Tegenslagen in het leven en hoe er mee omgaan.

[Mulan]

enkel cholesterol , suikerwaarden en derlijke.... maar dat weet je meestal toch wel van jezelf of je goed of slecht bezig bent qua voeding?

Nee hoor, wat cholesterol en diabetes betreft zitten er heel wat mensen onverwachts in puur op basis van erfelijkheid. Idem met hoge bloeddruk.

Bij mannen kan ook PSA gecontroleerd worden in het bloed, als dat afwijkend is, is er kans op prostaatkanker bvb.

Er zijn ook veel zaken die wél verklaarde kunnen worden door een simpele bloedafname (vb vermoeidheid door afwijking in vitamine D, zware duizeligheid door tekorten aan ijzer, je gewicht niet onder controle houden door afwijkingen in de schildklier) dus jaarlijks een preventief onderzoek kan zeker geen kwaad!

Ikzelf heb enkele zaken waarvoor ik een verhoogd risico heb (borstkanker en hartproblemen) dus ik laat me vroegtijdig screenen daarop zoals de specialisten aanraden. En het is daarop dat Avondland het heeft. Want geen enkele dertiger die nog nooit problemen heeft gehad met z'n hard haalt het in z'n hoofd zich te laten screenen. Maar als zowel je moeder als je dochter een vaste cardioloog hebben, moet je ook niet onnozel doen en je verantwoordelijkheid nemen vind ik.

 

[Deleted member 451]

@longpatje ik hoop dat het goed met je gaat, ik kende je vroeger beter op het 9lives forum, maar verschoot ook wel van je verhaal.
Ik hoop met gans BG mee, dat je laatste operatie een succes was, en je hier nog vele jaren te mogen tegen komen!

 

[Heroixx]

Met oprecht medeleven en soms enorme bewondering de verhalen gelezen.
Ik wens iedereen die nog verdriet heeft over zijn tegenslagen, sterkte om er weer helemaal bovenop te komen.

En voor zij die door hun inspanningen al een stuk(je) uit hun put zijn gekropen: goed gedaan.

En tot slot aan TO: zijn er al terug betere vooruitzichten (of is dat ook een ongepaste vraag, dan heb ik ze niet gesteld).

Er zijn inderdaad betere vooruitzichten! Wij weten sinds vorige week dat mijn partner opnieuw zwanger is . Het is uiteindelijk een lange nasleep geworden, met een operatie, twee maanden terug aan de pil, ... Mentaal en fysiek slepend. Maar nu dus wel terug goed nieuws! Moeten vermits een eerder miskraam wel van kortbij opgevolgd worden. Gisteren bloed geprikt, hcg was wat aan de lage kant dus nog hééééél pril. Zal ergens tussen 4 en 5 weken zijn. Moeten kijken of het goed verdubbeld. Toch mentaal opnieuw slepend om die eerste weken mee te maken, maar moeten hopen op een goede uitkomst nu .

@Mulan even getagd omdat ik weet dat ze mijn verhaal ook heeft gevolgd!

 

[Mulan]

Er zijn inderdaad betere vooruitzichten! Wij weten sinds vorige week dat mijn partner opnieuw zwanger is . Het is uiteindelijk een lange nasleep geworden, met een operatie, twee maanden terug aan de pil, ... Mentaal en fysiek slepend. Maar nu dus wel terug goed nieuws! Moeten vermits een eerder miskraam wel van kortbij opgevolgd worden. Gisteren bloed geprikt, hcg was wat aan de lage kant dus nog hééééél pril. Zal ergens tussen 4 en 5 weken zijn. Moeten kijken of het goed verdubbeld. Toch mentaal opnieuw slepend om die eerste weken mee te maken, maar moeten hopen op een goede uitkomst nu .

@Mulan even getagd omdat ik weet dat ze mijn verhaal ook heeft gevolgd!

We duimen!

Ik mocht trouwens wekelijks op echo komen tot de NIPT gekend was, dus durf zeker extra opvolging te vragen aan de gyn. Een neen heb je, een ja kan je krijgen! En gans de zwangerschap was bij mij psychisch enorm chaotisch dus ik heb net extra opvolging van psycholoog en psychiater gekregen toen, mochten jullie daar ook nood aan hebben, weet dat dat absoluut niet uitzonderlijk is!!!

 

[Mr.Anderson]

Toch mentaal opnieuw slepend om die eerste weken mee te maken, maar moeten hopen op een goede uitkomst nu .

Succes! Na ons miskraam was ik altijd enorm nerveus om naar de echo te gaan. De angst dat er iets ging mislopen bleef erin zitten tot na de bevalling.

 

[Heroixx]

Succes! Na ons miskraam was ik altijd enorm nerveus om naar de echo te gaan. De angst dat er iets ging mislopen bleef erin zitten tot na de bevalling.

Ik herken het. Mijn vriendin belde naar de gynaecoloog die vroeg hoe ver ze al was. 5 weken denkt ze. Oei dan is uw hcg wat laag...

Enkel door dat zinnetje zit ik al de hele dag nerveus..

 

[longpatje]

@longpatje ik hoop dat het goed met je gaat, ik kende je vroeger beter op het 9lives forum, maar verschoot ook wel van je verhaal.
Ik hoop met gans BG mee, dat je laatste operatie een succes was, en je hier nog vele jaren te mogen tegen komen!

Blijkbaar dus nog niet de laatste
Blijkbaar heb ik nu een scheur van 4 cm in de buikwand, net in het litteken van de laatste operatie, en komen de darmen dus altijd ff dag zeggen
Normaal wordt dat opgelost met een netje binnen in de buik, maar aangezien het formaat van de breuk + het feit dat het binnen in mijn buik nog niet allemaal OK is wordt het net op de buikwand bevestigd, een zogenaamde ' component separatie posterior' :
https://www.google.com/url?sa=i&url...ved=0CAwQjRxqFwoTCLD1qIav6PcCFQAAAAAdAAAAABAi

Dit is weeral een betrekkelijk zware operatie, maar het resultaat zou wel goed blijven voor de rest van m'n leven
Positief nieuws is dat ze op 04 mei nog een coloscopie hebben gedaan en m'n darmen voorlopig kankervrij zijn
17 juni is de volgende CT scan van de buik om te zien of er terug uitzaaiingen in de buik zelf zijn maar m'n bloedwaardes zitten goed dus daar verwacht ik ook goed nieuws.

Wordt vervolgd

 

[Heroixx]

We duimen!

Ik mocht trouwens wekelijks op echo komen tot de NIPT gekend was, dus durf zeker extra opvolging te vragen aan de gyn. Een neen heb je, een ja kan je krijgen! En gans de zwangerschap was bij mij psychisch enorm chaotisch dus ik heb net extra opvolging van psycholoog en psychiater gekregen toen, mochten jullie daar ook nood aan hebben, weet dat dat absoluut niet uitzonderlijk is!!!

Bloedafname gisteren was goed! HCG verdubbelt mooi, progesteron wat gedaald maar daar moet ze nu wat supplementen voor nemen

 

[longpatje]

Laatste update, dus vorig jaar in augustus een net van 30 op 35 in m'n buik gehad ter reparatie van die wandbreuk.
Nu al terug 2 keer in hospitaal gelegen met buikvliesontsteking, ontsteking van de dunne darm en een perforatie.
Dat blijkt allemaal een gevolg te zijn van de eerdere naadlekkage toen de kanker weggesneden is, maar dankzij de vorige 5 operaties is mijn buik vanbinnen blijkbaar een grote puinhoop en is gewone chirurgie niet meer mogelijk. Dus in juni komt de volgende operatie, complexe chirurgie noemen ze dat , verwijderen van stuk dikke darm en laatste stukje endeldarm, verwijderen stuk dunne darm vanwege vorige ontstekingen, amputatie sluitspier en plaatsen vaste stoma op dikke darm.
Daarna zou het moeten beteren normaal (heb ik al 4 keer gehoord ondertussen, maar hoop doet leven he )

 

[Deleted member 451]

Blij terug iets van je te horen man!
We duimen met je mee.

Everything is gonna be alright. Moet wel, zulke beer gelijk gij

 

[R@ndom]

Sterkte Patje en een voorspoedig herstel

 

[Thin Liz]

Afgelopen zondag heeft ons schoonzus uit het niets een hartaanval/stilstand gekregen. 32 Jaar, enig kind, en mama van een dochtertje van 1. Ze zal haar mama nooit kennen...Haar mama heeft nog enkele dagen 'geleefd' in het ziekenhuis, aan de machines. Toen we gisteren hoorden dat de doorbloedingen niet goed gingen en haar voet eigenlijk al afgestorven was, heeft de papa alle machines stil gelegd. Ze vergiftigde zichzelf met afvalstoffen.
De dokter gaf nog mee: Nooit meegemaakt bij iemand zonder voorgeschiedenis. Zeldzaam in het kwadraat.

Vreselijk, unfair, irreëel, onbegrijpelijk.

Haar ouders, grootouders waar ze opgegroeid is, leven allemaal nog. Die mensen zijn in complete shock. Haar man weet van geen hout pijlen maken. Hij moet verder, al was het voor zijn dochtertje. Ze lijkt als 2 druppels water op haar moeder.

 

[playforfun91]

Onze kater een uurtje geleden laten inslapen, eigenlijk totaal niet evident bij een kat die er vanop enige afstand nog wel goed uitzag, nog steeds enorm genoot van aandacht en knuffels maar eigenlijk constant pijn had en eigenlijk op weg was naar een enorm pijnlijke dood. Er voor gekozen om de dierenarts dit te laten doen bij ons thuis, eigenlijk is dat toch wel veel minder stressvol dan de kat te moeten vervoeren. Paar weken geleden zijn broertje moeten afgeven door een aanrijding. Hoe ga je ermee om? Zoals met ieder sterfgeval zeker? Dankbaar zijn voor de mooie tijden die geweest zijn, en er toch een paar tranen voor laten.

 

[bieren]

Hier heel men leven al tegenslag na tegenslag.

Als jong kind al zelfmoord gedachten zolang ik mij herinner zelfs poging rond men 8ste en op men 28 het eindelijk durven zeggen dat ik al heel men leven met die gedachte rond loop.

Nooit een warme thuis gekend en nog nooit vrienden gehad.

Weg gehouden bij mijn oma door men ouders tot ik ineens een doodsbrief kreeg 12j later.

Moeder die zegt dat ze liever dochter zou gehad hebben.

Broer die geen peter meer wilt zijn van men dochter (die een maand later geboren werd) over iets dat hij niet ok gedaan had bij onze verbouwing, sinds dien ook geen contact meer mee gehad eigen keuzen wel (10j geleden ondertussen) maar keek er altijd tegen op vroeger, maar dat is dan toch veranderd die dag.

Nu met de bouw al advocaat er moeten bijhalen nog voor ze begonnen, ze zouden in mei normaal beginnen ondertussen al midden september en nog steeds niets.

Enige positieve dat er is gebeurd zijn men 2 kinderen, die me gelukkig graag zien. Wat me gelukkig weerhoud om iets dom te doen, al is het de laatste tijd toch terug moeilijk met het gezever van de bouw.

 

[|nfected]

Niet echt mij maar vrienden die mij nauw aan het hart liggen.

Zeer goede vriendin van ons was net hersteld van zeer aggressieve borstkanker. Hadden eigenlijk geen hoop meer maar toch door gekomen, ze was zo blij dat ze een 2de kans had gekregen en wou meer van het leven profiteren. Half jaar alles goed, ook alle tests.. Nu 4 dagen geleden had ze migraine aanval en overgeven. Naar hospitaal gegaan, daar in coma gegaan. En ze is net 10min geleden officieel hersenendood verklaard. Totaal geen hoop meer, haar man moet nu zware bealissingen nemen. 34j en laat 2 kleine kinderen na. Pracht van een persoon die gewoon pech heeft gehad. Ben echt niet goed van, we gingen binnen 3 weken normaal zelfs samen weekje naar zee/vissen.

 

[Avondland]

Niet echt mij maar vrienden die mij nauw aan het hart liggen.

Zeer goede vriendin van ons was net hersteld van zeer aggressieve borstkanker. Hadden eigenlijk geen hoop meer maar toch door gekomen, ze was zo blij dat ze een 2de kans had gekregen en wou meer van het leven profiteren. Half jaar alles goed, ook alle tests.. Nu 4 dagen geleden had ze migraine aanval en overgeven. Naar hospitaal gegaan, daar in coma gegaan. En ze is net 10min geleden officieel hersenendood verklaard. Totaal geen hoop meer, haar man moet nu zware bealissingen nemen. 34j en laat 2 kleine kinderen na. Pracht van een persoon die gewoon pech heeft gehad. Ben echt niet goed van, we gingen binnen 3 weken normaal zelfs samen weekje naar zee/vissen.

Vandaag toevallig online een artikel gelezen over een vrouw die haar man verloor na acute leukemie. Die kwam thuis, ging naar 't wc en zag dan bloed tijdens het plassen en kreeg felle rugpijn. Naar spoed gegaan en diagnose gekregen van acute leukemie. Na vijf dagen was die man dood. Zo snel kan het gaan.

En dan zoek je dat online op.

En dan lees je dat het ook gebeurt bij kinderen van 3 en 4. Mijn dochter is net drie geworden.

Je hele wereld stort dan toch in ...

Ik mag mijn beide handen kussen dat ik zo'n brute pech nog niet heb meegemaakt. Opgegroeid in een liefdevol gezin zonder al te veel tegenslag en nu 36 en gezond. Hoewel ik wat meer zou mogen sporten heb ik geen enkel lichamelijk mankement. Maar 't kan zo snel omkeren.

 

[|nfected]

Alle tests zijn negatief, ze zien gewoon druk op de hersenen momenteel nog bezig met andere tests maar zou idd kunnen acute infectie/kanker kunnen zijn van de brainstem en dat is het, kunnen ze niets aan doen.

 

[Tonerider]

Vandaag toevallig online een artikel gelezen over een vrouw die haar man verloor na acute leukemie. Die kwam thuis, ging naar 't wc en zag dan bloed tijdens het plassen en kreeg felle rugpijn. Naar spoed gegaan en diagnose gekregen van acute leukemie. Na vijf dagen was die man dood. Zo snel kan het gaan.

En dan zoek je dat online op.

En dan lees je dat het ook gebeurt bij kinderen van 3 en 4. Mijn dochter is net drie geworden.

Je hele wereld stort dan toch in ...

Ik mag mijn beide handen kussen dat ik zo'n brute pech nog niet heb meegemaakt. Opgegroeid in een liefdevol gezin zonder al te veel tegenslag en nu 36 en gezond. Hoewel ik wat meer zou mogen sporten heb ik geen enkel lichamelijk mankement. Maar 't kan zo snel omkeren.

ook ooit zo'n gezin gekend. Geen kanker, maar hartaderbreuk bij de dochter van 18. 's avonds nog haar vrolijkheid zelve, volgende morgen komt ze maar niet uit haar bed, dus ze gaan checken en ze was dus 's nachts overleden aan hartaderbreuk. Gewoon vanuit het niks, ervoor nooit geen problemen of zo en hop, gedaan. Dat is zo moeilijk te vatten.



Het leven is zo verschrikkelijk hard en ge weet nooit wanneer het noodlot toeslaat. Dat vind ik toch altijd 1 van de meest beangstigende gedachten en die angst doet me dikwijls moeilijk inslapen. (en doet me zelfs wakker schieten bij het indommelen of midden in de nacht). Ik krijg dat echt maar niet geplaatst en heb echt schrik om te 'verdwijnen', terwijl ik ook weet dat ik het zelf niet ga weten.

Maar voor degene die achterblijven en je graag zien is het nog erger natuurlijk. Dat intens verdriet. Sommigen zeggen dat het slijt, maar das maar deels waar. Het wordt misschien wat minder scherp, maar echt slijten doet het toch nooit. Mijn oma is 9 jaar geleden op 92-jarige leeftijd gestorven en ik mis haar nog altijd. Ik kan me niet inbeelden dat bij de dood van een kind of partner het gemis en het verdriet afneemt. Ja, je leven gaat verder, maar dat is een litteken dat je gewoonweg meedraagt.

Elk moment dat je met je kinderen/geliefden bent, moet je koesteren. Geld, werk, het zijn zaken die nodig zijn, maar tijd met uw geliefden, dat is gewoon onvervangbaar.