In het wereldje van pro wrestling zijn er heel wat legendarische families die hun stempel drukken of hebben gedrukt op deze vorm van sports entertainment. Denk maar aan de Anoa'i's, de McMahons, de Harts, de Steiners, de Guerrero's en de Rhodes'. Eén familie die zeker niet in lijstje mag ontbreken, is de familie Von Erich. Helaas is hun naam niet enkel gelinkt aan de faam en de verwezenlijkingen, maar ook de tragische gebeurtenissen die deze familie hebben geplaagd. Hun verhaal werd nu vertaald naar het grote doek door Sean Durkin, de regisseur van The Nest en Martha Marcy May Marlene.
The Iron Claw focust zich vooral op het leven van de broers Kevin, Kerry, David en Mike Adkisson die, net als hun dominante vader, worstelden onder de naam Von Erich. Hoewel zij ware supersterren waren in de jaren tachtig, vooral in hun thuisstaat Texas, kenden ze heel wat tegenslag en lieten David, Kerry en Mike vroegtijdig het leven. Hun tragische levensverhaal wordt voornamelijk verteld vanuit het oogpunt van Kevin Von Erich, de enige overlevende broer die in de film wordt gespeeld door Zac Efron.
Het leven van de Von Erichs was er een van ups and downs. De film is het tragische relaas van een familie die alles te danken heeft aan worstelen, maar er ook bijna alles is aan kwijtgeraakt. Regisseur Durkin probeert hun verhaal in een speeltijd van net iets meer dan twee uur samen te vatten. Dat hij hierbij af en toe wat artistieke vrijheden moet nemen, bepaalde elementen laat vallen en nogal snel over sommige gebeurtenissen gaat, moet je er helaas wel bijnemen. Zo werd hun broer Chris volledig geschrapt uit het script en blijft vooral het personage van Kerry bijvoorbeeld wat onderbelicht, zeker wat betreft zijn druggebruik. Al krijgt hij wel een van de ontroerendste scènes in de film, waarbij Durkin je bij de keel grijpt met een scène net na zijn dood. Een andere scène die me altijd zal bijblijven, is de eindscène waarbij Kevin iets zegt tegen zijn zonen. Vooral voor wie zelf een broer heeft (of is verloren) en een vader is, kan deze scène een mokerslag zijn.
Hoewel er steeds een sfeer van weemoed hangt over de film, zijn er ook momenten van geluk en triomf aanwezig. De film belicht immers ook enkele van hun grootste successen in de ring, zoals hun rivaliteit met de Fabulous Freebirds en worstellegendes Ric Flair en Harley Race. Liefhebbers van professioneel worstelen komen dus zeker aan hun trekken met The Iron Claw en dankzij de beeldvoering van Durkin en zijn cameraman, mogen deze scènes zich gerust meten met die van Darren Aronofsky's The Wrestler. Voor de uitstekende choreografie in de ring, werkten de filmmakers trouwens samen met Chavo Guerrero Jr. en ook MJF, een van de topsterren van AEW droeg zijn steentje bij aan de film (en is zelfs te zien als de "valse" Von Erich-broer Lance in een blink and you'll miss it-moment).
Verder weet Durkin zijn film met een zeker gevoel van authenticiteit te injecteren en weet hij de sfeer zorgvuldig op te bouwen met behulp van enkele zeer krachtige scènes. Daarnaast is er ook een knaller van een soundtrack, met niet enkel de meeslepende originele muziek van Richard Reed Parry (Live That Way Forever!), maar ook klassiekers die de sfeer van de film alle eer aandoen, waaronder Blue Öyster Cult met (Don't Fear) The Reaper en Tom Sawyer van Rush. Dit alles maakte voor mij dat The Iron Claw voor een onvergetelijke filmervaring zorgde waarbij ik mezelf zelfs een beetje als een emotioneel wrak voelde wanneer de aftiteling rolde.
The Iron Claw focust zich vooral op het leven van de broers Kevin, Kerry, David en Mike Adkisson die, net als hun dominante vader, worstelden onder de naam Von Erich. Hoewel zij ware supersterren waren in de jaren tachtig, vooral in hun thuisstaat Texas, kenden ze heel wat tegenslag en lieten David, Kerry en Mike vroegtijdig het leven. Hun tragische levensverhaal wordt voornamelijk verteld vanuit het oogpunt van Kevin Von Erich, de enige overlevende broer die in de film wordt gespeeld door Zac Efron.
It's all fake, right?
Hoewel Zac Efron als acteur niet bepaald hoog op mijn radar stond, zet hij hier een bezwerende prestatie neer. Zijn vertolking als Kevin Von Erich is genuanceerd, geladen en explosief wanneer het nodig is. Er straalt een onmiskenbare intensiteit van hem af en het feit dat hij een indrukwekkende fysieke transformatie heeft ondergaan, maakt dit alles des te imposanter. Hij wordt verder bijgestaan door Jeremy Allen White, Harris Dickinson en Stanley Simons die schitteren als de drie andere broers en de relatie tussen de vier Von Erich-broers op een innemende wijze tot leven brengen.Het leven van de Von Erichs was er een van ups and downs. De film is het tragische relaas van een familie die alles te danken heeft aan worstelen, maar er ook bijna alles is aan kwijtgeraakt. Regisseur Durkin probeert hun verhaal in een speeltijd van net iets meer dan twee uur samen te vatten. Dat hij hierbij af en toe wat artistieke vrijheden moet nemen, bepaalde elementen laat vallen en nogal snel over sommige gebeurtenissen gaat, moet je er helaas wel bijnemen. Zo werd hun broer Chris volledig geschrapt uit het script en blijft vooral het personage van Kerry bijvoorbeeld wat onderbelicht, zeker wat betreft zijn druggebruik. Al krijgt hij wel een van de ontroerendste scènes in de film, waarbij Durkin je bij de keel grijpt met een scène net na zijn dood. Een andere scène die me altijd zal bijblijven, is de eindscène waarbij Kevin iets zegt tegen zijn zonen. Vooral voor wie zelf een broer heeft (of is verloren) en een vader is, kan deze scène een mokerslag zijn.
Het tragische relaas van een familie die alles te danken heeft aan worstelen, maar er ook bijna alles aan kwijtraakte.
Hoewel er steeds een sfeer van weemoed hangt over de film, zijn er ook momenten van geluk en triomf aanwezig. De film belicht immers ook enkele van hun grootste successen in de ring, zoals hun rivaliteit met de Fabulous Freebirds en worstellegendes Ric Flair en Harley Race. Liefhebbers van professioneel worstelen komen dus zeker aan hun trekken met The Iron Claw en dankzij de beeldvoering van Durkin en zijn cameraman, mogen deze scènes zich gerust meten met die van Darren Aronofsky's The Wrestler. Voor de uitstekende choreografie in de ring, werkten de filmmakers trouwens samen met Chavo Guerrero Jr. en ook MJF, een van de topsterren van AEW droeg zijn steentje bij aan de film (en is zelfs te zien als de "valse" Von Erich-broer Lance in een blink and you'll miss it-moment).
I used to be a brother
Wie geen fan is van het hele worstelgebeuren en schrik heeft dat de film niets voor hem of haar is, kunnen we alvast geruststellen. Ook zonder enige voorkennis zal je kunnen meegenieten van en een traantje laten bij het tragische verhaal van de Von Erichs. Durkin zet namelijk de familiedynamieken op de voorgrond. The Iron Claw is dan ook eerder een karaktergedreven film dan een typische Hollywoodiaanse sportfilm. De kracht van de film schuilt dan ook in de manier waarop de band tussen de broers wordt getoond in de eerste helft en hoe het noodlot vervolgens genadeloos toeslaat. Ik kan me moeilijk voorstellen dat iemand onbewogen blijft bij deze film.Verder weet Durkin zijn film met een zeker gevoel van authenticiteit te injecteren en weet hij de sfeer zorgvuldig op te bouwen met behulp van enkele zeer krachtige scènes. Daarnaast is er ook een knaller van een soundtrack, met niet enkel de meeslepende originele muziek van Richard Reed Parry (Live That Way Forever!), maar ook klassiekers die de sfeer van de film alle eer aandoen, waaronder Blue Öyster Cult met (Don't Fear) The Reaper en Tom Sawyer van Rush. Dit alles maakte voor mij dat The Iron Claw voor een onvergetelijke filmervaring zorgde waarbij ik mezelf zelfs een beetje als een emotioneel wrak voelde wanneer de aftiteling rolde.
Conclusie
The Iron Claw brengt het tragische verhaal van de Von Erichs op een mooie en ontroerende manier tot levenn waarbij de film vooral wordt gedragen door de band tussen de vier broers en de geweldige acteerprestaties van Zac Efron en Jeremy Allen White. Regisseur Durkin doet deze iconische worstelfamilie alle eer aan, ook al neemt hij redelijk wat artistieke vrijheden en wordt er wat te snel gegaan over sommige (belangrijke) gebeurtenissen.
Pro
- Fantastisch geacteerd
- Sfeervol
- Voelt authentiek aan
- Geweldige soundtrack
- Knappe beeldvoering
Con
- Gaat te licht of te snel over somige gebeurtenissen
9
Over deze film
Beschikbaar vanaf
6 maart 2024
Genre
- Drama
- Sport
Speelduur
134 minuten
Regie
Sean Durkin
Cast
Zac Efron, Jeremy Allen White, Harris Dickinson, Lily James, Maura Tierney, Stanley Simons, Holt McCallany
Uitgever
A24, The Searchers
