In een ver verleden werden de mensen die graag point-and-click adventures speelden op hun wenken bediend. Tussen 1988 en 2000 vierde dit genre naar mijn mening toch wel zijn hoogdagen. Rond deze periode kwamen titels als Maniac Mansion, Full Throttle, Day of the Tentacle, Grim Fandango en vele anderen uit. Vaak doorspekt met bijzondere humor en bijpassende animaties. Monkey Island en Simon the Sorcerer waren toch wel mijn persoonlijke favorieten en dat vooral vanwege de absurde humor die in de spellen zat. Kan Willy Morgan and the Curse of Bone Town de honger naar de point-and-click adventures van vroeger stillen?
Willy Morgan and the Curse of Bone Town, bij de titel hebben we al onze eerste verwijzing te pakken naar een klassieker in het genre. 'The Curse of Monkey Island' van Lucas Arts uit 1997 en een van de meest succesvolle titels binnen het genre. Wat al snel blijkt, is dat de titel niet de enige overeenkomst is met de klassiekers.
Op weg naar Bone Town
Bij het starten van het spel word je verwelkomd door een erg leuke intro, met een stijl die erg aanvoelt als een stop-motion productie met een dikke Tim Burton-saus. Vervolgens staan we in de slaapkamer van de protagonist en rammelt hij een weinig boeiend riedeltje af die de speler duidelijk maakt dat Willy een schoolopdracht heeft afgerond, dat zijn moeder op reis is en zijn vader tien jaar geleden op een mysterieuze manier verdwenen is. Als dan ook nog midden in de nacht door de postbode een brief van Willy's vader op de deurmat valt, is het mysterie helemaal compleet. Deze situatie vol met vragen schreeuwt er natuurlijk om, om uitgeklaard te worden. Om erachter te komen wat er met zijn vader is gebeurd, gaat Willy naar Bone Town, waar hij door het oplossen van puzzels in de klassieke point-and-click stijl op zoek gaat naar wat er tien jaar geleden is voorgevallen in het kleine stadje. Maar eerst moet hij nog even zijn fiets terug in elkaar zien te steken ...
De besturing kan via de knoppen, maar ook via het aanraakscherm, waarbij het tweede net iets natuurlijker aanvoelt. Met de “B” knop kun je alle objecten op het scherm laten oplichten, waarmee je een actie kunt uitvoeren. Met momenten is dit echt wel nodig omdat bepaalde details soms volledig wegvallen tegen de achtergrond. Ook kun je in de inventory bar dingen samenvoegen die dan een nieuw gebruiksvoorwerp tevoorschijn brengen, welke dan weer in de wereld te gebruiken is bij het oplossen van de puzzels.
Over het algemeen zijn de dialogen goed en vaak met een verwijzing naar the classics. Deze roeren niet alleen in het nostalgie-potje, maar geven je vaak ook een enorm déjà vu-gevoel. Zelfs een aantal locaties voelen aan als bekend terrein. Naast de referenties naar de spellen van voor de eeuwwisseling, zijn ook andere pop-culture elementen van de partij. Zo zien we op de achtergrond onder andere enkele props uit Marvel (Cinematic Universe) voorbijkomen. Hoewel Willy Morgan af en toe een grappige passage heeft, komt het spel nooit echt in de buurt van de spellen waar de makers duidelijk de saus gehaald hebben.
Willy Morgan and the Curse of Bone Town, bij de titel hebben we al onze eerste verwijzing te pakken naar een klassieker in het genre. 'The Curse of Monkey Island' van Lucas Arts uit 1997 en een van de meest succesvolle titels binnen het genre. Wat al snel blijkt, is dat de titel niet de enige overeenkomst is met de klassiekers.
Op weg naar Bone Town
Bij het starten van het spel word je verwelkomd door een erg leuke intro, met een stijl die erg aanvoelt als een stop-motion productie met een dikke Tim Burton-saus. Vervolgens staan we in de slaapkamer van de protagonist en rammelt hij een weinig boeiend riedeltje af die de speler duidelijk maakt dat Willy een schoolopdracht heeft afgerond, dat zijn moeder op reis is en zijn vader tien jaar geleden op een mysterieuze manier verdwenen is. Als dan ook nog midden in de nacht door de postbode een brief van Willy's vader op de deurmat valt, is het mysterie helemaal compleet. Deze situatie vol met vragen schreeuwt er natuurlijk om, om uitgeklaard te worden. Om erachter te komen wat er met zijn vader is gebeurd, gaat Willy naar Bone Town, waar hij door het oplossen van puzzels in de klassieke point-and-click stijl op zoek gaat naar wat er tien jaar geleden is voorgevallen in het kleine stadje. Maar eerst moet hij nog even zijn fiets terug in elkaar zien te steken ...
De besturing kan via de knoppen, maar ook via het aanraakscherm, waarbij het tweede net iets natuurlijker aanvoelt. Met de “B” knop kun je alle objecten op het scherm laten oplichten, waarmee je een actie kunt uitvoeren. Met momenten is dit echt wel nodig omdat bepaalde details soms volledig wegvallen tegen de achtergrond. Ook kun je in de inventory bar dingen samenvoegen die dan een nieuw gebruiksvoorwerp tevoorschijn brengen, welke dan weer in de wereld te gebruiken is bij het oplossen van de puzzels.
De titel is een hele mond vol, maar helaas kan dit over de rest van het spel niet echt gezegd worden.
Over het algemeen zijn de dialogen goed en vaak met een verwijzing naar the classics. Deze roeren niet alleen in het nostalgie-potje, maar geven je vaak ook een enorm déjà vu-gevoel. Zelfs een aantal locaties voelen aan als bekend terrein. Naast de referenties naar de spellen van voor de eeuwwisseling, zijn ook andere pop-culture elementen van de partij. Zo zien we op de achtergrond onder andere enkele props uit Marvel (Cinematic Universe) voorbijkomen. Hoewel Willy Morgan af en toe een grappige passage heeft, komt het spel nooit echt in de buurt van de spellen waar de makers duidelijk de saus gehaald hebben.
Conclusie
Willy Morgan and the Curse of Bone Town. De titel is een hele mond vol, maar helaas kan dit over de rest van het spel niet echt gezegd worden. Hoewel de graphics over het algemeen erg leuk zijn, is de stijl niet consequent doorgezet en voelen vooral de latere karakters levenloos. Het spel heeft weinig diepgang en zeker het eind voelt alsof de makers hun enthousiasme wat verloren waren en het dan maar rap afgerond hebben. Er wordt in het spel enorm veel gehint naar de spellen uit de gloriedagen van de point-and-click adventures en dit maakt dat Willy Morgan and the Curse of Bone Town, voor de oude rotten van het vak, nog enigszins een entertainmentwaarde heeft, maar verder is het een inspiratieloze poging die te vaak de bal mist.
Pro
- Graphics
- Volledig ingesproken
- Referenties naar de classics
Con
- Besturing hapert regelmatig
- Animaties voelen gedateerd
- Weinig uitdagend
- Weinig boeiend verhaal
6
Over
Beschikbaar vanaf
8 juni 2021
Gespeeld op
- Nintendo Switch
Beschikbaar op
- Nintendo Switch
- PC
Ontwikkelaar
- Imaginarylab
Uitgever
- VLG Publishing
- WhisperGames
Website
Laatst bewerkt door een moderator:
