Zoveel mensen zijn dezelfde boeken aan het lezen hier, ik ben ook bezig in The Sympathizer en vind het ook heel goed!
Boeken Welk fictieboek heb je net uitgelezen en wat vond je ervan?
- Onderwerp starter coldplayke
- Startdatum
Dan zal je blij zijn te horen dat hij een vervolg heeft geschreven:
Boeken - Boeken nieuws
In deze verzamelthread kunnen jullie allerhande nieuwsberichten delen en bespreken, gaande van langverwachte nieuwe releases en prijsuitreikingen, tot spraakmakende controversies en meer.
www.beyondgaming.be
The Crying of Lot 49 - Thomas Pynchon
Kort van formaat, maar de dosis Pynchon was zo ook al meer dan krachtig genoeg. Zoals bij zoveel van zijn boeken zijn kan je stellen dat ook deze novelle de perfecte belichaming van het postmodernisme is, maar evengoed dat Pynchon het hele postmodernistische wereldje - inclusief zichzelf - in de luren neemt en genadeloos in een parodie omzet.
Het boek leest als een koortsige droom. De opeenvolging van scènes, de hersenkronkels en het van de hak-op-de-tak springen in dialogen, zelfs de namen van de personages die recht uit een Freud-handleiding lijken te komen, alles lijkt tamelijk logisch als je volledig in het boek bent ondergedompeld, maar zodra je wat verder begint na te denken kan je je niet meer van de indruk ontdoen dat dit fictieve universum op elke manier pure, ongebreidelde waanzin is.
Wanneer in één uithaal absurde passages als deze:
worden opgevolgd door poëtische tour-de-forces als deze:
Dan weet je dat je met een meester van een geweldig genre te maken hebt.
FlyingHorseman
Well-known member
Ik ben inderdaad blij om te lezen dat er een opvolger is, maar ook blij dat ik het nog niet wist voor ik er aan begon.
The Crying of Lot 49 heeft me nog altijd niet helemaal los gelaten. Hoe meer ik er over nadenk, hoe minder de redelijk malle stukken (zoals bv de bizarre liefdesscène met het strip-raadspelletje) verhullen hoe sinister en donker ik de toon eigenlijk vond. En tegelijk zit er ook iets ”optimistisch”, of eerder zingevend in alle paranoia. De belangrijkste stukken voor mij waren de volgende, zo’n beetje mijn persoonlijke sleutels voor het boek. De tweede heb ik wel twee keer moeten lezen
“I came," she said, "hoping you could talk me out of a fantasy."
Cherish it!" cried Hilarious, fiercely. "What else do any of you have? Hold it tightly by it's little tentacle, don't let the Freudians coax it away or the pharmacists poison it out of you. Whatever it is, hold it dear, for when you lose it you go over by that much to the others. You begin to cease to be.”
Cherish it!" cried Hilarious, fiercely. "What else do any of you have? Hold it tightly by it's little tentacle, don't let the Freudians coax it away or the pharmacists poison it out of you. Whatever it is, hold it dear, for when you lose it you go over by that much to the others. You begin to cease to be.”
It was as if she had just discovered the irreversible process. It astonished her to think that so much could be lost, even the quantity of hallucination belonging just to the sailor that the world would bear no further trace of. She knew, because she had held him, that he suffered DT’s. Behind the initials was a metaphor, a delirium tremens, a trembling unfurrowing of the mind’s plowshare. The saint whose water can light lamps, the clairvoyant whose lapse in recall is the breath of God, the true paranoid for whom all is organized in spheres joyful or threatening about the central pulse of himself, the dreamer whose puns probe ancient fetid shafts and tunnels of truth all act in the same special relevance to the word, or whatever it is the word is there, buffering, to protect us from. The act of metaphor then was a thrust at truth and a lie, depending where you were: inside, safe, or outside, lost. Oedipa did not know where she was.
Ik heb veel stukken tweemaal moeten lezen om mee te blijven. Of om te bevestigen dat ik sommige wtf-passages wel degelijk van de eerste keer juist had gelezen en ik niet zelf onder invloed van LSD was.Ik ben inderdaad blij om te lezen dat er een opvolger is, maar ook blij dat ik het nog niet wist voor ik er aan begon.
The Crying of Lot 49 heeft me nog altijd niet helemaal los gelaten. Hoe meer ik er over nadenk, hoe minder de redelijk malle stukken (zoals bv de bizarre liefdesscène met het strip-raadspelletje) verhullen hoe sinister en donker ik de toon eigenlijk vond. En tegelijk zit er ook iets ”optimistisch”, of eerder zingevend in alle paranoia. De belangrijkste stukken voor mij waren de volgende, zo’n beetje mijn persoonlijke sleutels voor het boek. De tweede heb ik wel twee keer moeten lezen
“I came," she said, "hoping you could talk me out of a fantasy."
Cherish it!" cried Hilarious, fiercely. "What else do any of you have? Hold it tightly by it's little tentacle, don't let the Freudians coax it away or the pharmacists poison it out of you. Whatever it is, hold it dear, for when you lose it you go over by that much to the others. You begin to cease to be.”It was as if she had just discovered the irreversible process. It astonished her to think that so much could be lost, even the quantity of hallucination belonging just to the sailor that the world would bear no further trace of. She knew, because she had held him, that he suffered DT’s. Behind the initials was a metaphor, a delirium tremens, a trembling unfurrowing of the mind’s plowshare. The saint whose water can light lamps, the clairvoyant whose lapse in recall is the breath of God, the true paranoid for whom all is organized in spheres joyful or threatening about the central pulse of himself, the dreamer whose puns probe ancient fetid shafts and tunnels of truth all act in the same special relevance to the word, or whatever it is the word is there, buffering, to protect us from. The act of metaphor then was a thrust at truth and a lie, depending where you were: inside, safe, or outside, lost. Oedipa did not know where she was.
Volgens mij zou ik Pynchon nog meer kunnen appreciëren als ik de jaren 50-60 zelf had meegemaakt. Ik kan me niet van de indruk ontdoen dat veel culturele verwijzingingen / parodieën onder mijn radar blijven omdat ik er gewoonweg geen referentiekader van heb.
Het was toch van What is the What geleden dat ik zo curieus was naar een boek alleen al om te weten wat die gekke titel wil zeggen. Bij Pynchon is er toch altijd een beetje die vrees dat je op het einde van het boek met veel vraagtekens achterblijft, en dan zou het wat genant zijn als de titel daar ook ondervalt.
Dus ik ben blij dat dat op zich toch al duidelijk was geworden - in de allerlaatste zin. 
Laatst bewerkt:
The Sympathizer - Viet Thanh Nguyen
Volledig akkoord mat wat ons vliegend paardeman zei enkele posts hierboven. Heel goed boek!!
Volledig akkoord mat wat ons vliegend paardeman zei enkele posts hierboven. Heel goed boek!!
pablohoney
Well-known member
Door de lovende commentaren het toch ook maar eens op de (te lange) to-read list gezet.
welcometorapture
Member
Duma Key - Stephen King
Dit gleed vlotjes binnen, uitgelezen op een weekend (waarin ik weliswaar niet veel anders te doen had). Hiervoor nog maar één King gelezen, jaren geleden, dus wist niet goed wat te verwachten. Gaat over een man met een serieus werkongeval en bijhorend trauma die andere oorden opzoekt om te schilderen en te genezen. Blijkbaar zelfs deels gebaseerd op eigen ervaringen van King na een hevig ongeval.
Het duurt tot een stuk in de tweede helft voor het supernatural echt in beeld komt, en voor mij had het boek misschien zelfs beter geweest zonder. Bon, geen hoogliteratuur, maar zeker een leuk vakantieboek.
Dit gleed vlotjes binnen, uitgelezen op een weekend (waarin ik weliswaar niet veel anders te doen had). Hiervoor nog maar één King gelezen, jaren geleden, dus wist niet goed wat te verwachten. Gaat over een man met een serieus werkongeval en bijhorend trauma die andere oorden opzoekt om te schilderen en te genezen. Blijkbaar zelfs deels gebaseerd op eigen ervaringen van King na een hevig ongeval.
Het duurt tot een stuk in de tweede helft voor het supernatural echt in beeld komt, en voor mij had het boek misschien zelfs beter geweest zonder. Bon, geen hoogliteratuur, maar zeker een leuk vakantieboek.
Hmm, van deze had ik nog niet gehoord. Eentje van de meer onbekende van King?
Het doet me wel wat denken aan Misery (over een schrijver die na een auto-onluk tegen zijn wil wordt "verzorgd" door de vrouw die hem heeft gered), maar bij Duma Key ligt de nadruk dan meer op het bovennatuurlijke en minder op horror?
welcometorapture
Member
Ja, dat klopt wel - is natuurlijk een beetje open voor interpretatie. Zonder te willen spoilen: de schilderkunsten van het hoofdpersonage worden op Duma Key plots beter en doen allerlei vreemde dingen gebeuren (die in het begin niet veel aan horror doen denken).
Er zitten enkele passages in waar ik een rilling van kreeg, maar dat waren er drie of vier, over het algemeen zou ik toch zeggen dat het bovennatuurlijke overheerst.
Laatst bewerkt:
Embo
Member
De terroristenjager (Lionel D. en Annemie Bulté).
Dit boek vertelt het verhaal van gewezen hoofdinspecteur Lionel D. van het Speciaal Interventie Eskadron van de federale politie. Het geeft je een inkijk in wereld van het dit elite-team: van de loodzware opleiding, verschillende missies in de strijd tegen zware criminaliteit tot de terreurgolf die ons land enkele jaren geleden kende.
Het was al even geleden dat ik een boek nog zo snel heb uitgelezen. Vooral het deel over de terreurjaren was soms hallucinant spannend om te lezen. Ongelooflijk wat die mannen hebben meegemaakt, en hoe ze door sommige oversten en instanties behandeld werden.
Dit boek vertelt het verhaal van gewezen hoofdinspecteur Lionel D. van het Speciaal Interventie Eskadron van de federale politie. Het geeft je een inkijk in wereld van het dit elite-team: van de loodzware opleiding, verschillende missies in de strijd tegen zware criminaliteit tot de terreurgolf die ons land enkele jaren geleden kende.
Het was al even geleden dat ik een boek nog zo snel heb uitgelezen. Vooral het deel over de terreurjaren was soms hallucinant spannend om te lezen. Ongelooflijk wat die mannen hebben meegemaakt, en hoe ze door sommige oversten en instanties behandeld werden.
The Dark Forest by Liu Cixin
Loved every page of it, ik zie wat invloeden in The Expanse ook.
Op naar Death's End
Loved every page of it, ik zie wat invloeden in The Expanse ook.
Op naar Death's End
welcometorapture
Member
Nr. 1 uit de trilogie staat al een tijd op mijn to buy/read lijstje. Ik vermoed een aanrader wat jou betreft?The Dark Forest by Liu Cixin
Loved every page of it, ik zie wat invloeden in The Expanse ook.
Op naar Death's End
StevenFM
Well-known member
The Green Mile van King...overigens mijn eerste King boek en totaal niet wat ik ervan verwacht had. De viscerale horror bleef grotendeels uit en in plaats daarvan kreeg ik een best wel ontroerend verhaal voorgeschoteld dat sterk leunt op elementen uit het magisch realisme, met onder de oppervlakte toch heel wat zaken die eens mens oncomfortabel doen voelen.
Zeker!
Dat was ook de eerste die ik van hem las, en ik was ook aangenaam verrast toen. Is waarschijnlijk in dat opzicht een van de meer atypische King-romans. Wel storend vond ik hoe je in het begin van ieder hoofdstuk een recap krijgt van wat je nét hebt gelezen... Dat werkt wanneer een boek eerst hoofdstuk per hoofdstuk wordt gepubliceerd (ik geloof dat dat hier het geval was, in een tijdschrift), maar eenmaal het verhaal dan in romanvorm wordt uitgegeven, mag de eindredacteur echt wel een stuk meer de schaar erin zetten.
Straddle
Well-known member
Lijkt wat op Misery, maar Duma Key is wat minder (één van de minste boeken uit zijn hele collectie imo).
Stephen King heeft dat beeld van horrorauteur willens nillens meegekregen, zelf is hij daar niet altijd even content mee. The Green Mile, 22/11/1963, Shawshank Redemption, Later, Joyland, ... Allemaal ook wel de moeite, maar geen jota horror/thriller erin. Voor King Starters zou ik eigenlijk aanraden om te starten met zijn bekendste werken: It, The Stand, Salem's Lot, The Shining, ... Daar komt die horror in terug die hem kenmerkt en hem bekend heeft gemaakt.
Straddle
Well-known member
Veel fans van de trilogie vinden de 2e de beste, ik persoonlijk vond de eerste het beste eruit. Ik ga ze misschien eens herlezen, nog maar weinig SF's tegen gekomen die het niveau van Cixin Liu kunnen halen.The Dark Forest by Liu Cixin
Loved every page of it, ik zie wat invloeden in The Expanse ook.
Op naar Death's End
De eerste bracht een voor mij enorm originele benadering van wat er zou gebeuren
als er contact zou gemaakt worden met extra-terrestrial leven
Avondland
Well-known member
Ik zal die ook maar op mijn lijstje zetten ...
De Avond is Ongemak - Marieke Lukas Rijneveld
Het was voor het eerst dat ik bij een eerste leesbeurt van een boek een vlaag van nostalgie voelde opwellen, alsof ik het boek al eens had beleefd. De ervaringen en indrukken die de verteller - een jong tienermeisje in de begin jaren 2000 - deelt, lopen op vele vlakken synchroon met mijn eigen herinneringen aan mijn jeugd.
In al zijn schoonheid is het eigenlijk een heel lelijk boek. Let wel: lelijk, niet slecht. Het taalgebruik, de metaforen, symboliek, ... op ieder vlak maakt Rijneveld keuzes die je in de eerste plaats ongemakkelijk doen voelen. Hier en daar gaat ze de mist in met wat gekunstelde stukken waar ik een "I am 14 and this is very deep" gevoel bij kreeg, maar als je in je achterhoofd houdt dat het hier om een debuutroman gaat, zie je het talent en potentieel zo van de pagina's af spatten. De Engelse vertaling van dit boek heeft niet voor niets de international man booker prize gewonnen. Het was overigens voor het eerst dat die prijs aan de vertaling van een oorspronkelijk Nederlandstalig werk werd uitgereikt, wat toch ook een dikke pluim op de hoed van Rijneveld is.
Het was voor het eerst dat ik bij een eerste leesbeurt van een boek een vlaag van nostalgie voelde opwellen, alsof ik het boek al eens had beleefd. De ervaringen en indrukken die de verteller - een jong tienermeisje in de begin jaren 2000 - deelt, lopen op vele vlakken synchroon met mijn eigen herinneringen aan mijn jeugd.
In al zijn schoonheid is het eigenlijk een heel lelijk boek. Let wel: lelijk, niet slecht. Het taalgebruik, de metaforen, symboliek, ... op ieder vlak maakt Rijneveld keuzes die je in de eerste plaats ongemakkelijk doen voelen. Hier en daar gaat ze de mist in met wat gekunstelde stukken waar ik een "I am 14 and this is very deep" gevoel bij kreeg, maar als je in je achterhoofd houdt dat het hier om een debuutroman gaat, zie je het talent en potentieel zo van de pagina's af spatten. De Engelse vertaling van dit boek heeft niet voor niets de international man booker prize gewonnen. Het was overigens voor het eerst dat die prijs aan de vertaling van een oorspronkelijk Nederlandstalig werk werd uitgereikt, wat toch ook een dikke pluim op de hoed van Rijneveld is.
Laatst bewerkt:
