er is weinig van onwelriekends in Chicago waar the mob geen vinger in de pap heeft
In The Outfit komen Savile Row en de Chicago mobsters met elkaar in aanvaring. Leonard is een rustige, oudere Brit die in Chicago een kleermakerszaak heeft. Hij heeft zijn opleiding in de bekende zaken van Savile Row gehad en dit levert hem een welbepaald cliënteel met mooie budgetten op. Leonard heeft een secretaresse, Mable, die droomt van reizen en wegraken uit de steeds gevaarlijker wordende buurt waar ze al heel haar leven woont. In het atelier van de zaak hangt een brievenbus en welbepaalde heren met een welbepaald beroep komen daar hun bijzondere post deponeren. Leonard houdt zich op de achtergrond, hij wil geen specifieken weten en moeit zich in feite nergens mee. Zijn relatie met de made men is beleefd, neigend naar het cordiaal, maar oppervlakkig. De kleermaker is zich natuurlijk - net als iedereen in de stad - bewust van de spanningen die de opkomst en overheersing van The Outfit met zich meebrengt … en op een koude winteravond komen die spanningen binnenvallen bij Leonard en Mable.
Mark Rylance (Bridge of Spies, Trial of the Chicago 7) is een acteur waar ik heel hoog mee oploop. Hij is bij de grootste Shakespeariaanse vertolkers van zijn generatie en op film … ik zou hem de ingrediënten van een lasagne laten voorlezen en nog compleet in de wolken zijn. Rylance is ook een kameleon, hij lijkt nooit veel te veranderen en toch absorbeert hij zijn personage. Leonard lijkt het schoolvoorbeeld van een oudere Britse heer, stiff upper lip, what ho, maar welke diepte schuilt onder dat schijnbaar onbewogen water? Dylan O’Brien (Maze Runner, Love and Monsters) is Richie, zoon van de gangster die Leonard’s buurt al jaren onder controle heeft. Hij vecht om zijn positie als opvolger veilig te stellen met Francis (Johnny Flynn, Stardust, Operation Mincemeat), een jongen die weliswaar geen familie is maar wel als een meteoor in de organisatie van papa omhoog schiet. Mable is een rol voor Zoey Deutsch (The Politician, Zombieland). Er is een soort vader-dochter band tussen haar en Leonard, al proberen ze allebei om niet teveel in elkaars haar te zitten. You have your life, I have my own.
Ik heb het al gezegd: de klassieke ‘gangster’ is een plezante premisse voor een film of serie. Misschien moeten we eerder blij zijn dat het tegenwoordig niet te overvloedig gemaakt wordt, dat houdt het fris. Maar aan de andere kant heb je wel soms zo iets van ‘drie Marvels per jaar en maar eentje als The Outfit op meerdere jaren, dat is eigenlijk jammer’. Op zich is het verhaal nochtans eenvoudig qua opzet: iedereen bedriegt iedereen. Het is de presence van Rylance die je vanaf de eerste zin laat opkijken. De supporting cast is klein maar doet zijn job goed, het crapuul-ondanks-een-net-pak van de maffiajongens komt mooi boven en de gehardheid van opgroeien in dat soort buurt is bij Mable ook goed gearticuleerd. The Outfit is zo een film waar je gewoon bij gaat opletten. Geen Outfit & Chill, de chill zal moeten wachten tot na de credits.
Conclusie
Ik geef u 106 minuten puik acteerwerk en spanning, wat moet er nog meer zijn? De omstandigheden, business die ook dienst doet (vaak van moeten) als cover voor malafide maffiosi, waren schering en inslag in het Chicago van de eerste helft van de vorige eeuw, we hebben het al vaak als verhaal gezien, toch is dit niet gewoon een verhaaltje over boeven. De schijnbaar onkreukbare Leonard lijkt een centrum van kalmte in de chaos rondom hem, zijn trouw aan zijn gekozen vak een element van zekerheid in een toch wel donker moment. Mark Rylance doet wat hij best doet, hij draagt zijn personage als een door experten gesneden pak en was heel de film enkel Rylance die stof sneed, je zou nog blijven kijken.
Pro
- Schitterende hoofdrol
- Aangenaam spannend script
- Volgt een Hitchcock traditie
Con
- Geen high octane actie maar dat is eigenlijk geen con
8.5
Over deze film
Beschikbaar vanaf
1 juli 2022
Genre
- Actie
- Drama
- Misdaad
- Thriller
Speelduur
106 minuten
Regie
Graham Moore
Cast
Mark Rylance, Dylan O’Brien, Zoey Deutsch, Johnny Flynn, …
Uitgever
Focus Features
