Hellsdinner

Crew Member
Aangezien @Radbraker geen tijd had zal ik mij eens aan een openingspost over deze gerenomeerde regisseur zetten.

220px-Kubrick_on_the_set_of_Barry_Lyndon_%281975_publicity_photo%29_crop.jpg

Misschien wel de grootste perfectionist in zijn vak maar met ook wel gigantisch mooie resultaten.
Ja, hij kon acteurs vreselijk irriteren maar hij kon ze ook tot een magistraal niveau verheffen.

Hij werkte samen met de grootste acteurs van zijn generatie en het merendeel van zijn films worden beschouwd tot de top van hun respectievelijke genres.

Directed features

Oscars
YearMovieAcademy Award nominationsWins
1960Spartacus
6​
4​
1962Lolita
1​
1964Dr. Strangelove
4​
19682001: A Space Odyssey
4​
1​
1971A Clockwork Orange
4​
1975Barry Lyndon
7​
4​
1987Full Metal Jacket
1​
 
Ik heb zelf enkel The Shining en Full Metal Jacket gezien dus ik ben zeker niet de grootste Kubrick fanaat.
Wel behoren deze twee tot sommige van de beste films die ik al gezien heb, ik weet ook niet goed waarom ik er nooit meer van hem gezien heb... (zo weinig tijd, zoveel films te zien...)

Hoe Nicholson en Duvall in The Shining staan te acteren en hoe Kubrick The Overlook Hotel tot leven kan wekken zijn verbluffend. De film mag dan wel een heel ander beest zijn dan het boek, toch kan ik deze blijven herbekijken en versteld staan van die magnifieke begin generiek.

Full Metal Jacket is eigenlijk 2 films in 1. Het eerste deel in het bootcamp met Pyle (een heel goede Vincent D' Onofrio) en de geweldige drill sergeant, en het tweede deel in Vietnam zelf. Ik schipper bij deze film vaak tussen "brilliant" en "gewoon goed".
 
Full Metal Jacket is eigenlijk 2 films in 1. Het eerste deel in het bootcamp met Pyle (een heel goede Vincent D' Onofrio) en de geweldige drill sergeant, en het tweede deel in Vietnam zelf. Ik schipper bij deze film vaak tussen "brilliant" en "gewoon goed".
Ik zou het toch als 1 film beschouwen omdat het een uitwerking is van Jung zijn theorie van orde en chaos. Het eerste deel is dan orde waar sergeant Hartman degene is die er alles aan doet om die orde te bewaren. Het tweede deel is chaos en dat is heel duidelijk te zien in de actiescenes. Kubrick trekt dat ook door in de cinematografie, let op hoe symmetrisch die slaapzaal is in het begin.
 
Alles van de man gezien en het meeste is echt wel fantastisch. Tegelijk is het ook ondenkbaar dat iemand nog zou kunnen doen wat hij gedaan heeft: films op eigen tempo en volledig zelf mogen maken met geld van de studios zonder dat er iemand achter hem zit om bepaalde keuzes te maken of om voort te doen. Aan het begin van zijn carrière ontbreken de middelen nog een beetje maar eens zijn derde film is het niveau wel gezet.

Fear and desire: herrinner er mij weinig van maar is eigenlijk niet zo goed. Je merkt dat er nog wat budget ontbreekt en de acteurs kunnen ook beter.

Killers kiss: stap voorwaarts en is al pak beter maar ook hier weet ik nog weinig van.

The Killing: eerste topper en heerlijke film noir met goeie cast. Vooral de manier waarop er met tijd gespeeld wordt is best wel cool.

Paths of glory: eerste meesterwerk. Prachtige anti-oorlogsfilm die qua boodschap, visueel en verhaal nog altijd 100% overeind staat. Kirk Douglas in zijn beste rol.

Spartacus: goeie swords and sandals film maar steekt niet boven de andere 60's spektakelfilms uit. Kirk Douglas blijft goed, visueel en qua plot zit het ook goed maar toch nog niet van het Kubrick niveau.

Lolita: herriner mij er ook weer weinig van en ik vind em maar niet op blu ray. Weet wel dat ik em goed vond met vooral goeie James Mason.

Dr Strangelove and how I learned to stop worrying and love the bomb: geniaal van begin tot eind met geweldige Peter Sellers. De film is nog altijd funny met top oneliners en een plot die echt cool gebracht wordt.

2001 a space odyssey: wordt terecht tot de beste films allertijden gerekend. De film is audiovisueel een meesterwerk, die geniaal vertelt wordt met heel weinig dialoog. Evolutie dient als rode draad doorheen een film die duizende jaren overspant. En het zotte is dat dit ook nog altijd niet gedateerd is.

A clockwork orange: misschien net iets te lang maar wel heel sterk. Heel coole dystopie met een sterke cast en een zeer coole soundtrack. Ook visueel klopt dit volledig.

Barry Lyndon: heel mooie film die qua cinematografie volledig op punt staat. Sommige scenes zijn precies kunstwerkjes. Ook cast en verhaal staan op punt.

The Shining: voor mij de beste horrorfilm ooit, al was Stephen King zelf geen fan. Kubrick zijn interpretatie geeft ons een fantastische Nicholson en Duvall, een heel vreemde sfeer en ook hoe alles vormgegeven is is best wel cool.

Full Metal Jacket: ook een topfilm, R Lee Ermey in zijn beste rol en een film die cinematografisch nog altijd op punt staat.

Eyes Wide Shut: is dit de definitieve versie of moest Kubrick er nog aan sleutelen toen hij stierf, wie zal het zeggen? Ik ben nog altijd het meest fan van zo die serieuzere Tom Cruise films als deze en Magnolia. Hem dan casten met Kidman is ook gewoon heel slim gezien want die hadden toen ook wel chemie samen. Dit is echt wel een trip die ook weer tot in de puntjes is uitgewerkt. Een afscheid in schoonheid.

Waar beginnen: ik zou zeggen Full Metal Jacket of Dr Strangelove. Maar sowieso blijft dit echt wel een van de beste regisseurs allertijden met een cinematografie die tot de beste ooit kan gerekend worden.

Vorig jaar bij een bezoek aan Madrid op de Kubrick expo gebotst (wist echt niet dat die hier stond) en dat was toch ook wel de moeite

20220205_110630.jpg


20220205_113628.jpg


20220205_112852.jpg
20220205_110923.jpg
 
Laatst bewerkt:
Holy... @Hellsdinner ik ben zo jaloers op u! Wat ik niet zou geven om films als Clockwork, 2001 en Strangelove nog eens voor de eerste keer te kunnen zien.

Kubrick ranking; 2001, Clockwork, Paths of Glory, Strangelove, The Shining, FMJ, Barry Lyndon, Eyes Wide Shut, Lolita, Spartacus, The Killing, Killer's Kiss.

Kubrick heeft geen introductie nodig. Zoals Jules ook al zei; Niemand zal het Kubrick ooit nadoen. Deels omdat hij gewoon zo begaafd en uniek was maar evengoed ook omdat de industrie vandaag zoiets niet meer aandurft.

Kubrick zei vaak dat hij films benaderde meer zoals muziek dan als een boek in dat het narratieve ondergeschikt is aan de emotie die het visuele weet op te wekken. Misschien daarom dat zijn films eindeloos opnieuw bekijkbaar zijn net zoals je een goed nummer op repeat kan afspelen.


Heel dat interview van hem in 1968 playboy of all things 👌
Legend.
 
Dr. Strangelove en 2001 zijn twee van m'n all-time favorites.

Ik heb A Space Odyssey zelfs voor het eerst gezien op MTV begot, op één of ander obscuur uur zonden ze daar films uit en film was al bezig, de apen waren net de Monolith aan het aanbidden en drie uur later zat ik nogsteeds aan m'n tv gekluisterd.

Eigenlijk zou ik hem nog eens moeten bekijken, het is lang geleden.

Wat Dr. Strangelove betreft, heerlijk hoe een satire 50 jaar lang relevant kan blijven. Ja kan een volledig druivenlaarkalender vullen met quotes uit deze film.

De meeste andere films zijn ook zéér goed maar die zijn minder blijven plakken.
 
Alle films van gezien, geloof ik, als ik het lijstje zo bekijk in de OP.

Favorieten: The Killing, 2001 en A Clockwork Orange. The Killing staat ook in mijn top 5 all time. Voor de rest nog geen slechte film van gezien. Enkel Lolita, Barry Lyndon en Eyes Wide Shut zou ik dringend nog eens opnieuw moeten kijken.
 
Cinema is een heel subjectief medium, maar als men op een geheel objectieve manier de beste film ooit zou proberen te bepalen, is 2001 één van de grootste kanshebbers. En dat is niet eens mijn favoriete film van hem. Kubrick is sowieso een van de allergrootste regisseurs ooit, het toonvoorbeeld van de auteur die uitdagende en volwassen films maakte, volledig op zijn eigen termen. @Jules 'ezechiel 25:17' Winnfield heeft hierboven een goed overzicht van al zijn films gegeven.

Ik neem aan dat er hier genoeg lof voor de man gaat gegeven worden, dus ga ik ook een zwakte van hem aanhalen: emotie is niet zo heel veel te vinden in zijn oeuvre, over het algemeen zijn zijn films nogal klinisch en cerebraal. Over alles is tot in de puntjes nagedacht, elke scène en shot heeft een plaats en betekenis, maar dat perfectionisme zorgt er ook wel voor dat zijn films nogal afstandelijk zijn. Daarom vind ik AI ook wel een interessante (maar gebrekkige) film, omdat hij daar gekoppeld wordt aan een regisseur die wel bekend staat om emotie in z'n werk, namelijk Spielberg. En dan blijkt achteraf dat veel elementen die op eerste zicht aan Spielberg toegeschreven werden, eigenlijk van Kubrick komen en vice versa.

Mijn ranking:
Barry Lyndon
Eyes Wide Shut
2001: A Space Odyssey
Paths of Glory
Dr. Strangelove
The Shining
A Clockwork Orange
The Killing
Full Metal Jacket
Spartacus
Lolita
Killer's Kiss
Fear and Desire (deze laatste drie heb ik heel erg lang niet meer gezien)

Barry Lyndon staat in mijn top 10 films allertijden. Ik heb die op vrij jonge leeftijd ontdekt en dat is een van de films die me verliefd deed worden op het medium. Ook een van de eerste films waar de soundtrack me echt opviel, Sarabande van Haendel is hierdoor nog altijd een van mijn favoriete klassieke stukken. Gewoon een perfecte film.

Eyes Wide Shut is voor mij zijn "ondergewaardeerd" meesterwerk. Dat is echt een film die meerdere keren moet gezien worden om volledig naar waarde te kunnen schatten. De eerste keer was ik ook niet helemaal onder de indruk maar telkens ontdek ik er meer in. Niet zo lang geleden voor de derde keer gezien en nu pas viel op hoeveel humor er eigenlijk in zit, naast de sinistere, hypnotische vibe die meteen opvalt. Achteraf las ik dan dat de film oorspronkelijk ontwikkeld was als komedie voor Steve Martin. Damn nu wil ik Eyes Wide Shut weer opnieuw zien. Fidelio.
 
Alles vanaf 2001 gezien. Voor mij persoonlijk is dit de minste, sommige scenes zijn zo lang (onnodig imo) gerekt dat het met momenten gewoon saai is. Wel zeer vernieuwend voor zijn tijd en het is ongetwijfeld een voorbeeld voor meer recentere sci-fi films.
FMJ is mijn favoriet van zijn oeuvre.
 
Alles vanaf 2001 gezien. Voor mij persoonlijk is dit de minste, sommige scenes zijn zo lang (onnodig imo) gerekt dat het met momenten gewoon saai is. Wel zeer vernieuwend voor zijn tijd en het is ongetwijfeld een voorbeeld voor meer recentere sci-fi films.
FMJ is mijn favoriet van zijn oeuvre.
Eerste keer was ik ook niet mee met 2001. Maar tweede keer viel alles in zijn plooi
 
Ik neem aan dat er hier genoeg lof voor de man gaat gegeven worden, dus ga ik ook een zwakte van hem aanhalen: emotie is niet zo heel veel te vinden in zijn oeuvre, over het algemeen zijn zijn films nogal klinisch en cerebraal. Over alles is tot in de puntjes nagedacht, elke scène en shot heeft een plaats en betekenis, maar dat perfectionisme zorgt er ook wel voor dat zijn films nogal afstandelijk zijn. Daarom vind ik AI ook wel een interessante (maar gebrekkige) film, omdat hij daar gekoppeld wordt aan een regisseur die wel bekend staat om emotie in z'n werk, namelijk Spielberg. En dan blijkt achteraf dat veel elementen die op eerste zicht aan Spielberg toegeschreven werden, eigenlijk van Kubrick komen en vice versa.
Ik snap u punt wel, zeker wanneer het om de films gaat waar hij carte blanche heeft. Maar toch vind ik de manier dat hij ermee omgaat wel goed. Ze zitten er wel in denk ik maar de nadruk zal er nooit op gelegd worden

- Alex Delarge is vooral kwaad en geweldadig, dat hem dat wordt afgenomen maakt wel een groot deel van de plot.

- Barry Lyndon zoekt ergens ook wel naar de liefde om dan te eindigen in de meest apatische relatie ooit.

- Al die opgeklopte frustraties in The Shining, nuja wat wil je na 127 keer 1 scene te moeten doen.

- Dat Alice Bill kwetst in Eyes wide shut maakt dat er een verhaal is.
Eyes Wide Shut is voor mij zijn "ondergewaardeerd" meesterwerk. Dat is echt een film die meerdere keren moet gezien worden om volledig naar waarde te kunnen schatten. De eerste keer was ik ook niet helemaal onder de indruk maar telkens ontdek ik er meer in. Niet zo lang geleden voor de derde keer gezien en nu pas viel op hoeveel humor er eigenlijk in zit, naast de sinistere, hypnotische vibe die meteen opvalt. Achteraf las ik dan dat de film oorspronkelijk ontwikkeld was als komedie voor Steve Martin. Damn nu wil ik Eyes Wide Shut weer opnieuw zien. Fidelio.
Die is bij mij laatste keer halve ster omhoog gegaan. Al denk ik dat als hij nog net iets langer had kunnen doordoen hij nog net iets beter was geweest. We kunnen de mens er niet op afrekenen natuurlijk dat die stierf.
 
Laatst bewerkt:
7 films van de man gezien, de regisseur ligt me wel denk ik.

1. Eyes Wide Shut (1999) - 10/10
2. A Clockwork Orange (1971) - 9/10
3. The Shining (1980) - 9/10
4. Paths of Glory (1957) - 8/10
5. 2001: A Space Odyssey (1968) - 8/10
6. Dr. Strangelove or: How I Learned to Stop Worrying and Love the Bomb (1964) - 6/10
7. Full Metal Jacket (1987) - 5/10

Dr. Strangelove lijkt me wel een film die bij herkijk omhoog kan gaan, en één waar ik de subtiele of tekstuele humor moet in gaan zoeken, dat heb ik misschien te weinig begrepen de laatste keer.
 
7 films van de man gezien, de regisseur ligt me wel denk ik.

1. Eyes Wide Shut (1999) - 10/10
2. A Clockwork Orange (1971) - 9/10
3. The Shining (1980) - 9/10
4. Paths of Glory (1957) - 8/10
5. 2001: A Space Odyssey (1968) - 8/10
6. Dr. Strangelove or: How I Learned to Stop Worrying and Love the Bomb (1964) - 6/10
7. Full Metal Jacket (1987) - 5/10

Dr. Strangelove lijkt me wel een film die bij herkijk omhoog kan gaan, en één waar ik de subtiele of tekstuele humor moet in gaan zoeken, dat heb ik misschien te weinig begrepen de laatste keer.
Wat is de redenering achter de score voor full metal jacket?
 
Het is een enorme cliché, maar Kubrick is een van mijn favoriete regisseurs. Lolita nog niet gezien maar heb nooit echt veel interesse gehad daarin tbh. Fear and Desire en Killer's Kiss zijn absoluut skippable, maar vanaf The Killing begint zijn werk wel echt de moeite te worden, met enkele god tier en galaxy brain films verspreid over zijn filmografie. Spartacus is een zeer leuk historisch epos, misschien iets boven de middelmaat voor dat type films, maar zeker niet de beste. Cleopatra of Ben-Hur en The Fall of the Roman Empire vind ik beter.

Mijn onpopulaire opinie hier is dat A Clockwork Orange een enorm overschatte film is. Sommige sets zijn wel cool en het schokeffect van de film is doeltreffend, maar daar blijft het bij voor mij. Het tempo is awkward, de performances zijn over-the-top, de filosofische insteek is wat wazig... Kubrick heeft enkele films gemaakt met een zeer duidelijke narratieve of stilistische breuk ergens in het midden van de film (zie ook Barry Lyndon, Full Metal Jacket, Paths of Glory...) en ik zou durven beweren dat ACO daar het hardste onder lijdt. En net als Spartacus en het Romeinse epos vind ik ook deze overschaduwd door andere dystopische thrillers uit die periode. Ik ga deze zeker nog herbekijken in de toekomst, maar ik ben nog niet zo onder de indruk tbh.

1. 2001: A Space Odyssey
2. Barry Lyndon
3. The Shining
4. Paths of Glory
5. Eyes Wide Shut
6. Dr. Strangelove
7. The Killing
8. Full Metal Jacket
9. A Clockwork Orange
10. Spartacus
11. Killer's Kiss
12. Fear and Desire
 
Waar staat The Killing voor jullie binnen het noir genre? Zoals gezegd vind ik dat echt een topfilm maar vraag mij af of die binnen dat genre ook als top wordt beschouwd?
 
Ik vind die ook zeer goed! Ik heb me al lang niet aan een film noir lijstje gewaagd, maar ik zou denken dat The Killing nét buiten mijn top 10 zou vallen.
 
Ook hier staat Kubrick tussen mijn favoriete regisseurs, waarschijnlijk zelfs #1 op basis van het aantal rewatches en het aantal boeken ik over hem las. Desondanks hou ik mijn post kort:

1. 2001: A Space Odyssey
2. Dr. Strangelove
3. The Shining
4. Barry Lyndon
5. Paths of Glory
6. Full Metal Jacket
7. A Clockwork Orange
8. Eyes Wide Shut
9. Lolita
10. Spartacus
Ook gezien (éénmalig): The Killing, Killer's Kiss, Fear and Desire, Day of the Fight, Flying Padre, The Seafarers.

2001: A Space Odyssey pik ik zowat elke keer mee als ze die in Gent of Brussel op een groot scherm draaien, en bij momenten is het moeilijk om niet iets extra van artwork te kopen. 2001 blijft met voorsprong mijn favoriete Kubrick film.
 
Ik heb een pasgeboren kleine dus wanneer ze in slaap valt op mijne buik probeer ik tegenwoordig eens wat films mee te pikken, nadat ik zoals velen vermoedelijk een aantal jaren in een soort Netflix winterslaap heb gezeten. Ik kijk dan vooral naar oudere films omdat ik het tof vind om te kijken naar hoe alles in die tijd nog echt mechanisch of via optische trucs gedaan moest worden, ipv green screen en alles achteraf inkleuren :)

Nadat ik een tijdje geleden mij achter de films van Brian DePalma had gezet, heb ik mij eens achter het oeuvre van Kubrick gezet. Sommige films heb ik wel al gezien maar zo doorheen mijn jeugd op Kanaal 2 of tijdens een avondje smoren met vrienden, maar nu probeer ik ze dus wat aandachtiger te bekijken.

Overlaatst heb ik nog eens naar The Shining gekeken, en dat vind ik nog altijd een zalige film, maar iets te lang geleden om nog veel over te zeggen.

A Clockwork Orange

Eergisteren heb ik dan nog eens A Clockwork Orange (her)bezocht. Ik vond dat als tiener een zalige film, net omdat het subversief en gewelddadig was. Bij mijn tweede bezoek kijk ik er anders naar. Wat ik tof vond: Malcolm Macdowell, de heerlijke sixties/seventies geïnspireerde setting, de over-the-top karikaturale performances van de rest van de cast, de taal.

Wat ik minder vind: het verhaal speelt zich af in een soort dystopische nabije toekomst in het VK maar ik vind dat eigenlijk weinig aangekleed in wat dat dan precies zou moeten inhouden. Ik kan niet goed inschatten hoe Alex zich verhoudt ten opzichte van de rest van de maatschappij daar. Er zijn blijkbaar andere 'gangs' daar, er is een daklozenprobleem, en een emotieloze psychopaat geraakt blijkbaar gemakkelijk weg met allerlei gruweldaden gedurende een hele tijd, maar voor de rest kan ik bijvoorbeeld totaal niet inschatten in welke mate die wereld daar super nihilistisch of ongevoelig is geworden, of hij het product is van zijn maatschappij of in welke mate zijn gedrag daar haaks op staat. De 'falling out' met zijn bende en het gedrag van (vooral) die Dim is ook wat té cartoonesk wat mij betreft.

Ik vind de film ook wel een beetje 'on the nose' in de zin dat ik de pointe van Anthony Burgess wel snap dat verandering uit uzelf moet komen, uit vrije keus, en dat een mens die niet zelf kan kiezen niet echt een mens is, maar dat wordt dan zo letterlijk in uw gezicht geramd door die pastoor, wat ik een beetje spijtig vind omdat ik denk dat het punt sterker is als ge dat zelf er uit afleidt ofzo.

Als ge het geweld en de verkrachtingen en het bijhorende 'shock-effect' uit de film haalt, hebt ge natuurlijk nog steeds enkele iconische shots (openings-shot, de scenes waarbij Alex gereconditioneerd wordt), het camerawerk en het algemeen gevoel van onbehagen bij alle personages, maar toch hangt er voor de rest niet heel veel vlees aan de film vind ik.

Ik geef het een 7/10!
 
Terug
Bovenaan