Michael the Sunday Driver. Het klinkt als een belediging die andere chauffeurs binnen vijftig jaar naar mijn hoofd mogen slingeren. Vandaag vind ik het geen al te leuke titel, en dus wilde ik in Wreckfest zo snel mogelijk tot de meer ervaren racers behoren. Starten moest en zou ik in de Regional Juniors, en dankzij de opzwepende beats zwalpte ik doorheen de menu's om zo snel mogelijk achter het stuur van de virtuele bolides te kruipen.
Hilariteit alom wanneer je hoopt om in een blitse botsauto te stappen - Wreckfest draait niet zozeer om snel te rijden - en in een grasmaaier te eindigen. Het duurt gelukkig niet lang vooraleer je in de gekende Demolition derby-wagens plaats mag nemen, en dan kan de pret beginnen. Van bij het prille begin probeert Wreckfest je motivatie op peil te houden door verschillende evenementsformaten aan te bieden. Een beknopte samenvatting hiervan levert twee belangrijke categorieën op: traditionele races en "vernietig alle andere wrakken tot enkel jij overblijft." Enfin, dat laatste moet toch de bedoeling zijn, of je daar effectief in slaagt hangt natuurlijk van je botsauto-ervaring af. Binnen dit ogenschijnlijk beperkte assortiment zijn er ook enkele afgeleide wedstrijdformaten, waardoor je niet meteen het gevoel hebt continu hetzelfde te moeten doen. De Regional Juniors presenteerden me aan een mooie variëteit aan activiteiten en gaandeweg verdien je ervaringspunten, maar ook vooral geld.
Klein begonnen is half gewonnen
Dat geld kan je aan upgrades spenderen, of wie het groter ziet kan ook meteen nieuwe wagens aan zijn garage toevoegen. Uiteindelijk is dat ook een bittere noodzaak, want hoewel ontwikkelaar Bugbear Entertainment karig is op het vlak van de speler te gidsen, ontdekte ik vrij snel dat je verschillende wagentypes hebt. Bepaalde races zijn enkel toegankelijk met bijvoorbeeld compacte wagens of 4x4-bolides, en zodoende passeer je op regelmatige tijdstippen bij de garage om opgelapte ijzeren rossen aan je stal toe te voegen. Dankzij de vlotjes verzamelde wedstrijdwinsten kan je ook meteen enkele upgrades aan je wagenpark doorvoeren, en dat mag je vrij breed zien: banden, uitlaten, motoren, maar ook kleinere en onbekendere componenten van de wagens kunnen worden verbeterd. Je speelt per race enkele materialen vrij, die je dan vervolgens per wagen apart kan aankopen om zo het onderste uit de kan te halen.
In totaal zijn er vijf Championships die als rode draad doorheen deze game rijden. Hoewel je je voldoende moet bewijzen in de lagere klassen vooraleer je op de hogere niveaus kan aantreden, stijgt de effectieve moeilijkheidsgraad niet. Deze kan je in de instellingen per race wel zelf de hoogte in duwen, maar de eigenlijke gameplay verandert niet tenzij je het automatisch schakelen wilt opgeven om terug met een virtuele koppelingspedaal aan de slag te gaan. Dat valt wat mij betreft tegen, want hoe fijn racen en anderen de kant in rammen ook moge zijn, na verloop van tijd krijg je toch dat déjà vu-gevoel.
Beperkte replay factor
Wat dan weer wél bijdraagt aan de herspeelbaarheid van Wreckfest, is de Create Event-feature. Daarmee kan je zelf enkele parameters instellen die vervolgens tot een event leiden. Het toont meteen ook de grote variëteit aan racelocaties, een grote - misschien wel de grootste - vorm van herspeelbaarheid binnen de game. Racen tegen artificiële intelligentie, hoe gevarieerd ook, zal na verloop van tijd ook gaan vervelen, maar gelukkig kan je ook online via een multiplayermodus elkaar het vuur aan de schenen leggen. Hiervoor heb je - uiteraard - een Nintendo Switch Online-abonnement nodig, maar wie Wreckfest dus enorm veel speelt en er verknocht aan zou geraken, die kan dus online het beste van zichzelf geven en aan de wereld tonen hoe destructief zijn of haar rijgedrag is.
Een andere dankbare toevoeging die de herspeelbaarheidsfactor doet stijgen, zijn de toernooien die je vanop het startscherm kan opstarten. Hiermee verdien je alweer virtuele centjes die je aan tijdelijk beschikbare auto's kan opsouperen. Elk setje uitdagingen blijft twee maanden actief en zo heb je een reden om de game regelmatig vanonder het stof te halen. Dat stof vliegt overigens ook op je scherm vrolijk in het rond, want hoewel je de graphics moeilijk uitmundend kan noemen, werd er wel tijd in een tikkeltje realisme gestoken. Verschillende objecten langs de kant van de tracks interageren bij botsingen, je auto takelt tijdens het racen langzaam af en ook de ondergrond heeft een - soms bepalende - impact op je raceprestaties.
Hilariteit alom wanneer je hoopt om in een blitse botsauto te stappen - Wreckfest draait niet zozeer om snel te rijden - en in een grasmaaier te eindigen. Het duurt gelukkig niet lang vooraleer je in de gekende Demolition derby-wagens plaats mag nemen, en dan kan de pret beginnen. Van bij het prille begin probeert Wreckfest je motivatie op peil te houden door verschillende evenementsformaten aan te bieden. Een beknopte samenvatting hiervan levert twee belangrijke categorieën op: traditionele races en "vernietig alle andere wrakken tot enkel jij overblijft." Enfin, dat laatste moet toch de bedoeling zijn, of je daar effectief in slaagt hangt natuurlijk van je botsauto-ervaring af. Binnen dit ogenschijnlijk beperkte assortiment zijn er ook enkele afgeleide wedstrijdformaten, waardoor je niet meteen het gevoel hebt continu hetzelfde te moeten doen. De Regional Juniors presenteerden me aan een mooie variëteit aan activiteiten en gaandeweg verdien je ervaringspunten, maar ook vooral geld.
Klein begonnen is half gewonnen
Dat geld kan je aan upgrades spenderen, of wie het groter ziet kan ook meteen nieuwe wagens aan zijn garage toevoegen. Uiteindelijk is dat ook een bittere noodzaak, want hoewel ontwikkelaar Bugbear Entertainment karig is op het vlak van de speler te gidsen, ontdekte ik vrij snel dat je verschillende wagentypes hebt. Bepaalde races zijn enkel toegankelijk met bijvoorbeeld compacte wagens of 4x4-bolides, en zodoende passeer je op regelmatige tijdstippen bij de garage om opgelapte ijzeren rossen aan je stal toe te voegen. Dankzij de vlotjes verzamelde wedstrijdwinsten kan je ook meteen enkele upgrades aan je wagenpark doorvoeren, en dat mag je vrij breed zien: banden, uitlaten, motoren, maar ook kleinere en onbekendere componenten van de wagens kunnen worden verbeterd. Je speelt per race enkele materialen vrij, die je dan vervolgens per wagen apart kan aankopen om zo het onderste uit de kan te halen.
Collega-racers rammen is leuk, maar na verloop van tijd krijg je met de standaardmodus wel een déjà vu-gevoel.
In totaal zijn er vijf Championships die als rode draad doorheen deze game rijden. Hoewel je je voldoende moet bewijzen in de lagere klassen vooraleer je op de hogere niveaus kan aantreden, stijgt de effectieve moeilijkheidsgraad niet. Deze kan je in de instellingen per race wel zelf de hoogte in duwen, maar de eigenlijke gameplay verandert niet tenzij je het automatisch schakelen wilt opgeven om terug met een virtuele koppelingspedaal aan de slag te gaan. Dat valt wat mij betreft tegen, want hoe fijn racen en anderen de kant in rammen ook moge zijn, na verloop van tijd krijg je toch dat déjà vu-gevoel.
Beperkte replay factor
Wat dan weer wél bijdraagt aan de herspeelbaarheid van Wreckfest, is de Create Event-feature. Daarmee kan je zelf enkele parameters instellen die vervolgens tot een event leiden. Het toont meteen ook de grote variëteit aan racelocaties, een grote - misschien wel de grootste - vorm van herspeelbaarheid binnen de game. Racen tegen artificiële intelligentie, hoe gevarieerd ook, zal na verloop van tijd ook gaan vervelen, maar gelukkig kan je ook online via een multiplayermodus elkaar het vuur aan de schenen leggen. Hiervoor heb je - uiteraard - een Nintendo Switch Online-abonnement nodig, maar wie Wreckfest dus enorm veel speelt en er verknocht aan zou geraken, die kan dus online het beste van zichzelf geven en aan de wereld tonen hoe destructief zijn of haar rijgedrag is.
Een andere dankbare toevoeging die de herspeelbaarheidsfactor doet stijgen, zijn de toernooien die je vanop het startscherm kan opstarten. Hiermee verdien je alweer virtuele centjes die je aan tijdelijk beschikbare auto's kan opsouperen. Elk setje uitdagingen blijft twee maanden actief en zo heb je een reden om de game regelmatig vanonder het stof te halen. Dat stof vliegt overigens ook op je scherm vrolijk in het rond, want hoewel je de graphics moeilijk uitmundend kan noemen, werd er wel tijd in een tikkeltje realisme gestoken. Verschillende objecten langs de kant van de tracks interageren bij botsingen, je auto takelt tijdens het racen langzaam af en ook de ondergrond heeft een - soms bepalende - impact op je raceprestaties.
Conclusie
Fenomenaal is het allemaal niet, en jammer genoeg vind ik € 39,99 teveel voor een game die op andere platformen al jaren beschikbaar is. Er zijn sterke punten, zoals de variëteit aan circuits en de leuke tijdelijke uitdagingen, maar in vergelijking met veel andere games zal je hier niet het meeste "waar voor je geld" krijgen. Leuk is het zeker, verslavend of perfect dan weer niet.
Pro
- Veel verschillende parcours
- Dankzij tijdelijke evenementen regelmatig wat nieuws
- Grafisch niet van de slechtste
Con
- Vrij eentonig na verloop van tijd
- Moeilijkheidsgraad nogal onvindingrijk geïmplementeerd
6.5
Over
Beschikbaar vanaf
21 juni 2022
Gespeeld op
- Nintendo Switch
Beschikbaar op
- Nintendo Switch
- PC
- PlayStation 4
- PlayStation 5
- Stadia
- Xbox One
- Xbox Series X|S
Genre
- Racing
Ontwikkelaar
- Bugbear Entertainment
Uitgever
- THQ Nordic
.
