Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven. Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Interessante post. Je leest het zelden maar ik ben het helemaal met je eens. Ik vind ACO zelf nogal overschat tbh. Hij bevat een heleboel geniale scènes, alle Kubrick trademarks zijn aanwezig en Malcolm McDowell speelt de pannen van het dak. Maar het geheel voelt echt aan als een reeks snapshots en het gebrek aan emotionele connectie met verhaal of personage - hoewel meestal geen probleem voor mij - stoort mij enorm hier. Ook vind ik het einde van de film nogal misplaatst, maar dat is blijkbaar nogal een can of worms met dat laatste hoofdstuk van het boek dat hier genegeerd wordt...
Ik heb vandaag voor de eerste keer naar 2001: A Space Odyssey gekeken en ik ben eigenlijk geen grotere fan geworden van Kubrick door die film. Da zal wel allemaal fantastisch zijn geweest in den tijd en ik tis echt niet dat ik ongevoelig ben voor ne film die eens wat trager gaat ofzo maar ik vond het eerlijk gezegd echt een beetje een saaie film.
Ten eerste: alle personages zijn ultra robotisch/steriel. Veel scenes zijn precies een showcase voor de (heel erg coole) modellen die ze hebben gemaakt voor de film. Voor ne film van 50 jaar oud ziet het er verbazend on-gedateerd uit. Ma zo gelijk die scenes op het einde met die psychedelische visualisaties en die landschappen, allemaal goed en wel maar mij boeit dat echt geen 10 minuten aan een stuk ze. Ah, ik zie nu wat posts waarin ik mij kan terugvinden:
Ik neem aan dat er hier genoeg lof voor de man gaat gegeven worden, dus ga ik ook een zwakte van hem aanhalen: emotie is niet zo heel veel te vinden in zijn oeuvre, over het algemeen zijn zijn films nogal klinisch en cerebraal. Over alles is tot in de puntjes nagedacht, elke scène en shot heeft een plaats en betekenis, maar dat perfectionisme zorgt er ook wel voor dat zijn films nogal afstandelijk zijn.
Als 1 van die crewleden dan vermoord wordt door HAL, gaat den Dave die zo mega droog gaan opvissen, maar niks van emotie, niks van 'oei wat nu'
Ik ben er misschien met te grote verwachtingen aan begonnen want iedereen smijt u altijd dood met hyperbolen over wat een fantastische film het wel niet is, en ik wil hem wel gerust nog eens een tweede keer zien (ma dan zorg ik wel dat ik mij in hogere regionen bevind), maar ik ben daar nu echt niet kapot van eigenlijk. Visueel is het natuurlijk wel echt genieten en ik denk dat het heel vet moet zijn om paddos te pakken en in de cinema naar die film te gaan zien maar voor de rest...
Allez ik probeer hier nu echt niet om 'hot takes' op Kubrick te geven maar ik dacht gewoon wel echt dat ik er meer aan zou vinden. Ik denk dat ik vooral wat moeite heb met die klinische personages allemaal. Ik had in elk geval gedacht dat dat de film ging zijn waardoor ik ging denken 'amai de stanley, wa ne beir' en dat is niet gebeurd.
Ik moet het wel nageven, The Shining, 2001 en clockwork zijn wel 3 héél verschillende films, dus ge kunt niet zeggen dat hij echt volgens een bepaald stramien werkt (wat ge bij ne Wes Anderson al wa rapper kunt zeggen bijvoorbeeld).
