Ik heb een fundamenteel probleem met dit seizoen en dat is helemaal 100% mijn probleem... maar ik kan die hele Max niet af
Niet in seizoen twee, niet in seizoen drie en dus ook niet in dit seizoen. Het is geen rationele gedachte, er zit zelfs geen gedachtengang achter. Ik vind die gewoon écht niet tof, al niet van 't eerste moment dat ze in beeld kwam. Ze was zo'n typisch arrogant kind dat een schild om zich heen had gebouwd en dan maar beetje fars deed tegen iedereen die eigenlijk lief tegen haar deed en laat maar ze, ge moogt al niet meer in mijn clubke nah!
En dan draait heel seizoen vier om haar. Wat ik echt superlame vind. Ik was 0,0 geïnvesteerd in heel dat gedoe rond 'gaat ze nu wel dood of niet dood' (ik maar hopen van wel
) en zelfs mijn geliefde Kate Bush moest ze verpesten! Geloof me, echt
alle emotionele lading gaat uit zo'n aflevering of een seizoen als iemand die je niet af kan ineens bijna het hoofdpersonage wordt, of diegene om wie alles draait. (Ja, de hoofdpersonages zijn Eleven en Will en de boys, maar uiteindelijk zijn die dit seizoen allemaal bezig om te voorkomen dat Max dood gaat.)
'k Heb zelfs al een theorie gelezen dat ze in seizoen vijf misschien gaan proberen om haar ziel terug te krijgen in haar lichaam en dat de portal dan zo gesloten kan worden. Please God no. Dan wordt het helemaal 'de avonturen van Max en de rest'.
Ondertussen heeft Will al de hele tijd een rare link met de upside down/Vecna en dát vind ik al sinds het eind van seizoen 1 interessant. Daar doen ze dan weer niks mee nu, behalve Will die als een soort Vecna-wichelroede functioneert. Wat is die link nu eigenlijk? Wat heeft Will meegemaakt in de upside down? Hoe beleefde hij die link met Joyce via die lampjes? Zit er een stukje van Vecna in Will, een stukje van Will in Vecna? Ook ergens jammer dat de mind flayer ontstaan is door Vecna, en niet omgekeerd. Ik vind die vage dreiging die uitgaat van the upside down en de mind flayer veel enger dan het typische 'good guy gone bad' verhaaltje van Vecna. Dat de oorzaak gewoon een gefrustreerd mannetje is en niet een compleet onbekende vage dreiging uit een andere wereld neemt toch heel wat van de spanning weg voor mij.
Dat Eddie dood gaat zie je ook aankomen van ver, zeker als die ineens kei emotioneel doet tegen Dustin van "never change". En emotioneel vond ik dat ook maar zo-zo, 't is niet dat het een superdoorgrond personage was of zo hé. Hij is een paar keer blijven zitten, is leider van de plaatselijk D&D-club, wordt vals beschuldigd en... gaat dood omdat hij eens tegen zijn instinct in gaat? OK? Daag. 'k Vond dat zo'n beetje makkelijke sentimentaliteit. Die gitaardinges was cool en al hé, maar again, gemakkelijke sentimentaliteit, ook.
De langere afleveringen vond ik wel ça va, alleen de laatste stak echt tegen. Zo al die losse draadjes die vastgeknoopt moesten worden, elk koppeltje moest even zijn emotioneel gesprekje krijgen voor we verder konden. Ik vind Stranger Things echt belachelijk goed maar ik vond dit seizoen meer standaardformule en voorspelbaarder dan de vorige. Jammer.