Album of the week Death - Symbolic

[shiftyke]

Ik dacht dat dit nog een AOTW van vorige ronde was

Als je de bandnaam "Death" kan claimen moet je wel ne grote zijn in muziekland! Ik heb meestal weinig met die tak van de metal maar je merkt wel aan alles dit een band is die kwaliteit levert. Het album kon me van begin tot einde boeien maar ik kan wel al zeggen dat ik het nooit meer uit mezelf zal opzetten.

 

[JBM]

Vandaag helemaal beluisterd. En ik vond het een bevestiging van mijn eerdere post. Ik geraak er gewoon niet zo in als SH en TSOP.

Het ontbreekt aan echte songs vind ik. Het is eerder een onophoudelijke stroom aan riffs met gruntlijnen erover die onderling behoorlijk inwisselbaar zijn. Sacred Serenity vind ik wel heel cool (door een iets meer opvallende gitaarhook). En op de momenten dat ze even afwijken van de formule spits ik met plezier de oren, zoals dat sfeervol stukje in Without Judgement.

In tegenstelling tot sommige andere "grote" metal albums uit de jaren 90 klinkt het een beetje verouderd. Ik denk dan bv. aan Heartwork.

Het blijft op zich wel knappe technische metal en Chuck zal altijd mijn sympathie blijven hebben.

 

[nifelheim]

Deze moet ik niet uithalen om mijn mening te geven.
Onlangs werd onder de muziekvrienden eens een poll gedaan naar de favo Death plaat. Er kwamen veel verschillende antwoorden uit. Ik weet zelfs niet meer welke ik gekozen heb. Zegt wel veel over de kwaliteit van hun/zijn repertoire denk ik. Bij een band als Slayer kiest 90% voor Reign In Blood.
Ik ben ingestapt bij Individual Thought Patterns dus ik vind die zalig terwijl die toch zelden genoemd wordt.
Symbolic was dan nog een stapje technischer en nummers als Crystal Mountain en Zero Tolerance kan ik dromen.
Daarna ben ik dan in hun ouder werk gedoken en sindsdien schat ik Scream Bloody Gore en zelfs de demo's even hoog in.
Ik zag The Sound Of Perseverance altijd als een mindere plaat die Chuck al wat met tegenzin maakte en inzong, maar toen ik die onlangs herbeluisterde was ik toch aangenaam verrast.
Ik heb ze gelukkig 1x live gezien, al was het niet de meest opwindende live-act.

Hieronder een interessant interview met Chuck zijn ma, rond 2010, gedaan door Steven Willems ( Rock Tribune)
https://www.voicesfromthedarkside.de/special/chuck-schuldiner-special-jane-schuldiner/

 

[clercqie]

Ik ben nu deze week uit curiositeit toch eens door de rest van de discografie gegaan. Als ze zich teveel verliezen in techniciteit zijn ze mij kwijt helaas, maar voorlopig vind ik het album The Sound Of Perseverance hierin wel een goede balans vinden eigenlijk! Die flowt toch iets beter dan Symbolic.

Het gaat geen band zijn die in mijn continue rotation komt, maar ik zie me hier wel af en toe naar teruggrijpen in de toekomst.

 

[Cerulean]

Damn, van sommige reacties word ik een beetje triest Dit album is voor mij al 20 jaar lang top 20 aller tijden (stond op plaats 14 de laatste keer dat ik een top 100 opstelde). Ik bedoel dat zeker niet beoordelend hoor, want ieder zijn ding natuurlijk. Maar ik lees dingen als 'alles klinkt hetzelfde', 'er zit niet zoveel in' en 'het ontbreekt aan echte songs', dat is toch opmerkelijk want dat zijn net de punten waar dit album voor mij uitblinkt.
Het is wel zo dat dit voor mij indertijd ook echt moest groeien, ik denk dat het quasi onmogelijk is om dit goed (laat staan: geniaal) te vinden vanaf de eerste luisterbeurt(en). Dit is voor mij van begin tot eind een collectie van geniale songwriting, riffs, solo's, overgangen... Heeft in mijn ogen geen enkel zwak moment, absolute top.
Ik heb zelf trouwens ook niet echt iets met death metal. Ik luister (qua metal dan) voornamelijk black en doom, hier en daar wat thrash. Qua death metal wel wat dingen als oude Hypocrisy, Bloodbath, Nile, en (bij voorkeur) iets obscuurdere, vuile death metal als Blood Incantation, Grave Miasma en Spectral Voice. Maar mij doen de klassieke Morbid Angel en Cannibal Corpse dingen dan weer hélemaal niks.

 

[FlyingHorseman]

Ik heb hier ook gezegd dat het me allemaal hetzelfde klinkt maar na dit album nog eens opgezet te hebben, neem ik dat wel deels terug. Wat deze plaat betreft is er hier inderdaad toch wel veel variatie te vinden als ik het wat aandachtiger beluister. Als ik lukraak wat willekeurige thrash en death metalplaten zou opzetten, denk ik dat het voor mij op den duur wel toch allemaal wat te veel hetzelfde zou kunnen klinken.

Maar ja, beetje flauwe kritiek want dat kan over meerdere genres gezegd worden. Ik luister geregeld naar pakweg Sunn O))) en die dronen ook al meer dan 20 jaar dezelfde akkoorden. Ik vraag me ook af of je de subtiele verschillen niet beter gaat opmerken als je wat meer met metal gegroeid bent? Ik neem aan dat de metalmannen hier niet meteen bij iets als dit begonnen zijn maar eerder bij pakweg Iron Maiden ofzo?

Alvast een geslaagde AOTW. Zelfs al vind ik de plaat nog niet echt mijn ding, ben blij van toch iets beluisterd te hebben dat ik niet van mezelf zou opzetten.

 

[CerumenCrevice]

Goh altijd hetzelfde is wat veel gezegd, muziektechnisch is er veel gaande, maar had op wat verluchting gehoopt tussenin en misschien ook wat minder 'stalen' instrumenten zoals een fluit, viool, harp whatever, trumpet, whatever.

 

[Deleted member 2145]

Ben van bouwjaar 1962 , begonnen met AC/DC in de 70’s , in tussen mijn ziel verdorven als een aangebrande haring .

 

[Obi-Jan]

Goh altijd hetzelfde is wat veel gezegd, muziektechnisch is er veel gaande, maar had op wat verluchting gehoopt tussenin en misschien ook wat minder 'stalen' instrumenten zoals een fluit, viool, harp whatever, trumpet, whatever.

dat is hier geen folk metal he makker.

 

[Svartálfar]

Denk dat dit hier dan meer iets voor @NDEFCB is

ontopic, heb me voorgenomen deze jaargang wel terug meer aandacht aan aotw te schenken, obi-jan zijn entry moet ik nog checken maar deze ken ik al dus das gemakkelijker om mee te beginnen

Ik zou mezelf helemaal geen grote Death fan durven noemen eigenlijk terwijl ik wel alle platen heb en als ik ze opzet er ook enorm van geniet, zowel het oudere als het nieuwe, meer proggy materiaal. Zou zelfs geen favoriete album kunnen aanduiden, denk dat dat een 3way tie is tussen Leprosy, Human en deze. Maar toch is het een band die ik zelden uit mezelf opzet. Ik graviteer tegenwoordig meer naar de vuile caveman death metal dan naar dit type death metal.

Album begint stevig met de titletrack wat samen met Crystal Mountain voor mij de toptracks op het album zijn en ook 2 van de beste Death nummers tout court. Als album in zijn geheel is dit ook gewoon fantastische songwriting, het is echt een album en geen verzameling van nummers die toevallig bij elkaar gezet zijn terwijl ieder nummer ook op zichzelf kan staan. Iets wat ik bij sommige (lees: de meer populairdere) death metal wel eens mis.

Denk niet dat er veel valt te zeggen wat nog niet gezegd is over dit album, binnen de metal wereld is dit een album wat quasi legendarisch status heeft en terecht.

 

[Jules 'ezechiel 25:17' Winnfield]

Ik heb hier ook gezegd dat het me allemaal hetzelfde klinkt maar na dit album nog eens opgezet te hebben, neem ik dat wel deels terug. Wat deze plaat betreft is er hier inderdaad toch wel veel variatie te vinden als ik het wat aandachtiger beluister. Als ik lukraak wat willekeurige thrash en death metalplaten zou opzetten, denk ik dat het voor mij op den duur wel toch allemaal wat te veel hetzelfde zou kunnen klinken.

Wat beide genres wel hebben is dat die heel verschillend klinken naargelang de lokale scene ook al zijn al die scenes uit de 80's en 90's min of meer internationaal doorgebroken. Bay area thrash metal (Metallica) klinkt veel minder 'lollig' voor mij dan New Yorkse Thrash van bijvoorbeeld Anthrax waar iets meer invloeden van de lokale New York hardcore in zit

Death zelf is van Florida en kan door zijn progressie tussen de verschillende platen niet in 1 vakje geplaatst worden maar een Cannibal Corpse uit dezelfde regio klinkt veel bruter dan het Zweedse At the gates (een andere death metal grootheid).

 

[Deleted member 95]

Het was heel lang geleden dat ik deze nog gehoord had en de eerste keer sinds ik een deftige hifi heb. Het eerste dat mij opviel was dat de productie echt een pak beter klinkt dan verwacht. Over de muziek zelf: absolute pioniers natuurlijk. In deze plaat hoort ge inderdaad nog steeds veel invloeden van de Amerikaanse thrash terug, maar toch klinkt het daarnaast ook heel fris op een manier. Grootste pluspunt is dat de plaat nergens te lang blijft hangen. De riffs en solo's vliegen voorbij aan een hoog tempo, maar het geheel voelt heerlijk groovy aan, ook dankzij het gevarieerde drumwerk (iets wat bij veel te veel latere bands in het genre compleet verloren is gegaan). Echt iets waarvoor ik met plezier een uurtje de camping verlaat op een festival.

Die variatie mis ik dan weer een beetje in de vocals. Het is verre van slecht, maar alle lyrics worden binnen een bereik van een halve toon en zonder veel verschil qua intensiteit uitgebraakt, ook iets dat je nog veel te veel tegenkomt in het genre imo. Onder andere daarom zoek ik mijn ding meestal eerder wat dieper in de melodische en progressieve zijtakken van de death metal, maar voor dit album maak ik met plezier een uitzondering. Carcass en Bloodbath vind ik ook geweldig, maar bands als Cannibal Corpse doen mij dan weer echt niets.

Denk dat dit hier dan meer iets voor @NDEFCB is

Fuck yeah.

 

[Lint]

Ahja, happy birthday @Jules 'ezechiel 25:17' Winnfield, dat was ik blijkbaar nog vergeten


Bon nog eens laten spelen.
Ik heb basically dezelfde mening als deze 2 heren:

Ik luister ook wel naar zwaardere en agressieve muziek maar ik heb niet zoveel met death metal. Vroeger een paar platen halfslachtig beluisterd maar het sprak en spreekt me niet echt aan, waarschijnlijk ga ik de liefhebbers beledigen door te zeggen dat het voor een leek als mezelf allemaal hetzelfde klinkt. Ik heb ook niet echt iets met het "choquerend" beeldwerk dat in het genre gebruikt wordt, ik neem aan dat dat wel nogal tongue in cheek allemaal is.

Ik heb deze plaat beluisterd en ik vond het çava maar nog altijd niet echt mijn ding. Ik had het misschien zelfs wat agressiever en zwaarder verwacht op basis van de openingspost. Ik kan de technische kant van de muziek wel appreciëren maar tegelijk houdt dat de muziek ook wat op armlengte voor mij. Wel wat goeie riffs gehoord en er gaat wel een soort kracht uit van de muziek. Vocals vielen ook wel mee. Het duurde me wel allemaal een beetje te lang, dit soort muziek zou me misschien meer aanspreken in korte stoten van pakweg een halfuur (zoals die thrashplaat van Radbraker vorige reeks).

Misschien dat die kritiek ook te maken heeft met het niet zo bekend zijn met deze muziek,

Het mag voor mij zekere al eens harder zijn en muzikaal bevalt dit me wel. Op vlak van vocals is dit veel minder mijn ding hoewel het hier nog redelijk meevalt. Zero Tolerance, Sacred Serenity en afsluiter Perennial Quest kan ik best pruimen. Dat stukje dat ongeveer halverwege in Zero Tolerance begint is heerlijk werk.

Zoals gezegd kan ik hier muzikaal wel van genieten en idd ook van de technische kant. Maar zoals @FlyingHorseman ook zegt, zou dit voor mij waarschijnlijk ook beter werken in een kortere dosis. Zeker als het hele album nogal zwaar en intens is en er geen rustpunten zijn en dan ook nogal technisch is. Dat werkt voor mij een beetje vermoeiend en dat zorgt er ook wat voor dat de impact heel wat minder wordt voor mij. Maar dat is misschien een probleem dat ik heb met veel andere albums in het (death e.a.) metal genre en niet specifiek met dit album.

Over het algemeen vind ik het nog steeds klinken als typische speed/thrash metal. Ik snap uw opmerking wel @Jules 'ezechiel 25:17' Winnfield, dat thrash iets meer zou aanleunen bij de hardcore.
De deze is strak gespeeld aan een indrukwekkend tempo, en de plaat geeft enorm veel energie af. De riffs, occasionele coole solo en drums kan ik erg appreciëren, alsook de transities en afwisseling binnen de nummers (ondanks dat alle nummers alsnog op elkaar lijken).
We halen wel precies alle clichés boven, maar dat is eerder het "ze waren eerst, iedereen doet ze na, ik hoor nu pas die eerste" fenomeen gok ik.

Maar de zang ... vind ik echt ondermaats ... klinkt heel erg geforceerd en die kerel zou precies beter wat dictie lessen nemen. Wel pluspunten voor de verstaanbaarheid inderdaad .
Daarentegen kan ik @Sond zijn suggestie met cleane vocals wel smaken, dus de kerel kan duidelijk wel wat zingen.


Songs:

• Toppers:
  • Symbolic: Lekker vettige gitaar, coole solo, die rythm change in het midden is
  • 1000 eyes: Amaai die drum , dik blazen hier
• Slecht:
  • Zero Tolerance: Hetzelfde als de rest, maar onnozeler en slechter. Klinkt mij enorm cliché en vooral goed afgekeken van de beteren (Slayer Metallica Anthrax Priest), maar dan de "good college band" versie ervan
  • Scared serenity: same
• Lol @ dat akkoustisch getokkel in Crystal Mountain opeens
• Al de rest is zowat neutraal

Coole dochter!

Goede opvoeding ja !!
Mijn vrouw blijft maar proberen met hare boenke boenk, maar dat heeft geen avance zuh .
De dochter zei alleen laatst bij Queen "papa die meneer kan precies niet goed zingen". Maar bon dat kloppen we er nog wel uit.

Damn, van sommige reacties word ik een beetje triest

Sorry

 

[BearPils]

Net deze plaat ook eens beluisterd.
Hoewel ik wel fan ben van het technische elementen zoals de meeste mensen hier kunnen de vocals me echt niet bekoren...

Ik sluit mij eigenlijk ook aan bij @Lint zijn mening.

 

[Creeping Death]

Daar gaan mijn goede voornemens.. 4 inzendingen ver en ik moet nummer 2 nog doen.
Bij deze dus eens starten met het wegwerken van de reeds opgelopen achterstand.

Ik ben into death metal geraakt dankzij m'n (latere) schoonbroer. Ik luisterde zelf al naar zwaardere muziek maar wat mijn schoonbroer toen meebracht, dat was nog van een heel andere orde. Daardoor een heel fanatieke zware metal periode gehad; inclusief typische "als een bandnaam op een shirt herkenbaar is, is het ni cool genoeg" fase. Veel brutal death metal en grindcore beluisterd en tijdens de zoektochten online ook op Death gestoten. Maar snel geklasseerd als niet zwaar genoeg.

Later Opeth ontdekt en zo meer prog invloeden leren waarderen. Wederom online op zoektoch gegaan en zo wederom op Death gestoten.
Om eerlijk te zijn, dat ik is ook waar ik Death altijd aan link: de eerste nummers waarmee ik ze leerde kennen en dus ook met meer technische en "progressieve" nummers.

Nodeloos om te zeggen dat ik Symbolic een enorm goeie plaat vind
Het is meteen vanaf het titelnummer dik genieten. Eerwaarde @Lint omschrijft het mooi in zijn post. Met zijn mening over Zero Tolerance ben ik het niet eens, die laatste minuut is echt heerlijk: die solo over die drukkende drums! Empty words telt zoveel ritme wisselingen dat je er op een goede manier misselijk van wordt. Sacred Serenity heeft een enorm coole intro maar is voor de rest wat standaard al blijft die bas wel stevig doorklinken door heel het nummer. 1000 Eyes is m'n favoriet van de plaat. Hier moet ik @Lint weer bijtreden: wat een drumwerk!

Even tijd om te bekomen, tijd om de plaat om te draaien.

En meteen weten ze weer te verrassen: middenin Without Judgment zetten een heel spacy en zweverige sequence. En verrassen doen ze weer door op het eind van Crystal Mountain een akoestische gitaar te droppen. Het beukende Misanthrope is voor mij ééntje dat gewoon voorbij komt zonder dat er echt iets blijft hangen; niet groots maar ook zeker niet slecht.
Voor het slot nummer Perennial Quest worden alle registers nog eens opengetrokken: tempo wisselingen, technische stukken, uitgebreide solo's.
Perfecte samenvatting en slot van de plaat imo.

 

[BlackOccult]

Conclusie: onverwacht redelijk mijn ding! Het brute spreekt me eigenlijk best aan. Zo een volledig album uitluisteren vind ik desondanks een beetje vermoeiend, haha, maar zo een nummer of twee in mijne Shuffle playlist zou zeker goed komen. Kwestie van mijn interne (!) agressiviteit in de file dan maar muzikaal te ondersteunen met Symbolic of 1000 Eyes.

Nocturnus en Control Denied ook even meegepikt, muzikaal was die laatste zeker goed maar niet echt fan van de zang.

 

[Deleted member 621]

(Ik had daarnet dus dit album en dat van Radbraker door elkaar gehaald en het bericht voor hier daar geplaatst. )

Ik las death metal en dacht "oh nee" omwille van wat ik vermoedde dat grunting vocals zouden zijn, maar dat valt toch best mee (maar ik ken dan ook geen enkele band uit dit genre, laat staan het genre op zich).
Klinkt in ieder geval heel goed!

Dit album ook wat beter beluisterd, maar het toch halverwege het 4de nummer afgezet.

Zoals ik al zei zou ik hier als metalfan waarschijnlijk wél graag naar luisteren moesten de vocals clean zijn, maar de muziek vind ik hoe dan ook heel goed, geweldig zelfs (veel 80s metal op zich).
Natuurlijk mogen de solo's niet ontbreken! (Die van het eerste nummer )

Maar ik denk dat dit één van de metalbands is waarvan ik wel eens een nummer kan horen en misschien zelfs een paar achter elkaar, maar een heel album lukt niet omdat de vocals gewoon echt niet mijn ding zijn.

Heeft die kerel zijn stem niet totaal kapot geschreeuwd?

 

[PolletPoulet_OG]

Death metal. En een goeitje. Geen pussy plaat ook niet na deze te beluisteren btw. Death, een band al van gehoord. Zoals zovele death metal bands waar ik vroeger wel eens ben doorgegaan, en voor 1 of andere reden niet is blijven plakken. Zoals creeping death het zo schoon zei:

Daardoor een heel fanatieke zware metal periode gehad; inclusief typische "als een bandnaam op een shirt herkenbaar is, is het ni cool genoeg" fase. Veel brutal death metal en grindcore beluisterd en tijdens de zoektochten online ook op Death gestoten. Maar snel geklasseerd als niet zwaar genoeg.

Ik heb ook zo een periode meegemaakt. Ik ben daarna in een andere richting gesprongen als gij, maar dat heb ik al eens uitgelegd in het uw muziek journey ofzoiets topic. Je weet wel ; )
Soit. Death metal heeft een speciaal plaatske in mijn hart. En als ik echt in subgenres moet gaan, sigh, ik doe het niet graag, maar het is fucking metal. Ge kunt niet anders. En dan is er in dat heel speciale plaatske in men hart van een brede waaiver van death metal nog een specialer plaatske voor technical death metal. Meestal vind ik het niet technisch genoeg, en dat heb ik hier totaal niet. Voor mij mocht het technische aspect nog wat technischer en al die andere zever eruit Ik had technischer gegaan moest ik ik kiezen denk ik. Gewoon om het door jullie strot te rammen HA.

Maar soit. Echt enorm fijn album. Die drummer maakt deze plaat ook echt wel eerlijk gezegd, draagt hier in mijn ogen 60% van de muziek om los uit de pols met procenten te gooien. Niet tegenstaande dat de gitaar en bass niet goed is, how. Ver van. Vocals storen mij niet. Ik vind ze zelfs redelijk goed. Maar dat mag van mij allemaal wel wat brutter ingezongen worde. Minor details. Maar de drums steken er gewoon kop en schouders boven uit. Wat er ook in zit, en dat heb ik zo graag dat is het speelse. In Crystal Mountain zit zo een suuuuper cliche rifke in, maar dat kan gewoon omdat de rest van het hele fucking album dik brut is en een seconde later wordt er door die drummer toch weer een megazot technische fill doorgegooid.

Productie is top. Ik verschoot er zelfs van. Ik ben meestal niet zo fan van de 1990 - 1995 periode in death metal qua productie. Maar deze is echt goed imo. Maar dat is bij metal imo iets persoonlijker als bij andere muziekgenres ofzo dus genoeg mensen die hier anders over zullen denken en dat is zelfs niet eens kritiek.

Ik kan iedereen alleen maar aanraden om extremer in zijn keuzes te gaan soms. Niet voor elke week, dan wordt iedereen hier zot. Maar ik kijk naar @Avondland de snoeper. Een album dat ik meteen heb opgezet omdat ik wist dat het extreem ging zijn en dat heeft niet telleurgesteld uiteindelijk. Alsook bij deze merci aan @Jules 'ezechiel 25:17' Winnfield om zich niet in te houden.

Fuck yeah, genieten die plaat. Rivers of Nihil is zo een band dat elke keer wanneer ik die beluisterd na een lange tijd niet beluisterd te hebben, ze toch weer dat iets meer op mij groeien. Ook is vanaf seconde 5 ook altijd duidelijk waar die zo fucking goed waren als ge die hebt leren kennen ook.

 

[Avondland]

@PolletPoulet_OG De AOTW-keuze als liefhebber van extreme muziek is altijd wat kiezen: ga ik voor mijn ding of hou ik rekening met het comfort van de andere? Voor mensen met meer "radiovriendelijke" smaak is dat geen twistpunt.