Het is geen studie over dat feit. Het is een studie met dat als bevinding. Nu je die bevinding gedaan hebt, kan je hier verder verdiepende onderzoeken als opvolging na laten komen.
Neen, dat ligt niet in de scope van het onderzoek. Een goede wetenschapper zal kijken welke nieuwe onderzoeksvragen kunnen gesteld worden en niet uitgaan van aannames die niet eens aangeraakt zijn in het eerdere onderzoek. Het artikel gaat ook niet uit van beleidsvoerders, maar van één (en een paar andere) organisaties.
Oké, en dan komen we weer terug bij de kern van mijn oorspronkelijke vraag : Hoe zou je dit willen bereiken? Opvoeding in de privé-sfeer kunnen we niet in tussen komen. Daarmee dat men wel zaken wilt doen waar men dit wel kan, op school, in de jeugdbeweging, ...
In een utopie kunnen we dat. Maar in een utopie zou het probleem zich niet eens stellen. Ik ga er mee akkoord dat we niet blind moeten zijn voor de oorzaken, dat we niet blind moeten zijn voor de "groep met het grootste aandeel", maar kunnen we dat ook effectief vertalen naar beleid? Als je continu aanhaalt dat we hier niet blind voor moeten zijn, stop dan aub ook met zelf blind te zijn voor de werkelijkheid. Namelijk dat we niet kunnen ingrijpen in de opvoeding in de privésfeer.
Edit: Pas op, ik ga akkoord met de kern van je boodschap he. Maar ik ben eerder realist en vind daarmee de "hoe"-vraag heel belangrijk.
Ik ben niet akkoord met wat je zegt over die scope hoor.
Want het gaat véél verder dan de bevinding vermits ze zelf aangeven dat oa buschauffers en omstaanders moeten ingrijpen en dat dat een oplossing zou zijn voor het probleem.
Mogelijke oplossingen heb ik en KoC al aangehaald.