I know. Ze heeft nu soms al zo momenten van "Wat ben je nu weer aan het kijken"
Dat is hier ook al het geval hoor. Ik sta bekend om "mijn vreemde filmsmaak" bij iedereen die mij kent. Tja. Hier (op dit forum) zou het niet eens zo vreemd zijn, maar dat is het voor de buitenwereld dus wel.
Maar ja, als je een film als Ida, Shoplifters of The Salesman kijkt in een publieke ruimte... (allemaal arthouse films met een vreemde taal) Tja. Nu doe ik dat minder juist omwille van die reacties, en ook om mijn concentratie beter te behouden. Bij cultfilms heb ik dat ook, maar die kijk ik al voor één of andere reden meer alleen, juist omdat dat nog net iets meer mijn ding is (zeker als het enorm gefocust is op geluid en het visuele). Aan de ene kant ben ik heel blij (persoonlijk) met mijn smaak, want er is toch heel veel moois dat de meeste mensen niet kennen. Aan de andere kant, schaam ik me er wel wat voor bij bepaalde mensen, en zal ik er niet anders over beginnen of zal ik toch eerder over de populaire films het hebben ipv films als On Body and Soul. Het voelt wat aan als een taboe in mijn milieu (en dan nog zoiets onnozels als muziek- en filmsmaak want bij muziek heb ik dat ook).
Ik tracht me wel een beetje aan te passen aan met wie ik kijk, maar ik sta ook gekend dat ik erg moeilijk ben in filmkeuzes en als het me niet aanstaat zal ik ook niet kijken. Vrij simpel. Als anderen hun wil doordrijven, zal ik ook nauwelijks daarin meegaan. Ik heb zoiets van... ik kijk niet elke dag een film, dan wil ik ook wel zelf bepalen waar ik naar kijk, en geen tijd verliezen aan een film die het niet waard is, en vaak gaat het om die titels die je nog nooit gehoord hebt, met een rating onder de 6 op IMDb. Of nog veel minder... En dan neen, bedank ik daar wel voor. Ik heb dat ook al gezegd, het is niet om hen te pesten, maar het is een beetje hobby-misvorming en gewoon dat ik geen tijd en energie wil verspillen aan iets wat heel waarschijnlijk niet de energie waard is, als er nog zoveel is dat ik wil zien.
Nu ga ik ook nooit die hele rare films voorstellen om mee samen te kijken, maar kijk ik naar iets wat ik vermoed dat wel iets voor ons beiden zou kunnen zijn, aangepast aan de smaak van die persoon (als die daar toch niet vaag over is). Bij mannen zijn dat dan meer films zoals Wind River, Knives Out, Uncut Gems, Joker, etc... dat ik dan met hen kijk. Vaak ben ik wel erg goed in het bepalen van iemand anders zijn filmsmaak. Zo heb ik ervoor gezorgd dat bepaalde vrienden hun favoriete film door mij hebben gezien. [Dat is dan weer het voordeel].
Bij horrorliefhebbers zijn er ook wel bepaalde films waar ik wel naar kan kijken, en daar durf ik wel eens sneller naar een film met mindere waardering etc. te kijken. Bij mensen met een zachtere filmsmaak weet ik ook wel wat voor type films kan en wat niet. Het is eigenlijk verrassend makkelijk om de smaak van anderen in te schatten van zodra je ze maar een klein beetje kent, en soms eens doorvraagt. Soms raad ik ook eens films aan of herzie ik eens een film die een ander nog niet gezien heeft, waarvan ik denk die moet je gezien hebt, maar het valt me soms op dat dit vaak dezelfde films zijn (Victoria is zo een klassieker... voor mij. Ik zou die echt aan iedereen kunnen aanraden. Dus als je ooit iemand in je dagelijkse leven komt, en die raadt Victoria aan... misschien kan je dan vragen: "Ben jij lakigigar van 9lives/BG?"
Nog iets waar ik niet tegen kan... Naar een sequel kijken als je de film ervoor nog niet gezien hebt. Daar pas ik quasi altijd voor. Daar kan ik niet tegen.
Maar ja voordeel is wel van ik probeer van elk walletje wel eens te eten, of veel ervaringen op te doen op dat vlak, dus mijn smaak is ergens ook wel vrij breed, maar gewoon het moet niet iets alledaags zijn. Het mag wel wat specialers zijn, of toch iets dat uniek is, of wat "the best of the rest" is. Voor muziek probeer ik dat ook te doen, maar daar val ik toch te veel terug op elektronische en ook shoegaze/dream pop/neo-psychedelia en experimental pop. Al is post-rock toch een blijver(tje) nu.
