Het jaar is 2000, in een door Jimi Hendrix gebouwde muziekstudio troepen enkele hiphop, soul en jazz talenten samen om opnames te doen.
De individuele namen van deze talenten: Questlove, D'Angelo, Talib Kweli, Q-Tipe, Raphael Saadiq, Roy Hargrove, Bilal, Common en Erykah Badu maar samen waren ze de Soulquarians.
De ongelofelijke smeltkroes van ideeën leverde een paar legendarische albums op waaronder:
D'Angelo is een neosoul zanger die met z'n debuut album Brown Sugar veel lof oogstte. Z’n opvolger liet even op zich wachten maar omringt door de Soulquarians kwam er een fantastisch vervolg met nog meer lof als gevolg.
Voodoo moest een antwoord zijn op de typische cliché R&B die we kennen uit de jaren ’90 door invloeden te gaan zoeken bij de soul en funk uit de jaren ’70. Denk maar aan namen als Sly, Stevie Wonder, Marvin Gay of Al Green. Ook namen als Prince of Fela Kuti vormende een bron van inspiratie.
Met Questlove als drummer, weet je dat hiphop invloeden ook nooit ver weg zijn. Het bewust “slordig” drummen van Questlove is iets wat vaak wordt toegekend aan wijlen J Dilla, ook hij was lid van de Soulquarians desondanks hij niets met de productie en opnames te zien had, is zijn invloed niet te missen. De productie van Devil’s Pie daarentegen is wel volledig op het conto van een hiphop legende te schrijven, namelijk DJ Premier en we zien ook Redman & Method Man passeren op de track Left & Right.
Het succes van Voodoo bleek wel zware gevolgen te hebben voor D'Angelo, de roem en z'n status als sekssymbool deden hem de das om, een geschiedenis van drank, drugs en allerlei calamiteiten begon. We zouden 14 jaar lang niets meer horen van D’Angelo. Het gonsde jaren van de geruchten over een mogelijk nieuw album maar pas in 2014 bracht hij het al even legendarische album Black Messiah uit, ik heb even getwijfeld om voor deze te gaan, persoonlijk is dit één van de beste albums van de afgelopen 20 jaar maar uiteindelijk toch voor Voodoo gegaan.
Ik ga er verder niet te veel woorden meer aan vuil maken, geniet van het pure vakmanschap!
Voor de mannen en vrouwen die liefhebber zijn van fijne vleeswaren, moet ik jullie toch ook even richting de videoclip van Untitled sturen.
De individuele namen van deze talenten: Questlove, D'Angelo, Talib Kweli, Q-Tipe, Raphael Saadiq, Roy Hargrove, Bilal, Common en Erykah Badu maar samen waren ze de Soulquarians.
De ongelofelijke smeltkroes van ideeën leverde een paar legendarische albums op waaronder:
- Common - Like Water For Chocolate
- Reflection Eternal (Talib Kweli) - Train Of Thought
- Bilal - 1st Born Second
- The Roots - Things Fall Apart
- Erykah Badu - Mama's Gun
- D'Angelo – Voodoo
D'Angelo is een neosoul zanger die met z'n debuut album Brown Sugar veel lof oogstte. Z’n opvolger liet even op zich wachten maar omringt door de Soulquarians kwam er een fantastisch vervolg met nog meer lof als gevolg.
Voodoo moest een antwoord zijn op de typische cliché R&B die we kennen uit de jaren ’90 door invloeden te gaan zoeken bij de soul en funk uit de jaren ’70. Denk maar aan namen als Sly, Stevie Wonder, Marvin Gay of Al Green. Ook namen als Prince of Fela Kuti vormende een bron van inspiratie.
Met Questlove als drummer, weet je dat hiphop invloeden ook nooit ver weg zijn. Het bewust “slordig” drummen van Questlove is iets wat vaak wordt toegekend aan wijlen J Dilla, ook hij was lid van de Soulquarians desondanks hij niets met de productie en opnames te zien had, is zijn invloed niet te missen. De productie van Devil’s Pie daarentegen is wel volledig op het conto van een hiphop legende te schrijven, namelijk DJ Premier en we zien ook Redman & Method Man passeren op de track Left & Right.
Het succes van Voodoo bleek wel zware gevolgen te hebben voor D'Angelo, de roem en z'n status als sekssymbool deden hem de das om, een geschiedenis van drank, drugs en allerlei calamiteiten begon. We zouden 14 jaar lang niets meer horen van D’Angelo. Het gonsde jaren van de geruchten over een mogelijk nieuw album maar pas in 2014 bracht hij het al even legendarische album Black Messiah uit, ik heb even getwijfeld om voor deze te gaan, persoonlijk is dit één van de beste albums van de afgelopen 20 jaar maar uiteindelijk toch voor Voodoo gegaan.
Ik ga er verder niet te veel woorden meer aan vuil maken, geniet van het pure vakmanschap!
Voor de mannen en vrouwen die liefhebber zijn van fijne vleeswaren, moet ik jullie toch ook even richting de videoclip van Untitled sturen.
Laatst bewerkt:
