Welke toekomst/plaats hebben huisdieren in onze maatschappij?

Ik denk dat een examen (zelfs gewoon theoretisch) te simplistisch wordt voorgesteld hoor. Je hebt geen idee hoeveel stromingen en denkwijzes er zijn over huisdieren. Een klein voorbeeld, eerder deze week stond er een artikel in de krant over agressieve honden. Chris Dusauchoit ging het ff komen uitleggen, en zei dat je een (al spelend) bijtende puppy moet afzonderen in een andere kamer. Voor anderen is dat pure dierenmishandeling (want isolatie is voor een sociaal dier een zwáre straf, zeker iets voor wat ze van nature doen en gewoon zelf al afleren door ouder te worden). Ook alleen het idee dat je een agressieve hond krijgt omdat je ze als puppy nooit hebt geleerd om niet te bijten, lol.

Ook die vraag over gemiddelde jaarlijkse kost van een kat. Ik heb nog geen enkele kat gehad die mij €400 op een jaar kostte dus ik zou ook zeggen dat dat niet klopt. Toch heb ik al mijn hele leven katten en vooralsnog geen dieren mishandeld :p

't Zelfde met de leibandvraag. Volgens de wet mag dat niet, nee. Puur kijkend naar dierenwelzijn moét je een hond uren op een dag laten loslopen. Dus wat is dan het correcte antwoord? Volgens de wet? Primeert dat dan boven het dierenwelzijn? Ah nee, want het examen dient juist om het onderscheid te maken tussen mensen die wel en niet goed voor dieren kunnen zorgen?

Mijn doel met deze post is niet om een discussie te starten over al deze punten (is daar ook het topic niet voor), maar om aan te geven dat zo'n examen écht niet zo simpel is als men denkt. Je kan met dierenwelzijn ecnt heel heel heel veel verschillende richtingen opgaan, en de ene stroming denkt van de ander dat ze ofwel hysterisch en te zacht zijn, ofwel dat het gruwelijke mishandelaars zijn. Probeer daar maar eens de waarheid in te vinden :D Ik zit op een Nederlands hondenforum en daar is het voor sommigen al waanzin als je full time werkt met een hond, of niet eerst zes weken vakantie neemt. Dat soort dingen zijn dus ook gewoon cultureel bepaald. Er is niet een objectieve waarheid.

Dat is uiteindelijk óók een keuze die de opleggende instantie zal moeten maken, maar waarom zou hun keuze beter zijn dan een andere? Dan moeten mensen die keigoed voor dieren kunnen zorgen ineens in hun hoofd verkeerde antwoorden gaan geven om toch maar te slagen voor dat rare examen dat uiteindelijk niks bewijst buiten dat ge een paar basisstellingen vanbuiten kunt blokken? Slaat toch allemaal nergens op. Da's zo'n idee dat goed werkt in theorie, ja.
 
Laatst bewerkt:
Mijn doel met deze post is niet om een discussie te starten over al deze punten (is daar ook het topic niet voor), maar om aan te geven dat zo'n examen écht niet zo simpel is als men denkt. Je kan met dierenwelzijn ecnt heel heel heel veel verschillende richtingen opgaan, en de ene stroming denkt van de ander dat ze ofwel hysterisch en te zacht zijn, ofwel dat het gruwelijke mishandelaars zijn. Probeer daar maar eens de waarheid in te vinden

Hier ga ik helemaal mee eens.
Er zijn zoveel verschillende stromingen en veel dierenmensen kunnen niet verder zien dan wat ze zelf geloven/ hun visie de enige juiste is. Ik val hier soms ook ten prooi aan.
Dit heb ik vooral gezien bij paardenmensen. Ik heb zelf paarden gehad en ik had een heel andere filosofie over het houden van paarden dan de andere mensen die mee op die stal stonden en ik mishandelde mijn paard dus omdat ik hem anders (maar niet slechter verzorgde) en omdat ik het niet vond kunnen dat paarden heel der dagen in een kleine stal stonden opgesloten omdat het regende.

Hoewel ik voorstander ben om iets tegen die impulsaankopen te doen lijkt me dit zeer moeilijk.
Een examen is, zoals hierboven gezegd, moeilijk door dat er niet één (juiste) manier is van dieren te verzorgen.
Misschien het verplicht volgen van een korte basisopleiding? Een (halve) dag cursus over het dier dat je als huisdier wil nemen en de basisnoden en misschien een beetje over het gedrag leren? Geen idee of dit wel zou werken.

Maar, stel de drempel wordt verhoogd, zal dit werkelijk iets uithalen? Gaan dieren dan beter behandeld worden/ minder dieren in het asiel?
Misschien als er minder vraag zou zijn, gaan er ook minder broodfokkers zijn?
Brodfok is uiteindelijk ook een gigantisch probleem dat hier in België amper wordt aangepakt.
 
Nee ik verafschuw massaal dierenleed?

Wat moet gij nu melk hebben ge kunt toch van de kraan drinken? Die melk is trouwens bedoeld voor een kalf. Dat hebben wetenschappers ontdekt!
met die alles wat niet absoluut noodzakelijk is moet weg standpunten valt niks te winnen.
 
Nee ik verafschuw massaal dierenleed?

Wat moet gij nu melk hebben ge kunt toch van de kraan drinken? Die melk is trouwens bedoeld voor een kalf. Dat hebben wetenschappers ontdekt!
Als dat uw gedacht erover is dan is het duidelijk ook voor u bedoelt want dan ben je zelf een kalf :unsure:
 
Ik snap wel deels waar hij naartoe wil hoor. Als je daar al die koeien ziet staan die deel uitmaken van de fabriek en zich nauwelijks kunnen draaien in dat kot.

Hetzelfde met die kippenfabrieken waar ze allemaal opeen gestapeld zitten. Daar zou toch wel eens iets aan gedaan mogen worden vanuit dierenwelzijn.

En ik wil verre van iedereen vegetariër maken. Integendeel aangezien ik grote fan ben van een lekker stuk vlees.
 
Ik snap wel deels waar hij naartoe wil hoor. Als je daar al die koeien ziet staan die deel uitmaken van de fabriek en zich nauwelijks kunnen draaien in dat kot.

Hetzelfde met die kippenfabrieken waar ze allemaal opeen gestapeld zitten. Daar zou toch wel eens iets aan gedaan mogen worden vanuit dierenwelzijn.

En ik wil verre van iedereen vegetariër maken. Integendeel aangezien ik grote fan ben van een lekker stuk vlees.
Het probleem is de hoeveelheid vlees die nodig is voor ons Westers dieet en de lage prijs die men eraan wil geven.

Zo'n kipfilet uit de Aldi, voor wat dat kost kan je een kip geen deftig leven geven. Het zelfde voor het meeste vlees dat wordt verkocht.

Maak van vlees (opnieuw) een luxeproduct dat je een of twee keer per week kan eten, en plots zal veel mogelijk zijn. Maar de consument, en zeker de vleesindustrie, gaat dit niet echt verkiezen tot het niet anders kan.
 
Het zou al een goed begin zijn als ze starten met mensen die een dier mishandelen of naar het asiel brengen op een lijst te zetten en die niet meer dieren te laten kopen of adopteren, toch niet zonder grondige screening en begeleiding.
Dat is voor honden volgens mij reeds het geval. Ik moest om die specifieke reden mijn Rijksregisternummer doorgeven bij de aankoop van onze puppy.
 
Ik heb nog niet voldoende nagedacht over de voorgaande discussie om een mening te schrijven die hier toegevoegde waarde biedt.

Maar in het kader van dit topic wil ik wel zeggen: ik vind dat een examen en/of bewijs voor het houden van huisdieren verplicht moet zijn. Iedereen kan lukraak katten en honden kopen en veel mensen kunnen er niet goed voor zorgen. Ik ben voorstander van een vergunning die aantoont dat je in staat bent om te zorgen voor het dier dat je wil kopen en dat je de nodige kennis hebt van het dier.

In de praktijk mss onmogelijk want hoe ga je ooit controleren of iedereen met een kat of hond het nodige traject heeft afgelegd. Je kan moeilijk bij iedereen gaan aankloppen en checken voor hun "hondenbewijs". Maar mensen die gewoon spontaan een puppy willen kopen, ga je daarmee toch al wat afschrikken.

Puur een technisch examen zou voor sommigen ook al een verschil maken. Met vragen als:

- een hond heeft geen nood aan dagelijkse wandelingen als hij een tuin ter beschikking heeft. j/n

- een kat moet regelmatig gekamd worden. J/n

- een hond of kat moet enkel naar de dierenarts indien gewond/duidelijk ziek. J/n


- als ik niemand in de omgeving zie, mag mijn hond los van de riem. J/n

- ik mag fietsen met mijn hond aan de leiband mee. J/n

- de jaarlijkse kosten voor een kat bedraagt gemiddeld 400 euro. J/n

....

Toch even op reageren, onze huidige hond komt uit het asiel.

Ik moest bellen/mailen waarna ik een vragenlijst heb doorgekregen met oa volgende vragen:
- Is mijn tuin omheind of ben ik bereid tot omheinen/verhogen (+ hoogte doorgeven & foto's)
- Waarom wil je een hond
- Hoe is jullie gezin samengesteld
- Is er iemand allergisch binnen het gezin
- Levenstijl ? sportief, veel/weinig bezoek
- Hoe ziet uw dag eruit en hoe past de hond hier in
- Waar zal de hond overdag/'s nachts verblijven
- Willen jullie hondenschool volgen
- Aanwezigheid andere dieren
- welke honden heb je gehad
- wat vond je hier leuk/minder leuk aan
- wat zijn je verwachttingen rond gehoorzaamheid
- Welke commandos vind je belangrijk en hoe wil je dit aanpakken
- Stel dat het niet goed lukt met de hond, hoe wil je het dan aanpakken
- Hoeveel uren per dag zal de hond alleen zijn. Hoeveel dagen per week zal de hond alleen zijn.
- Etc, etc

6! blz vragen
Op basis van je antwoorden beslissen zij of je verder gaat in de procedure
Dan krijg je een telefoon (bijna een halfuur) voor verduidelijking en deze vragen lijst te overlopen
Positief -> je mag langskomen in het asiel.
Daar krijg je de hond nog niet te zien, maar moet je eerst met een hondenverzorger - gedragsdeskundige samen zitten en krijg je nogmaals een hoop vragen
positief -> DAN pas krijg je de hond te zien
zij blijven erbij en beoordelen jou + de hond zijn reactie
Als zij zien dat jij positief reageert, maar de hond negatief is het een NO GO en krijg je hem niet mee en stopt het
Dan ga je naar huis met de vraag of je nogmaals op bezoek wilt gaan pas dan staat de hond gereserveerd en gaat men met jou verder tot je ofwel adopteert of de procedure stopzet
Wij zijn 4 of 5x in het asiel langs geweest, ik heb een oude t-shirt moeten meenemen om in zijn hok te leggen zodat hij kon wennen aan de geur
(Volgens mij kwamen ze pré corona soms zelfs eerst op huis bezoek)

Onze heeft 2x gereserveerd gestaan en telkens geanuleerd omdat er een probleem was met de mogelijke baasjes (geen klik, verkeerde verwachtingen van de hond,...)

Ik vind het een fantastische manier om te werken eigenlijk. Wel ook zwaar en stressvol want we wouden echt die hond dus het is bijna een schoolexamen.
Maar veel liever zo dan gewoon naar een fokker 1500€ betalen en trek uw plan

Afgelopen week trouwens van hen nog telefoon gekregen hoe het ging en of we enkele foto's wouden doorsturen en ook zeker nog eens mochten langsgaan
 
Toch even op reageren, onze huidige hond komt uit het asiel.

Ik moest bellen/mailen waarna ik een vragenlijst heb doorgekregen met oa volgende vragen:
- Is mijn tuin omheind of ben ik bereid tot omheinen/verhogen (+ hoogte doorgeven & foto's)
- Waarom wil je een hond
- Hoe is jullie gezin samengesteld
- Is er iemand allergisch binnen het gezin
- Levenstijl ? sportief, veel/weinig bezoek
- Hoe ziet uw dag eruit en hoe past de hond hier in
- Waar zal de hond overdag/'s nachts verblijven
- Willen jullie hondenschool volgen
- Aanwezigheid andere dieren
- welke honden heb je gehad
- wat vond je hier leuk/minder leuk aan
- wat zijn je verwachttingen rond gehoorzaamheid
- Welke commandos vind je belangrijk en hoe wil je dit aanpakken
- Stel dat het niet goed lukt met de hond, hoe wil je het dan aanpakken
- Hoeveel uren per dag zal de hond alleen zijn. Hoeveel dagen per week zal de hond alleen zijn.
- Etc, etc

6! blz vragen
Op basis van je antwoorden beslissen zij of je verder gaat in de procedure
Dan krijg je een telefoon (bijna een halfuur) voor verduidelijking en deze vragen lijst te overlopen
Positief -> je mag langskomen in het asiel.
Daar krijg je de hond nog niet te zien, maar moet je eerst met een hondenverzorger - gedragsdeskundige samen zitten en krijg je nogmaals een hoop vragen
positief -> DAN pas krijg je de hond te zien
zij blijven erbij en beoordelen jou + de hond zijn reactie
Als zij zien dat jij positief reageert, maar de hond negatief is het een NO GO en krijg je hem niet mee en stopt het
Dan ga je naar huis met de vraag of je nogmaals op bezoek wilt gaan pas dan staat de hond gereserveerd en gaat men met jou verder tot je ofwel adopteert of de procedure stopzet
Wij zijn 4 of 5x in het asiel langs geweest, ik heb een oude t-shirt moeten meenemen om in zijn hok te leggen zodat hij kon wennen aan de geur
(Volgens mij kwamen ze pré corona soms zelfs eerst op huis bezoek)

Onze heeft 2x gereserveerd gestaan en telkens geanuleerd omdat er een probleem was met de mogelijke baasjes (geen klik, verkeerde verwachtingen van de hond,...)

Ik vind het een fantastische manier om te werken eigenlijk. Wel ook zwaar en stressvol want we wouden echt die hond dus het is bijna een schoolexamen.
Maar veel liever zo dan gewoon naar een fokker 1500€ betalen en trek uw plan

Afgelopen week trouwens van hen nog telefoon gekregen hoe het ging en of we enkele foto's wouden doorsturen en ook zeker nog eens mochten langsgaan
Welk asiel was dat?

Het asiel van Ninove werkt niet ZO uitgebreid, maar voelde ons toch ook aan de tand. En ook zij weigeren soms.
Mochten we dichter gewoond hebben, hadden we ook een huisbezoek gekregen had zijn vaste verzorgster ons verteld. Op een bepaald moment ook even getwijfeld om er een 2de hond bij te nemen, we hadden wel interesse in een Duiste herder die op dat moment ook in het asiel zat en dan efkes een babbel met de eigenaar die ronduit zei: "doe het niet. Jullie doen het geweldig met hem, maar -en nu spreek ik tegen mijn winkel - die hond blijft beter alleen. Jullie hebben een mooie harmonie en die zou ik niet verstoren want dit gaat veel te veel stress geven voor hem."

En we hadden zelf ook twijfels of het nu wél of net niet beter zou zijn om er een tweede hond bij te nemen dus we hebben hun advies gevolgd. Dat schept vertrouwen en als deze er niet meer is, ga ik zeker eerst terug naar daar om te zien of ze een hond binnen hebben die bij mijn leven dan zal passen.
 
Het probleem is de hoeveelheid vlees die nodig is voor ons Westers dieet en de lage prijs die men eraan wil geven.
Terzijde: ik denk dat dit in Zuid-Amerikaanse cultuur (nu ja, toch zeker in de Braziliaanse) toch veel erger is.
Ik heb een Braziliaanse vriend gehad, en die kon letterlijk geen dag zonder vlees. Elke maaltijd bevatte wel vlees, zelfs zijn ontbijt. (Brood met charcuterie. Hagelslag of confituur is daar niet gebruikelijk.)
Heel de diepvries werd altijd volgestouwd met vlees ("maar wel het goedkoopste hoor!" was zijn argument altijd. :unsure: )
Er waren zelfs gerechten, bv. een spaghetti bolognaise, waar hij nog eens een extra stuk vlees bij at. :unsure:
(Btw: hij is niet zwaarlijvig. Integendeel zelfs.)

Ik voelde mij nog juist geen vegetariër. :unsure:
 
Welk asiel was dat?

Het asiel van Ninove werkt niet ZO uitgebreid, maar voelde ons toch ook aan de tand. En ook zij weigeren soms.
Mochten we dichter gewoond hebben, hadden we ook een huisbezoek gekregen had zijn vaste verzorgster ons verteld. Op een bepaald moment ook even getwijfeld om er een 2de hond bij te nemen, we hadden wel interesse in een Duiste herder die op dat moment ook in het asiel zat en dan efkes een babbel met de eigenaar die ronduit zei: "doe het niet. Jullie doen het geweldig met hem, maar -en nu spreek ik tegen mijn winkel - die hond blijft beter alleen. Jullie hebben een mooie harmonie en die zou ik niet verstoren want dit gaat veel te veel stress geven voor hem."

En we hadden zelf ook twijfels of het nu wél of net niet beter zou zijn om er een tweede hond bij te nemen dus we hebben hun advies gevolgd. Dat schept vertrouwen en als deze er niet meer is, ga ik zeker eerst terug naar daar om te zien of ze een hond binnen hebben die bij mijn leven dan zal passen.

Dierenasiel in Genk, die mensen leveren fantastisch werk en verdienen heel veel bewondering voor wat ze doen vind ik.
Normaal gezien bepalen zij ook, aan de hand van uw antwoorden, welke hond het beste bij jou zou passen.
Wij hadden op voorhand wel aangegeven eigenlijk van "het is die of gene", maar dat leek hun ook het beste te passen bij onze antwoorden.

Ik heb hen de 1e x opgebeld op 18 maart dat we interesse hadden en de hond is nu bij ons sinds 9 april. Dus een goede 3 weken duurde het.
We zijn nadien nog bij een winkel langs geweest in Genk waar ze mee samenwerken voor een halsband/harnas en daar zij hield zich dan ook nog bezig met die asielhonden als therapeut en bezigheidspersoon. Onlangs nog op het nieuws geweest trouwens dat ze een samenwerking zijn aangegaan met de gevangenis van Hasselt.
Verschillende folders, een geel (wandel)lindje voor aan zijn riem + de uitleg want mijn vriendin wist niet waarvoor het was

Het is geen walk in te park, maar als je er vele dit parcours laat afleggen alvorens een hond te kopen dan gaan er al heel veel impulsieve aankopen afhaken wat ook beter is voor de dieren
 
Terzijde: ik denk dat dit in Zuid-Amerikaanse cultuur (nu ja, toch zeker in de Braziliaanse) toch veel erger is.
Ik heb een Braziliaanse vriend gehad, en die kon letterlijk geen dag zonder vlees. Elke maaltijd bevatte wel vlees, zelfs zijn ontbijt. (Brood met charcuterie. Hagelslag of confituur is daar niet gebruikelijk.)
Heel de diepvries werd altijd volgestouwd met vlees ("maar wel het goedkoopste hoor!" was zijn argument altijd. :unsure: )
Er waren zelfs gerechten, bv. een spaghetti bolognaise, waar hij nog eens een extra stuk vlees bij at. :unsure:
(Btw: hij is niet zwaarlijvig. Integendeel zelfs.)

Ik voelde mij nog juist geen vegetariër. :unsure:
Brazilië, Argentinië, misschien nog Colombia, zijn daar denk ik inderdaad sterk in. Ook gewoon gigantische veeteelt. Als je al meer naar Midden-Amerika gaat (en ik vermoed ook andere landen in Zuid-Amerika) draait alles rond mais, rijst, en bonen, met minder vlees dan bij ons heb ik de indruk.
 
Laatst bewerkt:
Toch even op reageren, onze huidige hond komt uit het asiel.

Ik moest bellen/mailen waarna ik een vragenlijst heb doorgekregen met oa volgende vragen:
- Is mijn tuin omheind of ben ik bereid tot omheinen/verhogen (+ hoogte doorgeven & foto's)
- Waarom wil je een hond
- Hoe is jullie gezin samengesteld
- Is er iemand allergisch binnen het gezin
- Levenstijl ? sportief, veel/weinig bezoek
- Hoe ziet uw dag eruit en hoe past de hond hier in
- Waar zal de hond overdag/'s nachts verblijven
- Willen jullie hondenschool volgen
- Aanwezigheid andere dieren
- welke honden heb je gehad
- wat vond je hier leuk/minder leuk aan
- wat zijn je verwachttingen rond gehoorzaamheid
- Welke commandos vind je belangrijk en hoe wil je dit aanpakken
- Stel dat het niet goed lukt met de hond, hoe wil je het dan aanpakken
- Hoeveel uren per dag zal de hond alleen zijn. Hoeveel dagen per week zal de hond alleen zijn.
- Etc, etc

6! blz vragen
Op basis van je antwoorden beslissen zij of je verder gaat in de procedure
Dan krijg je een telefoon (bijna een halfuur) voor verduidelijking en deze vragen lijst te overlopen
Positief -> je mag langskomen in het asiel.
Daar krijg je de hond nog niet te zien, maar moet je eerst met een hondenverzorger - gedragsdeskundige samen zitten en krijg je nogmaals een hoop vragen
positief -> DAN pas krijg je de hond te zien
zij blijven erbij en beoordelen jou + de hond zijn reactie
Als zij zien dat jij positief reageert, maar de hond negatief is het een NO GO en krijg je hem niet mee en stopt het
Dan ga je naar huis met de vraag of je nogmaals op bezoek wilt gaan pas dan staat de hond gereserveerd en gaat men met jou verder tot je ofwel adopteert of de procedure stopzet
Wij zijn 4 of 5x in het asiel langs geweest, ik heb een oude t-shirt moeten meenemen om in zijn hok te leggen zodat hij kon wennen aan de geur
(Volgens mij kwamen ze pré corona soms zelfs eerst op huis bezoek)

Onze heeft 2x gereserveerd gestaan en telkens geanuleerd omdat er een probleem was met de mogelijke baasjes (geen klik, verkeerde verwachtingen van de hond,...)

Ik vind het een fantastische manier om te werken eigenlijk. Wel ook zwaar en stressvol want we wouden echt die hond dus het is bijna een schoolexamen.
Maar veel liever zo dan gewoon naar een fokker 1500€ betalen en trek uw plan

Afgelopen week trouwens van hen nog telefoon gekregen hoe het ging en of we enkele foto's wouden doorsturen en ook zeker nog eens mochten langsgaan
Zoiets was het bij onze 2de adoptiehond ook. Die werd hier opgevangen door "Hope for Pets/Hope for Paws" en kwam eigenlijk uit Spanje.
Ze zijn er hier ook mee op huisbezoek geweest om te zien of het met ons klikte en met onze andere adoptiehond klikte, we hebben voor we mochten adopteren ook onze omheining moeten aanpassen (Podenco, die springen makkelijk 1.8m), een speciaal tuig moeten kopen (anti ontsnapping).

Het probleem is net dat er voor adoptiehonden meestal (en maar goed ook) een serieuze procedure is maar dat broodfok nog altijd de normaalste zaak ter wereld is in België en dat je daar letterlijk nu naartoe kan rijden en een pup die nooit gesocialiseerd is en veel kans heeft op ziektes zo direct kan kopen en meepakken.
Dat perverse systeem zorgt er mee voor dat er gigantisch veel impulsaankopen zijn en dat er TE veel mensen met honden zijn, die er dan ook nog eens niet mee overweg kunnen.

Soit, ik denk wel dat het duidelijk is dat ik een grote hondenvriend/dierenvriend ben en dat ik absoluut vind dat huisdieren een plaats hebben in onze maatschappij. Maar wel op een fatsoenlijke manier, zonder broodfok en zonder impulsaankopen.
 
Zoiets was het bij onze 2de adoptiehond ook. Die werd hier opgevangen door "Hope for Pets/Hope for Paws" en kwam eigenlijk uit Spanje.
Ze zijn er hier ook mee op huisbezoek geweest om te zien of het met ons klikte en met onze andere adoptiehond klikte, we hebben voor we mochten adopteren ook onze omheining moeten aanpassen (Podenco, die springen makkelijk 1.8m), een speciaal tuig moeten kopen (anti ontsnapping).

Het probleem is net dat er voor adoptiehonden meestal (en maar goed ook) een serieuze procedure is maar dat broodfok nog altijd de normaalste zaak ter wereld is in België en dat je daar letterlijk nu naartoe kan rijden en een pup die nooit gesocialiseerd is en veel kans heeft op ziektes zo direct kan kopen en meepakken.
Dat perverse systeem zorgt er mee voor dat er gigantisch veel impulsaankopen zijn en dat er TE veel mensen met honden zijn, die er dan ook nog eens niet mee overweg kunnen.

Soit, ik denk wel dat het duidelijk is dat ik een grote hondenvriend/dierenvriend ben en dat ik absoluut vind dat huisdieren een plaats hebben in onze maatschappij. Maar wel op een fatsoenlijke manier, zonder broodfok en zonder impulsaankopen.
Ik ken ook mensen die niet door de selectie van een asiel raakten omdat ze te weinig tijd zouden kunnen vrijmaken. Die zijn dan naar broodfok gegaan, want ze wouden meteen een hond.

Een week later hebben ze die hond bij hun (schoon)ouders gedropt waar die nu meer dan een jaar al zit omdat ze ze niet meer moeten hebben.

Misschien hadden ze beter de raad van het asiel in acht genomen. De screenings zijn streng, maar dat is ook gewoon om de kans dat een hond nog eens wordt afgestaan zo klein mogelijk te houden. Op den duur heb je een hond met zoveel verlatingsangst waardoor ze steeds moeilijker geplaatst kunnen worden.
 
Zoiets was het bij onze 2de adoptiehond ook. Die werd hier opgevangen door "Hope for Pets/Hope for Paws" en kwam eigenlijk uit Spanje.
Ze zijn er hier ook mee op huisbezoek geweest om te zien of het met ons klikte en met onze andere adoptiehond klikte, we hebben voor we mochten adopteren ook onze omheining moeten aanpassen (Podenco, die springen makkelijk 1.8m), een speciaal tuig moeten kopen (anti ontsnapping).

Het probleem is net dat er voor adoptiehonden meestal (en maar goed ook) een serieuze procedure is maar dat broodfok nog altijd de normaalste zaak ter wereld is in België en dat je daar letterlijk nu naartoe kan rijden en een pup die nooit gesocialiseerd is en veel kans heeft op ziektes zo direct kan kopen en meepakken.
Dat perverse systeem zorgt er mee voor dat er gigantisch veel impulsaankopen zijn en dat er TE veel mensen met honden zijn, die er dan ook nog eens niet mee overweg kunnen.

Soit, ik denk wel dat het duidelijk is dat ik een grote hondenvriend/dierenvriend ben en dat ik absoluut vind dat huisdieren een plaats hebben in onze maatschappij. Maar wel op een fatsoenlijke manier, zonder broodfok en zonder impulsaankopen.
Het is inderdaad ironisch, voor onze adoptie van een Servische straathond kwam de vrouw van die organisatie ook bijna twee uur naar onze woonplaats om met ons een gesprek te hebben. Dit ook om te kaderen dat zo'n beest angstig ging zijn en wat normaal was enz.

Anderzijds hebben mijn ouders jaren terug, toen ik 11 of 12 jaar was, en we niet beter wisten, gewoon een hond gekocht bij Animal Express (vrij gekende broodfoknaam) alsof het een gesneden brood was. En dat beestje bleek dan effectief ook doodziek een week later, en kreeg van de dierenarts 50 % kans om erdoor te komen, wat gelukkig zo was. En nu, meer dan 20 jaar later, is dat nog min of meer hetzelfde.
 
Ik ken ook mensen die niet door de selectie van een asiel raakten omdat ze te weinig tijd zouden kunnen vrijmaken. Die zijn dan naar broodfok gegaan, want ze wouden meteen een hond.

Een week later hebben ze die hond bij hun (schoon)ouders gedropt waar die nu meer dan een jaar al zit omdat ze ze niet meer moeten hebben.

Misschien hadden ze beter de raad van het asiel in acht genomen. De screenings zijn streng, maar dat is ook gewoon om de kans dat een hond nog eens wordt afgestaan zo klein mogelijk te houden. Op den duur heb je een hond met zoveel verlatingsangst waardoor ze steeds moeilijker geplaatst kunnen worden.
Exact de situaties die je dus wil vermijden he. Cliché, maar een hond heb je niet voor even, maar voor z'n hele leven.

Het is inderdaad ironisch, voor onze adoptie van een Servische straathond kwam de vrouw van die organisatie ook bijna twee uur naar onze woonplaats om met ons een gesprek te hebben. Dit ook om te kaderen dat zo'n beest angstig ging zijn en wat normaal was enz.

Anderzijds hebben mijn ouders jaren terug, toen ik 11 of 12 jaar was, en we niet beter wisten, gewoon een hond gekocht bij Animal Express (vrij gekende broodfoknaam) alsof het een gesneden brood was. En dat beestje bleek dan effectief ook doodziek een week later, en kreeg van de dierenarts 50 % kans om erdoor te komen, wat gelukkig zo was. En nu, meer dan 20 jaar later, is dat nog min of meer hetzelfde.
Die van Hope for Pets heeft toen zeer goed bekeken of de hond ons wel accepteerde en hoe wij omgingen met haar, was ook minstens 2u dat die hier met ons en onze kinderen gebabbeld heeft en gekeken heeft hoe wij, onze hond en de (toen nog mogelijk) adoptiehond omgingen met elkaar.
 
Soit, ik denk wel dat het duidelijk is dat ik een grote hondenvriend/dierenvriend ben en dat ik absoluut vind dat huisdieren een plaats hebben in onze maatschappij. Maar wel op een fatsoenlijke manier, zonder broodfok en zonder impulsaankopen.
Is dat probleem van die broodfok ook geen probleem van vraag en aanbod?

Voor sommige hondenrassen moet je tot in het noorden van Nederland rijden om een kennel te kunnen bezoeken als je geen 1,5 jaar wil wachten op een nestje. Vaak zijn er wel nationale kliekjes van erkende ons-kent-ons kwekers maar die lijken hun inner circle en het aanbod bewust kunstmatig zo laag te willen houden om op die manier de prijs ook zo hoog mogelijk te kunnen zetten. Zo wordt die broodfokmarkt in de eerste plaats gecreeerd.
 
Terug
Bovenaan