Album of the week D'Angelo - Voodoo (2000)

Meesterwerk uiteraard, en een zeer grensverleggend album. Het eerste waar de revolutionaire out of beat ritmes van J Dilla door real life muzikanten gespeeld werd in plaats van geknutseld met samples. Life changing voor een hele generatie artiesten


Dilla staat zelf dan wel niet in de liner notes (hij had een paar nummers voor het album gemaakt maar door tijdsgebrek zijn die er niet in geraakt) maar was wel intens betrokken bij de opnames. Je doet hem daar iets te weinig eer aan Shiftyke! Hij was naar het schijnt zelf ook een beetje teleurgesteld dat hij nergens vermeld werd.
(Toevallig een paar maand geleden veel over gelezen in het geweldige Dilla Time. Grote aanrader voor alle fans)
 
Om eerlijk te zijn waren die out of beat ritmes mij niet echt opgevallen. Nochthans mijn viagra als het op muziek aankomt. Vermoedelijk de lengte van de tracks die het effect daarvan verdoezelt.
 
Het album maakte me duidelijk dat suave dansend met tal van zwetende lichamen plakkend aan elkaar en Vadertje Tijd in de hoek, die de tijd traag laat voorbijgaan voor de bewegende zielen in de camera', niets voor mij is.
Het zal aan de crackgeur gelegen hebben, zichtbaar in mistvorm in het blauwe neonlicht in de aftandse zaal, met afbladderende verf :unsure:.
'Devil's Pie' en 'Spanish Joint' hadden wel het goede ritme te pakken en daarvoor zou ik een beetje ingehaleerd willen hebben, als de dopamine afdruipt van iedereen bij het verlangen naar zieke fantasieën op de vloer, met dank aan het gevoodoo van D'Angelo.
 
Ik kan veel muziek appreciëren maar dit maakt weinig kans. Waar veel vrouwen/mannen in zwijm vallen voor zijn soulvolle ballades , krijg ik er de kriebels van. Doet me soms denken aan Prince. Respect maar daar blijft het bij.
 
Vorige week wel het merendeel van nummers beluisterd hoor, maar er is niet veel blijven hangen. Vond het niet direct enorm goed, deze week eens opnieuw opzetten!
 
Ik vond het maar niks, ik zal maar terug in mijn schaamhoekje kruipen.
 
Paar keer herprobeerd, want normaal gezien zou het mij toch moeten liggen (obv beschrijving in de OP), maar ik laat deze kelk toch aan mij voorbij gaan. Wat te zeemzoeterig, ik krijg er wat de bisjkes van. Brown Sugar ook een kans gegeven, en dat ligt mij precies wel al iets beter.


Het is natuurlijk geen Deftones.
 
Doet me soms denken aan Prince. Respect maar daar blijft het bij.

Je doet hem nochtans een fenomenaal compliment door hem met Prince te vergelijken!

Vorige week wel het merendeel van nummers beluisterd hoor, maar er is niet veel blijven hangen. Vond het niet direct enorm goed, deze week eens opnieuw opzetten!

Misschien eens al dat Graspop lawaai uw oren verlaten heeft is er terug plaats voor één van de beste platen van de Noughties. :fingerguns:


Ik vond het maar niks, ik zal maar terug in mijn schaamhoekje kruipen.

Voor sommige is het hopeloos :p

Paar keer herprobeerd, want normaal gezien zou het mij toch moeten liggen (obv beschrijving in de OP), maar ik laat deze kelk toch aan mij voorbij gaan. Wat te zeemzoeterig, ik krijg er wat de bisjkes van. Brown Sugar ook een kans gegeven, en dat ligt mij precies wel al iets beter.


Het is natuurlijk geen Deftones.

De D in D'Angelo staat voor Deftones, helpt dat? :unsure:
 
Paar keer herprobeerd, want normaal gezien zou het mij toch moeten liggen (obv beschrijving in de OP), maar ik laat deze kelk toch aan mij voorbij gaan. Wat te zeemzoeterig, ik krijg er wat de bisjkes van. Brown Sugar ook een kans gegeven, en dat ligt mij precies wel al iets beter.


Het is natuurlijk geen Deftones.
Brown Sugar is net zeemzoeterig dan deze vind ik, hier meer invloeden van Fela, Prince, Sly, Clinton en een jam gevoel met minder song.
 
Tweede luisterbeurt achter de rug maar het is mij helaas niet zo bevallen. Ik sluit aan bij @LessThanJake, iets te zeemzoetig inderdaad, te loom en iets teveel herhaaldelijke deuntjes waardoor er zeer weinig afwisseling in de muziek, nummers lijken voor mij ook heel erg op elkaar. :unsure: Wel blij dat ik deze klepper heb mogen leren kennen dankzij jouw voorstelling!
 
giphy.gif


:tongue:
 
Wel vind ik zowel het album als de nummers wat te lang, zeker omdat ze ook wat repetitief zijn. Beetje het gevoel dat ik ook had bij Mbongwana Star.

Tweede luisterbeurt achter de rug maar het is mij helaas niet zo bevallen. Ik sluit aan bij @LessThanJake, iets te zeemzoetig inderdaad, te loom en iets teveel herhaaldelijke deuntjes waardoor er zeer weinig afwisseling in de muziek, nummers lijken voor mij ook heel erg op elkaar. :unsure: Wel blij dat ik deze klepper heb mogen leren kennen dankzij jouw voorstelling!

Deze twee er bij halen want die vatten mijn mening al goed samen.
Zoals je in je openingspost aanhaalt @shiftyke : dit is anders dan die typische jaren '90 R&B meuk. Je hoort de invloeden en de soul druipt er bij momenten af. M'n spiekbriefje er even bij gehaald en daar staat Send it on onderlijnd als perfecte voorbeeld hier van.
De productie is enorm goed en het hele album heeft een aangename sound.

So far so good! Maar dan ga ik terug naar m'n spiekbriefje en zie ik overal wat hetzelfde staan en moet ik al zwaar nadenken en heb ik het moeilijk me het nummer in kwestie voor de geest te halen. Om Send it on er weer bij te halen: daar ik dus bijgezet dat het een enorme soul vibe had. Voor de rest staat alleen de outro erbij en dat is ook het enige dat ik me herinner van het hele nummer.Chicken Grease was dan weer een pak meer funky maar ook daar: moeilijk om me het te herinneren.

Er zijn nummers die daar aan ontsnappen: Devil's Pie staat met stip genoteerd. Bommetje van een nummer! Spanish joint was wat swingender en had een heel zuiderse vibe, dus die sprong er ook uit. Maar het is dus wat te weinig voor mij.

Ik weet het: als doom fan die houdt van lange nummers en repetiviteit heb ik weinig recht van spreken. Waarom dit me dan minder boeit: misschien is het minder voeling met de muziek of een minder getrained oor? Of is het toch omdat het iets te soft en mellow is, waar doom meestal iets boos, kwaadaaradigs, duister of dreigends heeft.

Het is in ieder geval een mooi en goed gemaakt album en ik heb wel interesse om nog wat meer werk van D'Angelo te checken. Misschien dat ik daar iets vind dat me beter ligt, who knows? Missie in ieder geval weer geslaagd. Weer iets totaal nieuws beluisterd en hoewel het geen schot in de roos is, toch merci voor de kennismaking!
 
Terug
Bovenaan